<p fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;">Dövme dedik dedik, bakalım siz neler diyorsunuz. Karşınızda<strong fr-original-style="" style="font-weight: 700; box-sizing: border-box;">&nbsp;Çerezlik Hikâyeler: Dövmeler!</strong></p><p fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><strong fr-original-style="" style="font-weight: 700; box-sizing: border-box;"><img src="https://images.aposto.com/2023/5/4/1688025774962.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.06" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></strong></p><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;"><strong fr-original-style="" style="font-weight: 700; box-sizing: border-box;">Öykü Erbay</strong></h2><p fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;">29. yaş günümde çok yakın bir arkadaşım tarafından yapıldı ilk dövmem. Bu hayatta en sevdiğim şeylerden biri olan gün batımının minimalist bir çizimi. Gün batımlarını neden bu kadar sevdiğimi de Murathan Mungan’dan bir alıntı ile anlatayım: “A<em fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">kşamüstleri, gün batımları neden hem bu kadar güzel hem bu kadar hüzünlüdür? Çünkü her şeyin bir sonu olduğunu hatırlatırlar.</em>”</p><p fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><img src="https://images.aposto.com/2023/5/4/1688025226314.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.75" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></p><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;"><strong fr-original-style="" style="font-weight: 700; box-sizing: border-box;">Gizem Öğüt</strong></h2><p dir="ltr" fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;">2019’da Lola's Works'ü kurmadan önce, 2018'de daha dijitalleştirmediğim, kağıt kalemle çizimler yaptığım bir süreçte yaptığım bir illüstrasyondu. Türk hamamı tablosundaki bir figür aslında, Jean Auguste Dominique Ingres’in bir çizimi. Lola’s Works’ün bu feminist duruşunu kurgulamaya başladığımda habitat koleksiyonu, böyle biraz daha kadınların yaşam alanlarındaki, doğal alanlarındaki özgür, sereserpe takıldıkları atmosferleri resim etmekti amacım. Bu illüstrasyonun çıkışı da koleksiyonun mantığı ile bir oldu. Bu ilk koleksiyonumun, ilk illüstrasyonuydu. Bu nedenle benim için çok önemliydi. Kendimden de bir parça görüyorum. Geçen yaz yaptırdım doğum günümden biraz sonra. <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/mislinart/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Mislina</a>’ya yaptırdım.</p><p dir="ltr" fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><img src="https://images.aposto.com/2023/5/4/1688025916244.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.92" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></p><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;"><strong fr-original-style="" style="font-weight: 700; box-sizing: border-box;">Gökçe Bayramıçlılar</strong></h2><p fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;">Amsterdam’a 19 yaşında taşındığımdan beri en çok değişen şey, kaç defa ev değiştirdiğimdi. Bu dövmenin ilhamı, ilk kaldığım öğrenci stüdyosunun ilk haftası Ikea’dan aldigim 3'lü mini kaktüs. Okulun ilk yılı çok zorlu geçti, bolca gece 3'te içilen kahveler, yetiştirilmeye uğraşılan ödevler ve raporlarla doluydu. İkinci yıla geçince, bu zor ama çok ödüllendirici dönemi anmak adına, kahve fincanı içine kaktüs dövmesi yaptırmaya karar verdim.&nbsp;</p><p fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;">İkinci yıl, taşındığım öğrenci otelinde edindiğim arkadaş grubundan çok yakın arkadaşım Noelie'ye (Nono) tasarımı çizdirdim. Sadece dövmeyi yaptırmak kalmıştı. Kısa bir süre sonra, aynı arkadaş grubundan Şilili bir cocukla çıkmaya başladım. Yaklaşık 1 yıl sonra, Şili'ye eski erkek arkadaşımla gitme fırsatım oldu. Burada ailesini ve yaşadığı ülkenin doğal güzelliklerini gördüm, aynı zamanda da yeni yılı ve Noel’i geçirdim. Oradayken de, bu dövmeyi Şili'de bir sanatçıya yaptırdım. Dövmenin 1 TL boyutunda olduğunu düşünürsek, bence gayet şirin duruyor.</p><p fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;">Söylemekten mutluluk duyarım ki, kaktüslerim 11. (ve stabil) evimde benimle yaşıyorlar. Ben de artık, burada 7 yıldır yaşamanın, okumanın ve çalışmanın hatırasını kolumda taşıyorum. Hatta yanına bir de kelebek kondurdum.</p><p fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><img src="https://images.aposto.com/2023/5/4/1688026260280.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.75" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></p><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;"><strong fr-original-style="" style="font-weight: 700; box-sizing: border-box;">Feride</strong></h2><p fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;">Yalnız dövmem çok çirkin, göz zevkiniz için şimdiden özür dilerim... Yaş 15 falandı galiba, hatırlamıyorum ama küçüktüm. Bir gün teyzem dövme yapma kararı almış, bu işe başlayacakmış. Beni gazladı sende deneyeyim diye. Ben de iki üçgen falan çizip bunu yap dedim, zaten geçici dövme olduğunu söylediği için rahatım. Yaptı, ama o dövme 10 yıl oldu hâlâ duruyor ayağımda...</p>

Türk hamamı ile ilgili hikayeler