Merhaba,Bu sayıda Toplumsal Tarih'in Aralık 2021 tarihli 336. sayısından iki makale var:🎙️ Güncel:&nbsp;Ateş Uslu ile kitabı “Siyasal Düşüncelerin Toplumsal Tarihi” üstüne bir söyleşi,🎭 Tiyatro Tarihi:&nbsp;Uğur Ozan Özen, Ahmet Vefik Paşa Bursa Devlet Tiyatrosu’nun kuruluşundan bugüne kadarki serüvenini analiz ediyor.Keyifli okumalar.

Tarih Vakfı'nın ülkemiz insanlarının tarihe bakışlarına yeni bir içerik, zenginlik kazandırmayı ve tarihi mirasın korunmasını köklü bir duyarlılıkla, geniş toplum kesimlerinin katılımıyla gerçekleştirmeyi amaçlayan dergisi Toplumsal Tarih'ten özel seçkiler her cuma 11.00'de Aposto'da.

1 Ocak 1994’ten bu yana Tarih Vakfı tarafından çıkarılan Türkçe aylık tarih dergisi.

Toplumsal Tarih

Ateş Uslu ile söyleşi, Ahmet Vefik Paşa Bursa Devlet Tiyatrosu'nun serüveni

Bursa'nın Tiyatro Tarihi

Türkiye'nin en köklü dergilerinden olan Toplumsal Tarih'in makaleleri, her cuma 11.00'de Aposto'da.<h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Toplumsal Tarih hakkında</h3>Tarih Vakfı'nın çıkardığı Toplumsal Tarih dergisi, ülkemiz insanlarının tarihe bakışlarına yeni bir içerik, zenginlik kazandırmayı ve tarihi mirasın korunmasını köklü bir duyarlılıkla, geniş toplum kesimlerinin katılımıyla gerçekleştirmeyi amaçlıyor.<h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Toplumsal Tarih neden Aposto'da?</h3>Toplumsal Tarih, tarihselliğin bireysel ve toplumsal bilincin en önemli öğelerinden biri olduğu gerçeğinden hareketle, Türkiye'de insanların kendi tarihleriyle en doğrudan, en geniş kapsamlı ve araçsallıktan olabildiğince uzak, yaşamlarına anlam katan bir ilişki kurmalarına yardımcı olmaya, tarihi, bir üretim alanı olarak sivil topluma mal etmeye çalışıyor. Aposto editörlerinin dergi sayılarından makalelerini özel seçkilerle birleştirdiği Toplumsal Tarih Aposto yayını, aynı zamanda sayıların tüm makalelerini okuma şansı da sunuyor.&nbsp;Bu sayıda Toplumsal Tarih'in Aposto yayınını daha yakından tanıyabilir, seçme makalelerden tadımlık kesitler bulabilirsiniz.<p contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-wrapper fr-deletable" fr-original-style="text-align:center" style="text-align: center; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><a bgcolor="#631041" color="#ffffff" contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-link" fr-original-style="background-color:#631041 !important;color:#fafbfc !important" href="https://aposto.com/premium/plans" rel="noreferrer" style="background-color: rgb(99, 16, 65) !important; color: rgb(250, 251, 252) !important; text-decoration: none; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Aposto Üyeliğini Şimdi Başlat</a>Keyifli okumalar.

Toplumsal Tarih dergi arşivinden Aposto Üyelerine oluşturulmuş sayılar her cuma 11.00'de Aposto'da.

Toplumsal Tarih'te neler okuyoruz?

Merhaba,Bu sayıda Toplumsal Tarih'in Aralık 2021 tarihli 336. sayısından üç makale bulabilirsiniz.🦃 Güncel:&nbsp;Amerika Birleşik Devletleri’nin Gayri Resmi Kuşunun İsmini Nasıl Bir Ortadoğu Ülkesinden Aldığının Hikâyesi☕ Kahvenin Hatırı:&nbsp;Osmanlı İmparatorluğu’ndan Avrupa’ya Bedenin bir Tarihi📙 Kitabiyat: 18. Yüzyıl Britanya’sında Aydınlanma ve SosyalleşmeKeyifli okumalar.

Osmanlı İmparatorluğu’ndan Avrupa’ya bedenin bir tarihi, 18. Yüzyıl Britanya’sında aydınlanma ve sosyalleşme

ABD'nin Gayri Resmi Kuşu İsmini Nasıl Ortadoğu'dan Aldı?

Merhaba,Bu sayımızda Aralık 2021 tarihli Toplumsal Tarih'in 336. sayısından bir makale ve arşiv çalışması bulabilirsiniz.📖 İktisat Tarihi:&nbsp;Osmanlı Devleti de kapitalizm öncesi üretim biçimlerinin egemen olduğu bu geniş alanda yer alıyordu ve zengin kaynaklarına el koyan yabancı sermayeye bağımlı hale gelmişti. Rosa Luxemburg bu dönüşümü nasıl yorumluyordu?🗞️ Arşiv: Emel Seyhan'ın hazırladığı "Osmanlı Basınında Yüz Yıl Önce Bu Ay" arşiv çalışmasından 1921'in Aralık ayında çıkan gazete haberleri.Keyifli okumalar.

Osmanlı Devleti de kapitalizm öncesi üretim biçimlerinin egemen olduğu bu geniş alanda yer alıyordu ve zengin kaynaklarına el koyan yabancı sermayeye bağımlı hale gelmişti. Rosa Luxemburg bu dönüşümü nasıl yorumluyordu?

Rosa Luxemburg, Emperyalizm ve Osmanlı Devleti

Merhaba,Bu sayıda Toplumsal Tarih'in Kasım 2021 tarihli 335. sayısından bu üç makaleyi okuyabilirsiniz:📅 Osmanlı Dönemi Tarihi:&nbsp;19. Yüzyıl Sonlarında ve 20. Yüzyılın Başlarında Halep’te İktisadi Temelli Toplumsal Hareketlilikler: Açlık, Yoksulluk, Şiddet✍️ Portre:&nbsp;Bir Yavuz Selim Karakışla Geçti Bu Dünyadan🖼️ Resimdeki Tatlar:&nbsp;Avrupa Resminde “Tatlı” LezzetlerKeyifli okumalar.

Halep'te toplumsal hareketler, Yavuz Selim Karakışla, sanat tarihi

Avrupa Resminde “Tatlı” Lezzetler

Merhaba, bu sayıda Toplumsal Tarih dergisinin Kasım 2021 tarihli 335. sayısından iki makale sizleri bekliyor:📚 Osmanlı Dönemi Tarihi: Alman Emperyalizmi ve Türk Milliyetçiliği🔎 Birinci Dünya Savaşı:&nbsp;Osmanlı Topraklarındaki İsviçre Vatandaşlarının Çıkarlarının Korunması Meselesi ve ABD’nin GirişimleriKeyifli okumalar.

Toplumsal Tarih'in 335. sayısından iki makale

Alman Emperyalizmi ve Türk Milliyetçiliği

Bu sayıda Toplumsal Tarih Dergisi'nin Kasım 2021 tarihli 335. sayısından iki makale var!✒️ Osmanlı Dönemi Tarihi: 19. yüzyıl sonlarında eser veren iki pozitivist Ermeni filozof Gosdantyan ve Demircibaşyan.🎭 Edebiyat ve Tarih:&nbsp;Yeni bir cimri çevirisi vesilesiyle Molière’in Türkçe serüveni.📖 Kitabiyat: "Those Indfidel Greeks" ve "Working in Greece and Turkey" incelemeleri.Keyifli okumalar!

Bu sayıda Toplumsal Tarih Dergisi'nin Kasım 2021 tarihli sayısından Gosdantyan ve Demircibaşyan'a bir bakış ve Molière'in Türkçe serüveni.

Osmanlı'da iki Ermeni filozof, Molière’in Türkçe serüveni

Tarih Vakfı'nın ülkemiz insanlarının tarihe bakışlarına yeni bir içerik, zenginlik kazandırmayı ve tarihi mirasın korunmasını köklü bir duyarlılıkla, geniş toplum kesimlerinin katılımıyla gerçekleştirmeyi amaçlayan dergisi Toplumsal Tarih, Aposto'da.Tarih Vakfı, tarihselliğin bireysel ve toplumsal bilincin en önemli öğelerinden biri olduğu gerçeğinden hareketle, Türkiye'de insanların kendi tarihleriyle en doğrudan, en geniş kapsamlı ve araçsallıktan olabildiğince uzak, yaşamlarına anlam katan bir ilişki kurmalarına yardımcı olmaya, tarihi, bir üretim alanı olarak sivil topluma mal etmeye çalışıyor. Aposto editörlerinin dergi sayılarından makalelerini özel seçkilerle birleştirdiği Toplumsal Tarih Aposto yayını, aynı zamanda sayıların tüm makalelerini okuma şansı da sunuyor. Bu sayıda yayını biraz daha yakından tanıyoruz.Türkiye'nin en köklü dergilerinden olan Toplumsal Tarih'in makaleleri, her cuma 11.00'de Aposto'da.Keyifli okumalar.

Toplumsal Tarih dergi arşivinden oluşturulmuş özel sayılar her cuma 11.00'de Aposto'da.

Toplumsal Tarih Aposto'da: Tarihe zengin bir bakış

Bu sayıda Toplumsal Tarih Dergisi'nin Kasım 2021&nbsp;tarihli 335. sayısından iki makale var!🧳 Anı/ seyahat: İngiliz seyyahı Albert Richard Smith ve seyahat etmenin kısa tarihi.🗞️ Arşiv:&nbsp;Emel Seyhan'ın hazırladığı "Osmanlı Basınında Yüz Yıl Önce Bu Ay" arşiv çalışmasından 1921'in Kasım ayında çıkan gazete haberleri.Keyifli okumalar!&nbsp;

İngiliz seyyah Albert Richard Smith, Osmanlı Basınında Yüz Yıl Önce: Kasım 1921

Seyahat Etmenin Kısa Tarihi

Bu sayıda, Toplumsal Tarih'in Kasım 2021 tarihli 335. sayısından iki yazı var:📚 Sovyetlerde Ekonomi Politikaları: 100 yılında NEP: Yeni bir atılım için stratejik geri çekilme🗞️ Alkolizmle Mücadele:&nbsp;Mihail Gorbaçov’un sarhoşluk ve alkolizm ile mücadele kampanyasıKeyifli okumalar!

Toplumsal Tarih'in Kasım 2021 tarihli 335. sayısından Sovyetler tarihi yazıları

Sovyetler Tarihi: NEP, Gorbaçov

Kültür hakkında yayımlanan makaleler ve yayınlar

Kültür

Bilim hakkında yayımlanan makaleler ve yayınlar

Bilim

History

Ahmet Vefik Paşa Bursa Devlet  Tiyatrosu

Ateş Uslu ile Son Çıkan Kitabı “Siyasal Düşüncelerin Toplumsal Tarihi” Üstüne Söyleşi

Yazan: Giancarlo CasaleÇeviren: Buket Bayrı Kitapçı “Turkey” İngilizce’de Türkiye’ye verilen ad. Aynı zamanda Latince ismi melleagris gallopavo olan hindi kuşunun İngilizce karşılığı da “turkey”. Bu kelime İngilizcede deyimlere dahi girmiş. Örneğin “talking turkey” dobra dobra konuşmak demek.(1)European University Institute-Floransa’da Erken Dönem Akdeniz Dünyası Kürsüsü başkanı, birçok yayınının yanı sıra Ottoman Age of Exploration [Osmanlı’da Keşifler Devri] adlı kitabın yazarı Osmanlı tarihçisi Giancarlo Casale, Amerika Birleşik Devletleri’nde kökleri 1620’lere dayanan ve 19. yüzyıldan itibaren Kasım ayının son haftasında kutlanılmaya başlayan Şükran Günü (Thanksgiving) bayramı sofralarının ana yemeği hindiden yola çıkarak, Harvard Üniversitesi’ndeki doktora eğitiminin ilk yıllarında (90’ların sonu) İngilizce’de hindi kuşunun karşılığının neden Türkiye’nin isminden geldiğini anlamaya çalışmış ve bu “aydınlanma” macerasını eğlenceli bir üslupla paylaşmış. Türkiye’de hindinin yılbaşı sofralarının ana yemeği haline geldiği günümüzde, yılbaşı öncesi bir hindi yazısı çevirmek istedim. Keyifli okumalar dilerim.<img src="https://images.aposto.com/2023/1/1/1676906901111.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.47" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">19.yy'dan bir hindi gravürü<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Giriş</h3>Hindi (turkey) ismini nereden aldı? Bu görünüşte zararsız soru bayram döneminin yaklaştığı bu günlerde bir sabah aniden kafamda belirdi. Nihayetinde hindiden daha Amerikalı bir şey yok diye düşündüm. Etiyle New England’daki ilk kışlarında ilk göçmenleri açlıktan kurtaran hindiydi ne de olsa. Bir nevi minnettarlık göstergesi olarak onları Şükran Günü ve daha sonra Noel’de yiyor ve tüm sene boyunca sandviçlerimizin içinde mideye indiriyorduk. Dördüncü sınıfta okuyan her öğrenci Benjamin Franklin’in hindinin, özellikle vahşi hindinin düşkünü olduğu, hatta Amerika Birleşik Devletleri’nin milli sembolü olarak kel kartalın yerine hindinin seçilmesi üzerine kampanya yaptığını bilir.(2) Öyleyse nasıl oluyordu da bu kuş ismini Ortadoğu’daki orta boy bir ülkenin adından alıyordu? Merak ettim.<img src="https://images.aposto.com/2023/1/1/1676906973834.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.17" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Avrupa Devletleri hindiyi (Türkiye) paylaşıyor. William Holland, 1802, British Museum<img src="https://images.aposto.com/2023/1/1/1676906994798.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.71" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">İngiltere ve Rusya, birlikte, “Müttefikimiz ol ya da seni fena hırpalarız!” &nbsp;Puck, cilt 17, no. 424, 22 Nisan 1885<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Ertesi gün bu derin düşüncelerimi karısı Brezilyalı olan ev sahibimle paylaştım. “İlginç,” dedi. “Portekizcede bu kuşa ‘peru’ adı verilir. Aynı kuş, farklı ülke.”Hımmm.Merakım giderek artmaktaydı. Ben de konunun kaynağına inmeye karar verdim. O akşamüstü kendime bir Türk buldum ve kendisine turkey Türkçede nasıl denir diye sordum. “Turkey?” dedi. “Biz hindi diyoruz, yani Hindistan’dan gelen.” Hindistan? Durum gitgide acayipleşiyordu.Daha sonraki günler hindi, turkey, kelimesinin mümkün olduğunca fazla dilde karşılığını bulmaya çalıştım, buldukça işler daha garipleşiyordu. Örneğin Arapçada Etiyopya kuşu, Yunancada gallopoula, yani Fransız kızı [Fransız pilici] anlamına geliyordu. Farsçada hindi, bukalemon kelimesiyle karşılanıyordu.İtalyancada hindi için kullanılan kelime tacchino’ydu. İtalyan akrabalarım bunun kuştan başka hiçbir şey ifade etmediği konusunda beni ikna ettiler. “Fakat,” diye devam ettiler, “bu isim, turkey, bize başka bir şeyi çağrıştırıyor. İtalya’da, kökenlerinin Amerika olduğu herkes tarafından bilinen mısıra biz grano turco yani Türk tahılı deriz.” İşte buyrun, yine döndük Türkiye’ye! Halihazırda olay gitgide karmaşıklaşmamış gibi, Türk bilgi kaynağım, İngilizce corn olarak adlandırılan tahılın Türkçesinin mısır yani ülke olarak da adlandırdıkları Mısır olduğunu söyledi!Bu aşamada işler çığırından çıkıyordu. Ancak azmettim ve tam bu bulmacadan bir anlam çıkarmaktan vazgeçmek üzereyken bu karmaşık labirentte bir bağlantı çıkmaya başladı gibi geldi.Fransızcada hindi, dinde, yani Türkçedeki gibi Hindi, Hindistan’dan gelmiş demekti. Almanca ve Rusçada da benzer manalar taşıyordu. Bir ipucunun üzerindeydim anlaşılan. “Anahtar soru,” diye düşündüm, “Hindistan’da acaba bu kuşa ne diyorlardı?” Bunun üzerine lise sınıf arkadaşımın köklü bir Bengal ailesinden gelen karısını aradım ve soruyu patlattım.“Aa!” dedi. “Hindistan’da hiç hindi yoktur. Hindi Amerika’dan gelir. Bunu herkes bilir.”“Evet,” diye ısrar ettim. “Ama siz bu kuşlara ne ad veriyorsunuz?”“Yani, bizde yok,” dedi. Çok yardımcı olmamıştı. Yine de ısrar ettim:“Evet,” ama dedim. “Ne diyorsunuz hindiye? Bak, illaki bir kelime vardır. Mesela İngilizce’den çevrilmiş bir Amerikan filmi seyrediyorsun ve oyuncular hindiden bahsediyorlar. Ne derler?”“Yani… sanırım bu durumda Amerika’da dedikleri gibi turkey derler. Çünkü dediğim gibi bizde bu kuş yok.”<img src="https://images.aposto.com/2023/1/1/1676907011660.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.45" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Prut Nehri'ni geçmeye çalışan Rus ayısına karşı hindi olarak tasvir edilmiş Türkiye kendini savunuyor, diğer hayvanlar da farklı Avrupa devletlerini sembolize ediyor. &nbsp;Robert Seymour, 1828, British Museum<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Buyurun bakalım, çıkmaz bir sokaktaydım. Kendi kapasitemin ve kaynaklarımın çok ötesinde bir soruna takıldığımı çok geç fark etmiştim. Ciddi bir uzman danışmanlığına ihtiyacım vardı. Böylece ertesi sabah, dünyaca tanınmış filolog, Türk dilleri uzmanı Şinasi Tekin Hoca ile görüşebilmek için bir randevu talep ettim. Bana yardım edebilecek birisi varsa o da Şinasi Hoca olmalıydı.Bir sonraki Salı ofisine girdiğimde hayal kırıklığına uğramayacağımı anladım. Şinasi Hoca’nın kırışmış, babacan bir yüzü, gür beyaz bilge bir sakalı vardı ve beni rahatsız eden bu Türk gizemine içinde kesinlikle yanıt bulabileceğim yığınlarca kalın ve yetkin kitaplarla çevrilmişti. Kendimi tanıttım, oturdum ve hevesle Hoca’nın bilgelik dozundan nasibimi almayı bekledim.“Bak,” dedi, “Türkiye’de kırsal bölgelerde çulluk adı verilen bir kuş bulunur. Bu kuş hindiye benzer ancak ondan çok daha küçüktür ve eti çok lezzetlidir. Amerika'nın keşfedilmesinden çok önce, İngiliz tüccarlar bu leziz çulluğu keşfetmişler ve bu kuşları İngiltere’ye ihraç etmeye başlamışlar. Çulluk İngiltere’de çok meşhur olmuş ve Turkey bird veya kısaca turkey olarak biliniyormuş. Daha sonra İngilizler Amerika’ya geldiklerinde, buradaki hindileri çulluk zannetmişler ve onlara da turkey adını vermişler. Ama diğerleri o kadar kolay aldanmadı. Bu kuşun Amerika’dan geldiğini biliyorlardı. Bu nedenle kuşa ‘Hindistan kuşu’ (hindi), ‘Peru kuşu’ veya ‘Etiyopya kuşu’ gibi adlar verdiler. Hindistan, Peru, Etiyopya erken dönemlerde Yeni Dünya’yı adlandırmak için kullanılan isimlerdi. Zira insanların coğrafya bilgileri pusluydu ve Amerika’nın Amerika olarak anılması epeyce zaman aldı.” (3)Şinasi Hoca bunları bana açıklarken inanılmaz hüzünlenmişti. Onu teskin etmeye ve kadersiz leziz çulluğun başına gelenlerden dolayı üzüntümü ifade etmeye çalıştım. Ancak içten içe sevinçten mest olmuştum. Bu bayram sorununa sonunda bir yanıt bulabilmiştim ve artık geleneksel Şükran Günü yemeğimi tereddütsüz yiyebilecektim.Ama şimdi de şu mini minnacık köpeklere neden Chihuahuas [Çivava] diyorlar, merak ediyorum…<img src="https://images.aposto.com/2023/1/1/1676907024311.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.76" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Türkiye hindi şeklinde tasvir edilmiş, havadan bombalar, bıçaklar, tüfekler yağıyor Puck, v. 64, no. 1655, 18 Kasım 1908<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">“Peder bir Hindinin İlk Kez Çekilmiş Fotoğrafını Ortaya Çıkardı”St. Bonaventure, New York, 21 Kasım (AP)Aziz Bonaventure Koleji’nin kütüphanecisi Peder Irenaeus Herscher, hindinin (turkey) basılmış ilk temsili olduğunu düşündüğü bir resim ortaya çıkardı. Herscher bu resimle, yazılarını resimleyen ilk doğabilimci olan İsviçreli Conrad Gesner’in ona atfedilen Historia Anumaleum adlı yüzyıllık bir zooloji metninde karşılaştığını bildirdi. Geleneksel Şükran Günü kuşuna Gesner’in verdiği Latince isim Gallopavum, dişi tavuskuşu idi. Gesner kuşun Batı Hint Adaları’ndan geldiği, pişerken ağzı sulandıran bir aroma çıkardığı ve çok lezzetli olduğunu yazmıştı. Kütüphaneci esas olarak hindinin Amerika kökenli bir kuş olduğunu, Avrupa’da evcilleştirilerek kolonicilere tekrar getirildiğini söylemekte. Herscher’e göre bazı tarihçiler hindinin Avrupa’ya Kolombus tarafından bazıları ise Hernando Cortez tarafından getirildiğini söylüyor. Herscher kuşun “turk-turk-turk,” [törk-törk-törk okunuyor] diye ses çıkarması veya fese benzer bir kafası olmasının, turkey isminin kökeniyle ilgili yanlış inanışlara yol açtığını bildirmiştir.<img src="https://images.aposto.com/2023/1/1/1676906606573.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.45" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Daily Boston Globe, 22 Kasım 1945, s. 5<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">DİPNOTLAR1 &nbsp;Niles’ Weekly Register’ın 3 Haziran 1837 tarihli &nbsp;sayısı, cilt 52, sayfa 224’de çıkan ufak bir &nbsp;haberde “talking turkey,” birebir çevrildiğinde “turkey konuşmak,” deyiminin kökeni de bir &nbsp;hikâyeyle anlatılmakta. Buna göre bir yerli(Indian) ve bir beyaz adam beraber ava &nbsp;çıkarlar. Yalnızca vahşi bir hindi (turkey) ve &nbsp;karga vurabilirler. Beyaz adam yerliye avı &nbsp;bölüşmek için şunu önerir: “Ya sen kargayı ben &nbsp;hindiyi alayım ya da ben hindiyi alayım sen &nbsp; kargayı al.” Yerli bunun üzerine, “Ugk! Sen yok &nbsp;turkey konuşmak,” der!2 &nbsp;Çevirmenin notu: Benjamin Franklin, Amerika’nın &nbsp;kurucu babalarından, Amerikan Bağımsızlık &nbsp;Bildirgesi’ni hazırlayanlardan, bilim adamı, mucit, &nbsp;devlet adamı, yayıncı, ö. 1790.3 &nbsp;Çevirmenin notu: İngilizler, çulluk ve turkey &nbsp;ilişkisi için bkz. Andrew F. Smith, The Turkey: &nbsp;An American Story (Chicago ve Urbana: &nbsp;University of Illinois Press, 2006), sayfa 26-28.

Amerika Birleşik Devletleri’nin Gayri Resmi Kuşunun İsmini Nasıl Bir Ortadoğu Ülkesinden Aldığının Hikâyesi

Osmanlı İmparatorluğu’ndan Avrupa’ya Bedenin bir Tarihi

Yazı: Clifford Siskinİngilizceden Çeviren: Yusuf Has <hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Bu monografi, Aydınlanma devrinin en sıradışı belgelerinden birinin, daha yaygın bir okuyucu kitlesine ulaşmasını sağlamak gibi önemli bir vazifeyi üstlenmektedir. Adil Entelektüel Kulübü’nün Bir Tasviri (1720), Edinburg’da karşılıklı gelişim amacıyla bir araya gelen genç kadınların oluşturduğu küçük ve gizli bir kulübü betimleyen bir eserdir. Bu kadınlar, sırları tam dışarı sızmak üzereyken herkesten önce davranarak girişimleriyle ilgili bu tasviri yayınlama adımını atmayı seçmişlerdi. Söz konusu metin, “entelektüel emek” ve kulüpler gibi bu emeği mümkün kılan dernek türleri hakkındaki modern fikirlerimizin tarihinde bir milat taşıdır. Onsekizinci yüzyılın ilk çeyreğinde kurulan kulüp, yazagelmiş olduğumuz cinsiyet ve feminizmin tarihlerinin ilk bölümlerini ve onların Aydınlanma dediğimiz bilginin yaygınlaşma sürecinde oynadığı hayati rolü yeniden düşünmemize yardımcı olmaktadır. Tarbuck, Tasvir hakkındaki ilk kapsamlı incelemeyi sunarak bu konuların yeniden değerlendirilmesine önemli bir katkıda bulunmaktadır. Yazar özellikle üç kritik sorunun üzerine eğiliyor: literatür incelemesi dahilinde metnin gerçek olup olmadığı sorusu; eserin cinsiyet, sosyalleşme ve eğitim konularını da içeren felsefi bağlamları ve son olarak da serbest zaman, din ve akıl gibi kavramsal mihenk taşları. Tarbuck bu önemli araştırma alanlarının hepsini aydınlatmayı başarıyor.Literatür incelemesi “Bu kadınlar kimdi?” gizeminin çözülmesine bilhassa yardımcı olmakta. Tasvir’in değişik kütüphanelerdeki çeşitli nüshalarına bakarak, Tarbuck kulübün üyelerinin bireysel kimlikleri hakkında şu ana kadar sahip olduğumuz en iyi ipuçlarını elde etmiş görünüyor. Örneğin, “Tasvir‘in “British Library’de bulunan nüshasındaki el yazması notlar, üyelerden birinin Hamilton, bir diğerinin de Bruce isminde kişiler olduğuna işaret etmektedir”. Bu denli muayyen bir düzeydeki arşivsel detektiflik çalışması, özellikle araştırmacının sahtecilikleriyle ün yapmış bir döneme ait bir metinle uğraştığı düşünüldüğünde, hiç de yabana atılacak bir husus değildir. Hele bu metin, yakın zamana kadar standart Aydınlanma tarihlerinin dışında bırakılmış olan kadınlar tarafından yazılmışsa, onun doğruluğunu tespit etmek bilhassa önemli olsa gerek. Tarbuck benim bu tarihten silinen kadınları geri yazma çabalarıma değinme inceliğini gösteriyor, fakat bu monografinin gelecekteki baskılarının Kulüp hakkındaki en son çalışmama atıfta bulunmasında fayda vardır: SYSTEM: The Shaping of Modern Knowledge (MIT, 2016).Tarbuck Tasvir‘in edebi ve felsefi bağlamlarını incelediği bölümlerde, bu belge sayesinde toplumsal cinsiyeti Aydınlanma’nın merkezine koymanın sonuçlarının büyüklüğünün farkında olduğunu çarpıcı bir şekilde gösteriyor. Eğer bu Kulüp halihazırdaki Aydınlanma kurumlarının sunamadığı bir alternatif ortam arayışı idiyse, bu ille de Habermas’ın tanımladığı türde bir alternatif miydi? Tarihyazımında yer edinmiş olan kamu alanı-özel alan ayrımı hakkındaki yorumlar, burada bahsi geçen kadınların önceden özel olarak kabul edilmiş alanı kamu alanı saymalarıyla ortaya çıkan durum sayesinde sorgulanmaktadır.Tarbuck, 18. yüzyıl sosyalleşmesine dair alışageldiğimiz tasvirlerin toplumsal cinsiyet temelinde uğradığı bu tür bir sapmayı açıklığa kavuşturmak üzere kadın yazarların araştırmalarını da erkeklerinki kadar ön plana çıkararak tartışmaya önemli bir müdahalede bulunuyor.Tarbuck’un altını çizdiği gibi, “Bluestockings” derneği çoğunlukla Britanya’nın kadınlar arasındaki ilk entelektüel camiası olarak gösterilegelmiş olmakla beraber, bu cemiyet katiyen Adil Entelektüel Kulübü seviyesinde örgütlenmiş bir sosyalleşme örneği değildi.Tarbuck, Tasvir‘i ve bu eser hakkındaki kendi tahlilini, Elizabeth Eger ve Karen O’Brien’ın kadın yazarlar, sosyalleşme ve İskoçya üzerine önceden sunmuş oldukları çalışmaların içinde konumlamayı ustalıkla başarmaktadır. &nbsp;Adil Entelektüeller’in girişimleri sadece Eger’in eserinin konusu olan Bluestockings üyelerinin çabalarından daha önce gelmiş olmakla kalmayıp, geleceği de öngörmüştür. Örneğin “entelektüel” kelimesini Tarbuck’un deyişiyle neredeyse “modern anlamında” kullanarak, üstelik bunun İskoçya’da yapılmış olduğunun altını çizerek, O’Brien’ın “orada entelektüel sosyalleşme amacıyla yapılan sohbetlerin tam olarak ne ölçüde İngiliz olduğu kadar İskoç aksanıyla da yapıldığını” göstermek üzere daha çok araştırma yapılması çağrısına da cevap vermektedir.İncelemenin “Temeller” adındaki bölümü bu savların neden önem taşıdığını, Adil Entelektüel Kulübü’nün “on sekizinci yüzyılda eğitimli birinin zamanın bilgi üretiminde faal olarak oynadığı rolün yanı sıra, bu kimsenin entelektüel kimliği ve bu kimliğin beraberinde getirdiği sorumluluk gibi konuları tartışmak için iyi bir platform” sunmuş olmasına vurgu yaparak gösteriyor. &nbsp;Tarbuck’a göre özetle bu özellik onların öğrenim ve bilginin “karşılıklı gelişim”nin bir aracı olmasına odaklanmalarında ve bunu başkalarına ilham verecek ölçüde “örgütlü” ve “metotlu” bir biçimde yapmalarında yatıyordu. Tarbuck bu duruma örnek teşkil edebilecek oldukça harika bir olayı açığa çıkarıyor:1722’de İskoç kadınlar için James Robertson tarafından Hanımefendilerin Yazım Kılavuzu adında bir imla rehberi yayınlandı. … Charles Jones’a göre bu kitabın “tamamı kadınlardan oluşan Entelektüel Kulübün 1720’de Edinburg’da egemen olan düzene bir tepkisi” olması olasıydı.Bu iddia doğruysa, bu genç kadınların arayış içinde oldukları “gelişim” amaçladıklarından daha da “karşılıklı” idi. Bu da Tarbuck’un da ifade ettiği üzere, Kulüp üyelerinin neden ve ne şekilde “kendilerini hem bilgi üretim ve paylaşımı hususunda faal olan, hem de düşünceye adanmış bir hayat arayışında olma ahlaki sorumluluğuna sahip birer birey olarak görmüş oldukları”nı açıklamaya yardımcı olmaktadır.Bunu takip eden “Serbest Zaman” hakkındaki bölüm ise bu kavramın 18. yüzyıl İskoçya’sında yaşayan genç kadınların içinde bulundukları durumda hangi özel manaya büründüğüne açıklık getiriyor. Tarbuck’a göre “burada özellikle dikkate değer olan husus, bir genç hanımefendi için formel eğitimin bittiği yaş olan onbeşin Adil Entelektüel Kulübü için giriş yaşı olarak kabul edilmiş olmasıdır.” Böylece bu kadınların kendi iradeleriyle yarattıkları serbest zaman, onlar için yaşadıkları toplumun onlara sunmadığı şeylerin olanaklılık koşuluydu. Tarbuck’un da değindiği gibi, kulüpteki kadınların Mary Astell’in yirmi sene önce yayınlamış olduğu ve kadınlara özel bir akademi planını ortaya atan “Bir Öneri” adındaki eserini okumuş olup olmadıklarını bilmiyoruz. Fakat bunu okumuş olsalar da olmasalar da onlar yeni bir şeyi hayata geçirmek üzere olduklarını biliyorlardı. Kulübün sözcüsü, Bir Tasvir’de bu durumu onların bu Kulübü meydana getirerek “maceracı denizcilere benzer bir şekilde yeni bir ülkeye adım atmakta” olduklarını söyleyerek ifade ediyordu. Bu, Tarbuck’un çalışmasının da detaylı bir şekilde gösterdiği gibi, “Akıl ve Dini İnançlar” arasında dikkatle yol almalarını gerektiren zor bir görevdi. Derya Tarbuck onların bu yolculuğunu tecrübe etmemize yardımcı olduğu için takdiri fazlaca hak ediyor.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">CLIFFORD SISKIN - New York Üniversitesi

18. Yüzyıl Britanya’sında Aydınlanma ve Sosyalleşme

Osmanlı Basınında Yüz Yıl Önce: Aralık 1921

150. Doğum Yıldönümünde: Rosa Luxemburg, Emperyalizm ve Osmanlı Devleti

19. Yüzyıl Sonlarında ve 20. Yüzyılın Başlarında Halep’te İktisadi Temelli Toplumsal Hareketlilikler: Açlık, Yoksulluk, Şiddet

Yazı:&nbsp;Selim Ahmetoğlu2016 yılı bir yandan Türkiye tarihinin bir yandan da benim kişisel tarihimin en travmatik yılı oldu diyebilirim. Temmuz ayında yaşanan darbe girişimi ve ardından ilan edilen olağanüstü halin hayatımda yarattığı sarsıntıyla başa çıkmaya çalışırken 24 Kasım 2016 Perşembe saat 23.30 sularında gelen bir telefon tutunduğum dallardan birinin daha kırılıp gittiğini haber veriyordu bana. Telefonun ekranında arayanın Yavuz Hoca olduğu yazıyordu ama çağrıyı cevapladığımda gelen ses eşi Özden Hanım’a aitti. Ve ardından hala kulaklarımda çınlayan o cümle: “Selim! Yavuz’u kaybettik.” Hani dünyam başıma yıkıldı denilir ya, işte aynen öyle oldu. Olduğum yerde kalakaldım. Eşimin çabalarıyla biraz kendime gelince hemen Boğaziçi yıllarından arkadaşlarım Zeynep ve Enver Arslan’a haber verdim. Hızlıca hastaneye koştuk, sanki bir şeyleri değiştirmeye gücümüz yetecekmiş gibi. Ama Yavuz Hoca’nın ara sıra dediği gibi “olan olmuştu.”Hastanenin önündeki bir bankta Kasım soğuğunu iliklerime kadar hissederek öylece oturup beklerken Yavuz Hoca ile geçirdiğimiz 17 yıl bir film şeridi gibi geçiverdi gözlerimin önünden. Yine Türkiye için oldukça travmatik bir zaman diliminde tanışmıştık Yavuz Hoca’yla. Türkiye, 17 Ağustos 1999 depreminin yaralarını sarmaya çabalarken ben Boğaziçi Üniversitesi Tarih Bölümü’ndeki ilk dersime giriyordum. Benim öğrenci, Yavuz Hoca’nın da öğretim üyesi olarak Boğaziçi’ndeki ilk dersiydi o ders.Sınıftaki bütün öğrenciler büyük bir heyecan içerisinde hayranlıkla Hoca’yı dinliyoruz. Bizler sırayla kendimizi tanıttıktan sonra Hoca da kendinden bahsetti. Üzerinde sonraki dönemlerde sık sık göreceğimiz lacivert bir Lacoste t-shirt. Arkadaşlardan birinin “Çocuğunuz var mı?” sorusunu “I have a five days old girl.” diye cevaplayınca sınıf bir anda afallamıştı. “Five days mi dedi, five years mı dedi?” diye birbirine soruyordu kız arkadaşlar. Sonunda Hoca tekrar edince, sonrasında ömrünü adadığına şahit olduğum, biricik kızı Yağmur’un henüz beş günlük olduğunu anlamış olduk.Yavuz Hoca, hem “Hist 101 – History and Methodolgy” dersimize giriyor hem de danışmanımız. Aynı zamanda da bölüm başkan yardımcısı. Her başımız sıkıştığında Yavuz Hoca’ya koşuyoruz. İstanbul içinden ve dışından gelen pek çok arkadaşımızın Boğaziçi’ne adapte olabilmesinde Yavuz Hoca’nın büyük bir rolü vardır. Yavuz Hoca, anahtarlığında küçük bir tükenmez kalem taşırdı o yıllarda. Pek çok kez onu, bir öğrencinin dilekçesini imzalarken görürdünüz kampüsün içinde. “Hocam, bir evrak var da, imzanız lazım” dediğimizde evrakı alıp inceledikten sonra “Dön bakayım sırtını” deyip sırtımızda imzalayıp verirdi evrakı.Derdi olan Yavuz Hoca’ya koşardı. O sırada bir taraftan Boğaziçi’nde bir taraftan da Koç ve Bilgi üniversitelerinde ders veriyordu Hoca. Tansiyonunun sık sık fırladığı dönemlerdi. Özellikle, 35 yaşında geçirdiği kalp krizinin ardından spor faaliyetleri kısıtlanınca oluşmuş olan bir de “yardımcı doçent göbeği” vardı. Elinden düşürmediği kutu kolası da Hoca’nın alametifarikasıydı. Zaman ilerledikçe Yavuz Hoca’yla daha samimi bir iletişim kurmuştuk. Yeri geldiğinde hoca-öğrenci, yeri geldiğinde de abi-kardeş modundaydık. Hoca, benim için bir yol göstericiydi adeta. Şimdi düşünüyorum da bense herhalde sessiz sedasız bir dert ortağıydım onun için. Benimle paylaştığı tecrübeleri hayatımı yönlendirmemde ve önüme çıkan engelleri aşmamda çok yardımcı oldu, olmaya da devam ediyor.Biz lisans öğrencisiyken Yavuz Hoca da akademik anlamda en verimli dönemini yaşıyordu. Bir taraftan bölüm başkan yardımcılığı, birinci sınıf öğrenci danışmanlığı, Boğaziçi’nde ve diğer üniversitelerde verdiği dersler bir taraftan da yaptığı akademik yayınlar Hoca’yı gözümüzde daha da büyütüyordu. Toplumsal Tarih dergisinde yayınladığı “Arşivden Bir Belge” serisini büyük bir heyecanla takip ediyorduk. Hoca bir taraftan da bir gergef dokur gibi bize nasıl tarihçi olacağımızı öğretmeye çabalıyordu.Yavuz Hoca, sadece benimle değil kendisine akıl danışan bütün öğrencileriyle yakından ilgileniyor, odası öğrencilerle dolup taşıyordu. Bir gün şaka yollu “Hocam, odanızın kapısına Karakışla Tekkesi yazdıracağım.” dediğimde “Aman gözünü seveyim, başıma iş açma!” demişti, gülüşmüştük.Lisans üçüncü sınıfa geldiğimde “Tarih kulübü kurmaya ne dersin?” diye sormuştu bana. Sorgusuz sualsiz girişmiştik hazırlıklara arkadaşlarla. Bir yıllık hazırlık sürecinin sonunda dördüncü sınıfa başladığımızda Boğaziçi Üniversitesi Tarih Araştırmaları Kulübü’nü (BÜTAK) kurmayı başarmıştık. Yavuz Hoca da danışmanımızdı. Rahmetli Günhan Danışman Hocamız, nur içinde yatsın, ile birlikte “Osmanlı Başkentleri Gezi Dizisi” yapmıştık. Bir otobüs dolusu öğrenci ile İstanbul, Edirne ve Bursa’daki Osmanlı eserlerini gezmiştik. Yoğun bir çabayla Naftalin isimli bir tarih dergisi çıkarmayı başarmıştık. Derginin hazırlık süreci benim için oldukça öğreticiydi. Bütün faaliyetlerimiz Yavuz Hoca’nın yönlendirmesi ve desteğiyle gerçekleşiyordu. Hoca, kulüp faaliyetleriyle de bizi yetiştirmeye devam ediyordu. İlk makalem Naftalin’de yayınlanmıştı. İlk telifli yazım da Yavuz Hoca’nın aracılığıyla Tarih ve Toplum’da yayınlanan bir kitabiyat yazısıydı. Tam 6 milyon TL telif vermişlerdi. O zaman öğrenci için iyi para… İhtiyacım olduğu için parayı harcamıştım ama renkli fotokopisini hala saklıyorum.2003 yılındaki mezuniyet törenimizde Yavuz Hoca’nın elini ilk defa sıktığımı fark edip şaşırmıştım kendimce. Çok gururluydu o gün. İlk göz ağrıları olarak görüyordu bizim sınıfı. O kadar kuvvetli sıkmıştı ki elimi…Sonrasında aynı bölümde başladığım yüksek lisans eğitimim sırasında da en büyük destekçimdi Yavuz Hoca. Sadece ben mi? O sırada yüksek lisans yapan pek çok öğrenci Yavuz Hoca’yla tez yazıyordu. Bu topraklarda hiçbir başarı ve iyilik cezasız kalmaz derler ya hani, bizzat şahit olmuştum buna Yavuz Hoca’nın şahsında. 2006 yılında bir anda budayıvermişlerdi Hoca’nın dalını budağını. Pek belli etmese de hiç atlatamadı bu olayın kırgınlığını.İki koltukta dört karpuz taşıyarak sürdürmeye çalıştığım master eğitimimi bitirebilmem için de elinden gelen her türlü desteği vermişti Yavuz Hoca. Ve sonunda tuğla gibi bir tezi jürinin önüne koyunca çok mutlu olmuştu. “Bir akademisyen, tez jürisinin önüne öğrencisinin tezini değil kendi itibarını koyar.” demişti. Tezimi başarıyla savunduğumda ne kadar gurur duyduğunu o an daha iyi anlamıştım. “Boynuz kulağı geçmeli. Öğrencisinin kendisini geçmesinden korkan hoca ölsün!” derdi. Hiçbir zaman onu geçebileceğimi zannetmiyorum ama böyle cesaretlendirmesi bile çok mutlu ederdi beni. Onun ısrarlı teşvikleriyle her şeyi geride bırakıp Leiden Üniversitesi’nde Erik Jan Zürcher’in danışmanlığında doktora yapmak için Hollanda’ya gittim. Benim doktorayı tamamlamam da Yavuz Hoca’nınki gibi oldukça uzun sürmüştü. Usta-çırak ilişkisi bunu gerektirirdi değil mi?Şu an düşününce Yavuz Hoca ile ilgili bir pişmanlığım geliyor aklıma. 2011 yılında bir akşam üstü sosyal medyadan Yavuz Hoca’nın hocası Donald Quataert’in vefat ettiğini okuyunca hemen Hoca’yı aramıştım. Ve büyük bir patavatsızlıkla pat diye söyleyivermiştim haberi. Telefonun diğer ucunda uzunca bir süre sessizlik olunca fark edebilmiştim hatamı. Bir vefat haberi böyle mi verilirdi… Hatırladıkça hala yüzüm kızarır.Yavuz Hoca, doktora tezinin önsözünü şu atasözü ile bitirmişti, biraz da kendisi ile dalga geçerek: “Amelenin kötüsü, akşama doğru gayrete gelir.” Gerçekten de ömrünün son birkaç yılına muazzam bir çalışma temposu sığdırmıştı Hoca. Cenaze töreninde Zafer Toprak Hoca’nın da ifade ettiği gibi “sıradan insanların tarihi” üzerine 14 kitap ve 100’den fazla makale ile hayatına dokunduğu pek çok öğrenci bırakmış geride Yavuz Selim Karakışla.Hocamı, kabrine ellerimle yerleştirdikten sonra Erdem Beyazıt’ın “Ölüm Risalesi” isimli şiirinden şu mısralar gelivermişti aklıma:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(99, 16, 65); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(99, 16, 65); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">“Sonra bir mezarlıktaBir çukurun başındaBir kapının ağzındaHerkes susarKonuşur ölüm*Ve sürer hayat”</blockquote>Beş yıl oldu Hocam ve yol göstericim Yavuz Selim Karakışla’yı kaybedeli. Beş uzun ve zor yıl… Hala bazen elim telefona gidiyor, Yavuz Hoca’ya bir şeyler danışmak için ve sonrasında hissettiğim o boşluk tarif edilemez.Bir Yavuz Selim Karakışla geçti bu dünyadan… İyi bilirdik!Nur içinde yatsın!

Toplumsal Tarih

Toplumsal Tarih

Toplumsal Tarih

SON HİKAYELER

Ahmet Vefik Paşa Bursa Devlet Tiyatrosu

Ateş Uslu ile Son Çıkan Kitabı “Siyasal Düşüncelerin Toplumsal Tarihi” Üstüne Söyleşi

Amerika Birleşik Devletleri’nin Gayri Resmi Kuşunun İsmini Nasıl Bir Ortadoğu Ülkesinden Aldığının Hikâyesi

Osmanlı İmparatorluğu’ndan Avrupa’ya Bedenin bir Tarihi

18. Yüzyıl Britanya’sında Aydınlanma ve Sosyalleşme

Osmanlı Basınında Yüz Yıl Önce: Aralık 1921

150. Doğum Yıldönümünde: Rosa Luxemburg, Emperyalizm ve Osmanlı Devleti

19. Yüzyıl Sonlarında ve 20. Yüzyılın Başlarında Halep’te İktisadi Temelli Toplumsal Hareketlilikler: Açlık, Yoksulluk, Şiddet

Bir Yavuz Selim Karakışla Geçti Bu Dünyadan

Avrupa Resminde “Tatlı” Lezzetler

SON SAYILAR

03 Haz 2023

02 Haz 2023

26 May 2023

19 May 2023

12 May 2023

05 May 2023

30 Nis 2023

28 Nis 2023

21 Nis 2023