Greetings dear Piccolo readers, I am here again. This time I bring you Hope Larson's Mercury. I love Hope Larson. Alara asked me "Would you write an article for the Halloween issue?", and when she it, it was the first thing that came to my mind.I think the magical reality that Larson infuses into her stories without us noticing is just right for this issue. This book is worthy of this place with its creepy story that I am talking about. I love it so much, I hope you do too<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">The story of two young girls separated for many years: Mercury</h2>Mercury is the story of two young girls tied to the same land but separated by many years. Actually, I guess it's more the story of a necklace, frankly, I'm not sure. The first of our two young girls is Josey Fraser, who lived in the 1850s. Josey lives a humble farm life. She spends her days with her family by milking cows, washing clothes, and picking fruit. Tara Fraser is a high school freshman in 2009. She's lived on the Fraser farm, which has belonged to the same family for generations—until recently. As you can see from their names, these two, who are related by blood, also have a common destiny.Meet the characters:&nbsp;The book begins with the transformation of the city over the years. Larson's detailed but heavily spaced lines make these panels eye-catching. Then we meet our first character, Tara. She likes running. In fact, it's more than just enjoying running, she's an athlete. She is running to the wreckage of a burned house. And we understand that this is her old house. After meeting Tara, this time we go back to the past.<img src="https://images.aposto.com/2022/10/2/1667317060791.png" width="550" tabindex="0" style="width: 100%; max-width: 550px; vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.42" fr-original-style="width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">&nbsp;🎃 Illustration: Hope Larson<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Next up is Josey. Josey meets Asa while doing business near her home. According to Asa, she found gold on the land of their farm. And she wants to talk about it with their father. These years are just the beginning of the "Gold Rush" in North America. The father jumps into the scene with the excitement of the period and Asa suddenly becomes one of the main characters of the story. She also steals Josey's heart.Supernatural elements: Another main character is Ben. Ben and Tara look a little alike physically. Their hair is almost the same. This physical resemblance gradually causes the two to develop strong feelings for each other. Ben steals Tara's heart.&nbsp;Gradually, the supernatural elements of the story begin to appear here. Josey's mother began seeing ghosts. This trait is actually a legacy in the family and it comes down to Tara.As time goes by, this gold spree turns the lives of Josey and his family upside down. Tara tries to save her own life by finding these gold coins that ruined her great-great-grandfather's life.<img src="https://images.aposto.com/2022/10/2/1667317059511.png" width="550" tabindex="0" style="width: 100%; max-width: 550px; vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.42" fr-original-style="width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">&nbsp;🎃 Illustration: Hope Larson<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">From being a young adult writer to becoming a comic book superstar: Hope Larson</h2>I really like Hope Larson. The stories she pulls out of her big roomy bag always touch my heart. Her drawings are especially great. I can stare at the faces she draws for hours without getting bored. She must be aware of this, as we see a lot of close-up facial expressions.You can see why she became a comic book superstar in this book, which she made in the middle of her transition from sweet and independent young adult writer to comic superstar.Mercury has everything I look for in a YA comic. A beautiful, calm but slightly sinister story, including romance and youthful fire. Mmmmhhh, delicious. I repeat, Hope Larson is an amazing illustrator.So if you want to feel cozy as well as you want to get spooked up, or if you just want to read a well-explained book, your next read should be Mercury. It can be very enjoyable to take an hour from your weekend and go visit a small town in Canada.

A magazine dedicated to Children's and Young Adult Literature, Piccolo is published every Sunday at 2 PM (GMT+3).

Piccolo

A comic book recommendation from Deniz Braderin for those who want to warm up a little inside on Halloween.

Cozy as well as spooky: Mercury

Selamlar sayın Piccolo okuyucuları, <a fr-original-style="" href="https://aposto.com/s/62dd0facdc9ab0000622593e" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">yine karşınızdayım</a>. Bu sefer size Hope Larson’ın Mercury’sini getirdim. Hope Larson’ı çok seviyorum. Alara bana “Halloween sayısına yazı yazar mısın?” dediğinde de aklıma ilk kendisi geldi.&nbsp;Larson’ın bize hiç fark ettirmeden hikâyelerine yedirdiği büyülü gerçeklik bence tam da bu sayıya uygun. Bu kitap, bahsettiğim gerçekliği ve ürpertici hikâyesiyle tam da buraya layık biri. Ben çok seviyorum, umarım siz de seversiniz.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Uzun yılların ayırdığı iki genç kızın hikâyesi:&nbsp;Mercury </h2>Mercury, aynı toprağa bağlanmış ama uzun yılların ayırdığı iki genç kızın hikâyesi. Aslında galiba daha çok bir kolyenin hikâyesi, bilemiyorum açıkçası. İki genç kızımızın ilki 1850’lerde yaşayan Josey Fraser. Josey, mütevazı bir çiftlik hayatı yaşıyor. Ailesiyle birlikte inek sağmak, çamaşır yıkamak, meyve toplamak gibi işlerle gününü geçiriyor. Tara Fraser, 2009’da liseye yeni başlayan biri. Nesillerdir aynı aileye ait olan Fraser çiftliğinde yaşıyormuş—yakın zamana kadar. İsimlerinden de anlayacağınız üzere kan bağı bulunan bu ikili, kader ortaklığı da yaşıyor.Karakterlerle tanış:&nbsp;Kitap, yıllar içerisinde şehrin geçirdiği değişimle başlıyor. Larson’ın detaylı ama bol boşluklu çizgileri bu panelleri göz alıcı kılıyor. Sonrasında ilk karakterimiz Tara’yla tanışıyoruz. Kendisi koşmayı seviyor. Aslında koşmayı sevmekten daha çok o bir atlet. Koşa koşa yanmış bir evin enkazına gidiyor. Biz de anlıyoruz ki burası eski evi. Tara’yla tanıştıktan sonra bu sefer geçmişe dönüyoruz.<img src="https://images.aposto.com/2022/9/0/1667130663234.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.42" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">🎃 İllüstrasyon: Hope Larson<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Sırada Josey var. Josey, evinin yakınlarında iş yaparken Asa’yla tanışıyor. Asa’nın dediğine göre çiftliklerinin arazisinde altın bulmuş. Ve babalarıyla bunu konuşmak istiyor. Bu yıllar, Kuzey Amerika’da "Altına Hücum dönemi"nin tam da başları. Baba, dönemin heyecanıyla olaya atılıyor ve Asa birden hikâyenin baş karakterlerinden biri oluyor. Aynı zamanda Josey’nin de kalbini çalıyor.Doğaüstü ögeler:&nbsp;Bir diğer baş karakterimiz de Ben. Ben ve Tara, fiziksel olarak biraz birbirine benziyor. Saçları neredeyse aynı hatta. Bu fiziksel benzerlik ikilinin yavaş yavaş birbirine güçlü duygular hissetmesine neden oluyor. Ben, Tara’nın kalbini çalıyor. Yavaş yavaş hikâyenin doğaüstü ögeleri de karşımıza çıkmaya başlıyor buralarda. Josey’nin annesi hayaletleri görüyor. Bu özellik, ailede bir miras aslında ve Tara’ya kadar geliyor.Kitap, ağırlığının büyük bir kısmını ikili ilişkiler ve gençlik heyecanlarına ayırıyor; bu sayfalar da kitabı çok daha eğlenceli kılıyor. Hope Larson’ın dinamik çizgileri bu sayfaları görsel şölen hâline getiriyor. Çok fazla anlatmayacağım kitabı.&nbsp;Çünkü okuyun istiyorum.&nbsp;Gel zaman git zaman derken bu altın çılgınlığı Josey ve ailesinin hayatını altüst ediyor. Tara, büyük-büyük-büyük-babasının hayatını mahveden bu altınları bularak kendi hayatını kurtarmaya çalışıyor.<img src="https://images.aposto.com/2022/9/0/1667130679799.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.42" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">🎃 İllüstrasyon: Hope Larson<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Genç yetişkin yazarlığından çizgi roman süperstarlığına: Hope Larson</h2>Hope Larson’ı gerçekten çok seviyorum. Büyük geniş çantasından çıkardığı hikâyeler, hep kalbime dokunuyor. Çizimleri gerçekten harika. Çizdiği yüzlere sıkılmadan saatlerce bakabiliyorum. O da bunun farkında olacak ki bol bol yakın plan surat ifadesi görüyoruz.&nbsp;Tatlı ve bağımsız genç yetişkin yazarlığından çizgi roman süperstarlığına geçtiği dönemin tam ortalarında yaptığı bu kitapta niye çizgi roman süperstarı olduğunu görebiliyorsunuz.Mercury’de bir YA çizgi romanında aradığım her şey var. Güzel, sakin ama hafif sinsi bir hikâye, romans ve gençlik ateşi. Mmmmhhh, leziz. Ayrıca yeteri kadar söylemediğimi düşündüğüm için tekrarlıyorum: Hope Larson, inanılmaz bir çizer.&nbsp;Sizin de böyle kitaplara ilginiz varsa, hafif içim ısınsın ama bir yandan da spooky olsun diyorsanız ya da sadece iyi anlatılmış bir kitap okumak istiyorsanız adresiniz Mercury olmalı. Hafta sonunuzdan bir saat ayırıp Kanada’nın ufak bir kasabasına gitmek çok keyifli olabilir.

Aktivist okur-yazar dergi. Her pazar 12.00'de.

Uzun yılların ayırdığı iki genç kızın hikâyesi: 1850’lerde yaşayan Josey Fraser ve 2009’da liseye yeni başlayan Tara Fraser.

Hafif içim ısınsın ama bir yandan da spooky olsun: Mercury

<img src="https://images.aposto.com/2022/7/5/1661522413027.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.65" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Chris Tex ve Santtos, Samurai Doggy’nin ilk sayısıyla karşımızdalar. Enfes suluboya çizimleri, mangavari sayfa düzeni ve üzerine çokça düşüldüğü belli olan karakter tasarımlarıyla gözlerimize bayram ettiren bu kitap, adeta “Beni oku” diye bağırıyor.Seriye ismini veren karakterimiz Doggy, antropomorf bir köpek. Acılar içine doğmuş, intikam dürtüsüyle hayatta kalan bir samuray. Bir de sidekick’i var. Rei adında robot bir akbaba. İkili, Doggy’nin annesini öldüren kişinin peşinde oradan oraya savrulurken yıllar geçmiş. İçinde bulundukları dünya ise genel hatlarıyla biraz Shaolin Cowboy’u hatırlatsa da ilerleyen sayılarda iyice kendi ayakları üzerinde duracağına eminim.Sayı Doggy ve kardeşlerinin doğumuyla açılıyor. Tam bu tatlılığa dişlerimiz kamaşırken üçüncü panelde gördüğümüz bıçak hem Doggy’nin annesine hem de kalbimize saplanıyor. Annesinin öldüğünü gören Doggy, hem intikam için hem de kardeşlerini korumak için bıçağın sahibine saldırıyor ama ne fayda. Hem bir gözünü hem de kardeşlerini kaybeden Doggy, ölüme terk edilmişken robot akbabamız Rei tarafından kurtuluyor ve günümüze, 20 sene sonrasına geçiyoruz.Bir lunaparkta sayısız robotla dövüşen Doggy, hikâyeyi başa sarıyor ve neden bu durumda bulunduğumuzu anlatmaya başlıyor. Biz de 3-4 sayfa harika aksiyon sahnelerinden sonra bir nefes alıyoruz. Skypanel adlı mahallede kardeşlerini ve onları kaçıran kişiyi arayan Doggy ve Rei’i görüyoruz. Harika çizimlerle bezeli sayfalardan sonra mavi saçlı minik hırsızımızla tanışıyoruz. Doggy’den bir şey çalma hatasına düşen minik hırsız, aslında dönme dolaba binmek için hırsızlık yaptığını açıklıyor. Ve öğreniyoruz ki eskiden bedava olan lunapark artık bir çetenin elinde. Haksızlığa göz yummayan samurayımız duruma el atmak istiyor ve tam da neye bulaştığını bilmeden çeteye sataşıyor. Birbirinden güzel kurgulanmış aksiyon sahnelerinden sonra bütün çetenin ekibimizin etrafını sarmasıyla kitabın başındaki yere dönüyoruz ve sayı da burada bitiyor.Skypanel’de gezerken iki büyük binanın önünde durduğu bir panel var Doggy’nin. O panel uzun süre aklımdan çıkmayacak. Gerçekten bakması acayip zevkli bir kitap Samurai Doggy. Chris Tex ve Santtos şahane işler başarmış. Santtos’un büyülü suluboya dünyası ve ikilinin karakter tasarımları bu kitabı kendine has kılmış. Gerçi zaman zaman hayatımın aşkı Shaolin Cowboy’u andırsa da ikisinin arasındaki görsel farklılık bu benzerliği göz ardı etmemize neden oluyor. Samuray Doggy’nin köpek olması direkt bizi kendine çekiyor. Ama ilk sayfa o kadar yürek parçalıyor ki “Doggy köpek olmasa mıydı acaba?” diye düşünmeden edemiyorum. Minik şakaları ve güzel kurgulanmış aksiyon sekanslarıyla çok güzel bir ilk sayı olmuş. Yeni sayıda neler olacak çok merak ediyorum. Siz de yalnız kovboy hikâyelerine meraklıysanız, manga okuyor ve çizgi romanlara mesafeliyseniz ya da köpüş görünce kendinizden geçiyorsanız kesin bu kitabı okuyun.Kapak: Santtos

Chris Tex & Santtos

Samurai Doggy #1

Serinin 13. kitabı yeni çıkmışken ilk yazımda beni ve birçok çocuğu bu şahane hayaletle tanıştıran kitabı yazmak istedim. Johnny Boo, uzundur gördüğüm en tatlı hayalet. Zaten kitabın ismi de Dünya’nın En İyi Minik Hayaleti. James Kochalka’nın bildiği bir şey var elbet.&nbsp;Johnny Boo, içinde en ufak bir kötülük barındırmayan, dünyalar tatlısı bir hayalet. Ama kitabımızın yardımcı karakteri Squiggle, ondan da tatlı bir hayalet. Johnny’nin pethayaleti Squiggle, hem maceralarından Johnny’ye eşlik ediyor hem de çeşitli komikliklerle bizi güldürüyor. Kitaptaki diğer karakter, Dondurma Canavarı.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Boo gücü</h2>Kitap, Johnny ve Squiggle’ın kovalamaca oynamasıyla başlıyor. Squiggle gücünü kullanmasıyla kaçmayı başaran Squiggle, tam Johnny’ye hava atarken Boo gücüyle tanışıyor ve yakalanıyor. Korkup üzülen Squiggle, Johnny’ye küsüyor. Duble ekstra özürle bile Squiggle’ın gönlünü alamayan Johnny, arkadaşını çok iyi tanıdığı için hemen dondurma kozunu oynuyor ve barışıyorlar.&nbsp;Dondurma Canavarı’ndan korktukları için sessiz sessiz gizli dondurmayı almaya giderlerken heyecanına yenik düşen Squiggle, dayanamıyor ve “Dondurma!” diye bağırıyor. Dondurmayı duyan Canavar, kahramanlarımızın peşine takılıyor.<img data-fr-image-pasted="true" src="https://images.aposto.com/2022/6/0/1658657078894.png" width="550" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">👻 Johnny Boo: Dünyanın En İyi Minik Hayaleti<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Peşimdeki hangisi?: Kötü Dondurma Canavarı ve İyi Dondurma Canavarı</h2>Johnny, Boo gücüyle canavarı korkutuyor ve bu sayede Kötü Dondurma Canavarı değil, İyi Dondurma Canavarı olduğunu öğreniyor. Squiggle hâlâ Dondurma Canavarı’na pek güvenmese de birlikte gizli dondurmayı almaya gidiyorlar. Johnny, dondurmayı Boo gücüyle gömülü olduğu yerden çıkardıktan sonra Dondurma Canavarı’na veriyor ve Canavar da kendine hakim olamayıp tek seferde yutuyor.&nbsp;Canavar dondurmayı hüpletirken yanlışlıkla Squiggle’ı da yiyor. Biz şok içinde minik Squiggle’a ne olacağını merak ederken Squiggle gücüyle canavarın midesinden kurtulan Squiggle’ı görünce derin bir oh çekiyoruz. Son bir Boo gücüyle canavarın midesini rahatlatan Johnny Boo, günü kurtarıyor ve biz şanslı okurlara dünyanın en iyi minik hayaleti olduğunu gösteriyor. Bu şahane kitap da burada bitiyor.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Janr gücü: James Kochalka </h2>Çocuk kitabından süper kahramanlara, otobiyografiden fantaziye bir çok türe göğüs geren Kochalka, Johnny Boo'yla tanıştıktan sonra en sevdiğim çizgi romancılardan biri oldu. Basit yuvarlak çizgileri ve dünya tatlısı renk paletiyle ilk bakışta kalbimizi çalıyor. Birbirinden şeker karakterler bir o kadar şeker hikâyelerle birleşince Johnny Boo serisi, en sevdiğim "çocuk serileri"nden biri oluyor kolayca.&nbsp;Bu kitaptan bir paneli ömrümün sonuna kadar bacağımda taşıyacağım için çok mutluyum. Boo, bütün şapşallığıyla çocukluğuma duyduğum özlemi hatırlatıyor. Ben de daha fazla Boo okuyarak o özlemi bastırmaya çalışıyorum. Hem yakınınızdaki çocuklar için hem de özlediğiniz çocuklar için harika bir hikâye. Lafı daha fazla uzatmıyorum ve size en içten sevgilerimi yolluyorum. BOO!💥 Editörün notu: Her ay yeni çıkmış 5 çizgi roman önerisi yapan Braderin'in yayını SNIKT'i <a fr-original-style="" href="https://apos.to/n/snikt" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a> takip edebilirsin.

Johnny's Boo power, Squiggle, and the Ice Cream Monster: "Boo, in all its goofiness, reminds me of my childhood nostalgia. I'm trying to suppress that craving by reading more Boo."

Johnny Boo: The Best Little Ghost In The World

Serinin 13. kitabı yeni çıkmışken ilk yazımda beni ve birçok çocuğu bu şahane hayaletle tanıştıran kitabı yazmak istedim. Johnny Boo, uzundur gördüğüm en tatlı hayalet. Zaten kitabın ismi de Dünya’nın En İyi Minik Hayaleti. James Kochalka’nın bildiği bir şey var elbet.&nbsp;Johnny Boo, içinde en ufak bir kötülük barındırmayan, dünyalar tatlısı bir hayalet. Ama kitabımızın yardımcı karakteri Squiggle, ondan da tatlı bir hayalet. Johnny’nin pet hayaleti Squiggle, hem maceralarından Johnny’ye eşlik ediyor hem de çeşitli komikliklerle bizi güldürüyor. Kitaptaki diğer karakter, Dondurma Canavarı.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Boo gücü</h2>Kitap, Johnny ve Squiggle’ın kovalamaca oynamasıyla başlıyor. Squiggle gücünü kullanmasıyla kaçmayı başaran Squiggle, tam Johnny’ye hava atarken Boo gücüyle tanışıyor ve yakalanıyor. Korkup üzülen Squiggle, Johnny’ye küsüyor. Duble ekstra özürle bile Squiggle’ın gönlünü alamayan Johnny, arkadaşını çok iyi tanıdığı için hemen dondurma kozunu oynuyor ve barışıyorlar.&nbsp;Dondurma Canavarı’ndan korktukları için sessiz sessiz gizli dondurmayı almaya giderlerken heyecanına yenik düşen Squiggle, dayanamıyor ve “Dondurma!” diye bağırıyor. Dondurmayı duyan Canavar, kahramanlarımızın peşine takılıyor.<img src="https://images.aposto.com/2022/6/0/1658657078894.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.00" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">👻 Johnny Boo: Dünyanın En İyi Minik Hayaleti<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Peşimdeki hangisi?: Kötü Dondurma Canavarı ve İyi Dondurma Canavarı</h2>Johnny, Boo gücüyle canavarı korkutuyor ve bu sayede Kötü Dondurma Canavarı değil, İyi Dondurma Canavarı olduğunu öğreniyor. Squiggle hâlâ Dondurma Canavarı’na pek güvenmese de birlikte gizli dondurmayı almaya gidiyorlar. Johnny, dondurmayı Boo gücüyle gömülü olduğu yerden çıkardıktan sonra Dondurma Canavarı’na veriyor ve Canavar da kendine hakim olamayıp tek seferde yutuyor.&nbsp;Canavar dondurmayı hüpletirken yanlışlıkla Squiggle’ı da yiyor. Biz şok içinde minik Squiggle’a ne olacağını merak ederken Squiggle gücüyle canavarın midesinden kurtulan Squiggle’ı görünce derin bir oh çekiyoruz. Son bir Boo gücüyle canavarın midesini rahatlatan Johnny Boo, günü kurtarıyor ve biz şanslı okurlara dünyanın en iyi minik hayaleti olduğunu gösteriyor. Bu şahane kitap da burada bitiyor.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Janr gücü: James Kochalka </h2>Çocuk kitabından süper kahramanlara, otobiyografiden fantaziye bir çok türe göğüs geren Kochalka, Johnny Boo'yla tanıştıktan sonra en sevdiğim çizgi romancılardan biri oldu. Basit yuvarlak çizgileri ve dünya tatlısı renk paletiyle ilk bakışta kalbimizi çalıyor. Birbirinden şeker karakterler bir o kadar şeker hikâyelerle birleşince Johnny Boo serisi, en sevdiğim "çocuk serileri"nden biri oluyor kolayca.&nbsp;Bu kitaptan bir paneli ömrümün sonuna kadar bacağımda taşıyacağım için çok mutluyum. Boo, bütün şapşallığıyla çocukluğuma duyduğum özlemi hatırlatıyor. Ben de daha fazla Boo okuyarak o özlemi bastırmaya çalışıyorum. Hem yakınınızdaki çocuklar için hem de özlediğiniz çocuklar için harika bir hikâye. Lafı daha fazla uzatmıyorum ve size en içten sevgilerimi yolluyorum. BOO!💥 Editörün notu: Her ay yeni çıkmış 5 çizgi roman önerisi yapan Braderin'in yayını SNIKT'i <a fr-original-style="" href="https://apos.to/n/snikt" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a> takip edebilirsin.

Johnny'nin Boo gücü, Squiggle ve Dondurma Canavarı: "Boo, bütün şapşallığıyla çocukluğuma duyduğum özlemi hatırlatıyor. Ben de daha fazla Boo okuyarak o özlemi bastırmaya çalışıyorum."