Muğla 2008 yılında sahnesine çok güzel bir grubu çıkarıyor, Pusula. Grup davulda Özgür Şirin, vokalde Mehmet Ali Akın, bas gitarda Mustafa Ülke tarafından 2008 yılında kuruluyor. Gruba 2010 yılında gitarlarda Selim Korkmaz ve Yunus Emre Tokmak katılıyor ve grubun son hali tamamlanmış oluyor. Pusula grubu aslında bir performans grubu olarak kuruluyor. Geceleri Bodrum’da eğlenmek isterseniz size kendileri eşlik ediyor ve gerçekten de eğlendiriyorlar. Onları tesadüfen İstanbul’da bir otelde canlı dinleme fırsatım oldu. Bodrum’a gidersem de kesin bir kere daha dinleyeceğim (Her cumartesi Veli Bar’da kesintisiz çaldıklarını kendilerinden öğrendim). Gece eğlencelerinde repertuarları cover şarkılardan oluşuyor ve gerçekten performansları çok keyifli. Fakat hem pek cover sevmeyen biri olarak, hem de kendi şarkılarının da olmasından mütevellit, izninizle sizi bugün daha ziyade kendi şarkılarına götürmek isterim.Pusula grubu 2017 yılından itibaren kendi şarkılarını üretmeye başlıyor. İlk kayıtları bir EP formatında yayımlanıyor. İlk albümlerinin adı “Gel” ve alternatif rock kulvarında başarılı şarkılara imza atmış Pusula. Vokal Mehmet Ali Akın’ın tok bir sesi var ve icra ettikleri müziğe vibratolu sesinin çok yakıştığını söylemeliyim. Albümde en sevdiğim şarkı <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/track/1ZmlGoBAu26ntORifQ4jtQ?si=c1fc47fc7107476b" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Terazi</a> oldu-distorşın etkisi, evet-. Daha sonra her yıl bir tekli ile ilerlemiş Pusula. Şarkılarına mutlaka bir video klibin eşlik etmesi bir yana, şarkı ve kliplerinin bir amaca hizmet etmesi beni en çok etkileyen yanları oldu. Grupla tanıştığımda da, benimle paylaştıkları konu buydu. Sadece müzik icra etmediklerini, sanatın mevcut politikliğinin yanında, toplumsal faydanın nihai hedefleri olduğunu, ifade ettiler. Bu benim için çok etkileyiciydi. Sizinle de paylaşmak isterim şarkılarını; biri kadına yönelik şiddet ile ilgili olan&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://www.youtube.com/watch?v=tXBKoL-E8PM" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Son Şarkım</a>. Kadın cinayetleri, kadına yönelik şiddet söz konusu olduğunda kadınların aktivizmi bir yana, erkeklerin de yapabilecekleri ne çok şey var, diye düşündüğümüzde, bu noktada karşımıza müzik sahnelerinden Pusula çıkıyor. İyi ki de çıkıyor. Şarkılarla kendimizi ifade etmenin çok güzel bir tarafı var. Ve bu ifade edişin içinde kendilerini bulmalarını takdirle karşılıyorum (çok teşekkürler Pusula). Bir diğeri ise, tanışmamıza vesile olan mülteciler konulu şarkıları <a fr-original-style="" href="https://www.youtube.com/watch?v=_x5btQu5DQk" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Yaşanmamış Hayatlar</a>. Biliyorsunuz Bodrum sahilleri yazların, tatillerin hatırlatıcısı olsa da, karanlık bir tarafı da var. Avrupa’da insanca yaşam hayaline tutunup denizlerde ölme riskini alabilen insanların hazin sonunu da hatırlatıyor maalesef. İşte Bodrum’un gece hayatının içinden bize yeniden başka bir gerçeklikle sesleniyor Pusula. Bunun için de teşekkürler. İyi ki karşılaştık.Daha nice albümlerine diyerek, Pusula’ya hem yeniden bir merhaba demek, hem de okuyucularımıza bir sonraki görüşmemizin röportaj ile olacağının haberini vermek istiyorum. Pusula'nın <a fr-original-style="" href="https://pusulamuzik.net" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">websitesine</a> ve <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/artist/06CSshmhe12wSgvYZNor9a?si=HIeIEN8XR-CTapAqvp5VPA" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Spotify</a>'ına linklerden ulaşabilirsiniz. Keyifli dinlemeler!

Bu hafta sizinle İstanbul sahnelerinin dışından Muğla sahnesinden sesleniyoruz.

Bodrum sahnelerinde “Pusula”mızı bulmaya...

İlkel ve sezgisel: Keeley Forsyth<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2020-08-05T10:05:13.424Z.jpeg" alt="Fotoğraf: Chris Almeida"><figcaption>Fotoğraf: Chris Almeida</figcaption></figure>16 yaşındayken oyunculuk kariyerine başlayan, müzikalde rol alma hevesiyle dans eğitimi alan, tüm bunlar olup biterken “Sanırım hep içimde oldu. Sadece uykuda yatıyordu, dışarı çıkmak için doğru zamanı bekliyordu.” sözleriyle müzikle olan ilişkisini açıklayan biriyle tanıştırmak istiyorum sizi. İsmi, Keeley Forsyth. Kendisi 40 yaşında ve ilk albümünü 2020’nin başında, psikolojik rahatsızlığından ötürü dilini hareket ettiremediği bir aylık zaman diliminden üç yıl sonra yayımladı.Geçtiğimiz günlerde izlediğim 45 Years isimli bir filmden notlarıma giren “Hayatta bizi mutlu eden şeyleri unutmamız ne garip.” repliği, Keeley Forsyth’e de çok uyuyor. Oyunculukla ilişkisini donduran Forsyth, bir dönem dinlemekten keyif aldığı Edith Piaf gibi güçlü kadın vokallerin izini takip etme kararı aldı ve birkaç yıl önce küçük bir org eşliğinde şarkı sözleri yazmaya başladı. Bu sırada BBC Radio 3’teki Late Junction programını dinlerken “Şarkılarıma eşlik edecek müziği buldum.” dediği piyanist ve besteci Matthew Bourne ile tanıştı. Bu tek taraflı tanışma çok geçmeden karşılıklı hâle geldi ve ikili yanlarına prodüktör Sam Hobbs’u da olarak içgüdüsel bir iş birliği ile Keeley Forsyth’in ilk albümünü kaydetti.Keeley Forsyth’in sesinde Peggy Lee’nin vibratosu, Nico’nun sertliği, Diamanda Galas’ın avangartlığı ve Bon Iver’in ilk dönem kırılganlığı var. Bu çoklu vokal yapısı, sekiz şarkılık “<a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmMmE4NTRjYjA3MjNjMDAwNzcyNmEwYiZ1c2VyPTVlNzRlYzJjZTMwMTllNjBlOWMxYzQxYiZhdXRob3I9NWVkOGYwNmZhMGJmNDQxYzI1M2Q0MTA2JnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRm9wZW4uc3BvdGlmeS5jb20lMjUyRmFsYnVtJTI1MkY1U3JiMUlqYUhGQjBNdXJxcUh5aWpoJTI1M0ZzaSUyNTNEN0o0U3FtSFVRdy1hWUdnVjE4WmhLdw=="">Debris</a>” isimli albümde yer yer enstrüman olarak kulağıma ulaşıyor. Fortsth’in şarkıları için kullandığı "gökten düşen metal bloklar" tanımlaması ve “Hayatımda ağır ve zor olan çok şey vardı. Şarkılar o anlarda ortaya çıktı.” sözleri karanlık bir atmosfer yaratsa da ortaya melankolik, düşünceli ve derinden etkileyici bir albüm çıktığını söylemem mümkün. Hatta albümün kapanışı yapan Start Again şarkısı ile geleceğe umut taşıdığını bile dile getirebilirim diyerek kulaklığımı size uzatıyorum.

vibrato ile ilgili hikayeler