Onu izledim ben.&nbsp;ile ayda bir konuk yazarları ağırlamaya, sözü film izlemeyi de filmler hakkında konuşmayı da en az benim kadar sevenlere bırakmaya devam ediyorum. Bu haftaki konuğum, Uğurhan Topcuoğlu.3 Eylül 2021, saat onu biraz geçmiş, geride kalan yılın benim için en iyi yerli filmi olacak Çatlak'ı izlemişim. Ayvalık'taki amfitiyatronun çıkışında tanışıyor, filmden, filmlerden ve birbirimizden konuşarak Kraft'a yürüyoruz. "Bunun burada ne işi var?". Aylar boyunca bu soruya verdiği cevapları dünyanın bir diğer ucunda zevkle okuduğum Uğurhan'la yollarımız, geride kalan yılın benim için en unutulmaz haftası olacak o festivalde kesişiyor. Önce Ayvalık'ta ve sonra İstanbul'da onlarca filmi beraber izliyor, kahveler, şaraplar, biralar ve kokteyller eşliğinde&nbsp;filmden, filmlerden ve birbirimizden konuşmaya devam ediyoruz. Bu sayıya konuk olmasını istediğimde, içten içe bir Fransız filmi hakkında yazacağını ve yıldızının üç buçuktan yüksek olmayacağını tahmin ediyorum. Yanıltmıyor. Uğurhan'ı&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://letterboxd.com/uguboi/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Letterboxd</a>&nbsp;ve&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://twitter.com/ugurhant" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Twitter</a>'da takip edebilirsiniz. Uğurhan ne izlemiş?<img src="https://images.aposto.com/2022/0/6/1642849340918.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="2.08" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Uğurhan'ın en iyisi: Les Olympiades&nbsp;/ Paris, 13th District, 20213 Haziran 2021, saat on ikiyi biraz geçmiş, bilgisayar başında Cannes Film Festivali’nin resmi seçkisinin açıklanmasını bekliyorum. Toplantı biraz geç başlıyor, ilk dakikalarda festivalin yüz yüze yapılacağı kesin bir şekilde belirtiliyor. Salgının varlığı arkasına saklayıp kendimi bir parça teselli etmeye çalışsam da orada olamayacak olmamı(zı)n nedenlerini gayet iyi biliyorum. Bizden bunu çalanlar bir dakikalığına bile çıkmıyor aklımdan. Sonra filmler açıklanıyor birer birer, buruk bir heyecanla takip ediyorum. Festival direktörü, Jacques Audiard’ın Paris’in 13.Bölgesi’nde geçen yeni filminden bahsediyor. “Filmin adının neden Les Olympiades olduğunu hâlâ bilmiyorum ama, Jacques’a sorarız.” diye devam ediyor. Les Olympiades’ın 13. Bölge’deki metro istasyonu olduğunu bilmemesi gülümsetiyor beni, “Üzülme bak her yerdeler.” diyorum. Hızlıca Audiard’a senaryoda Céline Sciamma ve Léa Mysius’ün eşlik ettiğini ekliyor, çokça sevdiğim iki senarist/yönetmenin adını duyunca heyecanlanıp bunu kesin izlerim ben diyorum.Filmi Filmekimi’nde de kaçırınca, 2021 filmlerini bitirmeye çalıştığım bu günlere kalıyor. Jenerikte Adrian Tomine’in ismini de görünce sevdiğim birçok sanatçıyı bir araya getiren bu filmi daha önce izlemememiş olmama hayıflanıyorum. Daha ilk dakikalardan Rone’nin film için yaptığı müziklerin büyüsüne kapılıyorum. Audiard’ın kamerası, daha önce kameraların pek de uğramadığı bu her anlamda gri bölgede siyah beyaz filtresiyle nazikçe dolaşıyor. Bir yandan jenerikte oyuncuların eksik harflerle, birazdan tamamlanacak şekilde akıyor. Filmin karakterleriyle de böyle tanışıyoruz. Onları nihayet tanıdığımızı zannederken bambaşka yönleriyle karşılaşıyoruz film boyunca. Emilie’ye hayat veren Lucie Zhang ve ona Camille rolünde eşlik eden&nbsp;Makita Samba&nbsp;film boyunca harikalar yaratıyor. Filmin kişisel tarihim için önemi ise, Rone’nin müzikleriyle tanışmam dışında, beni Nora’yı canlandıran Noémie Merlant’la barıştırması oluyor. İlk defa Les drapeaux de papier’de izlediğim oyuncuya bayıldığım&nbsp;Portrait de la jeune fille en feu’de bile -maalesef- pek ısınamamıştım. Merlant filmin ikinci kısmını oldukça iyi sırtlanıyor.Çok büyük sürprizler vadetmeden seyircisini şaşırtabilen bir film Les Olympiades, odağındaki ilişkiler yumağını incelikle çözüyor. Yumak çözüldükçe çoğu değerlendirmede “modern aşk hikâyesi”, “bugünlerde romantizm” gibi tanımlamalara indirgenen filmin daha fazlasını anlatmaya talip olduğunu görüyorum. Gri bir bölgede kendilerini var etmeye çalışan karakterleri izlerken bilgisayar başında resmi seçkiyi buruk bir heyecanla dinleyen kendimi düşünüyorum. Filmin uyarlandığı üç ayrı hikâyeyi git gide açılan, açıldıkça zenginleşen bir bütüne çevirme işini ustaca üstlenen senaristleri neden çok sevdiğimi tekrar anlıyorum. - UT

Uğurhan Topcuoğlu ile ilgili hikayeler