Görsel: <a fr-original-style="" href="https://www.graphis.com/master-portfolio/guy-billout/art-illustration/?utm_source=aposto" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Guy Billout</a>Değişim yeniliğe açık bir çağrı mektubudur. Ne yazık ki pek az kişi, değişimin sunduğu geniş imkanları görmek için isteklidir. Çünkü değişimin altında gözlerini bize dikmiş ve hemen bir şeyler yapmamızı bekleyen biri olduğunu sanarız. Elimiz ayağımız titremeye başlar hiçbir şey yapamayız.Üniversiteden mezun olduğum ilk yılı hatırlıyorum. Zihnimde bir ton yük, içimde ise kaygı içinde bağıran genç bir yetişkin vardı. &nbsp;Hiç bitmeyecek diye düşündüğüm bir şeyin sonuna gelmiştim. Üniversite hayatım tüm kırılganlığıyla karşımda duruyordu ama yıkılmaz sandığım o duvar artık yoktu. Ve değişim, yetişkin olmak, sabit bir iş sahibi olmak gibi soğuk gerçeklerle karşımda dikiliyordu.Peki ama elimiz ayağımız titreyecek kadar neden korkarız ki değişimden? Değişimle birlikte aklımızdakini bulamayacağımızı, boşlukta kalacağımızı düşünüyoruz. Okul bittiğinde alıştığımız düzeni, öğrenci olmanın kimine göre sıkıcı ama bilindik düzenini, rahat olduğumuz sosyal çevremizi kenara koymak ve yeni bir maceraya girişmek sinir sistemimizi sıkıştırıyor. Alıştığımız hiçbir şeyi bırakmak istemiyoruz ama içimizdeki devam etme güdüsü bizi sürekli dürtüyor. ‘Hadi böyle duramazsın kendin için bir şeyler yapmak zorundasın.’ Boşuna mı okudun? Bu kadar uykusuz gece ne içindi? Sonra o malum soru geliyor. Peki ya ne yapacağımı bilmiyorsam, buz gibi suya atlamalı mıyım? &nbsp;Yoksa kıyıdan yürümeye devam mı?Değişim nedir? Yenilik baskısı mı? Yoksa köstek olan bir düşman mı?&nbsp;Değişim korkumun temellerine indiğimde , ‘ya başarısız olursam’ cümlesine çok sık rastlıyorum. Genç yaştaki başarısız olma korkusu bizi anı yaşamaktan alıkoyan ve sosyal kimliğimizi de olumsuz etkileyen bir durum. Başarısız olmak, bizim gözümüzde kendini yeterince ortaya koyamamak demek. Yetersizlik duygumuz tetikleniyor. Kendimizi başkalarıyla kıyaslamaya başlıyoruz. &nbsp;Ama değişim korkumuz, şartlarımızı zorlamanın baskısıyla da kalmıyor bizi tembellikle suçlamaya başlıyor. Bilinçsizce değişim korkusunu bir daire olarak kendi eksenimizin dışına çiziyoruz. Ama buraya adım atmamak için de elimizden geleni yapıyoruz.&nbsp;Değişim çoğu zaman sorumluluk alabilmeyi gerektirir. Yaptıklarımızın sonuçları her zamankinden farklı olduğunda bu bize bir belirsizlik alanı yaratacaktır. Belirsizlik ise sınırları belli olmayan her olasılığı bize göstermeye devam eder. &nbsp;<a fr-original-style="" href="https://www.verywellmind.com/i-fear-change-how-to-cope-with-the-unknown-5189851?utm_source=aposto" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Very Well Mind sitesine konuşan Klinik &nbsp;Psikolog Carla Marie Manly</a> belirsizliğin hayatımızdaki etkilerini şöyle açıklıyor:"Hayat tahmin edilebilir göründüğünde, ne bekleyeceğimizi bildiğimiz için daha az stres ve kaygı yaşarız. Hayat öngörülebilir hissetmediğinde ve bir sonraki köşede ne olabileceğinden emin olmadığımızda, stresli ve endişeli hissediyoruz.”&nbsp;Eğer siz de değişimi düşününce derin derin nefesler alıyor ve rahat karar veremiyorsanız gelin bu korkunun psikolojik kökenlerine inelim.&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://www.psychologytoday.com/us/blog/the-adaptive-mind/201809/how-overcome-the-fear-change?utm_source=aposto" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Psychology Today’de</a> yayınlanan bir makalede Gustavo Razzetti Beynin "kesinlik açlığı" yaşadığını belirtiyor ve ekliyor: "Kesinlik beynin 5 işlevinden biridir. Beyin, kontrolün sizde olmasından hoşlanır. Belirsizlik ise limbik sistemimizde güçlü bir uyarı tepkisi oluşturur; bu yüzden endişelenir ve değişimden kaçmak isteriz."Bu değişimden korkma hikayemize çok da uzak bir yaklaşım değil. Değişim, devam etme içgüdümüzü ortadan ikiye bölen bir yol gibidir. Devam etmek için daima tanıdık bir şeyler ararız. Eğer değişime direnirsek bu bizi olduğumuz alana sabitler. Eskilere gideriz ve güzel günlerin tozlu sayfalarında kayboluruz. Tabii ki bu bize değişimin getirdiği belirsizlikten daha çok zaman kaybettirir.&nbsp;Aşina olmanın zehirli çekiciliğiBaşarısızlık korkumuzdan, belirsizlikten ve beynimizin sabit olana duyduğu 'saygıdan’ da anladığımız gibi insanlığın doğası aşina olanın manyetik alanından ayrılmayı pek sevmiyor. Psikolojide maruz kalma etkisi (<a fr-original-style="" href="https://thedecisionlab.com/biases/mere-exposure-effect?utm_source=aposto" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">mere exposure effect</a>) olarak geçen bu durum bizi konfor alanlarımıza daha da yapıştırarak, güvenli iş, arkadaş ve sosyalleşme alanlarımızı bir harita üzerinde toplamamıza neden oluyor. Ortada bir çekicilik olduğu doğru ama bu bizi ne kadar geliştiriyor?&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://www.thoughtco.com/mere-exposure-effect-4777824?utm_source=aposto" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Maruz kalma etkisi,</a> yeniye kıyasla tanıdığa daha olumlu hissettiğimiz için oluşur. Bunu değişime karşı gösterdiğimiz dirence uyarlarsak, şöyle diyebiliriz:&nbsp;Değişimden korkuyoruz çünkü orada tehlikeli olabilecek pek çok dış etken ve yenilik var. Bunları daha denemedik ve denemeye de gönüllü olmamız için sadece tanıdıktan, yabancıya bir adım atmamız gerekiyor.&nbsp;Bir zamanlar her şeyin birer yabancı olduğu geçiyor gözümün önünden; ilkokula ilk başladığımız gün, en yakın arkadaşımızla ilk tanıştığımızdaki o gergin ama heyecanlı his, üniversitemizdeki ilk sunum günümüz, işimizi, okulumuzu değiştirdiğimiz tüm o değişimler hayatımızdaki ilkleri temsil ediyordu. Ama hepsi zamanla tanıdık olana doğru evrildiler.Yani değişimden korkmanın aslında bilinmeyenin doğasından kaçmak olduğunu görüyoruz. Her deneyimin en başta yabancı geldiğini hatırlasak, yeniliklerin bir fırsat olabileceğini hatırlarsak ve tüm hayatımızın gidişatını tahmin etmeye çalışmazsak, değişimin getirebileceği fırsatları daha kolay sahipleneceğimizi düşünüyorum.&nbsp;Eee o zaman değişim yolunda hepimize bol şans!&nbsp;

Selam 20’likler!Nabersiniz? Ben iyiyim. ‘Ooff çok sıcak’ yakınmalarım sonunda azaldı. Vücudum, mevsim değişikliğine alıştı. Güneşli günleri, yazın getirdiği pozitif duyguları, dostlarımı mutlulukla kucaklamaya başladım — ama uzaktan çünkü hepimiz terden yapış yapışız. Büyük şehirlerde yaz bir farklı çarpıyor. Geçen yaz, İstanbul’da camın önünde uzanmış yatarken ‘saat dörtten önce evden çıkmam’ gibi bir kural koymaya kalkmıştım kendime. Sosyal hayatım öğle sıcağından sonra başlamalı demiştim. Yüksek binalar arasında pişmeye başlayan sıcak ve nem, motorlu taşıt ve insan kalabalığı baharatlarının da karışıma serpiştirilmesi ile farklı bir tat alıyor. İnsanın kusası geliyor. Meteoroloji uzmanı değilim ama şehirde yaz sıcağı ayrı kötü. Buna eminim.Sıcaklar geldiği an aklıma gelen tek şey, Emrah Ablak’ın ‘<a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/p/CA9gjs5DVSh/?hl=en" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Bir Zamanlar Adana</a>’ videosu oluyor. “Ya bunun bir ayarı yok mu ya,” diye bağıran Yavuz Günal’ı taklit ediyorum. Adana’da hiç yaz geçirmedim ama babaannemden anladığım kadarı ile klima bile kurtarmıyor. Dışarı adım atıldığı an su içinde kalıyorsun. Bunu diyorum ama dedem yaz sıcağında oturup 1,5 kebap yiyor. Ben ‘bu sıcakta anca domates peynir’ diye dolaşıyorum… &nbsp;Neyse kısaca demek istediğim: Bu baharın yaza geçişi genelde &nbsp;yavaş yavaş olmuyor. Dün soğuktan koruyan montun bir sonraki gün düşmanın oluveriyor. Haydaa koşuyorsun yazlıkları çıkarmaya. Geçiş hızlı oluyor evet, bu yüzden de alışmak için biraz zaman, biraz sıcağa laf atma, ‘bu nem ne ya’ gibi cümleler kurmak gerekiyor.&nbsp;Sonra alışıyorsun. Yumuşuyorsun. Liğme liğme oluyorsun. ‘Ohh’ diyorsun, ‘yaz gelmiş, günler uzamış, insanlar keyiflenmiş.’&nbsp;Mevsimleri benim gibi derinden hissedenler için, bu alışma süreci değişim için güzel bir metafor oluyor. Yenilikler ilk başta can sıkıcı, korkutucu, hatta boğucu olabiliyor. Ama alışıyorsun be abicim. Alışmakla kalmıyor, zevk bile alabiliyorsun. Haziran ayı değişim dolu bir ay: okullar bitiyor, yaz izinleri alınmaya çalışılıyor, yeni işlere başvuruluyor… Biz de bu hafta biraz buna odaklanmaya karar verdik. &nbsp;Bol su için,Haftaya görüşürüz,&nbsp;Kucak!&nbsp;Yasmin

20’lik, kafada oluşan saçma soruların, açılmayı bekleyen ve bazen suratımıza çarpılan kapıların, gündem ile üzerimize çökebilecek fenalığın paylaşıldığı bir bülten. 

Kafada oluşan saçma soruların, açılmayı bekleyen ve bazen suratımıza çarpılan kapılar.

20'lik

Müzik, Denize Atlamalar ve Dionysos

'Ah Vah Değişim' Bülteni

Kültür hakkında yayımlanan makaleler ve yayınlar

Kültür

Sosyal farkındalık hakkında yayımlanan makaleler ve yayınlar