Sahnenin ortasında henüz bozulmamış, üstünde sırmalı kırlentleriyle bekleyen çift kişilik otel yatağının iki kenarında, iki genç adam duruyor. Salondaki yerimi alırken Kadıköy Boa Sahne’yi Yıldız Tilbe’nin çatallı sesi dolduruyor:&nbsp;<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(162, 195, 185); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(162, 195, 185); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">“Yalanı dolanıyla, zararı ziyanıyla kapandı aşk bir sayfa daha…”&nbsp;</blockquote>İki genç erkekten daha kendinden emin duranı, havalı imaj çizme iddiasındaki "çakma" deri ceketiyle almış yerini. Diğerinin çekingen hâli sadece duruşundan değil, üstündeki silik tişörtten bile belli. Bu yatak bozulduğunda, etrafına bu iki genç adamın kılık kıyafeti yığıldığında, bu otel odasında bir hikaye kurulup bitmiş olacak. Birbirini ilk kez gören, 20’lerinin ortasındaki iki erkeğin "imkansız aşk"ını birkaç aya yayılan kesitler hâlinde, bu yatağın etrafında takip edeceğiz. Bittiğinde Tracey Emin’in meşhur My Bed enstalasyonunu hatırıma düşüren bu yatak, Mek’an Sahne oyunu Tevafuk’un mekanı. Şamil Yılmaz’ın bir otel odasında, hayatın iki farklı kutbundan çekerek kurguladığı iki genç erkeğin imkansız aşkının yatağı. Şamil Yılmaz Tevafuk’ta değil aynı kafede denk gelmek, birbirlerinin mahallelerinden geçme ihtimali bile düşük, sınıfın apayrı uçlarına mensup iki erkeğin karşılaşma, birbirlerini tanıma, dillendirmekten imtina ederek âşık olma ve kopma öyküsünü yazmış. Ankara’nın Keçiören’inden, seks işçiliği yaparak ("üç gün çalışmasa aç leşini Sıhhıye Köprüsü’nün altından toplarlar…") yaşayan Yusuf ile Bilkent’te yaşayan (hâli vakti yerinde ailesiyle gittiği umreden yeni dönmüş) Halit’in imkansızlığının öyküsü bu.&nbsp;Tevafuk, yani &nbsp;beklenmedik ama yaşanırken de tam yerine rast gelen denk gelişlerimiz. Yusuf ile Halit’in denk gelişi kesinlikle beklenmedik. Halit, sosyal medyadan, biraz da mecburiyetten denk getiriyor kendini Yusuf’a. Eskort Yusuf ile &nbsp;fiyatını umursamadan tutabildiği otel odasında buluştuğunda, henüz hiçbir hemcinsiyle temas etmiş değil Halit. Kendini biliyor ama ailesi, geldiği yer, çevresi derken hiç yaşamamış, hiç sevmemiş, sevilmemiş dilediği gibi. (Burası, oyunun inandırıcılık sorunu yaratma ihtimali olan bir ayrıntısı kanımca.)&nbsp;Yusuf’un, “Sen şimdi âşık olursun bana” diye dalga geçmelerini falan boşa düşürmeyecek kadar acemi bir duygu durumunda, Halit. Bu yüzden belki, seyirci de şaşırmıyor; Halit’in dokunacağı, öpüşeceği ilk erkek olacak Yusuf’a düşmesine. Karşı taraftaysa ilk sahneden itibaren konuşmasıyla, bilmiş ve üstten tavrıyla, vücut diliyle, hayat tecrübesiyle Halit’i handiyse yerden yere vuran Yusuf var. Galiba Tevafuk’un asıl sırrı, Halit’inkinden çok, Yusuf’ta sonradan beliren aşkta…<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Bu aşkı imkansız kılan nedir?</h2>Bu sezon 9/8’lik Kıyamet oyunuyla çok konuşulan, 2025 Afife Tiyatro Ödülleri’nde yazarlara sunulan Cevat Fehmi Başkut Ödülü’nün bu seneki sahibi de olan Şamil Yılmaz, Tevafuk’ta eşcinsel aşkın imkansızlığını değil, aşk ihtimalini ortadan ikiye bölen&nbsp;sınıf ve kültür yarığından kaynaklı imkansızlığı anlatıyor. Ailenin, heteronormativitenin devlet politikası olarak yüceltildiği; eşcinsel aşkın, LGBTİ+ varoluşların yok sayılmanın da ötesinde yasalarla yasaklanmaya çalışıldığı bir ülkede Tevafuk, yasakların, ayıplamaların, "genel ahlak" söyleminin saçtığı zehrin çevresinde dolanmıyor. Asıl olarak ve en çok da yoksul eskort Yusuf’un dilinden–“Zenginlik etine işler insanın!”–bu aşkın neden olamayacağını, bastıra bastıra, yer yer metne fazla gelecek kadar anlatıyor.&nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Bu iki akran erkeğin aşkı, bir hattaki denk gelişinin melodram damarını sınıfsal ve kültürel farklılıklar üzerinden kurarken sahneye gayet serinkanlı bir queer temsili yerleştirmeyi başarıyor.</li></ul>İzlerken Pretty Woman filmine, fakir kız/zengin oğlanlı Yeşilçam klişelerine gidip geliyor aklım. Oyunun farklı farklı sahne ve geçişlerinde kulaklarımıza dolan Yıldız Tilbeler, Gülden Karaböcekler, Sezen Aksular’dan sonraysa benim kulaklarıma otomatik olarak Candan Erçetin’in sesi doluşuyor:&nbsp;<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(162, 195, 185); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(162, 195, 185); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">“Hangi aşk adil ki, bedelini sen bul öderim!”</blockquote>Tevafuk’un âşıklarını ilk tanışmadan sonra bir tür "oyun içinde oyun"a çekiyor yazar-yönetmen Şamil Yılmaz. Sonraki buluşmalarda ikilinin amacı, Halit’i queer dünyada rahat hareket etmeye hazırlamak üzere Yusuf tarafından bir tür eğitime tabi tutmak oluyor. Bu "oyun içinde oyun" fikri sayesinde, her ne kadar güçlü, sarkastik ve vurucu olsalar da, Yusuf’un sürekli tekrarladığı, ikilinin sınıf farkını vurgulayan repliklerle oyuna çöken tekrar hissi hafiflemiş oluyor. Bir saatlik oyun, geçişleri şarkılarla yaptığı dört ayrı epizottan oluşuyor. Her yeni geçiş sahnesi, karakterlerin birbirleriyle ilişkilerindeki ve hayatta durdukları yerdeki geçişlerin de evreleri... Yusuf da Halit de dönüşüyor, değişiyor.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Keçiören ile Bilkent buluşur mu?</h2>Başlarda sarakaya alınan aşk ihtimalinin kanlı canlı bir gerçekliğe dönüştüğünü finalde izleyenin kalbini sızlatarak vermeyi başarıyor oyun. Melodram döngüsü tamamlanıyor. Keçiören’le Bilkent’in kavuşmasının oyunlarda, filmlerde bile mümkün olamayacağına ikna ediyor Tevafuk.Mehmet Berkay Baygın ile Erdinç Kılıç; Yusuf ile Halit’in sosyal statülerini, hayat deneyimlerini, mizaçlarını çok rahat bir ikna edicilikle sırtlanıyor. Sahnedeki duruşları, seslerini kullanışları (yer yer duyma sorunu yaşansa da), gülüşleri ve kendilerini birbirlerine teslim edişleriyle hem tek tek hem ikili olarak iyi performanslara imza atıyorlar. Cevriye Demir’in rejisi oyuncuların hareket alanını yatak ve çevresi olarak çizmiş. Dar alanda kısa paslaşmalar gerektiren bir oyun alanı için başka türlü bir hareket akışı, tasarımı düşünülebilirdi belki ama yine de oyuncuların karakterleri sahici bir sahiplenişle alıp ayaklandırdıklarına şüphe yok.Bir eşcinsel aşkı soğukkanlı tavrıyla tamamen sınıf odaklı bir yerden ele alırken eşzamanlı olarak da melodram belleğimize, iki erkeğin aşkı üzerinden hiç de soğukkanlı olmayan arabesk bir anlatı ekliyor Tevafuk. Şamil Yılmaz’ın hayatın tam ortasına, güncelin içine ince ince işleyerek ördüğü arabesk damarı çok seven bir takipçisiyimdir. Bugüne dek gördüğüm işleri arasında favorim olmasa da çok kıymetli ve özgün bir yerde duruyor Tevafuk.Sahnede başka türlü bir queer temsili ve başka türlü bir melodram görmek isteyenlere önerelim…<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Not almalı: Tevafuk, 26 ve 27 Haziran saat 20.30’da Koma Sahnesi’nde.</li></ul>

Duende

Bu sezon "9/8’lik Kıyamet" ile çok konuşulan yazar-yönetmen Şamil Yılmaz "Tevafuk"ta aşkı, sınıf farklılıklarından kaynaklanan imkansızlığı da önümüze sererek anlatıyor. Bir otel odasında, sahnede çok sık rastlamadığımız türde bir queer melodrama tanıklık ediyoruz.

Keçi ile ilgili hikayeler