Sevdiğimiz isimlere “içinde yaşamak istedikleri film ya da diziyi” sormaya devam ediyoruz. 56. konuğumuz <a fr-original-style="" href="https://twitter.com/uygarsir" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Uygar Şirin</a>, seçtiği filmse <a fr-original-style="" href="https://www.youtube.com/watch?v=d7HBuxJYGbg" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Değirmen</a>&nbsp;(1986).Sinemanın devasa kütüphanesindeki binlerce âlem, gezegen, ülke, şehir dururken içinde yaşamak istediğim filmi Atıf Yılmaz'ın Değirmen’inde, 1914 yılının Sarıpınar kasabasında buldum."O devirler, o insanlar ne güzeldi" masalına inanıyor değilim çok şükür. Memleket tarihinin 1900-1930 dönemine takıntım galebe çaldı herhalde. Sarayın gözünden ve gönlünden ırak bu küçük kasabanın sokaklarına, dükkânlarına, kahvehanesine, Meşrutiyet Mektebi'ne, düzmece zelzeleden çok önce yıkılan evlerine misafir olma isteğim ağır bastı."Softaların sarığını hayvanların boynuna yular yapmadıkça bu memleket kurtulmaz" diyen Mühendis Kazım'la, "Az bekle bey, Osmanlı'da daha ne oyunlar var" sözleriyle kaymakamını uyaran Yaver Hurşit'le, ahı gitmiş vahı kalmış evin ayakta durabilmesini eski tahta işçiliğinin maharetine yoran Vartan Usta'yla, sırf işret meclislerinde dans ediyor ve bir başına yaşıyor diye kasabadaki her musibetin mesulü ilan edilen Naciye'yle karşılıklı kahve içerim artık.Kaymakam Halil Hilmi Bey'le o boş tarlada kelebek kovalamayı, dalından armut toplayıp yemeyi de kafaya koydum. Daha evvel ahalinin hükümet konağı önündeki nümayişine katılıp kalabalığın arasından ona bir iki küfür savurmuştum, hakkını helal etsin.Bugünü fazlasıyla andıran bir zamana ve diyara giderek elime geçen fırsatı heba ettiğimi düşünebilirsiniz ama önemli bir farkla: Değirmen’in dünyasında halk "Bunlardan bir halt olmaz" denip kenara atıldığıyla kalmıyor, yerel eşrafın küçük hesaplarından devlet erkanının Cihan Harbi maceralarına kadar her alanda piyon muamelesi gören, tepedekiler tepişirken ezilen insanlar olarak resmediliyor. Şimdi fark ediyorum, belki özlediğim mazi değilse de artık mazide kalmış gibi görünen bu bakıştır.

Değirmen ile ilgili hikayeler