<ul fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Fotoğraf ile olan ilişkim on sekiz yaşında aslında çocukluğumun oyuncağı olan babamın&nbsp;Zenit marka makinesiyle fotoğraf çekmeye karar vermemle başladı. Aynı yıl Patti Smith'in Çoluk Çocuk kitabını da okuyunca filmli bir makineyle kurulabilecek en derin ilişkiyi kurmaya başladım.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Taşrada doğup büyürken sanıldığının aksine sıkılmaya vaktiniz olmuyor özellikle kadının taşradaki tarım ve ev yükünün sonsuz azalmaz döngüsünde kendine ait olmayan odalarda yazmaya çabalayan kadınların sıkılmak gibi bir lüksü yok. Bitmeyen iş listeleriyle başlayan doğayla olan ilişkimin değişmesi fotoğraf sayesinde olmuştu. O yıllarda analog bir makinanın zamandan ve gerçeklikten beni kopartan yanına romantik bir ilgi duyuyordum. Fotoğraf çekmek benim için değişen ilgi alanlarım arasında sık sık geri döndüğüm bir üretim biçimi .</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">2018‘ de fotoğrafı üreten olmaktan çok fotoğrafı okumaya, anlamaya çabalamaya başlamıştım hangisi daha doğruydu benim için sorusunun sınırlarında gezerken <a fr-original-style="" href="http://www.selimsume.com/about.html" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Selim&nbsp;</a>ile tanıştık sonrasında fotoğrafla olan ilişkimi teorik metinlerle ve farklı pratiklerle deneyimlemeye çalıştığım başka bir sürece girdim. Selim’e aslında halen ara ara hocam diyorum ama burada o sıfatla bulunmuyor. Kendisinin sanatçı kimliğine saygı duruşumla bülteni açıyorum. <img src="https://images.aposto.com/2021/2/2021-03-20T19:17:03.139Z_sm.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" alt="Merve Ünsal " ratio="Infinity" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"> (Merve Ünsal) </li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;"><a fr-original-style="" href="https://merveunsal.com/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Merve&nbsp;</a>ise Selim aracılığıyla adını duyduğum işlerini çok sevdiğim ama kafamdaki soruları sormaya cesaret edemediğim bir sanatçıydı. Bahsi geçen neon işiyle Selim’in stüdyosunda karşılaştığımda beni maviliğiyle büyüleyen aslında oturup konuşmayı atladığımız şeyin üretimin kendisi olduğu gerçekliğiyle yüzleştiren bu işin, karşına geçip lunaparkta dönme dolaba bakan bir çocuğun o dolaba baktığı gibi bakmıştım. Binmeye korkarsın ama denemek istersin, miden bulanacaktır bilirsin, ama yükseğe çıkmak istersin, birilerinin binebilmesi için en kötü manzaralı yerde ya da en tepede asılı kalırsın! İnme vakti gelince oh bitti deyip iner misin? Üretmek sanırım o dönme dolaba binmek. Üretimle mesafemizi bu işe bakar gibi ayarlayabiliyor olsaydık, nerede dururduk ? İki adım geri, iki adım ileri, buradan daha iyi, buradan kör ediyor, şuradan göz kamaştırıyor!&nbsp;</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Bu neon işin üreticisiyle ve onu kendine yakın görüp atölyesiyle bütünleştiren bir sanatçıyla bir araya gelmek benim için heyecan verici bir deneyim bu bültende biyografilerine yer vermek yerine doğrudan kendi web siteleri üzerinden işlerine ve kendilerine dair söylediklerine ulaşmanızı istedim.</li></ul>

Zenit ile ilgili hikayeler