Albüm:&nbsp;Foo Fighters - <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/4wp4aWWpoYfNcspimVAnel?si=laPTTK52QbqEku-twMZy-A&utm_source=aposto" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">But Here We Are</a>Süre: 48 dakikaPlak şirketi: Roswell RecordsYayın tarihi: 2 Haziran 20232022'in karanlığıFoo Fighters'ın yakın geçmişi hem grup hem de Dave Grohl özelinde trajik kayıplarla dolu. Fighter'ların 25 yıllık davulcusu Taylor Hawkins'in ani; birkaç ay sonra da Grohl'un annesi Virgia'nın 84 yaşındaki vefatları, hayatın öngörülemez dramalarını grubun kucağına getirdi zira. Foo Fighters'ın 11. stüdyo albümü But Here We Are, üst üste gelen ve Grohl'un bir şans oyunu diye ifade ettiği yaşamın karanlık deneyimlerinin ortasında "Şimdi nereye?" diye soran; öncesinde ise yitirilenlerin ardından gelişen travma belirtileri arasında geleceğe doğru yolunu bulmaya çalışan dürüst bir günlük âdeta.Öte yandan&nbsp;grubun yeni uzunçaları, yalnızca anlatısının gerçeğe içkin duygusal ağırlığıyla güçlü olan bir çalışma değil. But Here We Are, Seattle'nın alternatif gitar sahnesi grunge'dan temellenerek modern&nbsp;rock 'n' roll'un (bilhassa) milenyum sonrasının ikonik gruplarından birine dönüşen Foo Fighters'ın kendini bir nevi yeniden tanımladığı yaratıcı bir soru-cevap aynı zamanda.&nbsp;Öyle ki grubun yakın geçmişiyle iyice tekdüzeleşen jenerik ses manzaraları ve pop standartlarıyla yavan bir tat veren kiç rock müziği, But Here We Are&nbsp;albümünde şaşaalı olduğu kadar katmanlı bir dönüşüm geçirdi. Günümüze değin Grohl'un nezdinde devasa arenalara taşınan Foo Fighters efsanesi, bir dolu klasik şarkısının mirasına sığınarak bayatlamaya doğru yol alan grubun keşfettiği nice ses motifi, örüntüleri ve bunların girift sunumlarıyla beklemediğim bir diriliş yaşadı. Hem de kayıpların bir an bile varlığını eksik etmediği bir karmaşanın geleceği belirsiz hâle getiren labirentlerini aşarak.<img lazy="loading" src="https://images.aposto.com/1200xauto/2023/5/1/1685975169954.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Foo Fighters, But Here We Are"İşte buradayız", şimdi nereye?Foo Fighters, altı kişilik geniş bir kadroya sahip. Ancak grup üyeleri arasında ayrılan bir isim var. Dave Grohl, Fighter'ların en kıdemlisi; yaratıcı vizyonunun baş mimarı. Hâliyle grubun hâlihazırda tecrübe ettiği "İşte buradayız, şimdi nereye?" sorusunun etrafında şekillenen krizini çözümleyecek o kişinin Grohl'dan başkası olması beklenemezdi. Evet Dave, Nirvana zamanlarından yakın bir grup arkadaşını kaybetmeye şerbetli. Ancak 30 yıla yakın bir süredir aynı sahneyi, stüdyoyu ve turne rotasını paylaştığınız; müzikal mirasınızın tahtına oturan grubunuzu birlikte inşa ettiğiniz birini kaybetmek kolayca altından kalkacağınız bir şey olabilir mi? Sizi bir punk rocker&nbsp;olma hayalleriniz uğrunda sonuna kadar desteklemiş annenize de hemen ardından veda etmişseniz, bu Dave için de bir başkası için de hafif bir sınav değil kesinlikle.İşte bu noktada Grohl'un Nirvana'dan hemen sonra tam gaz devam ettiği ve çatısı altında sığınak aradığınız müzik, onun ve arkadaşlarının çaresizliğini, kederini ve kasvetini kanalize eden bir araç oldu. Dave, Taylow Hawkins'den boşalan davulcu koltuğunu devraldı; içinden geçtiği çalkantılı süreci müzikle göğüslemek üzere şarkı yazarlığını sıkıntılı ruh hâline eşlikçi yaparken But Here We Are, arkada kalanların şifa arayışını bir temsili oldu. Albüm, bir taraftan hayatın amansız hakikatlerinin getirdiği şaşkınlıkları ve kıvrandıran acıları şeffaflaştırdı; diğer yandan iyileşmeyi salık veren terapötik bir seansa dönüştü. Albümün ilki Rescued, ardından The Glass ve son olarak The Teacher şarkısının sözlerini alt alta getirdiğinizde, But Here We Are'ın Hawkins-sonrası iyileşmesine dair kronik bir izlek takip ettiğini; dipsiz bir kuyunun oksijensiz atmosferinden geleceğin yeni nefeslerine uzandığını görebilirsiniz:<blockquote fr-original-style="" style="margin: 0px 0px 1em; border-left: 2px solid rgb(94, 53, 177); padding-left: 5px; color: rgb(94, 53, 177); box-sizing: border-box;">It came in a flash, it came outta nowhereIt happened so fast, and then it was over!</blockquote>-Rescued<blockquote fr-original-style="" style="margin: 0px 0px 1em; border-left: 2px solid rgb(94, 53, 177); padding-left: 5px; color: rgb(94, 53, 177); box-sizing: border-box;">I had a person I loved, and just like thatI was left to live without him, left to live without him</blockquote>-The Glass<blockquote fr-original-style="" style="margin: 0px 0px 1em; border-left: 2px solid rgb(94, 53, 177); padding-left: 5px; color: rgb(94, 53, 177); box-sizing: border-box;">Try and make good with the air that's leftCountin' every minute, livin' breath by breathBy breath, by breath, by breath, by breath</blockquote>-The TeacherÖte taraftan, Fighter'ların teması ve sözleriyle bu kadar öne çıkan bir albümün hikâye anlatısıyla müzikleri arasında kurdukları denge; grubun But Here We Are'la elde ettiği yaratıcı yetkinliğin en önemli ipucu. Bu yetkinliğin yansımaları da grubun ses manzaralarına yaydıkları janrların vasatlığı reddeden çeşitliliklerinde, albümün Greg Kurstin imzalı prodüksiyonuyla ortaya çıkan katmanlı müzikal dokusunda bulunabilir. Her ne kadar Foo Fighters minimal gitar akorların pseudo görkemliliğinden&nbsp;bağımsızlığını ilan etmese de; bazen The Cure esinli dream pop atmosferikliği, bazen shoegaze'in hülyalı gitar gürültüleri, bazen de progresif rock'ın girift virtüözlüğünde eşsiz geçişkenlikler yarattı. Nihayetinde ortaya, hem anlatısı hem de müzikal kurgusuyla birbirini baltalamayan, aksine tamamlayan -şimdiden- bir Foo Fighters klasiği çıktı.

Merhaba. Bulutlar dağılıyor, havalar iyice ısınıyor. Güneşi sevmeyi müzikle öğrendim. Zamanında bu mevsimde perdeleri çektiğim, kendimi suni gölgelere kapattığım ve D vitami eksikliği çektiğim zamanları düşündüğümde yaza haksızlık ettiğimi düşünüyorum. Stereolab'ın Dots and Loops'u, Coil'in The Ape of Naples'ı, Tangerine Dream'in Phaedra'sı, Jim O'Rourke'nun Eureka'sı ve dahası, güneşli dingin öğle sonralarında gözlerimi kapayıp huzur parçacıklarına tutunduğum anların eşlikçileri olmaya devam ediyor. Müzik hayatımı kurtardı mı ve kurtarmaya devam ediyor mu emin değilim. Ancak görece monotan yaşayan biri olarak münzevi esrikliklerimin yegâne kaynağı da onlar.<img src="https://images.aposto.com/2023/5/4/1686218617520.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.34" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Astrud Gilberto, 1965. | Kaynak: Evening Standard / Getty ImagesBu hafta kötü bir haber aldım. Yukarıda "Jim O'Rourke'nun Eureka'sı ve dahası" derken o "dahası" müziklerimin başını çeken kıymetlilerimden Getz/Gilberto&nbsp;albümünün narin sesli Bossa Nova kraliçesi Astrud Gilberto hayata veda etti. 83 yaşındaydı. Kulağımda The Girl From Ipanema&nbsp;şarkısı, dilimde Gilberto'nun vokallerinde ölümsüzleşen şu sözler:<blockquote fr-original-style="" style="margin: 0px 0px 1em; border-left: 2px solid rgb(94, 53, 177); padding-left: 5px; color: rgb(94, 53, 177); box-sizing: border-box;">Tall and tan and young and lovely The girl from Ipanema goes walking And when she passes Each one she passes goes, "Ah"</blockquote>İyi ki yaşadın, iyi ki söyledin Astrud. Hoşçakal.Neler var bu sayıda?🗓️ Tarih köşesi:&nbsp;İyi ki doğdun Prince!, Jon Hopkins'in Immunity'si 10 yaşında ♨️ Sıcak servis:&nbsp;PJ Harvey, Mort Garson, Remy ve dahası 🎧 Haftanın öne çıkan albümleri:&nbsp;Foo Fighters'ın But Here We Are'ından Protomartyr'ın Formal Growth in the Desert'ına 🧐 Yakın gözlüğü:&nbsp;I Thought I Heard You Speak: Women At Factory Records&nbsp;(Yazar: Audrey Golden) 🎙️ Başrol müzik:&nbsp;1987'den bir TV filmi;&nbsp;Stranger in a Strange Land&nbsp;(Yön: Bram van Splunteren)Münzevi esrikliklere, Koray

Her hafta dört albüm incelemesi, öne çıkan tekliler ve müzik tarihinden notlar.

Her hafta dört albüm incelemesi, öne çıkan tekliler ve müzik tarihinden notlar e-posta kutunda.

Duende Haftanın Albümleri

Foo Fighters ve kaybedilenlerin ardından yeni başlangıçlara çıkan taze solukları, Protomartyr'ın keder eşlikli kişi, kurum ve düzen hicivleri, Beach Fossils'in