1930’larda İstanbul’un doğaya ait olmayan sesleri, dönemin yeni teknolojisi radyo tarafından henüz otomobil, tramvay görmemiş, şehir kalabalığı bilmeyen köylülere aktarılıyordu. Bu yabancı sesler, cızırtılar ve şehir gürültüsü, adeta ASMR bağımlısı köylüler yaratmıştı. &nbsp;1933 tarihli bir haberde yazılan şu sözler radyoya olan ilgiyi gösteriyor: “Radyoda 35 kilometre uzaktaki İstanbul’un Sesi’ni dinleyen köylülere bakıyorum. Henüz hayranlıktan kendilerini alamamışlar.”<img src="https://images.aposto.com/2022/0/2/1641896061138.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.53" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">İstanbul’un sesi ve köylülerin hayranlıkları…&nbsp;İlk resmi radyo yayını İstanbul Radyosu adıyla 6 Mayıs 1927'de, Sirkeci'deki Büyük Postane binasının bodrum katında başladı. Tüm kapıların sıkıca örtülmesine, pencerelerin kalın perdelerle kapanmasına karşın caddenin tüm gürültüsü dinleyicilere ulaşıyordu. İvmelenen otomobillerin kükreyen motor sesleri, fren yapan tramvayın metalik gıcırtısı, elektro mıknatısın açılıp kapanmasıyla ortaya çıkan ritmik telgraf sesi, o sırada radyoda hava durumunu okuyan spikerin fonuydu.&nbsp;O günlerde İstanbul’un sınırları içerisinde yer alan, günde birkaç kez kalkan otobüs ile ulaşılan, giderken asfalt yolun sona erdiği, toprak yolla ulaşılan, sulak alanlarıyla verimli Büyükçekmece Köyünün ahalisi, zaten üzerlerinden geçen bulutlara baktıklarında tahmin edebildikleri hava durumunu dinlerken değil, İstanbul’un doğaya ait olmayan seslerini dinlerken ve bu sesi aktarabilen teknolojiyi izlerken hayranlık duyuyorlardı. &nbsp;O günlerde uzakları yakın eden radyo, çıkardığı cızırtılı sesler ile ASMR’nin en güzel örneklerinden biriydi. Beyinsel rahatlama sağlayan, omurga karıncalanmasına yol açan rahatlatıcı bu seslerin günlük yayın süresi 4.5 saatti ve program bilimkurgu romanından çıkmışcasına ifadeler barındıran <a fr-original-style="" href="https://www.youtube.com/watch?v=EB8wIR6RA40" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">şu sözlerle başlıyordu</a>: “Alo, alo Muhterem Samiin… Burası İstanbul Telsiz Telefonu… 1200 metre tul-u mevç, 250 kilosikl… Bugünkü tecrübe neşriyatımıza başlıyoruz…”Uzaktan takip edilebilen başka bir hayata dair heyecan verici radyo programının ilk postası 19:00’da başlıyordu. Ekinler sürülmüş, ürünler toplanmış, yorgun bedenler akşam yemeğini yemiş ve doymuş, Stüdyo Musiki Heyeti’nden şevkefza faslı dinlemeye hazırdı.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2022/0/2/1641896219235.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.58" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">

İstanbul'da Nasıl Eğleniyorduk?

Spotify’da benzer şarkıları karışık bir şekilde çalan komuta “Radyoya Git” deniyor. Şarkılar dijital kanallardan yayınlanana kadar hayatımızda hiç yer almayan, anlamı kayıp bir komut...

İstanbul’un sesi ile ilgili hikayeler