Mindfulness kapsamında şarkılara bakmaya devam ediyoruz. Bu başlık altında sizin de merak ettiğiniz ve incelenmesini istediğiniz şarkılar olursa bana yazın, detaylı bakalım. Bu sayıda konuk şarkımız Teoman’dan <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/track/0qjNiWY8m32di3CxubFmHH" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Sus Konuşma</a>.&nbsp;Bu şarkı sizin kaç yaşınıza denk geldi bilmiyorum ama, ben ortaokuldaydım ve o zamanlar mindful olmaktan ziyade, ergen ve asilikle melankoli arasında bir yerlerdeydim. O yüzden bu şarkıyı bağrıma bastım. Hala da bastığım yerde duruyordur.&nbsp;Sözlerine bir bakalım:Küçücüktüm, ufacıktımBir dilenci kraldımÇok yürüdüm, çok acıktım.Kalbim sızlar, yüzüm gizlerBir tren camından dünyayı gördüm, hâline üzüldüm.(Tatlı bir kişi, küçükken bile hayata dair fikirleri var. Dilenci kadar muhtaç, kral kadar bolluk içinde. Burda sanki, aşağıda da, yukarda da olmanın bir önemi yok havası veriyor. Yine de bir mücadele içinde olduğunu görüyoruz, yolları yürüyerek aşıyor, hep bir açlık söz konusu. Buna rağmen, üzüldüğü kendi hali değil, dünyanın hali. Yine bu noktada benlik algısının pek de önemli olmadığı sonucuna varmak mümkün. Kimliklerden sıyrılmış gibi. Devam edelim.&nbsp;Sus konuşmaSözler kimin umrundaSon bir öpücükYeter açık yaralarımaBelki senUmutsuzluktan sessizsen zatenHer zaman kaybettik senle ben(İşte yukarda yaptığımız tespitlerimizdeki fani dünya hali nakarat kısmında iyice ayyuka çıkıyor. Sus konuşma, sözler kimin umurunda? Bence de. Burda ikinci bir kişi devreye girmiş, muhtemelen bir sevdicek. Son bir öpücük diyor, yeter yaralarımı kapatmaya. Ama karşıdaki kişi biraz kopuk gibi, umutsuz, sessiz. Belli ki bir araya gelinememiş. Zaten gelinebilir gibi değil, esas oğlan kalender, karşıki ise oralı değil.)&nbsp;Hayat bir yarış dersin hepBir meydan savaşıBir kavgaSakın yara almaSen bir kağıt gemisin gazetedenKıvrımların açılırken yorulmaz mısın?Her gün ölmekten(Bu karşıdaki umutsuz, sessiz kişi belli ki bir hayalden ibaret. Her gün ölüyor. Bizimki bunu diriltiyor belki de her sabah, ama yalnızca zihninde. Belki bu kişi kalender olan esas oğlanı ara ara hayatın yarışına adapte etmeye çalışıyor gibi, bir meydan savaşı diyor, bir kavga var diyor. Ama bizimki oralı değil sanki, sözler kimin umrunda deyip duruyor. O bilinçli farkındalık halinde şarkıyı devam ettiriyor. Vallahi bravo.)&nbsp;Teoman’ın bu güzel hikayesinin sonuna geldik ama Teoman’da bu köşeye konuk olacak şarkılar bitmez. Ama bu sayı bitti, iki hafta sonra görüşmek üzere!&nbsp;

dful ile ilgili hikayeler