Hemen hemen her tür filmin başına, ödülüne, puanına, konusuna bakmadan oturabilsem de, şüpheyle yaklaştığım, burun kıvırdığım, hatta çoğu zaman koşarak uzaklaştığım iki tür var: Spor filmleri ve westernler. Ve eğer bir mucize olur da bu iki türdeki filmleri beğenirsem, tam beğeniyorum. Bunlar arasına en son eklenen, bu haftanın sürprizi High Noon oldu. Sıkıntıdan baygınlık geçirmeyi göze alarak başına oturduğum bu 1950'ler westerni, beni resmen ekrana kitledi.&nbsp;New Mexico'daki bir kasabanın şerifi Will Kane, evlendiği ve görevinden ayrıldığı gün, yıllar önce yakaladığı bir haydutun affedildiğini ve öğle treniyle kasabaya döneceğini öğreniyor ve yıllarca güvenli ve sakin bir hâle getirdiği kasabayı son kez korumak için görevinin başına dönüyor. Trenin gelmesinin yaklaşık bir saat öncesinden başlayan olaylar boyunca gerilim, Kane'in bir türlü destek kuvvet bulamamasıyla gittikçe artıyor. 85 dakika boyunca tüm meslektaşlarının, dostlarının ve kasaba halkının ona sırt çevirişini izliyoruz. High Noon, öğle güneşini ensemizde hissettiriyor resmen. Dile dolanan özgün şarkısı, Gary Cooper'ın karizması,&nbsp;Grace Kelly ve Katy Jurado'nun canlandırdığı, tüm erkekleri gölgede bırakan, sağlam yazılmış kadın karakterleri ve durmadan artan gerilimiyle High Noon&nbsp;beni çok şaşırttı. Yıllarca emek verdiği kasabanın, koruyup kolladığı insanların ilk zorlukta Kane'e yüz çevirdiği olay örgüsünün simgelediklerinin zamansızlığı ve evrenselliği üzerine düşündüm. Üstelik filmi tam da öğlen 11.00 civarı izlemeye başlamış olmam, kendi kendime bilinçsizce yaptığım tatlı bir şaka oldu.★★★★½

High Noon ile ilgili hikayeler