İlk durağım <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/caeliexperience/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Hotel Caeli</a>, Eceabat’ın yemyeşil yollarından geçerek buraya ulaşmak sizi burada nasıl bir manzaranın karşılayacağının habercisi. Sonra zihnimde keyif aldığım kelimeleri uçuşurken yakalıyorum; doğanın renkleri, sanat, sakinlik, lezzet, şarap… Hepsini bir araya getirmeye çabalamıyorum, serbest bırakıyorum ve iki gün boyunca etrafımda nasıl dönüp dolaştıklarını gözlemliyorum. Çünkü odamdan baktığım sonsuz yeşilin maviyle kesiştiği noktada duruyor sakinlik. O sakinliğin verdiği doyurucu bir kendini dinleme hissiyatı yeşeriyor içimde, otelin içinde ve çevresinde bulunan sanat eserlerini keşfederken. Baktıkça düşündüren, hayran bıraktıran, iyi hissettiren bir resim/heykel seçkisinin içinde geçiriyorum tüm günü. Galeri gezmekten çok öte bir his bu, doğanın içine yerleştirilen bu işlerle kurduğunuz bağlar çok daha derinden oluyor. Yanından geçtiğiniz bir heykeli o anki duygu durumunuzda hissetmek çok yönlü bir duyusal deneyime dönüşüyor. Özellikle İtalyan sanatçı Giacinto Bosco’nun “Ay’ı alıyorum” heykeli, iç dünyamızda ay ile kurduğumuz ilişkiye bir yerinden dokunmayı başarıyor. Beş duyuma dokunan başka bir deneyim ise üzümlerin bağdan toplanıp şaraba dönüşmesine kadar geçen süreçteki yaşadığı değişimleri deneyimlemek oldu. Tatmak, dokunmak, görmek, koklamak bu dört eylem bu yolculuğu anlatmak için fazlasıyla yeterli olacak.<img src="https://images.aposto.com/2022/5/5/1654896728584.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.75" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"> İkinci durağım ise <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/casafrello/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Casafrello</a>, Karaburun’un Kösedere Köyü’nde sessizliğin ortasında bir ev, her ne kadar fiziken bir ev diye adlandırmak doğru olsa da bence çok daha fazlası… Camdan her baktığınızda hafızanızın derinlerinde kendine yer edinecek bir manzara ile doğanın uyanışına ortak olabileceğiniz bir yer. Sabah sonsuz bir sessizliğe uyandıktan sonra köyden aldıklarınızla yiyecek bir şeyler hazırlamak, içinizde tatlı bir kıpırtı yaratan bir şarkı eşliğinde balkonda kahvenizi yudumlamak… Cümleye dökerken anlamını yitirmesinden korktuğum anlar bütünü aslında. Yaşadığım bu anları içselleştirebileceğim bir gerçeklik vardı o evde, belki de o evi bu kadar etkili kılan sadeliğindeki kendi gerçekliğiniz yaratabilme cesareti de diyebiliriz. Şehir hayatında savrulurken, gözümüzü saatten ayırmaya bu kadar korkarken zamanı kendimizi güneşe bırakarak kontrol etme hissiyatı ne güzelmiş!

1Kitap1Mekan

Yeni bir yaşa girerken hayattan ve çevremden isteyebileceğim en güzel şeylerden biri daha fazla deneyim yaşayabilmek; mavi ile yeşilin arasında zamanı durdurabilmekti ve sanırım oldu.

Giacinto Bosco ile ilgili hikayeler