Bir parça katı ve sabit fikirli tınladığının farkında olarak—ama her defasında ne yazık ki yanılmayarak—tekrarlar dururum: Tiyatro ve sinemada erkek yazarların kadın hikayesi anlatmasına mesafeliyim. Erkek yazarların, çoğu zaman tüm iyi niyetlerine rağmen, ciddi anlamda tökezlediği o kadar çok kadın anlatısı izledik ki… (Murat Mahmutyazıcıoğlu ile Reha Erdem’in kaleminden çıkan kadın oyunlarını, filmlerini, karakterlerini hariç tutarak.)&nbsp;Az sonra bahsedeceğim oyun da bir erkek yazar-yönetmenin aklından, kaleminden çıkmış bir kız kardeşlik öyküsü, bir kadın oyunu… Ve güzel haber ki neredeyse hiç yalpalamıyor, bilakis kadınların kendilerine ait dünyasına çok isabetli aralıklardan uzatıyor kafasını ve hemen her ayrıntısıyla ikna edici bir hikaye kuruyor önümüze.2025’in en yeni oyunlarından Küçük Balkon, daha çok sinemacı kimliğiyle tanıdığımız Can Kılcıoğlu’nun yazıp yönettiği; naif, hüznü ve neşesi dengeli şekilde çizilmiş bir kız kardeşlik öyküsü. Alt notalarında ise bir annelik hikayesi gizli. Kılcıoğlu, prömiyer akşamı yaptığı uzunca teşekkür konuşmasında anneanne, teyzeler, anne derken kalabalık bir kadın ahalisi arasında büyüdüğü bilgisini paylaştı seyirciyle. Kadınların dilini ve duygusunu kalpten hissedip falsosuz aktarabilmesinin sırrı hakikaten de burada belki de… (Kendisiyle yaptığımız söyleşide yazdıklarını; feminist gözüne, bakışına güvendiği kadın arkadaşlarına mutlaka okutup onay aldığını da not düşmüştü.)<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">İki kız kardeş, gerilimli bir karşılaşma</h2>Muşambalarla ve görmüş geçirmiş mobilyalarla dolu bir evin salonunda karşılıyor Küçük Balkon bizi. Tek perdelik, 85 dakikalık oyunun tamamı da bu sahnede, özenle hazırlanmış aynı tasarımın içinde geçecek.&nbsp;Yeşil kadife döşemeli kanepede bağdaş kurmuş, dinlediği mantraları tekrarlayarak sakinleşmeye çalışan genç kadın; Nehir. Tiyatro sahnesinde ilk defa izlediğimiz Nazlı Senem Ünal’ın, birazdan daha yakından tanışacağımız Nehir’e hem fiziken hem mizaç olarak ne kadar cuk oturduğunu hızla fark edeceğiz.<img src="https://images.aposto.com/2025/0/2/1737473136952.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.51" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Nazlı Senem Ünal, Nehir rolünde (solda), Damla rolünde ise Vildan Atasever (sağda) var.Çalan kapıdan giren erkek oyuncuyu tiyatro takipçileri yakından tanıyor: Nehir’in bir flört uygulamasından eşleştiği Burak rolünde, Deniz Karaoğlu giriyor evin salonuna. Nehir’le Burak yarı ateşli yarı acemice birbirlerine yakınlaşadursun az sonra biri daha girecek içeri. Tiyatro sahnelerinde ilk kez gördüğümüz, sinema tarihimize ise ismini genç yaşlarından itibaren yazdıran Vildan Atasever, Nehir’in ablası Damla olarak evdeki gitgide tuhaflaşacak akşama dahil oluyor…Oyun; sorumsuz, özgürlüğüne, kendi hayatına düşkün gibi görünen küçük kız kardeşle gereğinden fazla sorumluluk sahibi, yer yer sıkıcı, sert abla arasında senelere yayılmış gergin ilişkiyi ufak ufak çözüyor önümüzde. Can Kılcıoğlu, sık görüşmeyen bu iki kız kardeşin gerilimli başlayıp yumuşacık bir noktaya evrilecek beklenmedik karşılaşmasını; aralarına ikisinin de tanımadığı genç bir adamı, üçüncü kişi olarak sokarak son derece dinamik akan bir hat kurmayı başarmış. Küçük Balkon seyirciyi kanımca en çok bu dinamik, teklemeyen ve çokça güldüren, başarılı bir matematikle kurulmuş ama bir o kadar da doğal diyalog akışıyla yakalıyor.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Kendimi kız kardeşlerin değil annenin yanında buldum!</h2>Oyun, komedi aksını en çok Burak’ın yer yer patavatsız ama çoğu zaman zekice lafları üzerinden kuruyor. Sadece lafları da değil, Deniz Karaoğlu’nun sahnede finale kadar eksilmeyen varlığı, Küçük Balkon’u hakikaten de çok eğlenceli kılan, seyirciye sık sık kahkaha attıran belirgin bir katkı sunuyor. Hikayenin ana taşıyıcısı olmadığı hâlde sadece repliklerinin mizahıyla değil, bazen sessizce yaptığı tek bir omuz hareketiyle bile tüm salonu kahkahaya boğabiliyor Karaoğlu.&nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Aralarındaki hem çocukluktan gelen ortak bir gerilim hattı bulunan hem de annelerinin mevcut durumundan kaynaklı, kanlı canlı ciddi bir problem olan Damla ile Nehir’in öyküsünde derinleşiyoruz oyun boyu. Bu esnada Burak’ın oyundaki ağırlık noktası da bir şekilde hiç eksilmiyor.</li></ul>Nehir ile Damla, hem hiç benzemiyor birbirine hem de her kardeş gibi ortak bir geçmişin ayrılmaz iki parçasılar. Ne kadar uzaklaşsalar da birbirlerini bir şekilde tamamlayan iki kadın onlar. Ortak paydaları olan anne-babayı hiç görmüyoruz ama kızların anlattıklarından görmüş, konuşmuş kadar oluyoruz ikisiyle de. Özellikle de anneyle… Zira bu oyun, her ne kadar iki kız kardeşin hikayesi gibi görünse de bir yanıyla da bir annelik deneyimi oyunu.&nbsp; <img src="https://images.aposto.com/2025/0/2/1737473193835.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.52" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"> Kızlarının tabiriyle onları “sığdıramadığı” o küçük balkonda, o annenin, yalnız başına çekilecek iki nefes sigaraya ne kadar ihtiyacı olduğunu, bir gün hiçbir şey söylemeden paltosunu, çantasını alıp, çocuklarına 10 sene gibi gelen birkaç saatliğine ortadan kaybolmasının aslında hiç de "tuhaf" olmadığını düşündürüyor oyun… En azından annelik deneyimi olan kadınlara hissettirecektir bunu. Ya da belki bazen çok fazla şey beklediğimiz annelerimize başka bir gözle bakmamıza vesile olur. Beni en çok, sahnede hiç görmediğimiz anne üzerinden yakalıyor Küçük Balkon. Enteresan bir şekilde, yazar/yönetmen mevzuya esasen kızların açısından baksa da ben tüm bu anlatıda annenin yanında buluyorum kendimi…<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Çok ikna edici üç performans</h2>Prömiyer gösteriminde izlediğim hâlde üç oyuncu da son derece rahat, birbirlerinin enerjilerini tanımış, çözmüş biçimde oynuyordu. Açılışı da yapan Nazlı Senem Ünal, ilk sahnelerdeki hafif gergin tonunu üzerinden çok hızlı atıyor; Vildan Atasever ise tam da tahmin ettiğim gibi sesinden yüzüne öyle doğal oynuyor ki Damla’da. Oyundan çıktığımda üçünü de ayrı ayrı karakterleriyle kabul etmiş; sanki Nehir, Damla ve Burak’ı farklı durumlarda neler yapabileceklerini bilecek kadar iyi tanımıştım. Bunu Can Kılcıoğlu’nun titiz kalemi kadar üç oyuncunun da ikna edici performanslarına bağlıyorum.<img src="https://images.aposto.com/2025/0/2/1737473602791.png" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.70" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"> Küçük Balkon sizi bir uçtan bir uca alıp savuracak ya da ne bileyim, aile, kardeşlik meselelerine dair çok derin sulara çekecek bir oyun değil. Belki daha sert detaylar, daha travmatik bir çocukluk geçmişi mevzubahis edilebilirdi. Ama tiyatro bazen de budur; bizi küçücük bir yaşam kesitine, minik bir kalp sızısına dahil olmaya davet eder. Ve sizi metninden sahne tasarımına, oyunculuklarından rejisine öyküsüne gerçekten dahil etmeyi başarabiliyorsa o iş tamamdır.&nbsp;Küçük Balkon, beni tüm ayrıntılarına sinen naif ve içten bütünlüğüyle kendine ikna etti. Belki kız kardeşinizi ya da annenizi alır gidersiniz… Ha, flört uygulamasından tanıştığınız çocukla/kızla giderseniz herkesten fazla güleceğiniz de garanti!<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Not almalı:&nbsp;No Yapım&amp;ESTA ortak yapımı Küçük Balkon, 29 Ocak Çarşamba 20.30’da Fişekhane’de, 5 Şubat Çarşamba 20.30’da Watergarden Performans Merkezi’nde izlenebilir.

İstanbul'dan seçilmiş etkinlikler, kültür sanat ajandası, şehir gündemi, tematik rehberler ve şehrin sınırlarından taşmaya değecek davetler her hafta e-posta kutunda.

İstanbul'un sokağa çağıran ve kalabalıkların arasına karışan etkinlik rehberi. 

Aposto İstanbul

Can Kılcıoğlu, zor olanı başarıyor "Küçük Balkon"da. Kötü ve üzücü örneklerinin aksine, erkek gözüyle ama titizce işlenmiş, ikna edici bir kadın öyküsü, bir kız kardeşlik anlatısı kuruyor sahnede. Nazlı Senem Ünal, Vildan Atasever ve Deniz Karaoğlu’ndan oluşan sahne üstü üçlüsü çok ikna edici ve bolca güldüren performanslar sunuyor.

Bahar Çuhadar