Interview: Ayşe ŞahinHeld in memory of Homer, the 'Day of the Poet and Homer Readings' event, initiated by journalist Haluk Şahin along with Cevat Çapan and Manfred Korfmann in 2002, has been a part of both the history and present of Bozcaada for the past 23 years. This is not just a celebration but also a reflection of the island's culture, history, and spirit. Even as summer fades, the echoes of this event remind us that some stories deserve to be told again and again.What are the origins of Homer’s Day of the Poet and the Homer Reading event?Well, it has many origins. One of them goes back to my time in high school in Bursa, where I had the fortune of reading The Iliad and The Odyssey. My literature teacher thought it was a good idea for us to read Homer, who is considered the beginning of literature in the West. These works talk about events that took place right here, in Anatolia. His appeal is universal, but it was the local connection that really caught my attention.That initial interest stayed with me throughout my life. Over the years, I wrote many articles about what happened in Troy and this part of the world, which led to my book Were the Trojans Turks?, a compilation of those articles. These writings caught the attention of the famous archaeologist Manfred Korfmann, known in Turkey as Osman Bey. Korfmann worked his entire life on Troy and Homer, and he succeeded in convincing the archaeological community that Troy wasn’t a Greek city—it was a Western Anatolian city, likely a Luvian one. I found that very reasonable, which deepened my interest.I met Korfmann, interviewed him for the media I worked with, and we became friends. He was a key figure in bringing this ancient story to life for me. In the late 1990s and early 2000s, while living in Bozcaada, it struck me that I could establish a connection between the island and the Trojan story. I suggested to Korfmann and my friend, the poet Cevat Çapan, that we organize a Homer reading day, like the Irish do with James Joyce’s Ulysses. They weren’t too enthusiastic at first but agreed to give it a try. In 2002, we read The Iliad for hours, and that was the start of this event.Why is Homer’s Day of the Poet and Homer Reading significant – for Bozcaada itself, as well as beyond? &nbsp;Homer is, if you will, the ultimate “influencer”. He’s had a major resurgence over the past 25 years, thanks in part to the 2004 movie Troy, starring Brad Pitt. That film reignited popular interest in Homer’s ancient story, especially among younger generations. It sparked a wave of novels and retellings, including feminist and LGBTQ versions like Pat Barker’s The Silence of the Girls. These modern takes reflect today’s issues around race and gender, proving that the story of Troy still matters.But what’s interesting is that Bozcaada, right across the water from ancient Troy, hasn’t always embraced its connection to this epic tale. Bozcaada is featured in Homer’s The Iliad as Tenedos, a key location during the Trojan War. You could have watched Troy burn from the shores of Bozcaada after the Greeks used their infamous wooden horse trick. For years, though, the island’s Trojan heritage was overlooked.In fact, travelers searching for Troy have long been told to look for Tenedos first and then gaze across to the Anatolian side to find the legendary city. Bozcaada has always remained culturally tied to the Trojan story, even as it has been ruled by numerous tribes and states over the centuries. The island has been invaded and ruled by the Venetians, Genoese, Arabs, French, British, Byzantines, Ottomans, and Greeks, yet it has always retained its link to Troy.For decades, I’ve been saying that Bozcaada is part of this huge story, and it’s only recently that people are starting to take pride in that. A big reason for this shift is tourism. People have long wondered whether Troy is something they can claim as their own or if it belongs to another culture. I’ve always believed that whatever lies beneath or above Turkish soil is our responsibility to care for and understand. That’s how I see Troy—it’s part of our heritage, and we should embrace it.We’re also fortunate to have an excellent Trojan Museum, which opened six years ago. It’s world-class, top-notch, and really helps to increase interest in Troy. This museum, along with events like Homer Day, is encouraging more people to engage with the story and appreciate its cultural significance.How does this event contribute to the cultural identity of Bozcaada?Bozcaada is part of the "big story" of Troy, and it’s something the island is slowly starting to embrace. For 30 years, we’ve been trying to remind people of the island’s historical importance. The thing is, people all over the world—from the U.S. to Brazil—are using the Trojan story in their novels, films, and other works of art, but Bozcaada is just beginning to realize how this connection shapes its identity.The island’s location near the Dardanelles Strait made it a target for many invaders over the centuries. Venetians, Ottomans, and others have left their mark here. Homer's Day of the Poet is helping Bozcaada connect with that history and its ties to one of the greatest stories ever told.How do you think Homer’s Day of the Poet &amp; Homer Reading can contribute to a broader appreciation of poetry and literature?Homer isn’t just a historical figure—his stories are alive today. Events like Homer Day help people appreciate not only the tales themselves but also the deeper layers of history and culture behind them. One of the things about Homer’s work is that it broadens your understanding—not just of words, but of images, history, and humanity.When you stand on Bozcaada’s shores, knowing the island’s connection to the Trojan War, it changes the way you see things. Homer’s stories become more than just literature; they become part of the island’s living culture. And that’s the essence of Homer Day—it’s about keeping that poetic sensibility alive, making us see beyond the surface.What challenges do you think the event might face in the future?The main challenge is staying true to the event’s roots. It’s tempting to make things trendier or more popular to appeal to younger people, but the heart of Homer Day should remain in celebrating poetry and history. It’s crucial to get the younger generation involved while maintaining the integrity of the event.What opportunities do you see for expanding or enhancing the event?There’s so much potential to build on Homer’s legacy, not just for Bozcaada but for people everywhere. The event should stay meaningful and focused on honoring Homer’s genius. At the same time, it can engage younger audiences with the beauty of poetry and our cultural heritage. Homer’s stories are still deeply affecting, whether through inspiring new books or changing how we view the world.Wrapping up…Homer's Day is about more than just a local celebration. It’s an opportunity for Bozcaada to reconnect with its past while playing a role in keeping Homer’s work—and the spirit of poetry—alive. This event reminds us that some stories, like Troy, are timeless for a reason. And for Bozcaada, it’s a way to celebrate its place in one of the greatest stories ever told.

This newsletter offers a comprehensive overview of global events from each continent, curated from diverse international media sources. On Mondays, you will receive Aposto World in your inbox and we will give you only the relevant information on just the important stuff, from an Istanbul perspective.

Global news, every Monday, from an Istanbul perspective.

Aposto World

Homer’s Day of the Poet and the Homer Reading festivities, created by journalist Haluk Şahin in 2002, has become a part of Bozcaada's past as well as it's present. Şahin tells us the story of how the event came to be a tradition that belongs to the island.

Making of a tradition with Haluk Şahin: Homer’s Day of the Poet and the Homer Reading festivities

<div data-page-number="1" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Şiirin hayatımızdan uçup gitmesi en büyük kayıplarımızdan birisidir. Bir yoksullaşma, yavanlaşma, bozarma işaretidir. Odadaki lavanta kokusu azalırken bayat havanın yerleşmesidir. O havanın içinde doğup büyümüş olanlar ne dediğimi anlayamazlar. Zaten en ağır kayıplarımız, kaybettiğimizi bilmediklerimizdir. Kazancakis’e sorun: Ege’nin maviliğine yelken açmamış olanlar neleri kaçırdıklarının farkında olabilirler mi? Şiirin gündelik hayattan uçup gitmesi yalnızca bize özgü değil. Batı ülkelerinin çoğunda da durum böyle. Büyük şairler yetiştirmiş Avrupalılar artık ezberden şiir okumuyorlar. Hatta hiç şiir okumuyorlar. Ve bu yüzden daha da tatsızlar. Ama böyle olmayan ülkeler de var. Bunların çoğu doğumuzdalar. Bazı yerlerde şiir hâlâ hayatın harcında, mısralar sabah yelinde uçuşuyor… </div>Hafız, hafızalarda yaşıyorÜç-beş yıl kadar önce İran gezimiz için Şiraz’a uçarken yakınımda oturan kadın yolcuya sordum: “Hafız’ı hâlâ okuyor musunuz?” Malum Şiraz, 800 yıl önce yaşamış olan büyük şair Hafız’ın şehridir. Ve Hafız, Şirazlı Hafız olarak bilinir. Şehirle şair özdeşleşmiştir. Kadın “Tabii okuyoruz,” dedi. “Hele gençler. Kimileri Hafız’ın divanından sayfa açıp günün falına bakıyorlar.” “Şiirin hayatın harcına karışması” derken böyle bir bütünleşmeyi kastediyorum. Yapay değil, doğal. Olması gerektiği gibi... Ondan birkaç yıl önce de Baku’da bir Azeri ressam arkadaş beni otomobille dolaştırırken sürekli ezberinden şiir okumuştu. Belli ki orada yapılması gerekeni yapıyordu. Hayat her fırsatta şiir okunan bir yolculuktu. ‘Yarin dudağından getirilmiş’Ben şiir okunan bir evde büyüdüm: Asker emeklisi babam bazen sofrada: “Yarin dudağından getirilmiş bir katre alevdir bu karanfil” gibilerden bir mısra patlatırdı. Bursa’da lisedeyken arkadaşlarımın hemen hepsi şiir yazardı. Ben de orada başladım. Şiirlerimizi Bursa gazetelerinin genç yetenekler sayfalarında yayımlardık! Okullardaki şiir matineleri çok popülerdi. “Şairin dediği gibi” günlük konuşmalarımızda çok kullandığımız bir deyişti. “Şairin dediği gibi, ‘Gel gör beni aşk neyledi.’”Alaturka musiki ile Divan şiiri arasındaki yakınlık şiir dağarcığımızı zenginleştiren kaynaklardan biriydi. Her insani duruma ışık tutan bir mısra ya da beyit bulunurdu belleğimizin derinliklerinde. O yüzden daha renkli, nükteli ve güzel konuşurduk. Bunun kaybolması yaşamın lezzeti açısından ağır bir kayıp değil midir?Tembelleşen belleklere şiirOkullarda şiir ezberletirlerdi. Pek çoğumuz istemezdik. “Ezberci eğitim sisteminin” bir uzantısı sayardık. Ve ezberciliğe karşıydık! Artık ezber yok! Ezber şiir de yok! Şiir yok! Ve işin en ilginci, nörologlar son yıllarda çok yaygınlaşan bellek zayıflaması ve kaybına karşı insanlara şiir ezberlemesini tavsiye ediyorlar. Ezberledikleri şiirleri sık sık tekrarlamalarını öneriyorlar... Hey gidi Eflatun, 2.400 yıl önce Phaedrus’ta, “yazı”yı tam da bu nedenle eleştirmemiş miydi? “Yazı ruhları tembelliğe alıştırır, unutkanlığa yol açar!” dememiş miydi? Şimdi de dijital teknoloji belleklerimizi tembelliğe alıştırıyor: Aslında “elektronik beyin” dediğimiz aletin gerçek bellek değil, bir yardımcı, bir kolaylaştırıcı olduğunu unutuyoruz! Sonuç: Gittikçe yaygınlaşan bir bunama hâli!Nörologlara göre çözümlerden birisi: Bol bol şiir ezberlemek! “Güneş giren eve doktor girmez” diyenler gibi biz de “Şiir okunan eve nörolog girmez!” diyebilir miyiz?<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"> <ul fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Haluk Şahin'e İpek Yolu Uluslararası Şiir Ödülü:&nbsp;Akademisyen, gazeteci, televizyoncu, romancı Haluk Şahin’e Çin’den “İpek Yolu Uluslararası Şiir Ödülü” verildi. Ödül, Arnavutköy Sanat Galerisi’de bir okuma ile kutlandı. Şahin, Büyüyor Üzümler Bağlarda adlı kitabındaki kısa şiirlerin Bozcaada adlı minievrenden hayat sahneleri olduğunu söyledi ve “Onlar benim minimalist hâlimi temsil ediyorlar” dedi.</li></ul>

Her sabah 06.30'da 5 dakikalık gündem özeti e-posta kutunda. Piyasalar, ekonomi, iş dünyası, politika, teknoloji ve hafta sonu ekleri; kısa, yalın, öz bir şekilde.

5 dakikada gündeme hakim ol.

Aposto Gündem

Şiirin kaybolması yaşamın lezzeti açısından ağır bir kayıp değil midir? Üstelik nörologlar bile son yıllarda yaygınlaşan bellek zayıflaması ve kaybına karşı insanlara şiir ezberlemesini tavsiye ediyorlar.

Şiir girmeyen eve nörolog girer: Şiirin kaybı ve insanlık

<div data-page-number="1" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Şiirin hayatımızdan uçup gitmesi en büyük kayıplarımızdan birisidir. Bir yoksullaşma, yavanlaşma, bozarma işaretidir. Odadaki lavanta kokusu azalırken bayat havanın yerleşmesidir. O havanın içinde doğup büyümüş olanlar ne dediğimi anlayamazlar. Zaten en ağır kayıplarımız, kaybettiğimizi bilmediklerimizdir. Kazancakis’e sorun: Ege’nin maviliğine yelken açmamış olanlar neleri kaçırdıklarının farkında olabilirler mi? Şiirin gündelik hayattan uçup gitmesi yalnızca bize özgü değil. Batı ülkelerinin çoğunda da durum böyle. Büyük şairler yetiştirmiş Avrupalılar artık ezberden şiir okumuyorlar. Hatta hiç şiir okumuyorlar. Ve bu yüzden daha da tatsızlar. Ama böyle olmayan ülkeler de var. Bunların çoğu doğumuzdalar. Bazı yerlerde şiir hâlâ hayatın harcında, mısralar sabah yelinde uçuşuyor… </div>Hafız, hafızalarda yaşıyorÜç-beş yıl kadar önce İran gezimiz için Şiraz’a uçarken yakınımda oturan kadın yolcuya sordum: “Hafız’ı hâlâ okuyor musunuz?” Malum Şiraz, 800 yıl önce yaşamış olan büyük şair Hafız’ın şehridir. Ve Hafız, Şirazlı Hafız olarak bilinir. Şehirle şair özdeşleşmiştir. Kadın “Tabii okuyoruz,” dedi. “Hele gençler. Kimileri Hafız’ın divanından sayfa açıp günün falına bakıyorlar.” “Şiirin hayatın harcına karışması” derken böyle bir bütünleşmeyi kastediyorum. Yapay değil, doğal. Olması gerektiği gibi... Ondan birkaç yıl önce de Baku’da bir Azeri ressam arkadaş beni otomobille dolaştırırken sürekli ezberinden şiir okumuştu. Belli ki orada yapılması gerekeni yapıyordu. Hayat her fırsatta şiir okunan bir yolculuktu. ‘Yarin dudağından getirilmiş’Ben şiir okunan bir evde büyüdüm: Asker emeklisi babam bazen sofrada: “Yarin dudağından getirilmiş bir katre alevdir bu karanfil” gibilerden bir mısra patlatırdı. Bursa’da lisedeyken arkadaşlarımın hemen hepsi şiir yazardı. Ben de orada başladım. Şiirlerimizi Bursa gazetelerinin genç yetenekler sayfalarında yayımlardık! Okullardaki şiir matineleri çok popülerdi. “Şairin dediği gibi” günlük konuşmalarımızda çok kullandığımız bir deyişti. “Şairin dediği gibi, ‘Gel gör beni aşk neyledi.’”Alaturka musiki ile Divan şiiri arasındaki yakınlık şiir dağarcığımızı zenginleştiren kaynaklardan biriydi. Her insani duruma ışık tutan bir mısra ya da beyit bulunurdu belleğimizin derinliklerinde. O yüzden daha renkli, nükteli ve güzel konuşurduk. Bunun kaybolması yaşamın lezzeti açısından ağır bir kayıp değil midir?Tembelleşen belleklere şiirOkullarda şiir ezberletirlerdi. Pek çoğumuz istemezdik. “Ezberci eğitim sisteminin” bir uzantısı sayardık. Ve ezberciliğe karşıydık! Artık ezber yok! Ezber şiir de yok! Şiir yok! Ve işin en ilginci, nörologlar son yıllarda çok yaygınlaşan bellek zayıflaması ve kaybına karşı insanlara şiir ezberlemesini tavsiye ediyorlar. Ezberledikleri şiirleri sık sık tekrarlamalarını öneriyorlar... Hey gidi Eflatun, 2.400 yıl önce Phaedrus’ta, “yazı”yı tam da bu nedenle eleştirmemiş miydi? “Yazı ruhları tembelliğe alıştırır, unutkanlığa yol açar!” dememiş miydi? Şimdi de dijital teknoloji belleklerimizi tembelliğe alıştırıyor: Aslında “elektronik beyin” dediğimiz aletin gerçek bellek değil, bir yardımcı, bir kolaylaştırıcı olduğunu unutuyoruz! Sonuç: Gittikçe yaygınlaşan bir bunama hâli!Nörologlara göre çözümlerden birisi: Bol bol şiir ezberlemek! “Güneş giren eve doktor girmez” diyenler gibi biz de “Şiir okunan eve nörolog girmez!” diyebilir miyiz?<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-width: medium; border-bottom-style: none; border-bottom-color: currentcolor; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><img src="https://images.aposto.com/2023/11/6/1702741243772.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.75" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"> Haluk Şahin'e İpek Yolu Uluslararası Şiir ÖdülüAkademisyen, gazeteci, televizyoncu, romancı Haluk Şahin’e Çin’den “İpek Yolu Uluslararası Şiir Ödülü” verildi. Ödül, Arnavutköy Sanat Galerisi’de bir okuma ile kutlandı. Şahin, Büyüyor Üzümler Bağlarda adlı kitabındaki kısa şiirlerin Bozcaada adlı minievrenden hayat sahneleri olduğunu söyledi ve “Onlar benim minimalist hâlimi temsil ediyorlar” dedi.