Geçtiğimiz hafta avangard akımın önemli sanatçılarından Yayoi Kusama’nın ikonik Narcissus Garden eseri, Miami’deki Rubell Müzesi’nde kuruldu. Arka sırasında, Keith Haring'in kırmızı kalpli eserinin göz kırptığı eser, 1966 yılından beri dünyanın farklı alanlarında kuruluyor. Tasarım yayını Architecture Digest’de yayımlanan, eserin pandemiyle olan ilişkisine dair okuduğum bir yazı üzerine yılın son hafta sonunda sizleri Kusama ve eserinin hikâyesiyle tanıştırmayı diliyorum.• 1966’dan beri devam eden yolculuk: Yunan mitolojisinde Narkissos’a ithafen, Narcissus Garden ilk kez 1966'da Kusama'nın 33. Venedik Bienali'nde resmî olmayan bir performansıyla sergilendi. 700'e yakın plastikten yapılan gümüş kürelerle eser; insanı kendiyle yüzleştiren, egosuyla karşı karşıya getiren, hayatta her şeyin birbirinin yansıması olduğuna çağrışım yapan bir bahçenin temsiliydi. Kusama, eserinde narsisizme ve insanı çevreleyen endüstriyel oluşumlarla ilişkisine yalın bir şekilde ayna tutmayı hedefledi.<figure class="image"><img src="https://lh5.googleusercontent.com/ByytAfFXElRm0u3hR7vVHFXFKuswk9aujdDGWfedkSrDPifLOwVqqJ3cUHAgJkubOX3nUXNpp0mn-W3Pvz8AnY7EohhbriMq6qIZfqrJMo7ir7vlI2OCLSNS80ZMRQbmGyASokRM" alt="Venedik Bienali, 1966, Kaynak: Dazed"><figcaption>Venedik Bienali, 1966 Kaynak: Dazed</figcaption></figure><hr>• Satılık narsisizminiz: Sanatçı gümüş kürelerini bienal alanının manzarasını yansıtan İtalya Pavyonu'nun önündeki çimenlere yerleştirdi. Çıplak ayakları ve altın rengi kimonosuyla, "Narcissus Bahçesi, Kusama" ve "Satılık Narsisizminiz" yazılı tabelalarının arasında durarak performansını sergiledi. Serginin açılış günü boyunca küreleri havaya fırlatarak dikkatleri çekti ve kürelerin her birini yaklaşık 2 dolara ziyaretçilere satmayı teklif etti. Hem kendini tanıtma hem de çağdaş sanatın ticarileştirilmesine yönelik bir eleştiri olarak yorumlanacak bu eylem, daha sonra Kusama'nın enstalasyonlarının odak noktası olacak, radikal ve politik kamusal performanslara geçiş yaptığı kariyerinde önemli bir an olarak görülecekti. Narcissus Garden'ın yinelemeleri o zamandan beri, küreleri plastik yerine çelikten yapılarak dünya çapında sergileniyor.<figure class="image"><img src="https://lh5.googleusercontent.com/BfDUhInjjBlc-HrQ9aBKgYodBUZ15HJuqbpvwcm53zSUHJno9apdbXtIVm7X7k7hmGwfFcyYaQGcXvRfTQUBbGq2erJfQGa8FgxIAjwsALRe0h_KUHvg8S16tazhpfsisW6lrX8Y" alt="Rubell Müzesi 2020, Kaynak: Architectural Digest"><figcaption>Rubell Müzesi 2020 Kaynak: Architectural Digest</figcaption></figure><hr>• Pandemi ve Kusama: Bu hafta Rubell Müzesi'nde kurulan Narcissus Garden versiyonu 700 paslanmaz çelik küreden oluşuyor. Kusama'nın bu kadar endüstriyel ve minimal bir nesneyi organik bir yaşam hissi taşıyan bir nesneye dönüştürebilmesi belki de bu dönem için ayrı bir anlam taşıyor. “Kendinize 700 farklı aynada bakmak bu dönemde ne anlama geliyor? İzolasyon döneminde, hoşumuza gitsin ya da gitmesin, kendimizle her zamankinden daha fazla beraberdik.” diyerek Madeleine Luckel, eserde pandemi dönemindeki bu yoğun deneyimimizin yansıdığını düşünüyor. 700 kürenin birinde belki de bu yıl çokça zaman geçirdiğimiz Zoom ekranlarından Instagram’daki sonsuz kaydırmalarımıza kadar teknolojiyle ilişkimiz, tüketimimiz, duygularımız ve daha nice deneyimlerimizi görebiliriz. Peki siz, Kusama'nın kürelerinde bu yıl kendiniz için neler görüyorsunuz?&nbsp;

Rubell Müzesi ile ilgili hikayeler