Merhaba!
Ben Deren, Üsküdar Amerikan Lisesinde 11. sınıf öğrencisiyim. Konuşmamız Gerek ile ilk tanışmam Ceyda Düvenci’nin Bahar ve İlayda ile Instagram üzerinden yaptığı yayını izlememle gerçekleşti.
Ceyda Düvenci bu yayını yapıyordu çünkü kızının ilk defa regl olması ile ilgili yaptığı paylaşım büyük tepki çekmişti. Bu durum her ne kadar üzücü olsa da toplumumuzun gerçeği, tabi ki biz bunları değiştirmek için bir şeyler yapana dek. Bence Konuşmamız Gerek’in yaptığı şey tam da buydu, konuşarak bir fark yaratmak. Ben de severek ve gurur duyarak Konuşmamız Gerek Derneği'ni takip etmeye başladım. İki genç kadının, toplumsal tabular ve baskılar içinde büyümeye çalıştığımız bu ülkede bunları yıkmak için çalışması bana ilham verdi. Ben de Konuşmamız Gerek ekibinin bir parçası olmak, onlara hedeflerininde yardım etmek istedim. Kendimi tanıtan buna benzer bir yazı yazdım ve Linkedin’den Bahar ve İlayda’yla iletişime geçtim. İnsanların girişken olmaktan çekinme derken ne kadar doğru bir şey söylediğini de bu sayede fark ettim. Ben sizlerle ilk olarak Oyunbozan Hikayeleri paylaşmak istedim, çünkü hikayelerin fark yaratma gücüne inanıyorum tıpkı Konuşmamız Gerek’in fark yaratma gücüne inandığım gibi.
Yaşadığımız baskıcı dünyada bize ilham veren hikayelere ihtiyacımız var. Şu ya da bu kalıba uymamız gerekmediğini hatırlatan, kendi benliğimizi bulmamız için bizi cesaretlendiren, düşüncelerimizin duyulmaya değer olduğunu ve onları özgürce dile getirmemiz gerektiğini anımsatan ve yalnız olmadığımızı hissettiren hikayelere… Güçlü kadınların hikayelerine, pes etmeyen ve yenilmeyen, teslim olmayan, boyun eğmeyen, oyunbozan kadınların hikayelerine ihtiyacımız var. Ben seninle bana ilham olan hikayeleri paylaşmak istedim, belki sana de ilham olurlar, ihtiyacın olan gücü ve anlayışı onlarda bulursun.
Direniş nedir? Her an bir direnişin içinde değil miyiz? Bitmek tükenmek bilmeyen, tüm çabalarımıza rağmen çok az ilerleyebildiğimiz fakat yine de çabalamaya, karşı gelmeye devam ettiğimiz bir direniş… Çünkü biliyoruz çabalamaktan vazgeçmek, çabalarımızın karşılıksız kalmasından daha kötüdür, pes etmektir. Handmaid’s Tale bu gerçekliği yansıtmayı başaran bir dizi, sansürsüz ve sert. Margaret Atwood’un aynı adlı romanından uyarlanan dizi her ne kadar distopik bir gerçekliği anlatır gibi gözükse de aslında yaşadığımız dünya bu distopyadan çok da farklı değil. Dolayısıyla dizi kimi zaman günümüzde yaşanan olaylarla korkutucu bir benzerliğe sahip. Tüm bunlara rağmen direnmeye devam eden karakterleri izlemek de izleyiciye direnme gücü veriyor.
Sevgi Soysal’ın Tante Rosa’sı tanıdık bir hikaye. Toplumun beklentilerine uymama cesaretini gösterdiği için dışlanan bir kadının hikayesi, yalnızlığa ve kimsesizliğe mahkum bırakılan. Tante Rosa toplumun onu sokmaya çalıştığı kalıba girmeyi reddediyor, ama o da herkes gibi kusursuz değil. Sorumluluk almaktan çekiniyor, sevgiye ihtiyaç duyuyor Rosa, sevgiyi ararken geliyor başına birçok şey de zaten. Peki, sevgiye ihtiyaç duymak nedir? Bir kusur mu, bir zayıflık mı, yoksa sadece insan olmak mı? Belki de güçlü ve bağımsız olabilmek için kendimizi duygulardan soyutlamamız gerektiğine inanıyoruz, özellikle de kadınlar olarak. En azından ben öyle görüyordum, Sevgi Soysal da eserinde bu düşünce üzerinde duruyor. Sevgi ve aşkı istemek bir zayıflık mı, yoksa tüm insanlar olarak bunlara ihtiyaç duyuyor muyuz? Bir zayıflık değilse bile, hem toplumsal normlara karşı gelip hem de sevgiyi bulmak mümkün mü? Toplumsal normlara karşı geliş, iç çatışmalar ve hayatı anlamlandırma çabası Sevgi Soysal'ın alışılmışın dışındaki kalemiyle birleşiyor Tante Rosa’da. Tüm gerçekliğiyle Rosa’nın hayatını okuyucu ile paylaşıyor Sevgi Soysal.
Toplum baskısını en çok hissettiğimiz yerlerden bir tanesi de yakın çevre, komşular ve ailelerin bir araya geldiği yerler değil mi? Üniversiteden mezun olmak üzere olan Danielle işte tam da bu ortamlardan birine düşüyor. Shiva Baby o ortamdaki kaosu ve yargılamayı izleyiciye aktarıyor. Bir başkasının kilosuna, meslek ve üniversite seçimlerinden, cinsel yönelimine kadar her şeye karışma hakkını kendinde gören bireyleri eleştiriyor. Başkalarının hayatlarına karışma isteğimizi sorgulatıyor. Gençliğin getirdiği kararsızlığın, yetersizlik duygusunun normal olduğunu, insanca olduğunu hatırlatıyor bunları yaparken de hala kendini tanımaya çalışanlarımıza yalnız ya da eksik olmadığını hissettiriyor.
Moral of the Story, Save Myself, Cold in California ve daha birçok şarkısı… Toksik ilişkiler, onlardan kurtulma mücadelesi ve sonrasında gelen özgürlük…Ashe’in şarkılarında önemli bir yere sahip. Geçmişle barışmak ve devam edebilmek, kolay değil, Ashe de kolay olmayan bu yolda yaşadıklarını ve hislerini şarkılarında anlatıyor. Onun dürüstlüğü güç veriyor, kararlılığı ise ilham oluyor ve şarkıları tabi ki yalnız olmadığımızı hissettiriyor. Tarzı ile ise farklı olmaktan korkmamak gerektiğini gösteriyor.
Deniz Dülgeroğlu, kendisinin de dediği gibi, orta doğuya inat yaşıyor bu hayatı. İyi ki de öyle yapıyor, çünkü yaşam şekli ve podcast’i ile Türkiye denilen bu kafası karışık- Orta Doğu ama tam da değil, Avrupa ama ucundan- coğrafyada yaşam mücadelesi veren biz diğer kadınlara ilham oluyor. Kendi hayatını sorgulayışına biz dinleyicilerini de davet ediyor podcast’i Merdiven Altı Terapi’de. Aslında bir kez daha görüyoruz ki Merdiven Altı Terapi ile yaşadıklarımız, sorgulayışlarımız, endişelerimiz ve umutlarımız en nihayetinde çok da farklı değil. Belki de en derinimizdeki kaygıların, kendimize bile itiraf ederken zorlandıklarımızın bu kadar benzer olması aynı toplumun ve aynı coğrafyanın insanı olmamızdan kaynaklanıyor. Ya da belki de bu durumun toplum ve coğrafya ile bile alakası yok, belki de asıl neden hepimizin birer insan olması, belki de nedeni aynı evrende aynı hedefle yaşamamız: var olmak. Dolayısıyla ben Merdiven Altı Terapiyi bireysel bir terapi olarak görmüyorum, daha çok kolektif bir anlama çabası Deniz Dülgeroğlu’nun bize sunduğu.
Umarım Annem Dinlemez’i umarım herkes dinler, özellikle de anneler ve kızları dinlerler. Tuluğ Gözlü farklı kadınların seslerini duyurabilmesine imkan sağlıyor Podcast’i Umarım Annem Dinlemez ile. Ama bence Umarım Annem Dinlemez’in bu kadar özel olmasının nedeni seks ve cinselliği konu edinmesi, tabulaştırmadan, yargılamadan, ayıplamadan, özgürce… Neden bu mahrem algısı, utanç duygusu, neden bireylerin cinselliğini benimsemesinden ondan gurur duymasından rahatsız oluşumuz, neden bir kadının seksi sevmesi ve cinselliğini özgürce yaşaması bu toplumda ve diğer birçok toplumda hala yadırganıyor, kınanıyor? Neden? Neden cinselliği konuşamıyoruz, neden seksi konuşamıyoruz, neden kimin kimle seviştiği diğer herkesi bu kadar ilgilendiriyor? Belki de neden kendi içimizde. Belki de biz kendi cinselliğimizle yüzleşemiyoruz, yüzleşmemek daha kolay geliyor. Tüm çıplaklığınla kendi vücuduna bakmak, seni görmek, gerçek seni insanları korkutuyor. Ben inanıyorum ki iletişim ve konuşma daha iyi bir dünyanın anahtarı. Umarım Annem Dinlemez ve Tuluğ gibiler sayesinde daha iyi bir dünyanın kapılarını aralıyoruz.
Beteri Yok Uslanmaktan, Varım, Dinozorlar, Cehennem, Bataklık… Nova Norda şarkılarıyla bizi anlatıyor, bulunduğumuz coğrafyada yaşamaya çalışırken hissettiğimiz kaygılara ve endişelere yer veriyor.
Nova Norda’yı kendi şarkı sözlerinden daha iyi nasıl anlatabilirim ki?
“Kafamda dolanıyor sesler / Üzerimizde hayali gözler / Dümdüzler bir de yüzsüzler / Düpedüz fosil onlar, ölümsüzler sanma” Çevremizdeki, dünyamızdaki dinozorları anlatıyor Nova Norda ve dinozorların desteklediği düşünce yapılarının da geçmişte kaldığı günlerin yakında olduğunu müjdeliyor. Dinozorlar bazen çok can sıkıcı olabiliyor, canımızı sıktıklarında yalnızca birer dinozor olduklarını bu şarkıyla hatırlamak iyi hissettiriyor.
“Kurtarma beni pişmanlıktan/ Belki hoşlanırım taşlanmaktan /Ömrüm yasaklarla paslandıkça / Gördüm beteri yok uslanmaktan” Çıplak dizisi için yaptığı parça ise dizinin ruhunu yakalarken bizlerin hislerine tercüman oluyor. Yasaklarla geçen yıllarımıza rağmen uslanmamayı, kendimizi toplumun bizden beklediği kalıba uymaya zorlamaktan vazgeçmeyi öğütlüyor. Çarpıcı dili ve güçlü bestesi ile kendin ol ve kendin olurken de hiç utanma diyor bizlere.
“Geldim, gidicem hep de değişicem / Şu kısacık hayatı kana kana içicem /Rüzgar olup esicem /Gökte süzülücem / ‘Kimsin sen?’ deseler / Ben sadece ‘Varım’ diyicem” Her şeye ve herkese rağmen varım diyebilmek, hayatını özgürce yaşayabilmek Nova Norda bunda çok iyi, müziğiyle de bizlere bu yolda ilham oluyor.
Aslında bu kadınlar ve anlattıkları hikayeler her birimizin hikayesi. Onlardan ilham alabilirsin, kendi hikayeni yazmak senin elinde, ihtiyacın olan güçse içinde. Bizse senin hikayeni dinlemek için her zaman yanındayız.
E-Mail: [email protected]
Instagram: @derenozarslan
Linkedin: Deren Özarslan
