İletişim danışmanı&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/barisch/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Barış Çakmakçı</a> nesneleri biriktirmeyi seven bir birey. Uzun yıllardır, değişik nesneler topluyor ve bu nesnelerin onun için ne anlama geldiğini düşünüyor. Bu konudaki yorumlarını bir de ondan dinleyin:“Siz de benim gibi, 90’lı yıllarda peçeteden pula, bardak altlığından anahtarlığa, gazoz kapağından konser biletine kadar her şeyi saklayan bir jenerasyondan geliyorsanız; minyatür içki şişelerine çay doldurup saklayan ya da buzdolabında gittiği yerlerin magnetini asan aile bireyleriniz varsa bu yazdıklarımı bi’ tık daha iyi anlarsınız.Tıpkı Fransız sanat tarihçisi Maurice Rheims’in de dediği gibi, “Koleksiyon yapma arzusu bir tür tutku oyunu” benim için. Koleksiyon yapmaktan aldığım zevkin temelinde bir düzene sokma, sınıflandırma, nesneler arasında bir kürasyon yapıp anlamlı görsel bağlantı kurma ya da en derin biçimiyle bir şeyin yerine diğerini koyarak dış dünyaya egemen olmak olabilir. Yani düşününce, sırf Sovyet dönemi porselen sporcu biblosu almak için kaçınız Erivan’a gider mesela? Ya da hanginiz sahaflarda 70’lerin Ege-Akdeniz sayfiye otellerine ait kartpostallarını avlar? Sahi, dandy giyimli vinyl figürlerini veya savaş sonrası Almanyası’nın çocuk kitaplarını toplayan başka biri var mı aranızda? Yani açıkçası öyle her koleksiyonculuk dediğimde karşıma çıkan güvensizlik duygusuymuş, kaygıları ortadan kaldırmakmış, yok efendim benliğimin kayıp kısımlarını yerine koymakmış gibi gerekçelerim olduğuna inanmıyorum. Baskın bir obsesyon ya da hırstan ziyade, hedonist bir yaklaşımla yaptığım bu toplama eyleminin olsa olsa mutlu geçen geçmiş günlerimle yeniden bir bağ kurmak amacıyla olduğuna inanabilirim. Kim bilir belki de sadece, geçmişin tatlı hatıralarını bugün de devam ettirmemize yardımcı oluyordur; özellikle katı olan her şeyin buharlaştığı bu çağda… Hamiş: İnsan, haz aldığı bu eylemin bir koleksiyon olduğunu da 40’ından sonra daha iyi anlıyor sanırım.”

Maurice Rheims ile ilgili hikayeler