2018'den bu yana bültende dünyanın farklı yerlerinde medyanın kendisini nasıl dönüştürdüğünü, nelere odaklandığını ve nasıl sorunları çözmeye çalıştığını ele alıyorum. Bu sorunlar arasında sıkça karşımıza çıkanlardan birisi de hemen her ülkede medya eliti diyebileceğimiz ve birbirine çok benzeyen insanların oluşturduğu grupların sektörde sahip oldukları kontrol ve yönlendirme gücü.&nbsp;Bu sorun özellikle ABD'de ciddi bir mesele olmaya devam ediyor ve her ne kadar bu konuda adımlar atılıyor gibi görünse de bu adımlar "fazla ileri gittiğinde", sektörün karanlık tarafıyla <a fr-original-style="" href="https://www.damemagazine.com/2022/08/09/legacy-media-doesnt-do-accountability/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">karşı karşıya kalabiliyoruz</a>. Benzer örnekleri hemen her ülkede bulmak mümkün olsa da geçtiğimiz haftalarda New Yorker&nbsp;ve eski arşivcileri Erin Overbey ekseninde yaşananları burada da ele almak istedim.Uzun yıllar boyunca New Yorker'ın arşiv editörlüğünü yapan Overbey'in ismini birçok kişi Eylül 2021'de <a fr-original-style="" href="https://twitter.com/erinoverbey/status/1437767832159277058" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Twitter'da paylaştığı veriler</a> ile duydu. Overbey, New Yorker arşivlerini tarayarak yayının aslında yazar seçimleri konusunda ne kadar ayrımcı olduğunu gösterdi. Bu tweetler büyük ilgi topladı ve Overbey'in bu verileri derlemesinin ne kadar önemli olduğu bolca konuşuldu.Her ne kadar dışarıdan bakıldığında her şey yolunda gibi görünse de artık öğrendik ki New Yorker ve sahibi Condé Nast, Overbey'in hem bu paylaşımlarından hem de yayın içerisindeki çoğulculuk çabalarından <a fr-original-style="" href="https://www.fridaythings.com/recent-posts/erin-overbey-the-new-yorker-gawker" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">memnun değilmiş</a>. Bu tweetler ile birlikte çalışma ortamında giderek artan bir baskı hissetmeye başlayan Overbey, son olarak Temmuz 2022'de performans incelemesine alınmış. Burada da saygısızlık, uyumsuzluk gibi bahaneler uydurularak kendisini dergiden kovmuşlar.Overbey'in bu yaşananları insanlarla paylaşması üzerine New Yorker görünürde hiçbir şey yapmadı. Ancak bundan kısa bir süre sonra, bir zamanlar medya elitlerinin korkulu rüyası olan Gawker, neredeyse herkesin New Yorker yönetiminin siparişi olduğuna emin olduğu bir haber <a fr-original-style="" href="https://www.gawker.com/media/erin-overbey-new-yorker-firing" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">yayınladı</a>. Yazı boyunca konu sürekli Overbey'in karakterine geliyor ve "anonim New Yorker çalışanları" Overbey'i kötü gösterecek alıntılar veriyor.Yazının yayınlanması ile birlikte Twitter karıştı, birçok gazeteci ve medya çalışanı büyük tepki gösterdi. Erin Overbey ise yazıdaki iddiaların hepsini <a fr-original-style="" href="https://twitter.com/erinoverbey/status/1555552484285980673" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">belgelerle yalanladı</a>. Ancak tepkinin sayısı yüksek olsa da ABD medyasının eliti diyebileceğimiz isimlerin yokluğu gözden kaçmadı. Bu da aslında yazının ne derece etkili olduğunun <a fr-original-style="" href="https://twitter.com/erinoverbey/status/1556995947246362629" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">kanıtı</a>.Maalesef dünyanın her yerinde medya sektöründeki bu elitlik ve gruplaşma sorunu yüzünden ciddi sıkıntılar yaşanıyor. İnsanların kendi gruplarını koruma dürtüsü, bulundukları konumu kaybetme korkusu veya yükselme hırsı böyle haksızlıkların devam etmesine neden oluyor. Sektör içerisinde bu dinamikler sürdüğü sürece de medya sektörünün köklü sorunlarını çözmesi ne kadar mümkün olur bilemiyorum.

n okuyoruz|

Erin Overbey New Yorker'a Karşı

Medya Elitleri Dönüşmek İstemezse

<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Teen Vogue’un Dönüşüm Hikâyesi</h2>ABD’deki dergiler arasında geçtiğimiz yıllarda en büyük ve şaşırtıcı dönüşümü geçiren yayınlardan birisi Teen Vogue. Herkesin gözünde basit bir gençlik ve moda dergisi olarak görülürken kendilerine çizdikleri yeni ve <a fr-original-style="" href="https://www.teenvogue.com/news-politics" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">politik olmaktan çekinmeyen</a> yön büyük bir ilgi merkezi olmalarını sağladı.Ama bu dönüşümün arka planı pek de sorunsuz değildi. CJR’da yayınlanan oldukça detaylı bir makale bunu <a fr-original-style="" href="https://www.cjr.org/special_report/ok-seriously-teen-vogue-mccammond-wintour.php" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">anlatıyor</a>. Dönüşüm sürecindeki en büyük sıkıntı ise Condé Nast gibi ABD’nin en büyük medya devlerinden birisinin çatısı altında olmalarının dergi yönetimi ve çalışanları üzerindeki etkisi.&nbsp;Tüm bunlara rağmen, Teen Vogue’un dönüşümü aynı zamanda bizlere gençlik odaklı yayınların aslında her zaman politik olduklarını da gösteriyor. Teen Vogue siyasi konular üzerine yazmaktan çekinmediği için politik olarak görülüyor ama diğer gençlik dergileri de aslında bunları asla konuşmayarak ve bunların konuşulmadığı bir yaşam tarzını gençlere sunarak farklı bir politik yöne sahip. Teen Vogue’un varlığı da bunun daha iyi anlaşılmasını sağlıyor.Alakalı: Dergilerin duruşu her zaman ele aldıkları konularla değil, kimlerin o sayfalarda yer almasına izin verdikleriyle de doğrudan ilişkili. New Yorker’ın arşiv editörü Erin Overbey’in Twitter’da paylaştığı veriler <a fr-original-style="" href="https://www.niemanlab.org/2021/09/this-shit-is-just-embarrassing-the-new-yorkers-archive-editor-breaks-down-the-print-mags-dismal-diversity-stats/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">bunun kanıtı</a>.

Erin Overbey ile ilgili hikayeler