Altı farklı alfabeyle sınırları çizilmiş bir ülkede en az 30 farklı dille kendini ifade ederken insanlar, anlatmak ve anlaşılmak belki de en zor işlerden biri… İyiyi kötüyü, acıyı tatlıyı, doğruyu yanlışı ve anlaşmazlıkları anlatmak bir hayli zor. Hikâyeleri yaşayan, yaratan ve izleriyle büyütenler kadar anlatanlar da tarihin bir noktasına demirliyorlar. Demirleyerek tarihe yön vermenin, tanıklık etmenin ve gerçeği eğip bükmeden anlatmanın, anlatabilmenin bir yükü var. Biz payımıza düşenleri anlatmaya eğilmeden evvel anlattıklarıyla o yükü sırtlanan, kimi zaman acı sonuçlarını göze alarak anlatma cesaretini gösteren herkese selam yolluyoruz.Anlatmanın, bir meseleyi, bir tartışmayı, bir uzlaşmazlığı açıklığa kavuşturmak ve uzlaşı kültürünü inşa etmek için elzem olduğuna inanıyoruz. Bu gayeyle biçim verdiğimiz anlatımızda, ortak dertlerimizi ve çözümlenmemiş problemlerimizi ele alıyoruz. Son bir yılda anlatmaya çalıştıklarımızla; yazılı, işitsel, görsel tüm kanallarla aktardıklarımızla sesleri yükseltmeye, yükseltirken eşitlemeye ve her fikre mikrofon uzatmaya çalıştık ki dillendirilmediği için anlaşılmayan hikâyeler de tarihe demir atsınlar. Uzlaşma için anlatmak Türkiye’de eli kalem tutan pek çoklarımız için Abdi İpekçi’nin hatırasıdır, onun hatırasını selamlıyoruz.Geçtiğimiz on yıllar toplumsal trajedi ve travmalardan ördüğü duvarlarla anlatma ve duyma cesaretini perdelerken anlatmak, kamuya duyulan ferdî sorumluluğu esas alarak anlatmak; anlatabilmek için derinlere inmek, sorulmayanı sormak, bizzat şahitlik etmek ve şahitlik etmenin ağırlığıyla devam edebilmek oldukça zor. Türkiye tarihî sınavlardan geçerken ve ekonomik, sosyal ve siyasal krizler peşi sıra yaşanırken sosyal medyalarda ve internette bilgi kirliliğine uğrayan hiçbir hikâyeyi noksan bırakmamak için daha fazla dinledik, sorduk, yazdık ve anlattık. Sorulmayanı, ya da sorulamayanı, sormak en zoru; bir dönemi aydınlatan Uğur Mumcu’nun sordukları her gazeteci için bir rehberdir, onun hatırasını selamlıyoruz.Lübnan’dan İsrail’e, Kore’den Tayvan’a, Libya’dan Tunus’a, Rusya’dan Ukrayna’ya dünyanın her yerinde hâlâ en çok ümit edilenlerin başında “barış” ve insanlık ne kadar ileri giderse gitsin mesafenin açıldığı tek destinasyon. Öyle ki “barış”ı anlatmak bile, görevi hakikati anlatmak olanlar için bir suça dönüşebilir. Anlatmak; el sıkışmak için, helalleşmek için, kucaklaşmak için, travmaları silebilmek için ve nihayet barışla aradaki mesafeyi kısaltmak için anlatmak, daima zordu ama hiç bu kadar zor olmamıştı. Gerilim, çekişme, kutuplaşma ve savaşların barışla neticelenmesi için yazdık, tartıştık ve anlattık. Sivrilen tüm kutuplara rağmen barışı anlatmak, herkese rağmen anlatabilmek; şüphesiz Hrant Dink’in hatırasındadır, onun hatırasını selamlıyoruz.Türkiye yine bir seçim dönemecinden geçerken barış ve uzlaşının toplumun tüm kesimleri için tek ferah rota olduğunu görüyor; dinleyen, soran, anlayan ve anlatan bir medyanın çalışan bir demokraside hakikatin en kıymetli temsilcisi olduğuna inanıyoruz. Temennimiz Türkiye’nin daha iyi, daha özgür, daha müreffeh, daha mutlu, dünyayla ve geçmişle barışık bir ülke olarak rotasını çizmesi…Sağduyu, barış, demokrasi!<a fr-original-style="" href="https://twitter.com/umutcansavci" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Umutcan Savcı</a>

Aposto Gündem

Son bir yılda anlatmaya çalıştıklarımızla; yazılı, işitsel, görsel tüm kanallarla aktardıklarımızla sesleri yükseltmeye, yükseltirken eşitlemeye ve her fikre mikrofon uzatmaya çalıştık ki dillendirilmediği için anlaşılmayan hikâyeler de tarihe demir atsınlar.

Uzlaşı kültürü için yeni bir rota

Ekşi maya ekmektir, cevizli yaban mersinli tam buğdaydır, sarı buğdaydır, hepsi hikâye...İstanbullu simit&nbsp;için kara kışa rağmen sokağa çıkar! (ekşi maya yapmayı karantinada öğrenmiş olmasa kesin çıkardı, o ayrı) Senin simit aldığın fırınlar, noktalar neler? Bize yaz.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Uniş Un Mamüller, Kurtuluş: Kurtuluşlulara dev hizmet. Ana cadde üzerindeki fırınların hepsine saygımız sonsuz ama gönlümüzün tek bir sultanı var simit konusunda, o da Uniş. Kaşarlı, zeytinli ve çikolatalı seçenekleriyle sabahları hep akılları karıştırsa da o gün kaşarlının hafif kızarmış versiyonuyla karşılaşırsan güne +10 puanla başlıyorsun.&nbsp;Louis Vuitton simitçisi, Nişantaşı: Bu öneri, Çakal Lezzetler&nbsp;kanalından tanıdığımız Emir Yargın’dan geliyor. Abdi İpekçi Caddesinde, Beymen Brasserie ile Louis Vuitton’un olduğu köşede arabası bulunan abinin simitleri hep çıtır çıtır, hep leziz. Tam yolun düşünce 10 tane alıp buzluğa atmalık.&nbsp;Galata Simitçisi, Karaköy:&nbsp;Odun ateşi farkıyla taş fırından çıkan simitleri İstanbul’un eskilerinden. İster en sade hâliyle ye ister arasında domates, biber, peynirle. En güzeli ise fırının hemen önündeki masalarda, yanına en sevdiği dostu çayı alarak yemek. Kandil simitleri de var ki off sormayın, belki onun için ayrı bir rehber hazırlarız.&nbsp;naan, Moda:&nbsp;Bu öneri ekipten Alara’dan simidin yanına poğaçayı eksik etmeyenlere bonus olarak geliyor ve şöyle diyor: “naan’ın bir tane —sihirli olduğuna inandığım — zeytinli poğaçası var, reflümü kötü yapmayan (hem güler hem ağlarım emojisi).&nbsp; Ama simit denince benim aklıma Beşiktaş Vapur İskelesi gelir; karşıdan gelen arkadaşını oturur Karper’le beklersin… Kahvaltı yapmadan çıkarsın ki vapurda keyfi çıksın. Simit karbonhidrat sevene bi’ sevdadır.”&nbsp;Çağrı Fırın, Yeldeğirmeni:&nbsp;Mahalleli koş. Sen simidi Yeldeğirmeni’nde nereden alıyorsun bilmiyoruz (bilmek isteriz, bize yaz) ama ekipten Burcu, Çağrı Fırın’ın yeni çıkmış, buharı üstünde tazecik simitlerine oldukça düşkün. Burcu’nun karbonhidrat grubuna dair resmî olmayan bir uzmanlık sertifikası olduğunu de belirtmeden geçmeyelim. Kendisi, Bayrampaşa, Yıldırım Mahallesindeki Mert Fırın'ı da öneriyor, dikkat.&nbsp;Kireçburnu Fırını, Sarıyer:&nbsp;Kabul ediyoruz, biz de illa simidi için gitmiyoruz ama huzurlu ve denize nazır konumuyla hamur işi keyfimizi üst seviyelere taşımasından ötürü bizde ayrı bir yeri var. Gel gör ki, gevrek simidini bir yana bırakırsak mantarlı ve patlıcanlı börekleri o kadar eşsiz ve anlatılmaz bir lezzete sahip ki işte onun için bu fırını apayrı seviyoruz.

Abdi İpekçi ile ilgili hikayeler