ABD’de 2024 seçimlerinin yaklaşması ve ülkenin seçim moduna girmeye başlamasıyla birlikte 2016 yılından bu yana düzenli aralıklarla kendisini gösteren gazetecilerin başta Trump gibi aşırı sağ popülistler olmak üzere siyaset haberlerini nasıl yapması gerektiğine dair tartışmalar tekrar yükselişe geçti.Bu sefer tartışmanın ana odağında ise daha farklı bir başlık var: medya eleştirmenleri ve onların medya alanındaki rolü.&nbsp;Tartışmayı başlatan, Will Bunch’ın Philadelphia Inquirer gazetesinde yayınlanan <a fr-original-style="" href="https://www.inquirer.com/opinion/commentary/media-2020-election-trump-authoritarianism-20230827.html" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: currentcolor; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">köşe yazısı oldu</a>. Bunch, yazısında gazetecilerin Amerika’da olan biteni anlatmakta ve açıklamakta yetersiz kaldığını ve bunun hem gazeteciliğe hem de topluma büyük bir zarar verdiğini söyledi. 2016 seçimlerini ve Trump dönemini de hatırlatan Bunch, 2024 seçimlerine de aynı hataları yaparak girildiğinden ve ana akım medyanın seçimler başta olmak üzere siyaset gazeteciliği konusunda ciddi bir değişim geçirmesi gerektiğinden de bahsediyor.Eğer <a fr-original-style="" href="https://www.newslabturkey.org/ebulten/ne-okuyoruz/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: currentcolor; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">bülteni düzenli takip ediyorsanız</a> bu konu üzerine benzer argümanların yıllardır dile getirildiğini ve benim de benzer şekilde düşündüğümü biliyorsunuzdur. Doğal olarak yazı ABD medya çevrelerinde oldukça olumlu karşılandı ve birçok medya eleştirmeni tarafından destek yorumlarıyla paylaşıldı.Tartışmanın boyutunu değiştiren Washington Post’da medya muhabirliği yapan <a fr-original-style="" href="https://twitter.com/farhip/status/1695933404796117230?s=20" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: currentcolor; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Paul Farhi’nin sosyal medya paylaşımı</a> oldu. Farhi, haber medyasına dair asla iyi bir şey yazılmadığını ve hep eleştirildiklerini söylediği paylaşımı ve altında gelen cevaplara karşı da bu fikri savunmasıyla birlikte konuyu bir anda ABD’deki gazeteciliğin sorunlarından çıkartıp medya eleştirmenliği üzerine bir tartışmaya dönüştürdü.Bu iddiaya verilen cevaplar genellikle iki gruba ayrılıyor. İlki bunun doğru olmadığını ve birçok medya eleştirmeninin gördükleri iyi örnekleri ve başarılı işleri düzenli olarak paylaştığını örneklerle gösterenler. İkincisi ise “eğer medyanın iyi bir iş yaptığını söylememizi istiyorsanız bunu söyleyebileceğimiz işler yapın” diyenler. İkisine de internette bolca örnek var ama <a fr-original-style="" href="https://www.readtpa.com/p/give-me-a-reason-to-write-the-news" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: currentcolor; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Parker Molloy’un yazısı</a> Farhi’nin bu iddiasına verilen en derli toplu cevap, o yüzden bunu okumanız yeterli olur.Bana göre buradaki asıl sorun medya eleştirmeninin <a fr-original-style="" href="https://www.cjr.org/the_media_today/media_criticism_will_bunch_column.php" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: currentcolor; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">tam olarak ne iş yaptığını anlamamış olmak</a>. Eleştirmenlik, adı üzerinde, ele aldığı konuya daha detaylı bir şekilde bakan ve inceleyen bir meslek türü. <a fr-original-style="" href="https://www.vinduet.no/engelsk-versjon/the-function-of-criticism-at-the-present-time-lecture-by-merve-emre/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: currentcolor; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Hangi alanda olursa olsun</a> eleştirmenler ele aldıkları örnekleri derinlemesine analiz edip her açıdan görüşlerini bildirmeyi kendilerine görev edinirler.&nbsp;Burada düz eleştiri ile eleştirmenlerin yaptığı iş arasına da bir ayrım koymak gerekiyor. Eleştirmenlerin amacı karşılarındaki işin nasıl daha iyi olabileceğini, uzmanlık alanlarının nasıl gelişebileceğini göstermek ve buna yardımcı olacak sözler üretmek. Farhi’nin mesajındaki alt metin ise bu eleştirilerin aslında kötü niyetli ve sırf “gazetecileri eleştirmek kolay olduğu için yapılan bir şey” olduğu iddiası.&nbsp;Tamamen yanlış bir algı olmasına ve medya eleştirmenlerini itham altında bırakmasına rağmen kimi gazetecilerin bu şekilde hissetmesini de anlayabiliyorum. Sosyal medya platformları, özellikle de Twitter, bizlerin sürekli agresif, negatif ve saldırgan bir iletişimi normalleştirmesine neden oldu. Özellikle de sürekli bu platformlarda zaman geçiren gazetecilerin bu tür kötü niyetli saldırılara düzenli olarak maruz kalması da bir kısmının daha savunmacı veya aynı şekilde agresif ve tepkisel hareket etmeye başlamasına neden oldu. Böyle bir ortamda da gerçek bir eleştirmenin işine böyle bir refleks gösterilmesi kaçınılmaz.Gazetecilerin ve medyanın bu alışkanlığını kırması ve eleştiriyle arasını düzeltmesi lazım. Yıllardır okurların/izleyicilerin doğrudan geri bildirimi diyerek sosyal medyadaki sonu gelmez mesajlara ve platformların algoritmalarının keyfi değişimlerine göre yaptığı işini şekillendiren gazeteciliğin sonuçları bu. Alanın uzmanlarını ve işi medyanın gelişmesi için çabalamak olan kişileri görmezden geldikçe ve onları da hiçbir şey bilmediği halde her konuda uzman kesilen sosyal medya hesaplarıyla bir tuttukça da bu kötüye gidiş devam edecek.Maalesef belki toplumsal dinamiklerin değişmesiyle, belki de sosyal medyada maruz kaldıklarımız yüzünden eleştiri konusundaki algılarımız tamamen yıkılmış durumda. Eleştiriyi tamamen negatif bir şekilde kodlamaya ve her türlü eleştirellik eylemini negatif bir şey olarak görmeye hazır hâldeyiz. Çoğumuz da sadece eleştiriyi negatif şekilde yapıyoruz. Oysa eleştirelliğin hem medyada hem de karşımıza çıkan her alanda doğal bir yaklaşım olması ve eleştiri almaya açık olmamız gerekiyor.Eğer bunu aşamazsak ve eleştiriyle aramızı düzeltemezsek herkesin giderek daha savunmacı olduğu ve hiçbir şeyin değişip gelişmediği bir döngüye girmemiz kaçınılmaz. Medyanın ve gazeteciliğin küresel hâlini de düşününce bu değişimin bir an önce gerçekleşmesi şart.

24 ile ilgili hikayeler