Müzisyenleri sahnede mutlu görmek, bir seyirci olarak beni mutlu ediyor. Enstrümanını çalmaktan, sahnede birlikte olduğu kişilerle bulunmaktan keyif alan insanların o mutluluk anlarına dâhil olmak, konserde olmanın hâlihazırdaki pozitif hislerini iyice güçlendiriyor. Rana Uludağ, enerjisi sahneden taşan biri. Onu Palmiyeler'le ne zaman izlesem içime bir iyimserlik yayılıyor.<img src="https://images.aposto.com/2021/11/6/1639221839698.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">&nbsp;Rana'yla bir buluşma, kısa bir ara<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Uzun zaman sonra Aposto! ofisinde buluşuyoruz Rana'yla. Araya başka ülkeler ve pandemiyle dolan iki yıl girmiş. Music Business master’ı yaptığı New York’tan, Palmiyeler’in ABD turnesinden, yeniden sahneye dönmekten, ortak arkadaşlardan bahsediyoruz. Dışarıda yağmur yağıyor, ıslak montlarımızı kaloriferin önüne koyup geçiyoruz podcast masasına. Konserlerde, festival kulislerinde ayaküstü konuşmalarla geçen senelerin ardından Rana’yı daha iyi tanımak için hevesliyim. Her kayıt gününün sonunda, konuğumun söylediği bir şeyden etkilenmiş olarak eve dönüyorum. Acaba bugün hangi cümle kazınacak aklıma?Rana Uludağ'la hazırladığımız çalma listesini <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/playlist/57CV6to8VUDByQa2OfxTRi?si=7f8c0827f01e40d4" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a> dinleyebilirsin.

Her hafta sinema ve müzik evreninden söyleşiler, incelemeler, öneriler, podcast’ler ve keşif notları e-posta kutunda.

Sinema ve müzik evreninden söyleşiler, incelemeler, öneriler, podcast’ler ve keşif notları.

Duende

Sahnenin hem üstünde hem arkasında, insanlara kendileri olabilecekleri bir alan yaratma çabasında.

Müziği büyütmek, müzikle büyümek

İlk sesler:&nbsp;Keşif Sahnesi’nin geleneksel meraklarından biri çocukken evde çalınan müzikler, hafızaya kazınan ilk sesler. Rana’nın büyüdüğü ev bol misafirli, davetleri ve partileriyle neşeli bir yer. Bardağa dolan içki ve buzun cama çarptığında çıkardığı ses, onu çocukluğuna götürüyor. Evdeki sohbetler müziği bastırıyor. Müziğin başrolde olduğu yer, aileyle çıkılan uzun araba yolculukları. Simon &amp; Garfunkel, Cat Stevens, Joan Baez, The Beatles, Kenny Rogers var anılarında. Çoğu hâlâ kulağında.<img src="https://images.aposto.com/2021/11/6/1639223903727.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Rana'yla sonbahar renkleri, yapraklar ve gri gökyüzü<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Bir şeylere vurmanın cazibesi:&nbsp;“Çocuğumuz bir enstrüman da çalsın” kontenjanından piyano dersleri alıyor Rana. Ablasının aksine çok hareketli bir çocuk. Evde tencere, tava, masa… Ne bulursa vuruyor. Birkaç ay Boğaziçili bir öğrenciden darbuka dersi alıyor. Piyano derslerinde sıkıldığını fark eden annesi, Rana’yı davula yönlendiriyor ve 6. sınıfta davul macerası başlıyor. Birlikte çalıştığı eğitmenin çizdiği yol, cazdan geçiyor. İlk albümler artık hatıralarda kalan Lale Plak’tan alınıyor; Buddy Rich, Tony Williams, şans eseri Fela Kuti… Kapağını beğenip aldığı Fela Kuti albümü, Rana’nın içinde Afrobeat ateşini yakıyor.İkili hayat:&nbsp;Rana’nın hayatında lise eğitimiyle müzik dersleri yan yana ilerliyor. Okul orkestrasında çalarken tanıştığı Engin Gürkey'le perküsyon çalışıyor. Birlikte çalıştığı hocalarıyla düzenli olarak Nardis ve Jolly Joker’de sahne alıyor. O dönemki arkadaşlarından çok farklı, kendi deyimiyle “ikili bir hayat” sürüyor. Bu ikili hayat, 2013’te bir dönüm noktasından geçiyor.<img src="https://images.aposto.com/2021/11/6/1639224587770.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Rana'yla kuru yaprak arasında<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Ekmek fırınının üstündeki stüdyoda:&nbsp;Takvimler lise son sınıfı gösterirken üniversite sınavına hazırlanmak için dershane rutini giriyor Rana’nın hayatına. Dersten sıkıldığı bir gün, telefonuna bilmediği bir numaradan gelen aramayı sırf sınıftan çıkabilmek için yanıtlıyor. Tarık Töre telefonun diğer ucunda. Mertcan Mertbilek'le (şimdi Palmiyeler olarak tanıdığımız) yeni garage rock gruplarına davulcu aradıklarını söylüyor. Peyote’nin karşısındaki ekmek fırınının en üst katındaki stüdyoda buluşuyorlar. “Bu çocukların her yerinde dövmeler var” diye düşündüğünü hatırlıyor Rana. “Çok cool.”&nbsp;Prova çıkışında sokakta bir hareketlilik var. İnsanlar sloganlar atmaya başlıyor. Az önce yaptıkları müziğin ve kalabalığın heyecanı birbirine karışıyor. Gezi’nin ilk günündeyiz.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2021/11/6/1639224729958.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Rüzgâra karşı mı yoksa onun desteğiyle mi?<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Sahne üstünde / sahne arkasında:&nbsp;Müzik, müzisyenliğin dışındaki alanlarla da Rana’nın ilgisini çekiyor. “Sahnede müzik yapmakla sahne arkasında bu etkinlikleri gerçekleştiren ekibin içinde olmak, bana çok yakın tatminler sağlıyor.” diyor Rana. Çünkü onu mutlu eden şey, “insanlara dokunan deneyimler yaratmak ve insanların kendilerini rahat hissedebileceği, eğlenebileceği, kendisi olabileceği bir atmosferin parçası olmak.” Davulcu olarak yönünü bulmaya başladığını düşündüğünde, Music Business yüksek lisansı yapmaya karar veriyor. İstikamet New York University.<img src="https://images.aposto.com/2021/11/6/1639224818541.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Rana ve udu davulu, bir camın arkasından duyulan sesler<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Gitmek mi, kalmak mı?&nbsp;Rana’ya göre New York, “kendi alanında en iyisini yaptığını düşünenlerin buluşma yeri.” Ama adanmış bir çalışma hâli içinde değilsen, şehir seni püskürtüyor. Sonsuz potansiyeliyle özellikle müzik sektöründe çalışan biri için akıl çelici bir yer olsa da Rana’nın kalbi Palmiyeler'le çıktığı sahnelerde atıyor.&nbsp;“Türkiye’de sahnede olmak, beni Türkiye’de tutmaya yetecek kadar güçlü bir his.” diyor. Onu sahnede görmenin, müzik yapmak isteyen genç kadınlar için ayrı bir önemi var.&nbsp;Davul çalmaya başladığı ilk yıllardan itibaren kendini kanıtlamak için erkek müzisyenlerden daha çok çabalaması gereken bir müzisyen olarak, 18-19 yaşındaki kadınların konserlerden sonra yanına gelip davul çalmaya başladıklarını ya da başlamak istediklerini söylemeleri Rana için paha biçilemez bir mutluluk. Bu noktada bir sorumluluk da hissediyor. İşe sıfırdan başlayan müzisyenlere yol göstermenin, tüm grupların geleceğe ve yeni müzisyenlere borcu olduğunu düşünüyor.<img src="https://images.aposto.com/2021/11/6/1639225272523.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Rana'yla açılan yeni kapılar ve bir veda<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Anahtar:&nbsp;Keşif Sahnesi’nin bize yeni kapılar açan anahtarı Rana Uludağ’ın elinde bu hafta. Berklee College of Music’te eğitim alırken kendi köklerinin öneminin farkına varan Yunan sanatçı Marina Satti'yle tanışıyoruz. Geleneksel Yunan müziğine çağdaş dokunuşlar yapan Satti, son bir yıldır Rana’nın yakın takibinde.

Keşif Sahnesi’nin bize yeni kapılar açan anahtarı Rana Uludağ’ın elinde bu hafta.

Rana Uludağ: “Türkiye’de sahnede olmak, beni burada tutmaya yetecek kadar güçlü bir his.”

Neler oluyor?&nbsp;Galatasaray Lisesi’nden Tophane’ye inen yokuşta, sağda. Kontra Plak 2012’den beri içeriden gelen harika sesler, kataloğundaki özenli seçki, İstanbul’da öncüsü olduğu Record Store Day etkinlikleriyle müzikseverlerin uğrak noktası.&nbsp;Neden önemli?&nbsp;Kontra Plak bir plak dükkânı olmanın ötesinde şehirde müzik kültürünün kişiden kişiye, topluluktan topluluğa aktarıldığı bir alan. Değişiminin hızına yetişemediğimiz Beyoğlu’ndaki değişmeyen adresimiz. Hem sahibi Okan Aydın’ın müzik tavsiyeleri hem de zaman zaman ev sahipliği yaptığı mini konserlerle yeni isimlerle tanışma vesilemiz.Ne söyledi?&nbsp;Kurumsal hayatın ardından müzik sektörüne geçiş yapan, son 9 yıldır da Kontra Plak'la hayatımıza dokunan Okan Aydın'la Kontra adının hikâyesinden umudu kaybetmemeye uzanan bir sohbet gerçekleştirdik.<img src="https://images.aposto.com/2021/11/4/1638472183914.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Kontra Plak, Tomtom Mah., Yeni Çarşı Cad., Galatasaray Lisesi Yanı<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Müzikle sıkı fıkı birçoğumuzun içinde ayrı bir yere dokunan filmlerden High Fidelity'nin İstanbul versiyonu olsa bence Kontra Plak’ta çekilirdi. Müzik tutkunu bir plak dükkânına dönüştürmeye nasıl karar verdin ve “Kontra” adı nereden geliyor?1990’ların sonundan itibaren oldukça uzun sayılabilecek bir süreyi “kurumsal”da otomotiv sektöründe çalışarak geçirdim. O dönemlerde müzik pek çoğumuzun ister istemez aşina olduğu kurumsal hayatın binbir türlü zorluğuna karşı bir anlamda hem sığındığım hem de nefes aldığım bir alan açtı bana.&nbsp;Çok sevdiğim radyo programcılığına başlamam, sağda solda müzik üzerine minik yazılar kaleme almam ve “fasitdaire” mahlasıyla amatör bir ruhla adım attığım DJ performansları, müziği sadece büyük bir keyifle takip ettiğim bir hobi olmaktan çıkarıp hayatımın vazgeçilmezleri arasına taşıdı. Sonrasında profesyonel olarak müzik sektörüne geçiş yaptım.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2021/11/5/1638540940155.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.67" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"> Kontra Plak ve classic rock rafı<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Sektörün farklı kollarında aktif olarak çalışan çoğu dostumuzun da geçmişte uğrak yerlerinden biri Pozitif Müzik’te farklı görevlerde bulunduğum bu süreçte, o güne dek hobi olarak yaptığım başlıklar bir anlamda asıl işim olmaya başlamıştı bile. Bu ilk kırılmanın ardından da bir süre sonra sektör ne olursa olsun kurumsal hayatta devam etmek istemediğime karar verdim. Bu düşünce zinciri de adım adım önce kendi işimi yapmak, sonra müzikle ilgili bir şeylere odaklanmak ve en nihayetinde bir plak dükkânı açmak şeklinde tomurcuklanarak Kontra Plak’ın nüvesini oluşturdu.İsim konusunda oldukça uzun bir süre kafa yorduğumu, kendime belirli bir çerçeve oluşturacak pek çok minik notu kenara köşeye yazdığımı hatırlıyorum. Özünde biraz yaygın akıma karşı; biraz isyankâr ama kesinlikle olumsuzluk ya da negatiflik içermeyen bir kelime arıyordum. En nihayetinde çok samimi bir dostumun evinde plak dinlerken elime geçen yabancı bir ilaç kutusunda gördüğüm fransızca contre kelimesi zihnimde ilk ışığı yaktı ve sonrasında kelime Kontra Plak’a evrildi.<img src="https://images.aposto.com/2021/11/4/1638472330124.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Kontra Plak ve duvardaki imzalı plaklar<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Dükkânda en sevdiğim şeylerden biri, duvarlardaki imzalı plaklar. Onlara baktıkça yıllar içinde İstanbul’da izlediğimiz harika konserleri hatırlıyorum. Sen en çok kimin imzalı plağını duvardaki koleksiyona katmak isterdin?Açıkçası dükkânda sergilemekten benim de çok keyif aldığım bir bölüm o imzalı plaklar. Bir yandan dediğin gibi her birinin yaşadığımız bu şehre ait bir hatırası var — ayrıca her bir plağın ve alınan imzanın kendine ait tatlı bir hikâyesi. Ve bunlar tek boyutlu hikâyecikler de değil. Her defasında onu konuştuğunuz, paylaştığınız kişiyle büyüyen ve farklı bir anlam yüklenen, yaşayan objeler gibiler âdeta.&nbsp;İmza konusunda genelde çok talepkâr olmasam da asıl peşine düştüğüm kendi müzik yolculuğumun köşe taşı isimleri oldu ağırlıklı olarak. O paralelde dükkânda bir süredir sadece Robin Guthrie imzasıyla asılı duran Cocteau Twins plağına bir gün Elizabeth Fraser’dan da imza alabilmeyi çok isterdim. Onun yanına da tüm ekip imzalı bir Bauhaus plağına hayır demezdim elbette.<img src="https://images.aposto.com/2021/11/4/1638472360824.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Kontra Plak ve Record Store Day etkinlikleri<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Kontra Plak, benim için sevdiğim Beyoğlu’nun bir parçası.&nbsp;Beyoğlu popülerliğinin zirvesindeyken; terör saldırılarıyla sarsıldığımız günlerde; pandemiyle kuşatılmışken de yolumu düşürüp seninle tezgâhın arkasından sohbet etmek iyi hissettirir ve 'Bu yıl Record Store Day’de kim çalacak?' diye meraklanmak mutlu eder. Ekonomik koşulların giderek zorlaştığı malum. Sen Kontra’da geçirdiğin 9 yılın ardından önümüzdeki dönemi nasıl görüyorsun?Bu bahsettiğin vurgu benim için çok çok önemli. O zorlu dönemlerde pek çok dostumla yaptığım sohbetlerde "İşler nasıl?" faslından sonra en çok maruz kaldığım soru ya da ifade, "Kadıköy’e taşınmayı düşünmüyor musun?" oluyordu. Bir şekilde ayak diredim ve kimi bilinçli kimi memleket hâletiruhiyesinin mecburi yansımaları olan o olumsuzlukları bahane ederek Beyoğlu’nu terk etmek istemedim. O çalkantılı dönemlerin maddi tesirlerinden daha çok yarattığı psikolojik yılgınlık hissiyle mücadele ettiğimizi gönül rahatlığıyla ifade edebilirim.Geride kalan kabaca 9-10 yıllık periyotta neredeyse 4-5 defa farklı farklı nedenlerden ötürü o sarsılmışlığı yaşadık — bir nevi ister istemez patinajlar çektik. Bugün için geride kalan dönemin hâlihazırda içinde bulunduğumuz zorluklara karşı bizi biraz daha güçlü kıldığını ya da tabiri caizse olan bitene karşı biraz şerbetlendiğimizi düşünüyorum.Kontra Plak penceresinden ziyade neredeyse yarım asırdır bu topraklarda iyi, adil ve hoşgörü ile beslenen bir yaşamın ucundan tutmaya çalışan biri olarak geleceğe her daim pozitif baktığımı söyleyebilirim.&nbsp;2021 yıl sonu itibarıyla Türkiye, uzunca bir süredir mahkumu olduğu ahlaki çürümenin neticelerinden biri olan ciddi bir ekonomik buhranla da karşı karşıya. Oldukça zorlu bir 2022’nin kapıda olduğu aşikâr ama “iyi”lerin birbirine vereceği destek, yan yana durarak yaratacağımız enerji ve hiçbir zaman vazgeçmememiz gereken umudun kısa bir süre sonra bu topraklarda tekrardan çok güçlü bir şekilde boy vereceğine yürekten inanıyorum — yeter ki vazgeçmeyelim.

“Geride kalan dönemin, hâlihazırda içinde bulunduğumuz zorluklara karşı bizi biraz daha güçlü kıldığını ya da tabiri caizse olan bitene karşı biraz şerbetlendiğimizi düşünüyorum.”

Artemis Günebakanlı