<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(233, 228, 219); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(233, 228, 219); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">"Dalgaların sürekli çarptığı kaya gibi ol: Sağlam, hareketsiz durur kaya ve yatıştırır etrafında suyun öfkesini. Ne talihsizim ki bu benim başıma geldi.”</blockquote>Stoacı düşünce acı verici deneyimlerin hayatımızı daha anlamlı kıldığını savunur. Örneğin önde gelen temsilcilerinden Marcus Aurelius, bir savaş komutanıdır. Hayatının 19 yılını seferlerde geçirmiştir. &nbsp;En ünlü eseri olan Meditasyonlar'ı da bu seferler sırasında geceleri konakladığı çadırında yazmıştır.&nbsp;Gün içerisinde başına her ne gelirse gelsin, bunun da güzel şeyler gibi bir olasılık olduğunu, hayatın akışının bir parçası olduğunu kabullenmek gerek. Ya da Rilke'nin o muhteşem dizesinin söylediği gibi, "Hayatın her duruma hakkı var!"Başımıza gelen her şeyi bir çeşit meydan okuma gibi görerek peki bu durumla ben nasıl başa çıkacağım sorusunu kendimize sormamızı öğütlüyor Stoa felsefesi. Bu açıdan bakıldığında her ne kadar antik dünyada ortaya çıksa da günümüzde dahi stres, sinir, kaygı bozukluğu konusunda oldukça faydalı olabilecek bir düşünce biçimi sanıyorum. Sence hayata kötü yanından bakmak faydalı bir bakış açısı olabilir mi? Bence en azından denemeye değer!Haftaya çarşamba yayımlanacak gelecek sayıda başka bir felsefi soru ile buluşmak üzere.&nbsp;Meraklı kal!-Dilara

Meditasyonlar ile ilgili hikayeler