<img src="https://images.aposto.com/2025/6/5/1753455330090.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.53" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><h1 fr-original-style="" style="font-size: 2em; margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Gerçekçiliğe karşı hakikatin yükselişi: 79. Avignon Tiyatro Festivali'nden kalanlar</h1>Bu sene 8-16 Temmuz tarihleri arasında düzenlenen 79. Avignon Tiyatro Festivali'ndeki iki oyun, tiyatronun ve hayatın gittiği yere dair birlikte düşünmek ve tartışmak için çok uygun bir zemin sunuyordu. Biri, Thomas Ostermeier’in yönettiği "Yaban Ördeği", diğeri ise gazeteci Aurélie Charon’un "Radio Live" projesi. Ustalıklı bir “gerçekçilik” ile “gerçeğin tiyatrosu” arasında salınan iki farklı yaklaşım.Yazı: Özlem ÖzhabeşBu sene 8-16 Temmuz tarihleri arasında 79. Avignon Tiyatro Festivali'ni takip ettim. Tamamen tiyatro izleme keyfi için gittiğim festivalde sürekli aklımı kurcalayan düşünce, festivaldeki bütün prodüksiyonların ağırlıkla Avrupa devletlerinin büyük finansal desteğiyle sahneye konmasıydı. Bu yapımlar soykırımın hizmetinde ya da en hafif hâliyle onunla mesafelenemeyen devletlerce finanse edilirken sanatçının bu kaynağı hangi hikayeyi anlatmak için kullandığı, gittikçe daha da önemli hâle geliyor.Bu bağlamda iki işi tartışmak istiyorum: Biri, Türkiye'deki seyircilerin de yakından tanıdığı Thomas Ostermeier’in yönettiği Yaban Ördeği, diğeri ise gazeteci Aurélie Charon’un Radio Live projesi. Ustalıklı bir “gerçekçilik” ile “gerçeğin tiyatrosu” arasında salınan iki farklı yaklaşım.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Yaban Ördeği</h2>Ostermeier, bu oyunda da her zamanki gibi çok tutarlı, sağlam bir dramaturjik yapı&nbsp;kurmuş. Karakterler, hedefleri yolunda kendilerini ve etraftakileri krize sürükleyecek eylemlerinde inatla yol alıyorlar. Oyun, finaldeki felakete doğru hiç gevşemeden yükseliyor. Yaban Ördeği, kifayetsizce kendi menfaatlerine ulaşmak için yaşayan erkek karakterlerin etraflarındaki dünyayı yıkmaktan, sömürmekten asla imtina etmediklerini ince ince işliyor.&nbsp;Bu "adamlar" servetlerini artırmak, çaba harcamadan ünlü olmak ya da babalarından öç almak için sahte idealler ve erdem söylemleri üretirken çocukların hayatları telef oluyor. Oyun bize sakince,&nbsp;"Hiçbirimiz bu çocukların hayatının sorumluluğunu alacak kadar yetişkin değiliz" diyor. <p contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-wrapper fr-deletable" fr-original-style="text-align:center" style="text-align: center; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><a bgcolor="#e06535" color="#000000" contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-link" fr-original-style="background-color:#e06535 !important;color:#090909 !important" href="https://aposto.com/s/gercekcilige-karsi-hakikatin-yukselisi-79-avignon-tiyatro?a=customButton" rel="noreferrer" style="background-color: rgb(224, 101, 53) !important; color: rgb(9, 9, 9) !important; text-decoration: none; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">YAZININ DEVAMI</a>

Ostermeier ile ilgili hikayeler