<a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/sima_ozkan/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Sima Özkan</a>Uludağ denince akla önce kış sporları gelse de yazın gelişiyle orman içi yürüyüşleri mevsimi başlamış demektir. Dağa çıktığınızda, mevsim aniden ılık bir kış gününe dönüşür. Sıkı giyinmek, her ihtimali düşünerek bir sırt çantası hazırlamak, içinde kahveye ve siperli bir şapkaya da yer ayırmak önemli.&nbsp;Orada her yer her daim yeşilin binbir tonundadır. Yazın ilk günlerinde de, son günlerinde de. Mor, sarı, mavi, pembe kır çiçekleri; yeşilden pembeye çalan renkleriyle yeryüzüne uzanmış dev bir canavarın kırlaşmış sakallarına benzeyen çimenler… Kelebekler, arılar, kuşlar… Koskocaman mantarlar, devrilen ağaçların kuytusundaki devasa karınca yuvaları. Kim bilir, sık ormana saklanmış daha nice yaban hayvanı…&nbsp;Tüm rotalar içinde ormanın en derinlerine girip bir dereyi takip ederek, bir dereyi duyarak ilerlemek sanırım bugüne dek Uludağ Milli Parkı&nbsp;sınırları içinde izlediğim en büyüleyici rotaydı. Softaboğan Şelalesi’ne uzanan, Kırkpınar Deresi’nin doğu yönünü takip eden bir rota. Orman örtüsünün elinden geleni yaparak patikaları zaman zaman sakladığı, sürpriz orman açıklıklarıyla şahane mola anları yaşatan bir macera.Başlama NoktasıBiz rotaya Çobankaya’dan Bakacak Seyir Terası yönünde, Çobankaya’yı arkamızda bırakarak bayır aşağı, ağaçlık olmayan bir alandan, kayaları ve çayırı aşarak derenin sesine doğru inerek başladık. Dereye ulaştığınızda yapmanız gereken dere geçerek aktığı yöne doğru ormana dalmak. Dere boyunca yaklaşık iki kilometrelik inişli çıkışlı bir rota. Bölgedeki ayıların da su içmek için dereye inebileceğini düşünmek de bu rotanın en heyecan verici yanlarından biriydi.&nbsp;Dereyi Duyarak İlerlemekBu rotada bu mevsimde oynanabilecek en güzel oyun; aynı rotadan dönüş yolunda dere üzerindeki kayaların ve taşların üzerinden zıplaya zıplaya ilerlemek, derenin oluşturduğu kumlu, berrak havuzlardan serinlemek, derenin ortasındaki geniş kayalarda dinlenmek çok eğlenceliydi. Derenin suyunun bir Uludağ suyu olduğunu, eriyen karların bu keskin soğuğuna atlama isteğininse bir an bile azalmadığını söylemeliyim.&nbsp;Patika boyunca belli aralıklarla karşımıza çıkan kayaların üzerindeki kırmızı oklar ve dallara asılı kırmızı kurdelelerle doğru yolda ilerliyor olduğunuzu bilme hissi de cabası. Rotada dik yamaçlar olduğunu ve bazı noktalarda tırmanmak, sık çalıların arasından geçmek gerektiğini de belirtmeliyim. Kolay bir yürüyüş rotası değil ama ormanı ortasından bölen bir dereye kulak vererek, doğaya dalmanın en muhteşem yolu.&nbsp;Bu rotadan şelaleye varmak yaklaşık 1 saat sürüyor, en az 1 saat de dönüş. Mola verdiğiniz her an seyre doyulmaz bir manzarayla karşılaşacağınız için bu yürüyüşün 3 saati geçeceğini garanti ederim.Dağın aşağısında, ovada, şehrin uzandığı koca boşlukta sıkılanlar için kendi yerini ormanda bulmak isteyenler için sessizce atılacak adımlara uygun bir rota. Edip Cansever dizelerindeki gibi, “Koskoca bir ormanı öpen” bir rota.<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(255, 255, 255); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(255, 255, 255); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">“Nedir mutluluk çam ağacındaki yürek gibi köpüklü sakız kokusu gibi dallardan yapraklardaki kılcal damarlara giden ve damarlardan koskoca bir ormanı öpen”</blockquote>“Dallardan Yapraklara”, Edip Cansever,&nbsp;Sonrası Kalır 1: Bütün Şiirleri, YKY

Uludağ Milli Parkı ile ilgili hikayeler