Herkese merhaba,Yazların başlangıcı okul yıllarımdan beri genelde vedanın yanında dururdu benim için, şimdi de öyle. Öğrenci olmasam da yaz ve veda yine yan yana.👀📌 Hatırlatalım, Üretim Kaydı artık yeni adresinde yola devam edecek. Bu, buradaki son sayımız.<p contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-wrapper fr-deletable" fr-original-style="text-align:center" style="text-align: center; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><a bgcolor="#3650f5" color="#f516ff" contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-link" fr-original-style="background-color:#3650f5 !important;color:#fafbfc !important" href="https://uretimkaydi.substack.com" rel="noreferrer" style="background-color: rgb(54, 80, 245) !important; color: rgb(250, 251, 252) !important; text-decoration: none; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Üye ol</a>Bu sayıda, "Kayıt Demeden Önce" kanalında sezon boyunca biriken anıları kayda geçiriyor, devamında ise kayıtlara geçenlere, öğrendiklerime bir de satır aralarından bakıyorum.👀 Gamze Hakverdi'nin Vulnus'undaki şu cümlesi kulaklarımda; "Başkalarının hikâyelerine saygıyla yaklaşmak gerekir."<a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/esraecekuleci/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Ece</a>

Kültür ve sanat alanında üreten insanlarla buluşarak “üretim süreçlerini” kayıt altına alan ve bu buluşmalardan kendine kalanların da kaydını tutmayı dileyen yayın.

Üretim süreçlerini konuşuyoruz. 

Üretim Kaydı 

Aposto'da son sayı, sezona bir bakış 👀

Sezon finali, Aposto'ya veda, yeni adres💌

Herkese merhaba,Öncelikle bir duyuru ile başlıyoruz.Mart 2021'den bu yana burada devam eden buluşmamız artık başka masaya taşınıyor. Aposto yolculuğu yakında bitiyor. Üretim Kaydı bültenini artık <a fr-original-style="" href="https://uretimkaydi.substack.com/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a> takip edebilirsiniz. Yeni sayılardan haberdar olmak için abone olmayı unutmayın!Bu sayıda biraz Ankara havası alıyoruz ve 26. Uçan Süpürge Film Festivali'ne doğru bir yolculuk yapıyoruz. Ankara'ya yağmuru ben getirmedim inşallah.Ece

26. Uçan Süpürge Film Festivali devam ederken festivalin koordinatörü ve gönüllüleri ile konuştuk.

Süpürge daha yükseklere havalanıyor🧹

Herkese merhaba,Seçim gecesi ekrana Kurak Günler'in savcısı Emre gibi bakanlar burada mı?👀 Film, 19 Mayıs itibariyle Netflix'te yayında. Ayrıca Fransa'da da vizyonda. Ben filmi Suç ve Ceza Film Festivali'nde Atlas Sineması'nda izlemiştim. Filmi, koltukta kendimi diken üstünde hissederek izlemem halen aklımda, obrukun öteki tarafındakilere "öyle" gülümsemek ise halen umudu bulduğum yerlerden biri. Kurak Günler'i tekrar izledim ve bu sefer hafızamda yer eden farklı bir cümle oldu: "Bu filmdeki karakterler kurgudur, benzerlikler tamamen tesadüftür."&nbsp;Filmin bakanlıkla yaşadığı süreç, seyirciyle kurduğu bağ derken bu sene üzerine konuşmak istediğim filmlerdendi. Bu sayıda konuğum pek çoğunuzun Kurak Günler'in Şahin'i olarak tanıdığı Erol Babaoğlu. Kendisiyle hem filmi hem de onun oyuncu olma hikâyesini konuştuk.28 Mayıs'ta ülkece ikinci tura gidiyoruz. 28'in yanına Gezi'yi koyduğumuzdan beri kendisi zaten güzel bir tarih. Bir hatırlatma yapmak isterim: Kağıt fiyatları yüzünden baskı yapamayan kitapları, yayın hayatına son veren dergileri unutmayın. Bir müzisyenin gitarının telini yenilemek için dolar kuruna bakmak zorunda kaldığını unutmayın. Bağımsız film yapmanın gitgide neden zorlaştığını ve Çiğdem Mater'in hapiste olduğunu unutmayın. Müzisyen, sanatçı, öğrenci intiharlarını unutmayın. Oy verin! Ve... <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/track/3qiM4ZBtOrqyPu196ZTlIX?si=a9e1cf588eca4fc6" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: currentcolor; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">"Umutsuzluğa alışmayın!"</a><a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/esraecekuleci/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: currentcolor; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Ece</a>

Kurak Günler'den Erol Babaoğlu ile "kötü karakterler" oynamak, seyirci ile dayanışmak ve "oyunda" kalmak üzerine.

Erol Babaoğlu ve gitgide büyüttüğü oyun alanları

Herkese merhaba,Tiyatroda sezon sonuna doğru yaklaşırken fırsat bulamadığım için izleyemediğim oyunları bu ay izlemeyi planlıyorum. Sezonun sonuna doğru gelsek de bazı oyunlar yeni izleyiciyle buluşuyor. Geçtiğimiz hafta benim için çok önemli bir Tanpınar romanı olan Saatleri Ayarlama Enstitüsü'nün tiyatro uyarlamasını izledim. Serkan Keskin'in oynadığı tek kişilik bir oyun olsa da arkadaki ekip ve üretim çok kalabalık. Uzun yıllar bu oyunu konuşacağız, benden demesi.👀Dün, Bizim Büyük Çaresizliğimiz filmiyle tanıştığım, Seyfi Teoman’ın vefatının 11. yıl dönümüydü. Liman Film'in paylaştığı <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/reel/Cr-YWYfg0gM/?utm_source=ig_web_copy_link" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">kamera arkası görüntüleriyle</a> onu anıyoruz.Bu sayıda konuğum benim bağımsız sinemayla tanışmama vesile olan filmlerden biri olan Sonbahar filminden tanıdığınız Özcan Alper. Benim için müzikleriyle ayrı, hikâyesiyle ayrı yerde olan bu filmin bendeki yerini zaten her fırsatta dile getiriyorum. Bugün Özcan Alper’in son filmi Karanlık Gece'nin üretim süreci üzerine merak ettiklerimi ona sorabilmenin mutluluğunu sizlerle paylaşıyorum.<a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/esraecekuleci/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Ece</a>

Bu sayıda Özcan Alper ile son filminin üretim süreci ve yüzleşmede umudu bulmak üzerine konuşuyoruz.

Karanlık Gece'de failin "öteki" yüzü

Herkese merhaba,Bayram ve 23 Nisan derken günler süren bir bayram havasından umarım siz de nasiplendiniz. Ben 23 Nisan'ı bahane edip burada konuklarla konuştuğumuz çocukluk anılarına bir geri dönüp baktım.Bu sayıda set öncesinden haberdar olduğum "cehennem boş, tüm şeytanlar burada" kısa filminin yönetmeni ve oyuncusunu konuk almanın mutluluğunu yaşıyorum. Geçen sene bu film sayesinden uzun zaman sonra set yüzü görmüştüm. Set ışığına güneş muamelesi yapıp enerji depolamıştım.🌞Artık böyle sürprizli sayılarla yine burada buluşacağız. Bakalım neler kayda geçmiş.👀Ece

"cehennem boş, tüm şeytanlar burada" kısa filminin yönetmeni Özgürcan Uzunyaşa ve oyuncusu Öyküsu Özyürek'le söyleşi.

Tiyatro ve sinemanın iç içe girdiği bir film

Herkese merhaba,Film izlemek için iki kıta arasında gidip gelirken kendimi zaman kavramını sorgularken buluyorum. Aynı seansta çakışan iki film arasında karar vermek ise yine çok zor. Yine de festival sokağa, caddelere, kafelere ve pub'lara taşmaya devam ediyor. Daha ne olsun?!Bu bölümde konuğum Gökkuşağı&nbsp;şarkısını sürekli olarak dinlediğim ve ilk solo albümü Sadece Bi Rüya'dan favori parçamı seçmekte zorlandığım müzisyen <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/sezerkocmusic/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Sezer Koç</a>.Ece

Bu bölümde konuğum Gökkuşağı şarkısını sürekli olarak dinlediğim ve ilk solo albümü Sadece Bi Rüya'dan favori parçamı seçmekte zorlandığım müzisyen Sezer Koç.

Karanlığa aldırmayan bir albüm yapmak: Sezer Koç

Herkese merhaba,Zihnimizi meşgul edenler listesinde Covid'in son sıralara düştüğü bu dönemde Covid oldum, bu yüzden bir süredir burada yoktum. Umarım sizler iyisinizdir. Burası alıştığınız yayın akışına dönerken arada sizi sürprizli sayılarla selamlamayı da umuyor. Bu minik sezon molasında Üretim Kaydı podcast kanalının da adresi değişti. Yeni bölümler artık <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/show/21dJ9OY5ACql6o6Lu5Y9b5" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">burada</a> olacak.Mart ayı çoktan bitmiş olup nisan sıcak esintisini bize doğru savursa da her mart ayında yaptığım gibi tiyatroya özel duruşumu yine sunacağım ve bunu bahane edip kütüphanemde kapladığı yer git gide artan Habitus Kitap'a merak ettiklerimi soracağım.Nisan demek şehirde film festivali demek ben bir seanstan bir seansa koşarken sizin için de film önerilerimle geldim. Listem yine ilk filmler ve belgesellerle dolu, şimdiden söyleyeyim.👀<a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/esraecekuleci/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Ece</a>

Geride bıraktığımız mart ayının kaydı

Mart ayının kaydı: Dünya Tiyatro Günü'ne özel

Bir aylık bir aranın ardından yine buradayım. Aşağıdaki pek çok satır 5 Şubat gecesi yazılmıştı. Planladığım başlık da "Dört Ayaklılarla" dans edip gülümsemek üstüne olacaktı. Girişte iptal olan projelere nasıl üzüldüğümü, The Last Of You ve Extraordinary'i izlerkenki heyecanımı yazmışım. Karlı romantik gecelerde ise Harry Potter'a sığındığımı... İnsan kendi gündeminden hızla uzaklaşabiliyormuş, onu görmüş oldum. "Normal" dediğimizin yine "normalimiz" olmaması gerektiğini hatırladım. Senin gibi ben de değiştim. Öfkemle, üzüntümle, yasımla kaleme sarılırım, yazarım sandım ama yapamadım. Pek çok kişiye iyi gelebilmeyi ümit ettim ama o gücü kendimde bulamadım. Dayanışmayı gördükçe, arkadaşlarımdan, tanıdıklarımdan orada yapabileceklerimize dair fikirler duydukça biraz güç buldum. Bir yandan da "üretmek" ne zamandan beri böylesi durumlarda korktuğumuz, çekindiğimiz bir eylem oldu, onun cevabını aradım, bulamadım.Sanatın bir köşesinde üreterek yaşamaya çalışanlar için ve "üreterek" kendini daha iyi hissedenler için yayınıma devam etmeye karar verdim. Devam etmenin anlamı normalime dönmek değil, bil istedim. Burada hep birlikte bugünlerde üretmeye dair kayıtta kalacağız.Bu sayıda konuğum Dört Ayak Üstünde romanın yazarı Ekin Tümer.Yarın 8 Mart, ürete ürete direnen, her kadına selam olsun!Kalabalık hissetmeye devam! Yalnız değiliz hiçbirimiz...Ece

<h1 dir="ltr" fr-original-style="" style="font-size: 2em; margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Depremden etkilenen tüm canlar için:&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/dortayaklisehir/?hl=en" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Dört Ayaklı Şehir</a></h1> 6 Şubat’ta gerçekleşen Kahramanmaraş merkezli depremlerden sonra hayvan arama kurtarma için bölgeye ulaşan Dört Ayaklı Şehir, ağır hasarlı ve yıkılmak üzere olan binalardaki hayvanların kurtarılmaları için halen çalışmaya devam ediyor.Nedir? Araştırma odaklı bir hayvan hakları topluluğu olan Dört Ayaklı Şehir, 2013’ten bu yana yatay örgütlenmelerin oluşturduğu ağlarla işleyen bir kolektif.&nbsp;Dört Ayaklı Şehir neler yaptı?<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">26 kedi, 154 köpek, 3 kuşun enkaz ve ağır hasarlı binalardan kurtarılmasını sağladı ve kurtarılan hayvanların tamamını kendi veteriner hekimleri ve sağlık ekibi aracılığıyla tedavi altına aldı.</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Tedavisi tamamlanan 8 kedi, 16 köpek ve 3 kuşu&nbsp;kalıcı yuvalarına yerleştirdi.&nbsp;</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Bölgede hizmet veren veteriner ve sağlık ekiplerine her biri 1000 parçadan oluşan iki büyük paket halinde tıbbi malzeme ve ilk yardım malzemesi oluşturdu.</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Mobil sağlık ekipleri için temin ettiği 12 adet jeneratörün dört farklı ile ulaştırılmasını sağlayarak doğrudan veteriner hekimlere teslim etti.</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Afet bölgesindeki hayvan kurtarma gönüllüleri tarafından kullanılmak üzere 2000 adet kedi taşıma ve 500 adet köpek taşıma kutusu ulaştırdı.</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Afetten etkilenen hayvanların yakın illere ve İstanbul’a taşınması için araçlar temin ederek bugüne kadar Hatay Barınağı’ndan 150 köpeğin İstanbul’a ulaştırılmasını sağladı. 12 yasaklı ırk kabul edilen köpek, veteriner hekimleri aracılığıyla klinik ortama alındı.</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">3 ton kuru kedi mamasını, 2 ton kuru köpek mamasını, 3000 adet konserve kedi-köpek mamasını, 250 kg&nbsp;büyükbaş hayvan yemini ve 50 kg kanarya ve muhabbet kuşu yemini deprem bölgesine ulaştırdı.</li></ul>Dört Ayaklı Şehir’i <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/dortayaklisehir/?hl=en" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">sosyal medyadan</a> takip edebilir, kurulum aşaması tamamlanmak üzere olan Dört Ayaklı Şehir Derneği’ne üye olabilir, maddi destekte bulunmak için Dört Ayaklı Şehir’in kardeş organizasyonu olan <a fr-original-style="" href="http://hayvanlaraadalet.org/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Hayvanlara Adalet Derneği'ne</a> bağışta bulunabilirsiniz.&nbsp;

25 Şubat - Dört Ayaklı Şehir

Burada hep birlikte bugünlerde üretmeye dair kayıtta kalacağız. Bu sayıda konuğum Dört Ayak Üstünde romanının yazarı Ekin Tümer.

Şubat ayının ardından...

Herkese merhaba,Nasılsınız? 2023'ün ilk ayını neredeyse uğurlamak üzereyken kendimi 2022'nin başlarına doğru götürdüm. 2022'nin başları kendi yoluma keskin bir viraj eklediğim bir yıldı ve sene boyunca "Sirenler" benim yanımdaydı. Daha geriye gidelim... İlk yasaklar, ilk kapanmalarda ben gidemediğim bir <a fr-original-style="" href="https://www.youtube.com/watch?v=asxGnMu2BUw" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">konserin</a> kaydını izleyip gözlerim dolu bilgisayar ekranına bakıyorum. 2022 Mayıs ayı, İnönü'deyiz, herkes ama herkes bağırarak şarkı söylüyor, çok kalabalığız, istesek daha da oluruz. Biliyoruz..Sene boyu Forsa'yı dinleyen ben onu ilk kez canlı dinleyecek olmanın heyecanıyla çığlık atıp alkışlıyorum ve haberim yok kayıtlara geçiyorum. 👀Nihayet bizim de bir konser filmimiz var deyip "Tamiri Mümkün"e katılırken beyaz perdede kendimi görüyorum ve inanamıyorum. Buraya, evet filme gidenler Forsa'nın girişinde beni saniyelik olarak görebilir, yazacakken telefonuma gelen bir bildirim heyecanımı katlıyor. Sirenler'in birinci yılı ve İnönü Forsa <a fr-original-style="" href="https://www.youtube.com/watch?v=zzlox7oRqtU" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">yayında</a>! Bana, beni anlatan ve hatırlatan en güzel hediye oldu. Hayal bile edemezdim ben bunu, daha mutlu olamam! Teşekkürler mor ve ötesi. 💜Bu sayıda müzikle olan bağımı kuvvetlendiren oyunlardan biri olan "N'Olcak Bu Yusuf Umut'un Hali" oyununa dair de konuşuyoruz. Kiminle mi? Oyunun oyuncusu ve yazarlarından biri olan<a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/hakanemreunal/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"> Hakan Emre Ünal</a> ve yine oyunun yönetmenlerinden olan&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/n.erdenn/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Nezaket Erden</a>'le. Tabii sadece bu oyunu konuşmuyoruz, bu ikilinin birlikte üretme maceralarının nasıl başladığını da soruyoruz. Hepimizi kendine hayran bırakan "Sevgili Arsız Ölüm - Dirmit" hikâyesi ve Ali Ercivan'ın kısa filmi Lekesiz de podcastte sizi bekleyenlerden.Aradığınız "ortam" tam aşağıda! 👇🏻Ece

Bu sayıda konuklarım Nezaket Erden ve Hakan Emre Ünal

Bir arada üretmek, "birbirini" yönetmek: Nezaket Erden ve Hakan Emre Ünal

Merhaba,Nasılsınız?Sizlerle bir hafta geç buluşuyoruz. Yeni yıla girmeden önce neler yaptınız ve yılın ilk günleri sizler için nasıl geçiyor merak ediyorum. Beni soracak olursanız, yılın son gününde bağıra bağıra mor ve ötesi şarkıları söyledim, umut doldum. 2023’te gençlikten çıkmama az yaş kalmasından ötürü olsa gerek, “iyi ki gencim be” dediğim bir akşamdı, sonlara doğru “Re”yi söylerken ufaktan hüzünlendim ve boğazım düğümlendi. Her konserden sonra rutinim hâline gelen, ertesi günün sabahında konserin setlistini dinlemem bu sefer de gerçekleşti.Geleyim yılın ilk günlerine 4 Ocak akşamı Ses Tiyatrosu’ndaydım, sırasıyla Caner Omur, Samet Karadeniz, Efe Tunçer ve Deniz Göktaş’ı izledim… Bu isimlerden hiçbirini ilk kez izlemiyordum ama tüm şov daha önce bunu asla yaşamadım dedirtti. Şov bitimi kırmızının en güzel tonuna sahip o kadife koltuktan bir süre kalkamadım, Büyük Ev Ablukada konserinde hissettiğime benzer hisleri cebimdeydi, bir portal açılmıştı ve ben bugünden çok uzaktaydım. Beyoğlu anılarıma bir yenisini ve en özelini eklediğimden de emin gibiydim, çünkü kulise girdim ve benim kulislere girmeyi ne kadar sevdiğimi siz zaten biliyorsunuz. O kulisin havasını solumak ve bir sandalyesine oturmak, umarım bunu bir gün kelimelere dökebileceğim.Bir tiyatronun kapısının caddeye açılmasının ne denli kıymetli olduğunu yine bu gece görmüş oldum… Ellerim cebimde, zaman iyice yavaşlasın istediğimden bu sayıdaki konuğum <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/p/Ca7gdCMg8Ng/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Efe Demiral</a>’ın Mertcan Bilgin ve Eren Turgut ile kaydettikleri, Kolaj albümü kulağımda, Pera’ya doğru yürüyorum. Bu albümün yayınladığı ilk günlerde albüm üstüne konuştuğum arkadaşım Selin Altan da bu sayıda bana eşlik ediyor.Bu sayıda müzisyen ve prodüktör Efe Demiral ile, 14 yaşında gitar çalmaya başladığı o günlerden bugüne olan müzik yolculuğunu, yayınladığı üç albümün üretim sürecini, sahnede eşlik ettiği sanatçılarla olan deneyimlerini ve prodüktörlük üzerine konuşuyoruz.Müzik kulağımızda, ritim içimizde olsun!Ece

Zamansız, mekânsız ve evrensel bir sayı 👀

Müzikle zamansız ve evrensel bir anlatıcı olmak: Efe Demiral

Sanat hakkında yayımlanan makaleler ve yayınlar

Sanat

Edebiyat hakkında makaleler ve yayınlar

Edebiyat

Müzik hakkında yayımlanan yayınlar ve içerikler.

Müzik

Sinema ve TV hakkında yayımlanan makale ve yayınlar

Sinema & TV

Üretim Kaydı'nın yeni sezonu Aposto Radyo'da

Üretim Kaydı neyi kaydediyor?

Üretim Kaydı X 20'lik sunar Konuklar: Ahsen Eroğlu ve İlayda Elhih

Bir Sardunya'dan ne öğrenirsin ?

Bir Sardunyanın Anatomisi

"En iyi arkadaşım, müziğim" 

Konuk: Fatma Nur Kaptanoğlu

Çatıdaki İlham Kuşu

İçimize Sığmayanlar

Kitabevindeki Hayalet: Çevirmen

Fısıldayan Bitkiler ve Hafızanın Kökleri

Evde Üreten Bir Büyücü

Bu sezonun Üretim Kaydı bölümleri

Sezon boyunca kayıtlara geçenler📝

Nil, öncelikle festival dolu dolu geçiyor, geçen sene dahil olduğun bu festivali sahiplendiğini ve sahada her yerde olduğunu görüyorum. Bir yandan festival çeyrek asrı geride bırakıp yeni bir asra başlıyor, hem konukların hem izleyicilerin festivali sahiplendiğini ve kendine festivalde alan bulduğunu görüyorum. Bu festivali bu kadar “samimi” konumlandırmayı nasıl başarıyorsunuz?Festival son iki yıldır Ankara izleyicisinin çok sahiplendiği Büyülü Fener Kızılay Sineması’nda yapılıyor. İzleyicinin Ankara’nın bağımsız sinemasıyla kurduğu bağın festivale yansıdığını düşünüyorum. İzleyiciler sürekli sahada olan küçük bir festival ekibi görüyor. Büyülü Fener ekibi de festivalin samimi bir atmosferde ve aksamadan geçmesinde önemli bir rol üstleniyor. Bilinen bir sinema salonunda sürekli sahada olduğumuz için izleyiciler film tavsiyesi almak, yorumlarını paylaşmak, sinemacılarla soru-cevap çıkışında sohbete devam etmek gibi bir diyaloğu rahatlıkla kurabiliyor.<img src="https://images.aposto.com/2023/5/0/1685919533021.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.51" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Festivalin tüm gösterimleri Ankara Büyülü Fener sinemasında gerçekleşiyor.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Ankara ve İstanbul arasında kurduğu köprüye dair festivalin direktörü olarak neler söylemek istersin?Aslında Uçan Süpürge ekibi sadece Ankara-İstanbul değil, birçok yer arasında köprüler kuruyor. Film trafiğimizi ve sosyal medyamızı yürüten Fatma Edemen, Polonya’da; yine sosyal medyamızı üstlenen Cem Koç İrlanda’da yaşıyor. Basın koordinatörümüz Merve Genç, festival hazırlıkları sırasında Ayvalık’taydı. Ankara’da da koordinatör Dilek Metin Sert ve festival asistanımı Dalım İlteriş Mayadağlı çalıştı. Dolayısıyla ekip festivali farklı yerlerden çalışarak hazırladı.Ben kendim adına Ankara izleyicisinin takip edeceği bir festival hazırlamayı büyük bir sorumluluk olarak görüyorum. Sinemayla çok derin bir ilişki kuran, festivalin en zor filmlerinin biletlerini ilk tüketen, cesur ve keşfe açık bir izleyici için program hazırlayabilmek, bir programcı için bulunmaz bir nimet.<img src="https://images.aposto.com/2023/5/0/1685918980887.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.51" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Açılış gecesinden, "Daha Fazlası, Daha Azı Değil"<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Festivalin ödüllerine dair şunu söyleyerek başlamak istiyorum soruma, bir yarışma değil de üretenlerin tüm sürecine odaklanan, hatta yolun başındakiler için de motivasyon olacak ödüller takdim ediyor festival. Bu ödülleri seçenler kimlerdir, bize biraz bahsedebilir misin?Festival ödüllerini Uçan Süpürge Vakfı ve festival ekibi tartışarak belirliyor. Ödülleri, o yılın veya son yılların üretimlerini mercek altına alarak ve üzerinde konuşarak kararlaştırıyoruz. FIPRESCI jürisinin ödül verdiği yarışmayı da programı hazırlarken belirliyorum. Keşif değeri olan, farklı sinema dillerinin örneklerini Her Biri Ayrı Renk adlı FIPRESCI ödüllü bölüm için seçiyorum.Festivalle geçen sene tanışan biri olarak seçki başlıklarına gerçekten bayılıyorum! Geçen sene benim vauv dediğim "Olay Yeri: Aile" olmuştu. Bu sene Üretim Kaydı adına en heyecanlandığım, programa yeni eklenen seçki "Oyunbozanlar" oldu. Nasıl karar verdiniz bu seçkiyi yapmaya ve ismine, seçkiyi nasıl yaptınız?Aslında bölümler, festival seçkisi büyük oranda tamamlanmışken belli oluyor. Seçilen tüm filmleri post-it’lerle duvara yapıştırıp birkaç hafta nasıl bir araya gelirler diye gidip gidip o duvara bakıyor ve bölümlere ayırmaya başlıyorum. Aralarına ipler, oklar yerleştirdiğimi düşünmeyin ama yine de duvar biraz polisiye dizileri andırıyor. Oyunbozanlar da bu şekilde ortaya çıktı. Jeanne Dielman&nbsp;gibi tüm kalıpları altüst eden bir klasik, Saint Omer gibi cesur bir senaryo matematiğine sahip bir film, Laura Citarella’nın 290 dakikalık oyunbaz filmi Trenque Lauquen ve Somnur Vardar’ın kente bambaşka bir şekilde baktığı belgeseli Boşlukta gibi filmler bir düzen karşıtlığında birleşiyordu. Bir süre zihnimde "Bu bölümün adı ne olabilir?" diye dönüp durdu. Sonra Nora Fingscheidt’ın 2019 yapımı filmi “System Crasher / Oyunbozan”dan yola çıkarak isim bulundu. O filmdeki küçük kızın ruhundan izler taşıyan filmler var bu bölümde.Bu sene dikkatimi çeken unsurlardan biri de seçki teaser'ları oldu festivalin ruhunu çok iyi yansıtıyordu, kimlerle çalıştınız? İsimlerini analım isterim.Seçki teaser’larını Caner Gümüş ve Mehmet Olcay Aydemir hazırladı. Festivalin, bölümlerinin meselelerini çok iyi kavrayan fragmanlara imza attıklarını düşünüyorum. Ana fragman ilk geldiğinde defalarca izledim. Neredeyse tüm yılı seçilen filmlerle geçirdikten sonra seçkideki filmlerin bir araya nasıl geldiğinde, hangi sahnelerinin, hangi filmlerin ortak duygularda birleştiğini görmek çok heyecan vericiydi.<img src="https://images.aposto.com/2023/5/0/1685919187397.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.51" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Belmin Söylemez, Ayna Ayna Gösterimi sonrası soru-cevapta<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Son sorum, bu sene festival sayesinde tüm filmlerini izleme imkânına eriştiğim Belmin Söylemez’in seçkisine dair olacak. Belmin Söylemez’in ustalık sınıfı da etkinler arasında, bu seçkinin festivale dahil olma sürecinden de biraz bahsedebilir misin?Geçen yıl Antalya Film Festivali’nde Belmin Söylemez’in yeni filmi Ayna Ayna’nın Türkiye prömiyeri yapıldı. Festivalde konuşurken söz Belmin Söylemez’in kısa ve orta metrajlarına geldi. Sohbet görenlerin görmeyenlere Bıyık ve Dalgalar’ın da aralarında olduğu Belmin Söylemez filmlerini anlattığı bir yere uzandı. İzlemiş olanların bu filmlerin özgünlüğünü, yaratıcılığını izlememişlere anlatmasındaki heves görülmeye değerdi. Bir neslin bu dönemi tamamen ıskaladığını fark edince, Antalya biter bitmez Belmin Söylemez ve yapımcısı Haşmet Topaloğlu’na seçkiyi önerdik. Kabul etmeleri bizi çok mutlu etti. Seçkinin hazırlanma sürecinde de festivale çok destek oldular, filmlerin kopyaları, fotoğrafları, künyelerini festivalle paylaştılar. Açıkçası bizim için programın en özel ve izleyiciyle buluşturmaktan en çok gurur duyduğumuz bölümü bu şekilde uzun süreli bir hazırlık sonucunda ortaya çıktı.<img src="https://images.aposto.com/2023/5/0/1685919356361.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.79" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Ayna Ayna, Yönetmen: Belmin Söylemez<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">📌Editör notu:&nbsp;Ayna Ayna’nın festivaldeki son gösterimi sonrası yönetmen Belmin Söylemez seyircilerin filme dair sorularını yanıtladı. Söylemez, biri baskıcı babasından kurtulup özgürleşmeye, biri geçmiş travmalarının etkileriyle baş etmeye, bir diğeri ise ekonomik zorluklara rağmen tiyatrosunu ayakta tutmaya çalışan ve bir şekilde yolları kesişen üç kadını anlattığı filmde İstanbul’un da karakterlerden biri olduğunun altını çizdi ve ekledi:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(54, 80, 245); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(54, 80, 245); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">“Önceki filmlerde de, kısa filmler olsun belgesellerde de olsun, İstanbul hep vardı, filmin karakteriydi. İstanbul’daki değişimin bir devamlılığı olsun istedik filmi yazarken. Kentteki değişimi bizzat yaşıyorduk. Çünkü filmde ve diğer filmlerde de bizim yaşadığımız ve İstanbulluların yaşadığı İstanbul var. İstanbul’un karakteristik merkezi mekânları var. O dönüşüm git gide daha da hoyratlaştı. Şehir sakinlerinin düşünceleri alınmadan gerçekleşen bir değişim bu. Birçok mekân kapandı, şehri tanıyamaz hâle geldik. Biraz daha klostrofobik olsun istedik. Barikatlarıyla, karanlığıyla olsun istedik ama ara ara da İstanbul’da ve diğer şehirlerde olduğu gibi nefes aldırsın istedik.”&nbsp;</blockquote>Ayrıca 4 Haziran tarihinde gerçekleşen Belmin Söylemez söyleşisi yakında <a fr-original-style="" href="https://www.youtube.com/@UcanSupurgeVakfi/featured" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">YouTube&nbsp;</a>kanalında olacak.

26. Uçan Süpürge Film Festivali devam ederken festival koordinatörü Nil Kural ile söyleşi

Daha Fazlası, Daha Azı Değil: Süpürge daha yükseklere havalanıyor

Öykü ile tanışmam "Mesafeler" filminde onu izlememle olmuştu. Sonrasında "cehennem boş, tüm şeytanlar burada" setinde tanıştık ve performansını filmde izledim. Setteki duruşuna ayrı, filmdeki Gülşah'a ayrı hayran kaldım derken Uçan Süpürge'den En Genç Cadı ödülü&nbsp;haberi geldi. Süpürge arkadaşımla hem oyunculuğa başlamasını hem de filmi konuştuk.Öykü, filmdeki karakterin oyuncu olma yolunda ilerleyen bir kadın. Bu yüzden ben önce senin oyuncu olmaya karar verdiğin o anın peşine düşmek istiyorum. Nasıl karar verdin?<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(54, 80, 245); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(54, 80, 245); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">23 yıllık şu kısa hayatımda bu sorunun cevabı oldukça eskiye dayanıyor aslında. 2004 yılında annem bir gazetede Ayla Algan’ın yaratıcı drama ve çocuklar üzerindeki faydaları hakkında bir yazı okuyor ve araştırmaya başlıyor, tesadüf ki o yaz Ekol Drama Sanat Evi çocuklar için bir yaratıcı drama yaz okulu başlatıyor ve annem beni oraya gönderiyor. Eğitmenlerimden gelen geri dönüşler "bu çocuk bu işi yapmalı"&nbsp;şeklinde olunca Ekol Drama Sanat Evi’nde drama ile başlayan eğitimim yerini tiyatroya bırakıyor ve lise yıllarıma kadar orda eğitim almaya ve sahneye çıkmaya devam ediyorum. Çocukluğum boyunca her hafta sonu tiyatroya gittiğimi hatırlıyorum, yine bir çocuk oyununda sahnedeki oyuncu beni kucağına alıyor ve ben sahneden ışıkları ve insanları görüyorum. O kadar büyülenmişim ki o an aynı canlılıkta duruyor beynimde. Oyuncu olmaya karar verdiğin an bu, 8 yaşındaydım karar verdiğimde. Buradan canım anneme yaptığı her şey için teşekkürlerimi iletmek isterim bu vasıtayla, beni soktuğu yol olmasaydı belki hiç bu olmazdı yolum.</blockquote>O zaman oyunculuk eğitim sürecini biraz daha açmak istiyorum önce Ekol Drama Sanat Evi'nde, sonrasında ise Sahne3’te ve Kadir Has Üniversitesi’nde eğitim aldın. Farklı ekolleri görmek sana ne kattı?<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(54, 80, 245); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(54, 80, 245); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">Her oyuncunun kullandığı farklı yöntemler yöntemler, senaryoda yazılmış karaktere hayat verirken güç aldığı çok farklı etkenler oluyor. Bence bu mesleği bu kadar özel kılan etkenlerden biri de bu. Senin de belirttiğin gibi bu üç kurumda çok farklı ekoller ve oyunculuk anlayışlarını denemek hem oyuncu olarak bedeninde neyin çalışıp neyin çalışmadığını görmeye hem de ilerlediğin meslekte sana özel bir formül yaratmana yarıyor bence. Declan Donellan’ın “The Actor And The Target” isimli kitabında okuduğum bir cümle vardı “Kötü oyuncu yoktur, blokajları olan oyuncu vardır” diyordu, buna katılıyorum. İşte farklı ekollerle çalışmak bence bu blokajların açılmasında büyük bir etken çünkü aldığın her eğitim senin güvenli alanına hizmet etmiyor ve mecburen zorlanıyorsun. Bu zorlanma da uzun vadede bu blokajların azalmasına fayda sağlıyor.</blockquote><img src="https://images.aposto.com/2023/3/6/1682174810920.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="2.39" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">cehennem boş, tüm şeytanlar burada filmden bir sahne. Yönetmen: Özgürcan Uzunyaşa<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">"cehennem boş, tüm şeytanlar burada" filmi, plan sekans bir film. Bu da bana tiyatro ile sinemanın iç içe geçmesi gibi geliyor. Özellikle oyuncular için bu iki sanat dalı temelde performansta ayrılır. Bu filmde ikisini birden deneyimlemene dair neler söylemek istersin?<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(54, 80, 245); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(54, 80, 245); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">Film, senaryosu gereği zamanın, mekânın ve Gülşah’ın içinde bulunduğu anların ve duygu durumunun sürekli değiştiği bir film. Bu durum da filmi benim için sahneden biraz farklı kılıyor çünkü sahnede -metinden metne tabii ki farklılık gösterir ama- karakterin ihtiyaçları tiyatronun doğası gereği bu kadar hızlı değişim göstermiyor. Plan sekans yapısı gereği kesintisiz olması sebebiyle tiyatro performansına benzese de aslında bir o kadar da farklı çünkü sahnede dekorlar değişse de içinde bulunduğun mekân ve oyuncu olarak iletişimde kaldığın seyirci sabit, fakat filmde peşinden gelen koca bir ekip ve aynı ritimde olman gereken bir kamera var. Biraz kafa karıştırıcı bir deneyim bu sebeple. 😊Özgürcan’ın filmde kurduğu bu oyuncaklı yapı da oyuncunun her anı bilmesini ve orda olmasını gerektiriyordu, yani Gülşah’ın kafası karışsa da senin karışamaz, bu yapıda kendi adıma benim en üzerinde durduğum şey duygu ve ihtiyaç geçişlerinin temiz olmasıydı. Bu incelikli iş gerektiren yapı her oyuncu için inanılmaz bir deneyim ve kendine bir meydan okuma bence. Benim için de hiç unutmayacağım bir süreç oldu.</blockquote><img src="https://images.aposto.com/2023/3/6/1682180921362.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.51" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Filmin final sahnesinden bir set fotoğrafı, Öyküsu filmin yönetmeni Özgürcan Uzunyaşa ile. Fotoğraf: Khaled Nadeem<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Filmin sınav sahnesinde tül perdelerden yapılmış bir kostümün var ve onu oyuna da katıyorsun, ben izlerken bu sahnede özellikle zorlandığı düşündüm, öyle mi oldu?<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(54, 80, 245); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(54, 80, 245); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">Bu soru beni gülümsetti, evet zorlandığım bir sahne oldu. Filmimizin kostümlerini tasarlayan sevgili Nilsu Baldan gerçekten inanılmaz bir iş çıkardı, tasarladığı kostüm çok detaylı ve birbirine belirli yerlerden bağlı bir kostüm bu sebeple üstünden tek hamlede çıkması için belirli bir yerden “yırtmak” gerekiyordu. İzlediğimiz hâliyle aklımıza ilk gelenler bunlar olmasa da yüzünün tam önündeki bir kamerayı, gözünün bakış açısını, kostümü doğru yolla ve şiddetle çıkarabilmek ve o andaki sahne gerekliliğini aynı anda gerçekleştirmek biraz zorlayıcı elbette. Mesleğim bu olsa da insanız ve devreler karışabiliyor.😊 Bu sahne benim için çok önemliydi -biraz da mükemmelliyetçi biriyimdir ne yazık ki- ben de yaşadığım zorluğu Gülşah’a da katmak istedim, çıkarmadan önceki oyunlar biraz da bundan. O sahnede sevgili yönetmenim Özgürcan’ın beni “canım oluyor işte bak , rahatla” diye ikna etme çabasını hiç unutmam.</blockquote><img src="https://images.aposto.com/2023/3/6/1682181312086.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.68" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Afiş fotoğrafı: Ahmet Kıran. Tasarım: Bengisu Köse<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Filmde iç içe geçen iki dünya var, izleyici hayatla sahne, gerçekle rüya arasında arafta kaldığını hissedebiliyor. Filmin temel noktasına baktığımda da bir kadın izleyici olarak sendeki gerilimi seziyoruz. Filmi izleyen pek çok kadından benzer şeyler duydum.&nbsp;“Kendimi izledim sanki.” diyenler de oldu. #susmabitsin ile başlayan hareket hepimize bir konuşma alanı açtı zaten. Sorum şu; tabii ki Özgürcan’ın sana getirdiği bir senaryo vardı ama senin okuma provalarında Gülşah’ı anlamamız için diyaloglara ya da hareketlere neler katmayı teklif ettin?<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(54, 80, 245); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(54, 80, 245); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">Öncelikle bu tepkilere çok çok sevindim, "Yaptığım iş yerine ulaştı" demek benim için bu. Maalesef olumlu bir ortaklık olmasa da, her coğrafyada seviyeleri farklı olsa da kadınlar olarak ortak hafızamız Gülşah’ın yaşadıkları. Özgürcan’ın senaryoyu yazarken ve yazdıktan sonra bu konu hakkında çalışmalar yapan akademisyen kadınlara danıştığını ve bu metni çok dikkatli bir şekilde oluşturduğunu söylemek isterim. Çoğu kadının katılacağı üzere erkek gözünden yazılan kadın karakterlerden ve dilden farklı bir dil kurdu bence, buna çok değer veriyorum ben. Provalar boyu sürekli iletişim hâlindeydik zaten, ben “Ya Özgür sanki burada bu replik çok çalışmadı şu şekilde adapte mi etsek?” diye talep ettiğimde bu talebim hep karşılık buldu. Özellikle Gülşah’ın erkek arkadaşı ile olan sahnede katkım olduğunu hatırlıyorum, bazı replikleri çıkarıp prova sürecinde benden çıkan tepkilerle değiştirdik. Bahsettiğim gibi bu travmalar hepimizin bedeninde kayıtlı olduğu için Gülşah’ın beden dili de sahnenin gerekliliği ile kendiliğinden ortaya çıktı. Provasını aldığımız sahne sonrası Özgürcan’ın verdiği direktifler ile şekillendi ama o büyük çoğunlukla bana bıraktı. Tabii birbirimize dayattığımız şeyler oldu, üzerine beyin fırtınası yaptık ve ortaklaştık. Bu aşamalarda da bence birbirimize karşılıklı güvendik.&nbsp;</blockquote><img src="https://images.aposto.com/2023/3/6/1682181417841.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.75" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Öyküsu Özyürek<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Ben tam da sorularımı hazırlarken Uçan Süpürge Film Festivali'nde Genç Cadı Ödülü’nü alacağını öğrendim ve “İşte bu!” dedim. Bu filmle pek çok ödül aldın, hepsi için tebrik ederim. Bu ödül de çok özel bir ödül. Nasıl hissediyorsun? Hislerini de kayda geçirelim isterim.<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(54, 80, 245); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(54, 80, 245); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">Çok teşekkür ederim. O kadar mutluyum ki. Uçan Süpürge Vakfı çalışmalarını takip ettiğim ve hayranlık duyduğum çok özel bir vakıf. Buradan onlara da teşekkürlerimi ileteyim bu seçimleri için. Tam da yazdığın cümle üzerine, aslında ben yalnızca bir adet oyuncu ödülü kazandım. Tabii ki şöyle anlaşılmasın “E ben çok iyiyim, neden ödül verilmiyor?” Fakat bu sene de şahit olduğumuz üzere kadın başroller hiç yokmuş gibi davranıldı çoğu festivalde ve sadece benim değil, diğer meslektaşlarımın yaptığı işler görünmez sayıldı. Tam da bu noktada bu ödül benim için çok kıymetli, amacı o kadar güzel ve destekleyici ki... Hem benden önce bu ödülü alan meslektaşlarıma hem de bu sene aynı sahneden ödül alan isimlere baktığımda doğru yolda olduğumu görüyorum. Bu sektörde genç bir kadın olarak kimsenin tahmin bile edemeyeceği deformasyonlara uğruyorsunuz erk düşünce sebebiyle, kariyer adımları bir savaşa dönüşebiliyor maalesef. Bu yüzden uçan süpürgem bir kalkan oldu benim için...🧹</blockquote>

"cehennem boş, tüm şeytanlar burada" kısa filminin oyuncusu Öyküsu Özyürek ile söyleşi.

Blokajları bir bir aşmak için

"cehennem boş, tüm şeytanlar burada" kısa filminin yönetmeni Özgürcan Uzunyaşa ile filmin üretim süreci üzerine konuştuk.

Tiyatro ve sinema iç içe: cehennem boş, tüm şeytanlar burada

Sezer ile müziğe olan tutkusunu ve ilk solo albümü Sadece Bi Rüya’nın üretim sürecini konuştuk.

Tiyatro ve Multimedya&nbsp;kitabıyla tanıştığım <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/habituskitap/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Habitus Kitap</a>, kısa sürede tiyatro seçkisiyle, çeviri oyun metinleriyle deyim yerinde olacak, kalbimi çaldı.💙 On yılı geçkin bir süredir yayın hayatında olan Habitus Kitap'ın kurucusu ve genel yayın yönetmeni Emrah Yaralı'ya yayınevine dair merak ettiklerimi sordum.Yakın dönem diyebileceğim bir süre önce (2020 yılında) onuncu yılınızı kutladınız. Merak ediyorum Habitus Kitap nasıl bir ihtiyacı fark edip de yola çıktı? Yayıncılık bizim ülke şartlarında özellikle zaten çok zor, yola çıkarken ne gibi korkularınız vardı? Bugün o korkular devam ediyor mu? Günümüzde kaç kişilik bir ekipsiniz?Merhaba, teşekkürler öncelikle. Evet onuncu yılımızı kutladık ama kötü bir döneme denk geldi ne yazık ki, değerinin farkına bile varamadık açıkçası. Ama yine de yaş almak güzel. 2010 yılında başladığımızda elimizde kültürel birikim ve iş deneyimi dışında bir şeyimiz yoktu. Zamanında tiyatro kulübünden tanış iki arkadaştık: Yapar mıyız? Yaparız dedik ve giriştik. Ama bu süreçte ben biraz tek kaldım; arkadaşım çeşitli sebeplerden işin içine giremedi ama hep bir ihtiyaç anında kendini görünür kıldı.Borç aldığımız küçük bir miktar para ve çektiğimiz küçük bir kredi ama özellikle de ilişkilerimiz bize başlangıç için sermaye oldu. Uğraştığımız meseleler üzerinden gitmek, bilmediğimiz işlere bulaşmamak gibi bir ilkemiz vardı. Bununla birlikte inceleme, araştırma, sosyal bilimler ve tiyatro ile birlikte edebiyat basacaktık ve tiyatro metinleri basmayacaktık (bunun bir sorumluluk ve ihtiyaç olduğunu anlayana kadar da basmadık). Üç aşağı beş yukarı da bu çizgide kaldık. Habitus Minör (çocuklar için bir dizi) ve Habitus Majör (ebeveynler için bir dizi) hayatlarımız da çoluk çocuğa karışınca devreye girdi. Ama çocuk yayıncılığının dinamikleri farklı olduğu için çok fazla beceremedik; belki önümüzdeki yıllarda gene dener, gene yeniliriz bilemiyorum.🙂<img src="https://images.aposto.com/2023/3/0/1680462117168.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.91" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Emrah Yaralı, Habitus Kitap<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Yayıncılık evet çok zor bir alan, tabii eğer hakkıyla bir yayıncılık faaliyetinden söz edersek. Hem entelektüel birikim olacak, hem sermaye birikimi, hem dayanma gücünüz hem de bir çizginiz olacak. Daha birçok şey sıralanabilir ama bunlar bile ne kadar çeşitli parametrelerin bir araya gelebileceğini göstermesi açısından önemli. İçlerinden birinin eksikliği dengelerin şaşmasına sebep olabiliyor. Bu anlamda tutarlı bir çizgi yürüttüğümüzü, kendimize ihanet etmeden açılımlar yapmaya çalıştığımızı söyleyebilirim.Hep bir kitabımızın diğerleriyle bağı olmasına dikkat ettik ve korkumuz da burada devreye giriyordu: Bu çizginin dışına çıkmak ve elimize geleni basmak, yapmak istediğimiz her şeyi anlamsız kılabilirdi. Korktuğumuz başımıza gelmedi.Son soruya tek bir cevap: Tek kişilik bir yayınevi. Olmaz ama oluyor. Elbette ki dışarıdan bize destek veren çok sayıda arkadaşımız sayesinde. Elini taşın altına koyan, yüksünmeden yayınevinin derdini kendi derdi yapan dostlarımız var.<img src="https://images.aposto.com/2023/3/0/1680461927455.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Bourdieu, Habitus için söyle diyor; “Her bireyin kendi toplumsallaşma süreci boyunca kendi bedeninde içselleştirdiği nesnel varoluş koşulları, o birey için kalıcı ve aktarılabilir habitus'u oluşturur.” Siz yayınevine bu ismi verirken bu anlamından mı yola çıktınız, diye sormak isterim. Ben, gerek metinleriniz gerek tiyatronun toplumla ilişkisini düşündüğümde %100 sizi anlatan bir isim olduğunu düşünüyorum.Tam tamına bu bağlamda karar verdik. Bizi biz yapan, bizi oluşturan, bizi gerçekleştiren, geçmişimizde geleceğimizde ne varsa heybemizde de onların olacağını açık ettik en baştan. Kitaplarımız bizi yansıtacak (alamadığımız ve reddettiğimiz kitaplar da dahil), farklı düşüncelerde de olsak aynı yöne bakacak bir gelecek, bir perspektif geliştirmekti isteğimiz. Kitap seçimleri de interdisipliner bir yapıda çoklu düşünceye açık metinlerdir bu anlamda. Seçtiğimiz metinler de keza aynı şekilde. Sahnelemesinden kurgusuna (hepsi değil elbet ama ağırlıklı olarak) klasik metinlerden ayrışırlar. Okuması daha zor, sahnelemesiyle birlikte belki düşünülmesi gereken bir metin seçimi, bir estetik düşüncesi vardır. Burada tiyatroya bakışınızı belirleyen bir estetik var. Elbette burada GalataPerform’la yaptığımız işbirliğinin etkisi büyük. Özellikle de Ferdi Çetin’in emeklerini görmek gerekir. Ama demek istediğim aynı yöne bakmadan bu buluşma sadece kitap çıkarmak olurdu. Habitus ismi anlam olarak bu ölçekte değer kazanıyor. Bizim Habitus’umuzda ortaklaşmak, birlikte iş yapmak, bir irade koymak var. Bir derdin anlatımı, bir tartışma yaratmak var. İşbirliği yaptığımız kurumlar da aynı yönde hareket edenler olunca güzel işler, uzun soluklu ve perspektifi geniş bir bakış gerçekleşiyor.<img src="https://images.aposto.com/2023/3/0/1680461963135.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.38" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"> Habitus Kitap<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Oyun metinlerini bizimle buluşturduğunuz bu şahane tasarıma dair de bir soru sormak istiyorum. Parkta okurken herkes “kitap okuyormuşum gibi yapan,” kitabı tersten tutan biri olduğumu düşünüyor, gülüp geçiyor yanımdan ama ben tek kitapta iki metin okuyabilmeyi seviyorum. Bu fikir nasıl doğdu? Yayıncı olarak avantajları neler oldu?&nbsp;Bu eşleme kararlarını nasıl veriyorsunuz?Doğrudur ve bu bizi çok da eğlendiriyor. Esprili bir yanı var ve bu bizi biraz tarif ediyor kesinlikle ama bizimki bir ihtiyaçtan doğdu. Kitabı, metinleri daha somutlaştırma, yazara, oyuna hakkını verme ihtiyacı. İki oyun olan kitaplarımızda (iki oyun olmasına da dikkat ediyoruz) her oyunun kendi kimliği, kendi anlatısı olduğu fikrinden yola çıktık. Ve bunlar sadece oyun isimlerinin yazıldığı bir kapağı değil, derdiyle okurunu çeken, ona bir şey anlatması gereken bir kapağı hak ediyorlar. Ve kitabın arkasını da kullanmak istedik. Kapaklarımız zaten hep bir afiş gibi düşünülüp tasarlandığı için bu fikri de değerlendirirken çok zorlanmadık. Burada ilk günden bugüne kapak tasarımlarımızı, kurumsal kimliğimizi oluşturan Ahmet Söğütlüoğlu’nu anmamak olmaz. Üzerimizde büyük emeği var. Kapakları, içerikleri ve fikirlerimizi kendi harmanından geçirerek bize bambaşka bir dünya açtı (bu anlamda eğlenceli tartışmalarımız da olmuyor değil). Ve iç tasarımda da (evet ona da bir tasarım gerçekleştirdik) yine çok uzun zamandır arkadaşım olan Murat Kaspar bizde büyük destek sahibidir. Demek istediğim, kitaba bütüncül bir bakışla yaklaşıyoruz; butik yayıncı olmanın avantajını kullanabiliyoruz. Soruya dönersek arkalı önlü tasarım bir kolaylık değil çünkü bize daha çok iş olarak geri dönüyor. Bandrol alımlarından tutun da, sözleşmelerin ayrı ayrı ama ortak olması gibi ya da birçok kontrolün iki kez yapılması vs. gibi. Ama bu biraz göze aldığımız bir süreç. Uğraşıyorsak sebebi var.Hangi metinler nelerle birlikte basılacak kararında biraz dil uyumu, bazen konu bütünlüğü, biraz aynı memleketli olma hâli ya da aynı yazarın benzer iki metnini seçmek gibi tercihler devreye girebiliyor. Ama son kertede baktığınızda onları birleştirecek bir uyumu yakalamaya çalışıyoruz.<img src="https://images.aposto.com/2023/3/0/1680462018840.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Habitus Kitap<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Hem buradan çıkmış özgün metinleri kitaplaştırıyor hem de çevirilerle tiyatro kitaplığını zenginleştiriyorsunuz. Ayrıca alandaki araştırmaları, sempozyumları da derliyorsunuz. Yeni Metin festivaliyle birlikte üretilen metinleri de e-kitap olarak satışa sunuyorsunuz. Ben önce teşekkür etmek istiyorum sonra da şunu sormak istiyorum yayın programlarınızı nasıl oluşturuyorsunuz? Çeviri metinleri doğru çevirmenle nasıl buluşturuyorsunuz?Biz teşekkür ederiz. Bu çalışmalar genelde kolektif bir üretim sürecinde gerçekleşiyor. Sempozyum kitaplarını bu tip etkinlikleri desteklemek, düşünsel üretimi artırmak için yaptık. Burada İstanbul Üniversitesi Tiyatro Eleştirmenliği ve Dramaturji Bölümü’yle ve zaten yazarımız ve arkadaşımız olan Kerem Karaboğa ile birlikte çalıştık. Makale üretimi sadece puan vs. gibi düşünülmediğinde düşünsel ufku açan, farklı disiplinlerin kesiştiği, karşılaştığı çok güçlü bir alan. Bir arada olmak, birlikte iş yapmak açısından sağlam bir arka plan sağlıyor. Özgün metinlere, Yeni Metinler’e geldiğimizde de orada da bir birikimin ısrarlı bir takibin Yeni Metin Yeni Tiyatro Festivali bağlamında Yeşim Özsoy’un ve onun akabinde oraya emek veren tüm arkadaşların katkısı var. Bu festival herkesin yaptığını tekrar ederek değil (zaten çok iyi festivaller var) tamamen yeni metinleri ortaya çıkarmak gibi bir misyondan hareketle, popüler ana akımın biçimini, şeklini oluşturduğu yoldan değil, kendine açtığı yeni bir patikadan çalılara takılarak, çamurlara batarak, her yıl üzerine koyarak yürüyen ve çoğalan estetik bir okuma tiyatrosu festivali. Bu tam da bizim başlangıç ilkelerimizde Habitus olarak baktığımız yöndü. İnsanları harekete zorlayan, dinamizm katan, insanları bir araya getiren, tüketimin değil üretimin bir hareket sahası olma, ilkesi. Oyun seçimleri, çevirmenlerin bu sürece katılımları, okuma seansları, provalar, gösterim ve tartışmalar süresince hangi oyunun basılacağı, hangi çevirmenin ele alacağı da bu süreçte belirlenmiş tercihler oluyor. Burada da iki kurum arasında bağlantı kuran, işin ameleliğini çeken kişi Ferdi Çetin oluyor.<img src="https://images.aposto.com/2023/3/0/1680462467151.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Habitus Kitap<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Uzun soluklu çalışmalar bu anlamda zordur, özellikle her şeyin bir anda buhar olduğu bizim çağda ve zorlu memleket koşullarında. Ama bizim için süreklilik sağlamak, bir işin devamını getirmek hem bizim için hem de bizi takip eden, bizde bir bakış gören, farklı bir şeylerin peşinde olduğumuzu gören dostlarımız için önemli. Bu birbirini gören, birbirine değen yeni alanlara vesile, diğer üretimlere de yansıyan bir devamlılık getiriyor. Arkamızdaki o birikim de bu üretim süreçleri bizim gibi düşünen insanlarla hareket etmemizle ilgili. Burada sadece tiyatro ile ilgili konular bağlamında ilettim ama tüm kitaplarımızda sosyal bilimlerde, inceleme araştırma alanında bu sürece dikkat ediyoruz. Yapabildiklerimiz var, yapamadıklarımız var ama adı üstünde bir süreç. Hep bir yol, bir arayış ve buluşma...