Merhaba. Türkiye'nin medyasında, özellikle müzik gibi niş bir alanında çalışmak kolay değil. Zamanınız dar, talep edilen çok. Üretiyor olmak ise güzel. Bu satırları yazabildiğim için mutluyum.<img src="https://images.aposto.com/2023/5/4/1687443867529.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.79" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">John Lurie "Potato!" diye bağırıyor. | Kaynak: HBO🥔 Geçen cumartesi akşamı zihnen bitkin bir hâlde balkonumun koltuğuna oturdum. John Lurie'nin HBO Max'de yayımlanan hilkat garibesi dizisi Painting with John'un 3. sezonunun ikinci bölümünü açtım: Potato!&nbsp;Lurie'nin sürreal hikâye anlatıcılığına eşlik eden ve bölüm boyunca devam eden; avangard, funky, âdeta Fela Kuti'nin afrobeat'ini spoken word vokallerle buluşturan bir şarkıyla karşılaştım. Ve emin oldum, daha önce böyle bir dizi bölümü izlemedim. Erik Mockus'un animasyonları, John Lurie'nin fantastik müzikal dehası ve kalabalık bir ekibin "Potato!" çığlıkları eşliğinde ayaklarımı yerden kestim; şaşkınlık içinde kahkahalara boğuldum. Merak ettiysen, bölümün kısa bir kesiti hemen <a fr-original-style="" href="https://www.youtube.com/watch?v=uClLAYz5GAQ" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">şurada</a>. Uzun versiyonu da... Nerede biliyorsun bence. (Evet evet, HBO MAX!)<h4 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Analım:</h4>🎂 İyi ki doğdun, Kendrick Lamar!🪦 İyi ki yaşadın, Nick Drake!<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Neler var bu sayıda? ♨️ Sıcak servis:&nbsp;The Smile, Aphex Twin ve dahası 🎧 Haftanın öne çıkan albümleri:&nbsp;Queens of the Stone Age'ten Sigur Rós'a&nbsp;Huzura, huzura, huzura, Koray

Her hafta dört albüm incelemesi, öne çıkan tekliler ve müzik tarihinden notlar.

Her hafta dört albüm incelemesi, öne çıkan tekliler ve müzik tarihinden notlar e-posta kutunda.

Duende Haftanın Albümleri

Queens of the Stone Age'in ehilleştirilmemiş gitar bangırtıları eşliğinde bir dekadans ve canlanış öyküsü, Sigur Rós'un modern klasik ses manzaralarıyla çevrili ambient dinginliği, Killer Mike'ın 11 yıl sonra gelen ilk solo albümü MICHAEL. 

👹 Queens of the Stone Age'in ifritleri, Sigur Rós'un orkestral ambient'ı

Merhaba. Bu aylar müzik için hareketlilik demek. Konserler, festivaller, birer birer yayımlanan albümler ve ötesi, müziğin asıl mesaisinin başladığı yazı müziksever hemen herkes için iple çekilen bir mevsime dönüştürüyor. Ancak bu İstanbul için ne kadar geçerli şüphelerim var.Şehirde organizasyonuyla görkemli ve konuklarıyla soluk kesici bir festivali bulmak neredeyse imkânsız. Bunun nedenleri de çok çeşitli. Duende'nin Müzik Festivalleri yazı serisi de tam olarak bu nedenlere eğiliyor; İstanbul ve Türkiye için nasıl katılımcı, adil ve sürdürülebilir bir festival kültürü inşa edebilir konusunu derinlemesine araştırıyor. Taner Turna'nın şehir ve bölge planlama alanlarında çalışan akademisyen Bahar Aksel Enşici'yle konuşarak festival dostu kent tasarımına dair hazırladığı serinin son yazısı <a fr-original-style="" href="https://aposto.com/i/muzige-cikan-sokaklar-simdi-nerede" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Müziğe çıkan sokaklar nerede?</a>'yi okumanı öneririm.<img src="https://images.aposto.com/2023/5/5/1686912218986.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.51" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Arlo Parks. | Fotoğraf: Daniyel Lowden📚Bir öneri daha: Arlo Parks; 20 şiirden, son albümü My Soft Machine'in şarkı sözlerinden ve Daniyel Lowden imzalı fotoğraflarından oluşan ilk kitabı <a fr-original-style="" href="https://www.harpercollins.com/products/the-magic-border-arlo-parks?variant=41055733252130" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">The Magic Border: Poetry and Fragments from My Soft Machine</a>'i duyurdu.🪦Rahat uyu:&nbsp;Vokal cazın divalarından; sayısız solo albümden Louis Armstrong ve Count Basie'yle yaptığı işbirliklerine genişleyen engin bir müzikal kataloğun kahramanı Ella Fitzgerald, 26 yıl önce bir 15 Haziran günü aramızdan ayrıldı.Neler var bu sayıda? ♨️ Sıcak servis:&nbsp;Puma Blue, ANOHNI, The Hives ve dahası 🎧 Haftanın öne çıkan albümleri:&nbsp;King Krule'un Space Heavy'sinden Janalle Monáe'nin Age of Pleasure'ınaMüziği adilce dinlemeye, Koray

King Krule'un slowcore sularına dalıp dalıp çıkan kasvetli gitar baladları, Janalle Monáe'nin reggae yankılı dans şarkıları, Squid'in yeni ancak tanıdık hilkat garibeliği.

🌫️ King Krule'un yavaş çekim cızırtıları, Janalle Monáe'nin şehvetli dansı

Merhaba. Bulutlar dağılıyor, havalar iyice ısınıyor. Güneşi sevmeyi müzikle öğrendim. Zamanında bu mevsimde perdeleri çektiğim, kendimi suni gölgelere kapattığım ve D vitami eksikliği çektiğim zamanları düşündüğümde yaza haksızlık ettiğimi düşünüyorum. Stereolab'ın Dots and Loops'u, Coil'in The Ape of Naples'ı, Tangerine Dream'in Phaedra'sı, Jim O'Rourke'nun Eureka'sı ve dahası, güneşli dingin öğle sonralarında gözlerimi kapayıp huzur parçacıklarına tutunduğum anların eşlikçileri olmaya devam ediyor. Müzik hayatımı kurtardı mı ve kurtarmaya devam ediyor mu emin değilim. Ancak görece monotan yaşayan biri olarak münzevi esrikliklerimin yegâne kaynağı da onlar.<img src="https://images.aposto.com/2023/5/4/1686218617520.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.34" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Astrud Gilberto, 1965. | Kaynak: Evening Standard / Getty ImagesBu hafta kötü bir haber aldım. Yukarıda "Jim O'Rourke'nun Eureka'sı ve dahası" derken o "dahası" müziklerimin başını çeken kıymetlilerimden Getz/Gilberto&nbsp;albümünün narin sesli Bossa Nova kraliçesi Astrud Gilberto hayata veda etti. 83 yaşındaydı. Kulağımda The Girl From Ipanema&nbsp;şarkısı, dilimde Gilberto'nun vokallerinde ölümsüzleşen şu sözler:<blockquote fr-original-style="" style="margin: 0px 0px 1em; border-left: 2px solid rgb(94, 53, 177); padding-left: 5px; color: rgb(94, 53, 177); box-sizing: border-box;">Tall and tan and young and lovely The girl from Ipanema goes walking And when she passes Each one she passes goes, "Ah"</blockquote>İyi ki yaşadın, iyi ki söyledin Astrud. Hoşçakal.Neler var bu sayıda?🗓️ Tarih köşesi:&nbsp;İyi ki doğdun Prince!, Jon Hopkins'in Immunity'si 10 yaşında ♨️ Sıcak servis:&nbsp;PJ Harvey, Mort Garson, Remy ve dahası 🎧 Haftanın öne çıkan albümleri:&nbsp;Foo Fighters'ın But Here We Are'ından Protomartyr'ın Formal Growth in the Desert'ına 🧐 Yakın gözlüğü:&nbsp;I Thought I Heard You Speak: Women At Factory Records&nbsp;(Yazar: Audrey Golden) 🎙️ Başrol müzik:&nbsp;1987'den bir TV filmi;&nbsp;Stranger in a Strange Land&nbsp;(Yön: Bram van Splunteren)Münzevi esrikliklere, Koray

Foo Fighters ve kaybedilenlerin ardından yeni başlangıçlara çıkan taze solukları, Protomartyr'ın keder eşlikli kişi, kurum ve düzen hicivleri, Beach Fossils'in

🌄 Foo Fighters'ın yeni solukları, Protomartyr'ın kederli hicivleri

Merhaba. Geçtiğimiz hafta hem yayınlanan albümler ve tekliler hem de müzik tarihinin çeşitli ikonik dönemeçleri ve isimleriyle bazen hüzünlü, bazen takdir dolu, ancak hepsinden öte verimli bir yolculuk oldu benim için. Müziğin sür-git genişleyen evreni, onu daima keşfetmek arzusunu da beraberinde getiriyor. Tüketilmesi de sırt çevrilmesi de mümkün değil. Bu sondan azade arayışı sürdürülebilir kılanlar ise kıymetini ölçemeyeceğimiz tanışıklıklar. İlk hafta Donna Summer, ikinci hafta Tina Turner, şimdi ise...🎂 "Cool" ve füzyon, radikal bir deha ve amansız bir karizma. Tarihler 26 Mayıs 1926'yı gösterdiğinde müziği ebediyen değiştirecek Miles Davis, trumpetine üfledikleriyle çığır açacak ilk nefesini Alton, Illonois'de aldı. Kind of Blue'dan Bitches Brew'a, Sketches of Spain'den Get Up With It'e cazın nice kilometre taşları onunla atıldı. İyi ki doğdun Miles.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2023/5/5/1685717588214.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Jeanne Moreau ve Miles Davis, Louis Malle'nin Elevator to the Gallows film müzikleri kayıtlarında, Aralık 1957. | Fotoğraf: AGIP / RDA / EverettBir öneri:&nbsp;Fransız yeni dalga sinemasının efsanevi yönetmenlerinden Louis Galle, Elavator to the Gallows'un (1957) müziklerini 30 yaşını henüz aşmış genç bir müzisyene emanet etti. Henüz hiçbir klasik albümünü yayımlamamış çıkışta bir müzisyenle aldığı riski arttıran Galle, filminin müziklerini Davis'in doğaçlamalarına teslim etti. Bir aralık akşamı kiralık bir Paris stüdyosunda buluşan Miles ve grubu, Elevator to the Gallows'u izleyerek akışta bir kayıt aldı. Gerisi... Gerisi ise tarih: <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/0aoOdlpGLfNCUFhQu7UIs2?si=79osD-qyT2-nDdGv8-6tfA" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Ascenseur pour l'échafaud</a>.Neler var bu sayıda?🗓️ Tarih köşesi:&nbsp;Jeff Buckley,&nbsp;Siouxsie Sioux, Slowdive'nin Souvlaki'si ve fazlası ♨️ Sıcak servis:&nbsp;The Voidz, Dua Lipa, Blonde Redhead ve dahası 🎧 Haftanın öne çıkan albümleri:&nbsp;Arlo Parks'ın My Soft Machine'inden Water From Your Eyes'ın Everyone's Crushed'ınaDeğeri ölçülemeyecek keşiflere, Koray&nbsp;

Arlo Parks'ın büyüme sancıları; Water From Your Eyes'ın zıpır ve atonal gürültüleri, Sparks'ın 50 yıldır ödün vermeden çınlayan eksantrik pop salvoları. 

🛏️ Arlo Parks'ın hafakanları, Sparks'ın ekstantrik pop salvoları

Merhaba. Geçtiğimiz hafta geleceğe umutla baktırdığı kadar hayatın uçuculuğunu da hatırlatan günlere sahne oldu benim için. Havaların iyiden iyiye ısındığı ve güneşin bulutları arkasında bıraktığı zamanlara doğru yelken açarken, 20. yüzyılın müzikal devlerinden birinin, Tina Turner'ın ölüm haberini aldım.&nbsp;"Rock 'n roll'un kraliçesi, 83 yaşında hayatını kaybetti."&nbsp;diyordu yatağımda uzanırken The New York Times'tan aldığım bildirim. Kalbimde, kişiliğimde ve zihnimde istisnai yere konumlandırdığım birçok insanın müzisyen olduğu; önemli bir kısmının da 70'lerine yakın ya da içinde olduğu geliyor aklıma. Ölümlü olduklarının farkına varmanın tedirgin edici burukluğunu hissederken, hâlâ aramızda olduklarını düşünürek varlıklarını ve üretimlerini kutlamaya devam etmekten başka yapacak bir şeyimin olmadığını anlıyorum. Aramızdan ayrılanlar iyi ki yaşadılar, aramızda olanlar da iyi ki varlar.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2023/4/5/1685118067817.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.79" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Tina Turner, Brighton İngiltere'de sahnede, 1985. | Fotoğraf: John Rogers/Hulton Arşivi, Getty ImagesHer şey karanlık, içim de hepten karamsar değil:&nbsp;Şükür ki daha 50'lerinin başında olan, daha nice yıllar yaşayacağını ve yaratacığını umduğum Baxter Dury'le konuşma fırsatı yakaladım. Onu 14 Haziran'da Zorlu PSM'de <a fr-original-style="" href="https://www.passo.com.tr/tr/etkinlik/psm-loves-summer-by-yuzdeyuz-muzik-baxter-dury-zorlupsm-passo/4248321" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">dinlemek</a>, olur da konserinin öncesinde ya da sonrasında buluşabilirsek Hi mate!'leşmek için sabırsızlanıyorum.&nbsp;Bu arada: Daha ilk albümleri dahi yayımlanmadan keşfettiğim post-punk / spoken-word dörtlüsü Dry Cleaning, 2 Haziran akşamı Salon İKSV'de sahneye <a fr-original-style="" href="https://www.passo.com.tr/tr/etkinlik/dry-cleaning-salon-iksv-konser-biletleri/4980330?utm_source=salonwebsite&utm_medium=content-page&utm_campaign=salon2023_12052023" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">çıkacak</a>. Bu habere hayli hazırlıksız yakalandım. Onları canlı izleme şansını yakaladığımı hissettiğim anda attığım çığlığı itiraf etmekten utanç duymuyorum. Belki orada olursun. Selamlaşmak üzere.Neler var bu sayıda? ♨️ Sıcak servis: Beyoncé, Moses Sumney, Squid ve fazlası 🔍 Kâşif radarı: Marvin Pontiac'ın "tımarhane" kasedi 🎧&nbsp;Haftanın öne çıkan albümleri:&nbsp;Danuk'un Morîk'inden Kesha'nın Gag Order'ınaAramızda olanların kıymetine, Koray

Danûk'un Mezopotamya topraklarının derinlerinden kazarak çıkardığı incileri, Kesha'nın zihninin şeytanlarıyla yüzleşe yüzleşe kavuştuğu huzuru, Bar Italia'nın bürokrasiden uzak; "DIY" yaklaşımıyla şekillenen bağımsız rock 'n roll'u. 

🪘Danûk'un incileri, Kesha'nın huzur deparı

Merhaba. Çoğumuzun yeni başlangıçları hayal ettiğine eminim. Bu, geleceğin büyülü belirsizliğinde bizi motive eden temel heyecanlarımızdan biri. Bugün, o yeni başlangıçlardan biriyle karşındayız. Duende'nin güncel ve tarihsel müziğin yer yer derinlerinde, yer yer de yüzeylerinde yolculuk ettiği dopdolu bir müzik sayısını okumak üzeresin. Hoşgeldin.<img src="https://images.aposto.com/2023/4/5/1684518266740.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.52" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Donna Summer. | Fotoğraf: Michael Ochs arşivi / Getty Images🪩 Bu hafta müzik tarihinde geriye giderken buruk bir tezatla yüzleştim. Zira 1970'li yılların sonunda, New York şehrinin gece kulüplerinin dans esrikliğine eşlik ederek doğan disko müziğinin divalarından Grace Jones, 19 Mayıs'ta 75. doğum gününü kutladı. 17 Mayıs günü ise, bir diğer diva Donna Summer'ın vefatının 11. yıldönümüydü. Zihnimin kulaklarının birinde Jones'un Pull Up To The Bumper'ı, diğerindeyse Summer'ın She Works Hard For The Money'si çalıyor.Erkek egemen toplumun dayatmacılığına ve "önkabüllü normallerine" inat özgürlüğü için biteviye savaşan tüm kadınların mücadelesine selam olsun.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">İzle:&nbsp;Donna Summer'ın ilham dolu müzikal hayatını ve paralelindeki mahrem yaşanmışlıklarını odağına alacak HBO yapımı belgesel Love to Love You'nun <a fr-original-style="" href="https://www.youtube.com/watch?v=xQXInltKe8E" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">fragmanı</a> yayınlandı.Bu arada:&nbsp;Elektropop'un oyunbaz dehası, en son bir nu-disko albümü olan Róisín Machine'le dans pistinin tozunu attıran Róisín Murphy, 7 Haziran'da Zorlu PSM'de sahne <a fr-original-style="" href="https://aposto.com/s/roisin-murphyin-yeni-albumu-yolda" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">alacak</a>.Neler var bu sayıda? 💿 Haftanın albümü: billy woods &amp; Kenny Segal, Maps 🎧&nbsp;Haftanın öne çıkan diğer albümleri:&nbsp;EABS ve Jaubi işbirliği In Search of a Better Tomorrow'dan Fatoumata Diawara'ın London Ko'suna ♨️ Sıcak servis:&nbsp;Decisive Pink, Queens of the Stone Age, King Krule ve fazlası 🗓️ Tarih köşesi:&nbsp;Brian Eno, Trent Reznor, Chris Cornell ve dahasıBizi kurtaran&nbsp;müziklere, Koray&nbsp;

billy woods & Kenny Segal'ın caz rap soyutluluğunda bir yolculuk güncesi; Fautamata Diawara'nın görkemli janr bükücülüğü; EABS ve Jaubi'nin fütüristik caz manzaraları ve daha fazlası.

🎤 billy woods'un yol günlüğü, Fatoumata Diawara'nın janr sörfü

Kültür hakkında yayımlanan makaleler ve yayınlar

Kültür

Sanat hakkında yayımlanan makaleler ve yayınlar

Sanat

Müzik hakkında yayımlanan yayınlar ve içerikler.

Müzik

Albüm: Queens of the Stone Age,&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/2ZTDmH94OLjeNaOvT7Ngwk?si=7ed61wJ9QjmyQfJANmigaQ" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">In Times of New Roman...</a>Süre:&nbsp;47 dakikaPlak şirketi: Matador RecordsYayın tarihi:&nbsp;16 Haziran 2023<h3 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">25 yılıyla Queens of the Stone Age </h3>20. yüzyılın sonunda başladıkları müzikal yolculuklarına 21. yüzyılın başıyla Rated R (2000) ve Dave Grohl ortaklığında yaratılan Songs for the Deaf&nbsp;(2002) albümleriyle hız veren Queens of the Stone Age (QOTSA), o zamandan beri nevişahıslarına münhasır bir gitar müziği üretti. Stoner rock olarak etiketlenen; bangırtılı ve kirli gitar manzaralarının çapraşık bir rock kompozisyonuna el verdiği riff zengini QOTSA müziği, kendini çağdaş alternatif rock'tan keskince ayrıştırdı. Bunda; grubun sıra dışı bir melodiklik, arena rock'a yaklaşan bir görkemlilik ve bunların ötesinde konumlanan ve sert bir müzikal dokuya yerleşen "rock 'n roll virtüözlüğü" gibi faktörlerin etkili olduğu söylenebilir.&nbsp;Tek sabit üyesi Josh Homme (vokal, gitar) liderliğinde 2017'ye kadar 4 uzunçalar daha yayımlayan QOTSA, kendileriyle özdeş bir ses mirası kemikleştirmiş ve araya ...Like Clockwork (2013) gibi diskografilerinin en parlak işlerinden birini yerleştirmişti. Öte yandan Homme'un bir üçleme olduğunu açıkladığı albüm serisinin ikincisi Villians (2017), grubun vasat bir garaj rock standartına tutulduğu yaratıcı bir geri adım olmuştu. Tümüyle Queen'lerin prodüktörlüğünde üç farklı stüdyoda kaydedilen 8. QOTSA uzunçaları In Times New Roman... ise bu üçlemenin sonu, Homme'un tabiriyle yaşanmışlıklarından edindiği tecrübelerin bir özeti ve grubun diskografisinin en törpülenmemiş ve en direkt gitar primitifliği.<img src="https://images.aposto.com/2023/5/5/1687513489490.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Queens of the Stone Age, In Times of New Roman...<h3 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">In Times of New Roman... </h3>Josh Homme, yakın geçmişinde çeşitli çalkantılı süreçlerin fırtınalı duraklarından geçti. Eski eşi Brody Dalle'yle 2019'da başlattığı ayrılık süreci çocukları için giriştiği bir velayet mücadelesine dönüştü. Dahası, tüm bu karmaşasın ortasında, 2022 yılında kansere yakalandı ve tedavisi için bıçak altına yattı. Homme'un "hayatımın en karanlık 4 yılıydı" <a fr-original-style="" href="https://www.revolvermag.com/music/josh-homme-queens-stone-age-return" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">sözleriyle</a> ifade ettiği bu zaman dilimi Dalle odağında sevgiye, güvene, samimiyete ve sözlerin gücüne olan inancını yitiren müzisyenin kişisel bir kıyamet hâlini kolektif konu başlıklarına genişlettiği hayli mahrem bir albüme kapı araladı.&nbsp;In Times of New Roman'ı, Brody Dalle ve Homme'un için çürük, yozlaşmış ve dekadans içerisinde apokaliptik bir geleceğe doğru koşturan modern toplumların güncel konjonktürü etrafında kurulan bir diskur üzerinden yorumlamak mümkün. Bir taraftan şahsi yaşamındaki "ötekine" olan inancını yitiren ve "Don't say you love me no more&nbsp;/ Thought we were equals / Broken peoples keep score, yeah / Don't say you really care, as if you really do / Who would believe in you now?"&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/track/2w3zYJLRPmBkub2tAyevyT?si=c993167691424b13" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">diyen</a> Homme, diğer yandan ise günümüzün başarı uğruna içselleştirilen kariyerist itaatçılığını hedef aldı:<blockquote fr-original-style="" style="margin: 0px 0px 1em; border-left: 2px solid rgb(94, 53, 177); padding-left: 5px; color: rgb(94, 53, 177); box-sizing: border-box;">Climb that ladder? You gotta hold your tongue You better turn a blind eye 'fore they take your other one Kneel and bow Take your licks You gotta swallow your pride Hope success comes quick Back that up</blockquote>Made to Parade, Queens of the Stone AgeBoneface'in Iron Maiden'ın görsel kataloğuna yakışabilecek sürreal ve grotesk kapak tasarımına bakın örneğin. Bir adamın dehşetengiz ve feminen kollarla sıkıştırıldığını; Straight Jacket Fitting şarkısında "kurtulmak için yüzleşilmesi gerektiği" <a fr-original-style="" href="https://genius.com/Queens-of-the-stone-age-straight-jacket-fitting-lyrics" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">salık verilen</a> şeytanların bir sembolü diyebileceğimiz korkunç bir kurdun "yeni zamanları üstüne giyinen" Homme'un içinden baş çıkardığını görebilirsiniz. İşte bu tasarımda cisimleşen hâletiruhiyeyle In Times of New Roman...; temelinde geriye dönüp bakan, yaşanmışlıkları muhasebe eden ve hayatın dip noktalarını tüm açıklığıyla deneyimleyen bir derleme. Öyle ki albümde müzikal kimlikten, ses motiflerinden ve belki de QOTSA'in en organik prodüksiyonundan daha ziyade öne çıkan şeyin kurguladığı anlatı olması da onun Homme'un yaşanmışlıklarını ve psikolojisini şeffaflaştıran akışı denebilir.&nbsp;Öte taraftan, Josh Homme'un "Çiğ ve vahşi olan; ilk notasından itibaren tonuyla şiddet yayan bir albüm yapmak istedim." sözünde kristalize olan In Times of New Roman...'ın&nbsp;müzikal kalitesi, anlatısının yüzleşmeci hiddetini ve amansız eleştirelliğini yansıttı. Belki QOTSA'in alametifarikası müziği radikal bir dönüşümden geçmedi. Ancak The Stooges'ın&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/5qhXaVIC5BdE4a5Kq1FMZG?si=HLF-G0pDTIu6tD3c7d8DNw" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Fun House</a>'ının garage rock'ının &nbsp;"kayıt kirliliği" (Bkz: Paper Machete) ve Black Sabbath'ın <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/132qAo1cDiEJdA3fv4xyNK?si=zzS1sokZRx-GEAhtAuSIoA" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Paranoid</a>'ini andıran (Bkz: Negative Space) eksantrik gitar&nbsp;riff'leriyle reverb dolu basların heybetli etkileşimi, Queens'leri hiç olmadığı kadar canlı bir müzikaletiyle,&nbsp;lo-fi&nbsp;bir yapımcılıkla tanıştırdı. Grubun kısıtlı olsa da dahil ettiği yaylı aranjmanlar ve synthesizer'lar, albümün geneline hakim olan ehilleştirilmemiş ve keskin rock 'n roll estetiğine eklemlenerek onu katmanlaştıran ses parçaları oldu.In Times of New Roman…, Josh Homme’un inişli çıkışlı ve olaylı son yıllarının gölgesinde ilerleyen; onun zihninin ve psikolojisinin sınandığı anları ayyuka çıkaran ve bu hâliyle münzevi olanı kamusal alana taşıyan bir uzunçalar. Öte yandan aldatılmış, ihanete uğratılmış, bir ötekisine dair inancı ve umudu baltalanmış Homme’un kasvetli bireyselliğini toplumsal bir satire döktüğü; günümüz dünyasının ve çağdaşlarının trajik durumlarını hedef tahtasına da koyan bir çalışma. Müzikal olarak ise, sabrı tükenmiş sinirli bir insanın şeytanlı âhvalini filtrelemeden yansıtan, Queens of the Stone Age’in en yontulmamış gitar gürültülerini özdeşleştikleri girift ve debdebeli bir kompozisyonda buluşturan yeni, ancak konforlu bir yaratım.

In Times New Roman..., grubun diskografisinin en törpülenmemiş ve en direkt gitar primitifliği.

Queens of the Stone Age, In Times of New Roman...

Albüm: Sigur Rós, <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/0PhjFcIDPt9cBRfYSJou3v?si=vEfe0gY6STWLLyUlPKkqeg" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">ÁTTA</a>Süre:&nbsp;56 dakikaPlak şirketi: BMG RecordsYayın tarihi:&nbsp;16 Haziran 2023Geçtiğimiz çeyrek yüzyılın rock 'n' roll konvensiyonelliğini arkasında bırakan görkemli ve atmosferik janr post-rock'ın öncü gruplarından Sigur Rós, hukuki mücadelelerle geçen yakın geçmişlerinde gitar, bas ve davulların kreşendolu progresifliğini bırakmıştı. Bunun yerine grup, 2013'ün Kveikur'unu takiben ambient, drone,&nbsp;sound collage gibi daha tefekkürlü ve minimalist kompozisyonlara yönelmişti. Öncesinde yalnızca Blóðberg teklisini paylaşarak sürpriz bir biçimde yayımladıkları yeni albümleri ÁTTA&nbsp;ise, Sigur Rós'un müzikal tuvalini engin orkestral ses manzaralarıyla genişlettiği bir keşif yolculuğu.<img src="https://images.aposto.com/2023/5/5/1687514426887.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Sigur Rós, ÁTTAJónsi'nin belirttiği üzere birincil ilhamı iklim krizi, çevresel felaketler ve dünyanın ensesinde hissettiği yaşamın yok oluş tehditi olan albüm, grubun bu tematik kurgusuna ilk bakışta yakıştırılabilecek dark ambient,&nbsp;drone&nbsp;ya da&nbsp;noise&nbsp;gibi&nbsp;janrların uzağında kalan ferah, geniş ve pastoral bir atmosferikliğe sahip. Son birkaç yıldır rafa kaldırdıkları rock müziğinin klasik enstrümantasyonunu burada da neredeyse hiç pratiğe dökmeyen Sigur Rós, ambient müziğinin hipnotik ve hülyalı akışkanlığının çerçevesini oluşturduğu ÁTTA'yı yaylıların öncülük ettiği debdebeli orkestral aranjmanlarla doldurdu. London Contemporary Orchestra'nın 41 kişilik kadrosunun eşlikçiliğinde hayata geçirilen albüm, Jónsi'nin nevişahsına münhasır yankılı vokalleri ve elektroniklerin mütevazı kullanımıyla klasik müziğin modern bir versiyonu.

ÁTTA, Sigur Rós'un müzikal tuvalini engin orkestral ses manzaralarıyla genişlettiği bir keşif yolculuğu.

Sigur Rós, ÁTTA

Albüm: Killer Mike, <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/2mBH7RhAS6vRKkSlA7IRIJ?si=_5g0-FtiQDmoBBTN0PelVA" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">MICHAEL</a>Süre:&nbsp;53 dakikaPlak şirketi: Loma Vista RecordsYayın tarihi:&nbsp;16 Haziran 2023Killer Mike, doğum adıyla Michael Santiago Render, El-P'yle başlattığı Run the Jewels projesi ve yayımladıkları 5 albümden sonra solo kariyerine verdiği 11 yıllık uzun bir aranın sonuna geldi.&nbsp;Onun son solo uzunçaları R.A.P. Music'i (2012)&nbsp;takip eden MICHAEL; Future'dan André 3000'a, Eyn Allen Kane'den 6LACK'e uzanan kalabalık işbirlikçi kadrosu, ilhamını gospel'in kilise koroları ve organ eşlikçiliğinde kurulan ruhaniliğinden alan ses manzaları, toplumsal gözlemci filtresiz şarkı sözleri ve Killer Mike'ın alametifarikası bariton vokalleriyle heybetli bir hip-hop prodüksiyonu.<img src="https://images.aposto.com/2023/5/5/1687515013485.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Killer Mike, MICHAELMICHAEL, ABD'de siyah bir insan olarak yaşamak ve üretmek mefhumu üzerine epey kafa patlatan ve kariyerinde geldiği nokta itibarıyla saygın bir aktivist, başarılı bir MC'lik statüsünü sağlamlaştırmış Killer Mike'ın yaşamının başlangıçlarından hâlihazırdaki gücü ve ilhamına genişleyen bir hikâye anlatıcılığı.&nbsp;Öte taraftan albüm; hip-hop'un "bilinçli", sosyo-politik ve ekonomik olarak sofuluğa kayan pratiğinin temsilcilerinden Mike'ın tekdüze, boyutsuz ve derinliksiz beylik sözlerinin de müziğini sık sık baltaladığı bir akışa sahip. Her ne kadar MICHAEL siyah bireyler etrafında bir komünite kurmayı ve beyaz güç sahiplerinin sistematik ırkçılığını aşmayı salık verse de, Mike'ın özerklik ve bağımsızlık tiradlarının kolektif bir yerden gelmediği ve "Devam et" mavralarının romantik bir popülizme sıkıştığını söylemek de mümkün. (Bkz: <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/track/4EPfeopXB7rDQGR4ae0Xmt?si=652c572a51774caa" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Run</a>'ın girişi).<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">İncelediğim albümlerden favori şarkıları, öne çıkardığım teklileri ve daha fazlasını bir araya getiren "haftanın bir keşif özeti" mahiyetindeki çalma listemiz de hemen aşağıda.<p contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-wrapper fr-deletable" fr-original-style="text-align:center" style="text-align: center; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><a bgcolor="#ffb9c4" color="#090909" contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-link" fr-original-style="background-color:#ffb9c4 !important;color:#090909 !important" href="https://open.spotify.com/playlist/3IXSRsZ2q3urlvu3P2zS6n?si=cb672854bcf340dc" rel="noreferrer" style="background-color: rgb(255, 185, 196) !important; color: rgb(9, 9, 9) !important; text-decoration: none; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Dinle</a><a data-type="embed" fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/playlist/3IXSRsZ2q3urlvu3P2zS6n?si=cb672854bcf340dc" rel="noopener noreferrer" style="text-decoration: none; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://embed.apos.to/assets/2023/5/2023-06-24T17:27:17.276Z.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.59" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a><p contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-wrapper fr-deletable" fr-original-style="text-align:center" style="text-align: center; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;">

Her ne kadar MICHAEL siyah bireyler etrafında bir komünite kurmayı ve beyaz güç sahiplerinin sistematik ırkçılığını aşmayı salık verse de, bunların sık sık romantik bir popülizme sıkıştığını söylemek de mümkün. 

Killer Mike, MICHAEL

Albüm:&nbsp;King Krule - <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/36tUlc8fGxaUTv4cLmC9UJ?si=B2ikUgRbRySN1fwpPoO6sQ" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Space Heavy</a>Süre: 44 dakikaPlak şirketi: XL RecordsYayın tarihi: 9 Haziran 2023Krule'un çok boyutlu uzay-zamanıDoğum adıyla Archy Marshall, sahne adlarıyla King Krule ve Edgar the Beatmaker, 2010'lu yılların başıyla atıldığı müzik kariyeriyle eşsiz üretimlerden müteşekkil bir kataloğun sahibi oldu. 2013'te yayımlanan 6 Feet Beneath the Moon'la başlayarak benzersiz bariton vokallerini janrlararası bir oyunculuğa teslim eden müzisyen; günümüzün hibrit müzikal pratiklerinin istisnai örneklerinden bazılarını vermeye de devam etti. Onun The Lounge Lizards'tan J Dilla'ya, Foals'tan Josef K'ye ve birbirinden ayrılan nice isimle genişleyen ilham havuzu; Marshall'ın "kıyma makinesi" diye tabir ettiği zihninin filtresinden geçti. Aşağı yukarı 10 yıllık müzisyen geçmişinde ona atfedilen orijinalliğin altını dolduran çalışmaları; onu çok katmanlı bir sanatçı olarak etiketlenemez bir yaratıcı hâline getirdi.Bir taraftan doğum adıyla yayımladığı A New Place 2 Drown'dan (2015) Edgar the Beatmaker olarak çıkardığı Darkest Shades of Blue'ya (2013) abstract hip-hop'la dirsek temasına giren; öte yandan Mount Kimbie düetleriyle indietronica'nın minimalist atmosferikliğine uzanan Archy, King Krule olarak tüm bu yan projelerinin ipuçlarını ve ötesini buluşturan bir yaratıcı izleği sürdürdü.&nbsp;Post-punk'ın, jazz-rock'ın, sisli ve uçucu bir prodüksiyon çatısı altında boğuk boğuk yankılanan gitar baladlarının, hiptonik elektroniklerin ve dahasının bir araya geldiği King Krule müziği The Ooz'da (2017) kristalize oldu. 3 yıl sonra gelen Man Alive!&nbsp;ise; The Ooz'un esnek, uyuşuk ve ağır aksak ilerleyen akışının psikedelik ses kalitesini yüksek atımlı bir "Krule rock 'n roll'una" değişti. Marshall'ın bir film müziği olarak kurguladığı; izbe yerlerin, karanlık köşelerin, engin alanların yalnızlığında&nbsp;Man Alive!'dan şarkıları tek gitarıyla yorumladığı Hey World! ise 2023'ün başında bir kısaçalar olarak dünyayla buluştu.&nbsp;Archy Marshall'ın tüm bu yaratımları, geniş ve sıra dışı bir müzikal kaynaktan çeşitli yaratıcı ve yapımcı araçları kullanıma sokarak kendine özgü bir müzik kütüphanesi oluşturduğunun işaretleri. The Ooz&nbsp;Man Alive'a, 6 Feet Beneath the Moon'dan Hey World!'e; King Krule'un müzik evreninde tomurcuklanan her iş birbirinden aşikârca farklı belki. Ancak bu üretimlerin her birinin odağına yerleşen ses motifleri de tartışmasız bir şekilde Marshall damgalı. &nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2023/5/3/1686756838492.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">King Krule, Space HeavyAğır zamanlar, ağır mekânlar: Space HeavySpace Heavy'in kapağı, teşrif etmek üzere olduğumuz terkedilmiş bir diyarın nişanesi. Öte taraftan, Archy'nin kardeşi J.G. Marshall'ın elinden çıkma bu tasarım; yalnızca uzunçaların müzikal kasvetliliğini, tüketilemeycek alanlarda avare avare dolaşan seslerini ve apokaliptik sinemasallığını temsil eden bir görsel değil. Aynı zamanda zihninin ve iç dünyasının metrukluğundan seslenen, ruhunun karanlık diplerinde mekik dokuyan bir araç. Öyle ki depresif bir ses örtüsünü müzikal kalitesinin alametifarikası yapmış Archy'nin kırılgan ve işkenceli psikolojisini açık edecek kadar.Albüm, King Krule külliyatını sarıp sarmalayan; izole, yalnız ve tekinsiz mekânlar tahayyül ettiren buharlı, flu ve perdeli bir prodüksiyonun tüm ağırlığını şarkılarının üzerine çökerten bir derleme. Archy Marshall ve Dilip Harris yapımcılığında kurulan bu prodüksiyon dokusu; fani gözlerin algılayamacağı, içinde bulunduğumuz gerçekliğin ötesinde konumlanan ve introspektif bir paralel evrenin ayyuka çıktığı bir King Krule fenomeni. Space Heavy'in "ağırı" fiziksel bir mefhum değil. Aksine, Marshall'ın çalkantalı kişiselliğinin soyut bir kütlesi; belki şekilsiz ve ölçülemez, ancak yine de yoğunluğuyla hayli nüfuz edici:&nbsp;<blockquote fr-original-style="" style="margin: 0px 0px 1em; border-left: 2px solid rgb(94, 53, 177); padding-left: 5px; color: rgb(94, 53, 177); box-sizing: border-box;">Nakarat "...My eyes were popping out of sockets Onto empty chests Köprü It's been holding the weight of the world..."</blockquote>Filmsier, King KruleSpace Heavy, taze bir eş ve baba olan; bir zamanlar Zoo Kid olarak anılan parıltılı bir çocuğun yetişkinlik ahvalinin yansımaları olarak görünebilir ilk bakışta. Ancak albümün bir sevgiliye ya da sevgililere; Archy'nin küçük kızına dair notlar olarak yorumlanan metinlerini bir şemsiye başlıkta toparlamak da çok güç. Zira Marshall'ın şarkı sözleri, onun yaşanmışlıklarına ışık tutan güncelerden çok; iç dünyasının kaotik ve türbülanslı doğasında ilişkilere, aidiyetlere ve "ötekilerle" kurulan yakınlıklara dair varoluş sancılı gözlemler olarak yorumlanmaya daha çok açık:<blockquote fr-original-style="" style="margin: 0px 0px 1em; border-left: 2px solid rgb(94, 53, 177); padding-left: 5px; color: rgb(94, 53, 177); box-sizing: border-box;">Dize 1 And if I dieA-don't search for meThe gates are, the gates areAre yet to openAnd you were by my side through thick and thinAnd if I die, and if I die, and if I dieJust throw me in the trash...</blockquote>Empty Stomach Space Cadet, King KruleCızırtılı, çiziktirilmiş, yavaş ve bulutluArchy Marshall'ın lo-fi ses manzaralarıyla olan yakınlığı; kusurlu olana yakınlığı kariyerinin yalnızca yakın geçmişini tanımlayan bir hakikat değil. Marshall'ın tüm müzik kütüphanesi, zom bir kafanın tehditkâr olmayan agresiflikleri ve onun kederli çığlıkları arasında yolunu bulmaya çalışan yarım, kesikli ve kısa ömürlü bir sesler dizgesi. Krule'un müziğini sık sık ayakları yerden kesen bir deneyime dönüştüren de kaygan bir zeminde sağlam sakarlık hissini teneffüs ettiren de bu seslere epey içkin. Ve Space Heavy de bu atmosferden azade değil.&nbsp;Diğer yandan Space Heavy,&nbsp;artık Archy'nin alametifarikası hâline gelmiş müzikal kimliğinin yukarıda bahsettiğim ses parçalarını dingin bir görkemlilik ve yeni kombinasyonlarla buluşturan bir çalışma. Filmsier'dan&nbsp;If Only It Was Warmth&nbsp;şarkısına, 4/4'lük hi-hat ritimleri eşliğinde albüme hâkimiyet kuran I Could Live in Hope'dan fırlama slowcore narinliği; King Krule'un müziğinin temposunu sıfır noktasına yaklaştırdığı Hey World'ün bir uzantısı gibi. Öte taraftan, albümden Marshall'ın gırtlaktan kazına kazına sarsıcı yüksekliklere çıkan çığlıkları, bir ev garajında demode kasetlere kaydedilmiş hissi veren "çiziktirilmiş" gitarları ve Ignacio Salvadores'in delişmen saksafon salvolarının kreşendoları; King Krule'nun nevişahsına münhasır <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/track/1wBdftLVCrADNftDTJwmKH?si=298b17c871574f9e" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">rock 'n roll</a>'uyla spiritüel bir <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/track/4Nr7KnuPcMA91IrevTYWwC?si=a06153d6116e4822" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">free jazz</a>&nbsp;arasında salınan müziğinin (6 Feet Beneath the Moon'dan Man Alive!'a) tanıdık metodları.Tüm bunlar; Space Heavy'i Marshall'ın yakın, orta ve uzak geçmişindeki müzikal duraklarının buluştuğu ve onun küçük ama derin kataloğunun farklı köşelerini ziyaret eden bir kaleydoskop deneyimine dönüştürdü. Onun doldurulamayacak boşluklarla enginleşen varoluşsal buhranlarının taze notları, niceliklendirilemeyen bir ağırlığın altında ezilen bir zihnin çileli anlatısını kurdu. &nbsp;&nbsp;

King Krule'un son albümü Space Heavy, tanıdık bir kaleydoskop deneyimi. Neden mi?

King Krule, Space Heavy

Albüm:&nbsp;Squid, <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/6El4L0QbF7grZlJmpv7KPI?si=zuz3yfXwTfenlP_OwxtoMQ" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">O Monolith</a>Süre: 41 dakikaPlak şirketi: Warp RecordsYayın tarihi: 9 Haziran 2023Büyük ölçekte Birleşik Krallık'ın, küçük ölçekte Londra'nın bereketli çağdaş gitar müziği sahnesinin en orijinal ve fütüristik gruplarından Squid; 2010'lu yılların ortasında kurulmuş, <a fr-original-style="" href="https://aposto.com/s/muzigi-uretenler-speedy-wunderground" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">müziği duymak için beklemeye vakti olmayan Speedy Wunderground plak şirketinin</a> ve Dan Carey'nin tedrisatından geçmiş ve ilk kısaçalarları Town Centre'la adlarını parıldatan modern bir post-punk albümüne imza atmıştı.&nbsp;Öte yandan, post-punk müziğinin modern dirilişinde iyice pastişleşen ve jenerik bir taklitçiliğe sıkışan gruplar arasında Squid, Warp Records etiketiyle çıkardıkları ilk uzunçalarları Bright Green Field'la post-punk temellerini elektronik ses manzaraları, krautrock esinleri ve deneysel kompozisyonlarla avangart bir düzleme oturtmuştu. İşte grubun ikinci albümü O Monolith, Squid'in ilk albümleriyle ipuçlarını verdiği ve artık onların alametifarikası diyebileceğimiz ses motifleriyle örülü bu müzikal estetiği devam ettiren bir çalışma.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2023/5/3/1686757328715.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Squid, O MonolithPandemi sonrası grubun geri döndüğü canlı müzik sahnelerindeki doğaçlama performanslarda açığa çıkan fikirlerin temelini oluşturduğu O Monolith, tıpkı ilk albümleri gibi şehir yaşamın curcunasından uzakta, Peter Gabriel'in Batı Londra'nın bir taşrasındaki stüdyolarında kaydedildi. Berlin School esinli ambient atmosferikliğini girift bir deneysel rock'ın zikzaklı ve progresif bir yorumunda kullanan Squid, albümün kayıtları esnasında kuşatıldıkları güneşle yıkanan alanların müzikal bir izdüşümü yarattı âdeta. Grubun rock 'n roll enstrümantasyonu üstüne yerleşen ve O Monolith'e Klaus Schulze-vari bir analog elektronikliğini getiren synthesizer kullanımının bundaki payı büyük.&nbsp;Diğer taraftan tüm bunlar, Squid'in hâlihazırda özdeşleştiği sıra dışı müzikal formülünün daha önce de denenmiş bileşenleri. Evet, grup <a fr-original-style="" href="https://thevinylfactory.com/features/the-sound-of-moderne-kosmische-musik-10-artists-pick-their-favourite-tracks/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">kosmiche musik</a>'in ilhamlarını büyütmüş; Tortoise'a benzer drone ses pasajları gibi eklemelerle çehresini zenginleştirmiş olabilir. Ancak onlarını tanımlayan kendilerini aşan yenilikçiliklerini ne ölçüde gerçekleştirdikleri ise ciddi bir şüphenin konusu yine de.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">İncelediğim albümlerden favori şarkıları, öne çıkardığım teklileri ve daha fazlasını bir araya getiren "haftanın bir keşif özeti" mahiyetindeki çalma listemiz de hemen aşağıda.<p contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-wrapper fr-deletable" fr-original-style="text-align:center" style="text-align: center; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><a bgcolor="#ffb9c4" color="#090909" contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-link" fr-original-style="background-color:#ffb9c4 !important;color:#090909 !important" href="https://open.spotify.com/playlist/3IXSRsZ2q3urlvu3P2zS6n?si=b08d1ef2757a492d" rel="noreferrer" style="background-color: rgb(255, 185, 196) !important; color: rgb(9, 9, 9) !important; text-decoration: none; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Dinle</a><a data-type="embed" fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/playlist/3IXSRsZ2q3urlvu3P2zS6n?si=b08d1ef2757a492d" rel="noopener noreferrer" style="text-decoration: none; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://embed.apos.to/assets/2023/5/2023-06-16T10:23:17.346Z.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.59" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a><p contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-wrapper fr-deletable" fr-original-style="text-align:center" style="text-align: center; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;">

O Monolith, Squid'in ilk albümleriyle ipuçlarını verdiği ve artık onların alametifarikası diyebileceğimiz ses motifleriyle örülü müzikal estetiklerini devam ettiren bir çalışma.

Squid, O Monolith

Albüm:&nbsp;Janelle Monáe,&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/6llaxVKt3c3lZGLGPFBK6b?si=sb3QVTWcSLqs33lJxFylsw" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">The Age of Pleasure</a>Süre: 32 dakikaPlak şirketi: Wondaland RecordsYayın tarihi: 9 Haziran 20232010'da The ArchAndroid'le adım attığı stüdyo uzunçalar formatıyla toplamda 3 albüm yayımlayan oyuncu ve müzisyen Janelle Monáe, 30 dakikalık süresiyle bir tadımlık olan&nbsp;The Age of Pleasure albümünde reggae'den pop rap ve afrobeat'e genişleyen bir janr havuzundan temellenen ses manzaralarında dansı, partilemeyi ve şehvetli buluşmaları konu ediden bir müzikal anlatı yarattı.<img src="https://images.aposto.com/2023/5/5/1686910879410.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.01" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Janelle Monáe,&nbsp;The Age of Pleasure Reggae esinli staccato gitarların ve dub müziğinin yalın bas dizgelerinin şarkı listesi boyunca kendini gösterdiği albüm; Monáe'nin janrlararası, fütüristik ve katmanlı yaratıcılığında sönük kalabilecek görece minimalist bir çalışma olarak yorumlanabilir. Her ne kadar The Age of Pleasure'ın Seun Kuti &amp; Egypt 80'li, ikonik disko ve dub divası Grace Jones'lu, Sister Nancy'li ve Doechii'li kadrosu debdebeli bir akış vadetse de; Haute,&nbsp;Ohh La La ve The French 75 gibi kısa ömürlü şarkılar albümün akışında vasat köprü görevleri gördü ve ucu açık ses parçaları olarak "fazlalıklı" bir dinleme deneyiminin de sebepleri arasında yer aldı.

Janelle Monáe'nin yeni albümü, reggae'den pop rap ve afrobeat'e genişleyen bir janr havuzundan temellenen ses manzaralarında dansı, partilemeyi ve şehvetli buluşmaları konu ediden "raver" bir müzikal anlatı.

Janelle Monáe, The Age of Pleasure

Albüm:&nbsp;Foo Fighters - <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/4wp4aWWpoYfNcspimVAnel?si=laPTTK52QbqEku-twMZy-A" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">But Here We Are</a>Süre: 48 dakikaPlak şirketi: Roswell RecordsYayın tarihi: 2 Haziran 20232022'in karanlığıFoo Fighters'ın yakın geçmişi hem grup hem de Dave Grohl özelinde trajik kayıplarla dolu. Fighter'ların 25 yıllık davulcusu Taylor Hawkins'in ani; birkaç ay sonra da Grohl'un annesi Virgia'nın 84 yaşındaki vefatları, hayatın öngörülemez dramalarını grubun kucağına getirdi zira. Foo Fighters'ın 11. stüdyo albümü But Here We Are, üst üste gelen ve Grohl'un bir şans oyunu diye ifade ettiği yaşamın karanlık deneyimlerinin ortasında "Şimdi nereye?" diye soran; öncesinde ise yitirilenlerin ardından gelişen travma belirtileri arasında geleceğe doğru yolunu bulmaya çalışan dürüst bir günlük âdeta.Öte yandan&nbsp;grubun yeni uzunçaları, yalnızca anlatısının gerçeğe içkin duygusal ağırlığıyla güçlü olan bir çalışma değil. But Here We Are, Seattle'nın alternatif gitar sahnesi grunge'dan temellenerek modern&nbsp;rock 'n' roll'un (bilhassa) milenyum sonrasının ikonik gruplarından birine dönüşen Foo Fighters'ın kendini bir nevi yeniden tanımladığı yaratıcı bir soru-cevap aynı zamanda.&nbsp;Öyle ki grubun yakın geçmişiyle iyice tekdüzeleşen jenerik ses manzaraları ve pop standartlarıyla yavan bir tat veren kiç rock müziği, But Here We Are&nbsp;albümünde şaşaalı olduğu kadar katmanlı bir dönüşüm geçirdi. Günümüze değin Grohl'un nezdinde devasa arenalara taşınan Foo Fighters efsanesi, bir dolu klasik şarkısının mirasına sığınarak bayatlamaya doğru yol alan grubun keşfettiği nice ses motifi, örüntüleri ve bunların girift sunumlarıyla beklemediğim bir diriliş yaşadı. Hem de kayıpların bir an bile varlığını eksik etmediği bir karmaşanın geleceği belirsiz hâle getiren labirentlerini aşarak.<img src="https://images.aposto.com/2023/5/1/1685975169954.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Foo Fighters, But Here We Are"İşte buradayız", şimdi nereye?Foo Fighters, altı kişilik geniş bir kadroya sahip. Ancak grup üyeleri arasında ayrılan bir isim var. Dave Grohl, Fighter'ların en kıdemlisi; yaratıcı vizyonunun baş mimarı. Hâliyle grubun hâlihazırda tecrübe ettiği "İşte buradayız, şimdi nereye?" sorusunun etrafında şekillenen krizini çözümleyecek o kişinin Grohl'dan başkası olması beklenemezdi. Evet Dave, Nirvana zamanlarından yakın bir grup arkadaşını kaybetmeye şerbetli. Ancak 30 yıla yakın bir süredir aynı sahneyi, stüdyoyu ve turne rotasını paylaştığınız; müzikal mirasınızın tahtına oturan grubunuzu birlikte inşa ettiğiniz birini kaybetmek kolayca altından kalkacağınız bir şey olabilir mi? Sizi bir punk rocker&nbsp;olma hayalleriniz uğrunda sonuna kadar desteklemiş annenize de hemen ardından veda etmişseniz, bu Dave için de bir başkası için de hafif bir sınav değil kesinlikle.İşte bu noktada Grohl'un Nirvana'dan hemen sonra tam gaz devam ettiği ve çatısı altında sığınak aradığınız müzik, onun ve arkadaşlarının çaresizliğini, kederini ve kasvetini kanalize eden bir araç oldu. Dave, Taylow Hawkins'den boşalan davulcu koltuğunu devraldı; içinden geçtiği çalkantılı süreci müzikle göğüslemek üzere şarkı yazarlığını sıkıntılı ruh hâline eşlikçi yaparken But Here We Are, arkada kalanların şifa arayışını bir temsili oldu. Albüm, bir taraftan hayatın amansız hakikatlerinin getirdiği şaşkınlıkları ve kıvrandıran acıları şeffaflaştırdı; diğer yandan iyileşmeyi salık veren terapötik bir seansa dönüştü. Albümün ilki Rescued, ardından The Glass ve son olarak The Teacher şarkısının sözlerini alt alta getirdiğinizde, But Here We Are'ın Hawkins-sonrası iyileşmesine dair kronik bir izlek takip ettiğini; dipsiz bir kuyunun oksijensiz atmosferinden geleceğin yeni nefeslerine uzandığını görebilirsiniz:<blockquote fr-original-style="" style="margin: 0px 0px 1em; border-left: 2px solid rgb(94, 53, 177); padding-left: 5px; color: rgb(94, 53, 177); box-sizing: border-box;">It came in a flash, it came outta nowhereIt happened so fast, and then it was over!</blockquote>-Rescued<blockquote fr-original-style="" style="margin: 0px 0px 1em; border-left: 2px solid rgb(94, 53, 177); padding-left: 5px; color: rgb(94, 53, 177); box-sizing: border-box;">I had a person I loved, and just like thatI was left to live without him, left to live without him</blockquote>-The Glass<blockquote fr-original-style="" style="margin: 0px 0px 1em; border-left: 2px solid rgb(94, 53, 177); padding-left: 5px; color: rgb(94, 53, 177); box-sizing: border-box;">Try and make good with the air that's leftCountin' every minute, livin' breath by breathBy breath, by breath, by breath, by breath</blockquote>-The TeacherÖte taraftan, Fighter'ların teması ve sözleriyle bu kadar öne çıkan bir albümün hikâye anlatısıyla müzikleri arasında kurdukları denge; grubun But Here We Are'la elde ettiği yaratıcı yetkinliğin en önemli ipucu. Bu yetkinliğin yansımaları da grubun ses manzaralarına yaydıkları janrların vasatlığı reddeden çeşitliliklerinde, albümün Greg Kurstin imzalı prodüksiyonuyla ortaya çıkan katmanlı müzikal dokusunda bulunabilir. Her ne kadar Foo Fighters minimal gitar akorların pseudo görkemliliğinden&nbsp;bağımsızlığını ilan etmese de; bazen The Cure esinli dream pop atmosferikliği, bazen shoegaze'in hülyalı gitar gürültüleri, bazen de progresif rock'ın girift virtüözlüğünde eşsiz geçişkenlikler yarattı. Nihayetinde ortaya, hem anlatısı hem de müzikal kurgusuyla birbirini baltalamayan, aksine tamamlayan -şimdiden- bir Foo Fighters klasiği çıktı.

Foo Fighters

Foo Fighters, But Here We Are

Albüm:&nbsp; Protomartyr - <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/4zvDpKZOVNq4m6OfsM6hbB?si=98h0-_RMRN2TcwbJfh7UHg" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Formal Growth in the Desert</a>Süre: 37 dakikaPlak şirketi: Domino RecordsYayın tarihi: 2 Haziran 2023Detroit, Michigan'dan temellenen ve gürültülü ses manzaraları, kasvetli atmosferikliği ve frontman Joe Casey'in Mark E. Smith-vari vokal cümlelemeleriyle günümüzün bereketli post-punk müziğinde istisnai bir yere konumlanan Protomartyr, 6. stüdyo uzunçalarları Formal Growth in the Desert'le alametifarikaları müzikal pratiklerini yeniden uygulamaya koydukları konforlu bir iddiasızlıkla geri döndü.<img src="https://images.aposto.com/2023/5/1/1685975334707.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Protomartyr, Formal Growth in the DesertZira grup, artık ses dünyalarıyla özdeş olan Casey'in nevişahsına münhasır vokal performans çeşitlemelerini ve bunları kuşatan bol yankılı ve keskin gitar görkemliliğini büyük ölçüde korudu. Bir Protomartyr formülü diyebileceğimiz "Motor şehri Detroit"in The Stooges ve MC5 gibi proto-punk öncülerinin patlayıcı garaj rock 'n roll'ları; The Fall, Pere Ubu ve Bauhaus gibi grupların katmanlı ve karanlık post-punk&nbsp;/&nbsp;gothic rock gitar giriftliklerine eşlik etmeye devam etti.&nbsp;ABD'yle Meksika arasındaki sınırda, Torillo adındaki küçük bir kasabada konumlanan meşhur Sonic Ranch stüdyolarında kaydedilen Formal Growth in the Desert; öz nefret, nikotin sakızları, kaybedilen yakınlar, aşk hasreti, günümüzün neo-liberal toplumlarının ekonomik güvencesizliği ve daha nice konu arasında salınan yer yer alaycı, yer yer de depresif bir Protomartyr klasiği.&nbsp;<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">İncelediğim albümlerden favori şarkıları, öne çıkardığım teklileri ve daha fazlasını bir araya getiren "haftanın bir keşif özeti" mahiyetindeki çalma listemiz de hemen aşağıda.<p contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-wrapper fr-deletable" fr-original-style="text-align:center" style="text-align: center; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><a bgcolor="#ffb9c4" color="#090909" contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-link" fr-original-style="background-color:#ffb9c4 !important;color:#090909 !important" href="https://open.spotify.com/playlist/3IXSRsZ2q3urlvu3P2zS6n?si=aeaf12fff5994f6c" rel="noreferrer" style="background-color: rgb(255, 185, 196) !important; color: rgb(9, 9, 9) !important; text-decoration: none; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Dinle</a><a data-type="embed" fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/playlist/3IXSRsZ2q3urlvu3P2zS6n?si=d338a802c47244d8" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(64, 169, 255); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: 0px; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://embed.apos.to/assets/2023/5/2023-06-10T18:31:07.559Z.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.59" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a>

Protomartyr, 6. stüdyo uzunçalarları Formal Growth in the Desert'le alametifarikaları ses manzaralarının özünü ve motiflerini korudukları konforlu bir iddiasızlık vadetti. 

Protomartyr, Formal Growth in the Desert

Albüm:&nbsp; Beach Fossils -&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/5cyu3tkdmGoB0BC0EJfz2V?si=QpIxp4qwRDKVUK_GYujRNw" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Bunny</a>Süre: 37 dakikaPlak şirketi: Bayonet RecordsYayın tarihi: 2 Haziran 20232009 yılında Brookly, New York'ta kurulan Beach Fossils, takip eden 10 yılda yayımladıkları 3 albümle indie pop'tan post-punk'a, jangle pop'tan surf müziğine genişleyen bir skalada hülyalı prodüksiyon dokularına işledikleri melodik şarkılarla öne çıkmıştı. İnşa ettikleri janrlararası geçişken ses manzaralarıyla çağdaşları Metronomy ve Motorama gibi grupların çakırkeyif, narin ve güneşli atmosferikliğini yakalayan grup, 2017'den sonraki ilk; kataloglarının da 4. stüdyo albümü Bunny'de müzikal miraslarında ipuçlarını bulabileceğimiz ses motiflerini yeni kombinasyonlarla bir araya getirdi.<img src="https://images.aposto.com/2023/5/1/1685975526739.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Beach Fossils, BunnyGrubun kurucu ve başlangıcıdan beri bir parçası olan tek üyesi Dustin Payseur'un yapımcılığında ve mühendisliğinde kaydedilen Bunny, Beach Fossils'in melodik bas-öncüllü yüksek temposunu düşüren ve ilhamını 80'li yılların çeşitli gitar müziklerinde bulan bir uzunçalar.&nbsp;Örneğin parlak yankılarıyla The Smiths'ten Jhonny Marr'ın alametifarikası gitar arpejlerini çağrıştıran Don't Fade Away&nbsp;ve Tough Love'la&nbsp;jangle pop'a; distortion&nbsp;efektiyle kurulan yumuşak ve soyut gitar gürültülerinin kuşattığı Numb'la shoegaze'e direksiyon kıran Beach Fossils, Payseur'un yetişkinlikle çeşitli imtihanlarının içten bir paylaşımı aynı zamanda.Bunny, grubun Clash the Truth (2012) ve Sommersault'la (2017) koydukları müzikal çıtanın altında kalan "konforlu" bir çalışma belki. Ancak günümüzün rüya âlemlerinde dolaşan ve dingin sesli vokallerle örülü indie müziğinin geniş atlasında Beach Fossils, vasatı garanti eden bir derlemeyle geri döndü denebilir yine de.

Günümüzün rüya âlemlerinde dolaşan ve dingin sesli vokallerle örülü indie müziğinin geniş atlasında Beach Fossils, vasatı garanti eden bir derlemeyle geri döndü.

Beach Fossils, Bunny

Albüm:&nbsp;Arlo Parks - <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/4YCScpRHPfvu81qmsIGGmn?si=vl8tv31GS-qQRlC82SnYJw" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">My Soft Machine</a>Süre: 4o dakikaPlak şirketi: Transgressive RecordsYayın tarihi: 26 Mayıs 2023Yaşamın yumuşak makinesi2021 yılında yayımladığı çıkış albümü&nbsp;Collapsed in Sunbeams'le Birleşik Krallık'ın prestijli unvanı Mercury Ödülü'nün sahibi olan; bu albümle iki de Grammy ödülü kazanan Arlo Parks, çok beklenen ikinci albümü My Soft Machine'le geri döndü. Adını Joanna Hogg'sun The Souvenir&nbsp;filminin&nbsp;karakterlerinden birinin&nbsp;"Neden film izleriz?"&nbsp;sorusuna verdiği "Yaşamı aktığı gibi değil, bu yumuşak makinenin içinde deneyimlendiği gibi görmek isteriz."&nbsp;cevabından esinle alan uzunçalar; Parks'ın zihinsel çalkantılarını, ruhunun derinliklerini ve kişiselliğinin mahremini tüm şeffaflığıyla ortaya koyduğu yüzleşmeci bir çalışma.&nbsp;Öte taraftan, müzisyenin ilk albümüyle çıktığı müzikal seviyenin ve bestecilik maharetinin minimalist seslerin iddiasızlığıyla gölgede kalması, My Soft Machine'in getirdiği en büyük hayal kırıklığı. Albümün davetkâr anlatısının samimi yolculuğuna karşıt olarak parlak müzikal anların azınlıkta olduğu; müzisyenin Phoebe Bridgers gibi bir indie deviyle işbirliğinin bir araya gelmekten öteye gitmediği ve Arlo'nun esinlerinin yavan bir pastiş olarak albümü bir potpuriye dönüştürdüğü ses manzaralarıyla karşı karşıyayız zira. &nbsp;Bu durum, yakın geçmişte Los Angeles'a yerleşerek müzik endüstrisinin kıdemli yapımcıları, yazarları ve ses mühendisleriyle çalışan Parks'ın elindeki imkânları iyi yönetemediğinin de bir göstergesi. Depeche Mode, Arctic Monkeys, Sampha ve James Blake gibi isimlerle çalışmış Matt Colton'un mastering mühendisliğini üstlendiği; Caribou, FKA Twigs, The xx, Frank Ocean ve nicelerinin ses kimliklerine imzasını atmış David Wrench'in miksini yaptığı; yazarları arasında Mount Kimbie'den Dominic Maker'ın da olduğu My Soft Machine, bu yıldız kadrosunun vadedebileceklerinin gerisinde kalan bir sadeliğe sahip.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2023/4/2/1685460732533.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Arlo Parks, My Soft Machine<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Arlo 101Arlo'nun ifadesiyle My Soft Machine, "kendi&nbsp;perspektifinden ve vücudundan aktarılan bir yaşam seyirliği. 20'li yaşlar ortasının anksiyetesinin, dostlarının madde bağımlılığının, ilk defa aşık olmanın karın ağrısının; kederi, travma sonrası stres bozukluğunu, mutluluğu ve öz sabotajı idare etmenin, dünyalar arasında şaşkınlık ve hassasiyetle dolaşmanın bir&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://www.youtube.com/watch?v=VYiOV8yRRE4" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">hikâyesi</a>. İçine sıkıştığı vücudun nasıl hissettirdiğinin bir şahidi."&nbsp; Bu hâliyle albüm, Parks'ın hâlihazırdaki psikolojisinin bir dokümanı; onun yönetmenliği, yazarlığı ve kurgusuyla izlediğimiz bir yumuşak makine gösterimi.My Soft Machine'i Arlo'nun bağımsız prodüksiyonlu bir filmi yapan detaylar ise, onun müzikal estetiğinde saklı. Müzisyenin Super Sad Generation&nbsp;(2019)&nbsp;kısaçalarından itibaren inşa ettiği ses kimliği, onun çeşitli janrların pop kompozisyonunda yankılanan kasvetli ve narin vokal harmonileriyle öne çıktı. Üretimlerinin lo-fi (düşük kaliteli) ses manzaraları ise Parks'ın pop'unu inzivai bir odaya taşıdı. Bedroom pop&nbsp;olarak&nbsp;etiketlenen ve Arlo'nun müziğinin de çağrışımlarıyla dolu olduğu janr, (bilhassa) Y ve Z jenerasyonunun odasıyla kurduğı yakın ilişkisine; onu bir nevi dünyası yaptığı bir sosyokültürel fenomene içkin olarak hayata geldi.Öte yandan, Nijerya kökenli Afrikalı bir ailenin çocuğu olarak Londra'da doğan Parks, (İngiltere'nin ışıltılı ve amansız hip-hop yıldızı Little Simz'in de arasında olduğu) tetiklediği ilhamı ve yaratıcılığı çok yönlü olan bir kültürler ve nesillerarasılığının da temsilcisi. Demografisi çok parçalı Londra'da yetişmesinin mümkün kıldığı ve ailesinden kalan mirasın da motive ettiği binbir yüzlü dünyanın keşfi, bunun temel sebebi. Bu anlamda, Parks'ın odasının izolasyonunda uzandığı rengarenk müzikal personasını ve bedeninin geçişkenliğiyle onayladığı kuir kimliğini şahsi bir geçmiş üzerinden okumak da mümkün.İşte Arlo'nun ikinci uzunçaları, dışarıya açık bu münzevi yaşamın eşlikçiliğinde ülkeler ve zamanlararasında dolaşarak envaiçeşit janrı amatörce derleyen müzisyenin alametifarikası ses motiflerini ve onlardan oluşturduğu örüntüleri buluşturan bir derleme. Diğer taraftan&nbsp;My Soft Machine, her ne kadar Parks'ın yaratıcı yaklaşımına ve iç alemine dair ipuçları verse de onun yeteneklerinin sınırlarını zorlayacak ve vizyonunu genişletecek cesur denemelerden de hayli uzak bir vasatlık. Öyle ki albüm; Arlo'nun boom bap'tan grunge'a, pop'un ambient ses manzalarından hip-hop'un minimal soyutlamalarına genişleyen bir deneme havuzunun ortasında kendi özerk sesini aramak yerine, mevcut ahvalinin kırılgan gerçekliğini anlattığı sesli bir öykü sadece.&nbsp;Daha direkt olmak gerekirse, geç ergenliği geride bırakıp erken yetişkinliğe adım atan müzisyenin biriktirdiği travmalarının, üzüntülerinin, özlemlerinin, hafakanlı tefekkürlerinin ve bu garabet yaşamın baş döndürücü hakikatleri karşısındaki açık yürekli itiraflarının iç içe geçtiği; müziğin sesini kısan bir günlük anlatısı My Soft Machine.&nbsp;Albümü&nbsp;bir yandan çok güçlü kılan, diğer yandan ise Parks'ın müzikal olarak en sığ işi yapan da bu iki kutbun dengesizliği.

Arlo Parks'ın yeni albümü her ne kadar müzisyenin yaratıcı yaklaşımına ve iç alemine dair ipuçları verse de, onun yeteneklerinin sınırlarını zorlayacak ve vizyonunu genişletecek cesur denemelerden de uzak bir konfor alanı.