Newsletter’ın 1. sezonunda Meksika’da, Dünya’nın 10 harikasından biri olarak seçilmeye değer, Meksika’daki Las Pozas bahçesinden bahsetmiştim. Sonra karşıma fotoğrafçı Rob Woodcox’un bu bahçede çektiği “Bodies of Light” kitabında bulunan fotoğrafı çıktı ve gerçekten bayıldım! Başka nerelerde fotoğraf çekmiş diye bakarken kendisinin hikayesini öğrendim; sana biraz ondan bahsedeceğim.<img src="https://images.aposto.com/2021/9/5/1633099564953.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="Infinity" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Meksika’da yaşayan&nbsp;Rob Woodcox'un Las Pozas’da çektiği fotoğrafı daha önce görmediysen de Zaman Yolculuğu&nbsp;başlıklı fotoğrafı internette bir yerlerde karşına çıkmış olabilir. İspanya'daki bir manastırın duvarına doğru kıvrılan dansçıların olduğu görüntü. Fotoğrafçı için, yukarı doğru hareket eden dansçıların kendisinin de dahil olduğu sanatsal topluluğun birbirlerini destekleyerek ayakta tutma yeteneklerini sembolize ettiğini söylüyor. Aynı anda kısmen çıplak bedenleri fotoğrafın çekildiği dini-tarihsel ortamı hatırlatıcı hale geliyor: geçmiş kültürlerinde insan vücudunun önemi ve kabulü. “Yunan ve Roma sanatını düşünürseniz, beden her zaman çıplaktı ve kutlandı. Instagram'da insanların meme uçlarının sansürlendiği bir döneme girdik. Çıplaklık sanat olsa bile sansürlenir ve bu çok ayıp”&nbsp;diyor.<img src="https://images.aposto.com/2021/9/5/1633099433354.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="Infinity" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">“Fotoğrafçılığı keşfetmeye başladığımda hala çok muhafazakar bir zihniyet içinde yaşıyordum. Hıristiyanlıkta çok dindar büyüdüm. Beden, kullanılmak, tapılmak ve kutlanmak için yaratılmış olsa da, modern dinde çoğu zaman bedenler gizleniyor ve kaçınılıyor. İnsanlar bedenlerinden neredeyse korkuluyor; ve kimlikten ya da farklı insanların bedenlerine saygı duymaktan bahsetmiyor. Beden etrafında gelişen bir tür utanç var. Hayatımın o kısmından ayrıldığımda, fotoğrafçılık yaparken kendi bedenimin farkına varmaya başladım. 19 ve 20 yaşlarımda otoportreler yapmaya başladım. Çalışmalarımı aslen Flickr'da çevrimiçi olarak paylaşmaya başladığımda, benimle aynı deneyimi yaşayan bir sanatçılar topluluğu keşfettim”. demiş.Blue Ridge Mountain, Woodcox'un bir görüntüyü tam olarak ilk kez görselleştirdiği gibi oluşturduğu kariyerinde bir ilk dönüm noktası olmuş ve bu, görüntünün popülerliği ile birleştiğinde, sanat alanında kariyer yapma kararını doğrulamış.<img src="https://images.aposto.com/2021/9/5/1633099694444.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="Infinity" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Sekiz yıllık bir süre boyunca çeşitli dansçılar ve profesyonellerle çalışırken, Woodcox, farklı bedenler arasında meydana gelen etkileşimlere karşı keskin bir duyarlılık geliştirmiş ve çalışmalarında farklılık ve bireysel benzersizliğin bir arada var olması için güvenli bir alan yaratmayı ummuş. Fotoğraflarının sahnelenmesi, koreografisi ve bunların tamamlandığı geziler, sanatçı için topluluk oluşturma alıştırmaları olmuş ve fotoğrafçı bu sürecin mahremiyetinden keyif almış.İnsan vücudu ve doğa/bulunduğu mekan arasındaki ilişki Woodcox'un çalışmalarının önemli bir parçası ve etkileşimlerinde genellikle eşit derecede önemli roller oynuyorlar. Bir bakıma, zıt yaratıcı çapalar olarak bile görülebilir: Eğer işbirlikçilerinin fiziksel virtüözlüğü, onların oluşumlarını nispeten kolaylıkla doğru bir şekilde görselleştirmesine izin veriyorsa, doğanın öngörülemezliği, sürecinin bir bölümünü mutlak kontrolünün dışında bırakıyor.Çalışmalarının bünyesinde vahşi doğada çekilen fotoğrafların baskınlığı, doğal alanları keşfetmeye olan yakınlığına ve insanların çevreyle nasıl ilişki kurduğuna ilişkin endişelerine işaret ediyor ve zaman zaman bu fotoğraflar, incelikli yollarla da olsa çalışmalarında açıkça ortaya çıkıyor. Daha kentsel ortamlarda yaratılan görüntüler bile, insanoğlunun ve ürünlerinin doğal dünyadan ayrılmadığını belirtmek için, Woodcox tarafından yaratılan diğer görüntülerle ilişkileri aracılığıyla, insan yapımı ve doğal olanı birbirine bağlamayı amaçlayan işaretler.“Son zamanlarda bir tuz düzlüğünde yerde yatan bir kişinin olduğu ve bir dansçının havada zıpladığı bir parça var ve o fotoğrafta bir duman duvarı var. Fotoğraf beyaz bir uçağa benziyor ve sonra her şey griye dönüyor ve aslında Oregon'daki orman yangınlarından bize doğru gelen bir duman duvarını simgeliyor. Devam eden ve gelişen bir yaşam umudu var ama her şeyi kaybetme riski de var. Eğer işler değişmezse, şu anda gördüklerimiz on kat artabilir ve yaşamımız boyunca daha fazla yıkım görebiliriz. Fotoğrafçılığımın önemli bir kısmı değişmemiz gerektiğini ve değişme gücüne sahip olduğumuzu iletmek.” demiş. Beni fotoğraflarının kompozisyonu kadar onları çektiği mekanlar ve doğa da çok etkiledi. Dünya üzerinde böyle yerlerin olduğunu görmek ve onları Woodcox’ın bakış açısı ile görmek çok etkileyici!

Rob Woodcox ile ilgili hikayeler