Premier League gündeminden öne çıkan gelişmeler ve eşsiz yorumlar mail kutunuzda.

Premier League gündeminden öne çıkan gelişmeler.

This Is England

Arsenal, başarı dolu günlere uzun bir yolculuğun sonunda ulaştı.

İtibar İnşası

Aralık ayının formda ekiplerinden, Manchester City maçında alınan mağlubiyete rağmen gösterilen performansla uzun vade için umut veren Arsenal, 1 Ocak’tan bu yana amansız bir gol orucunda.Geçtiğimiz yaz yapılan 6 transferin neredeyse hepsinden verim alarak sezonu beklenenin üstünde bir ivmeyle geçiren Arsenal, gol yollarında sıkıntı yaşıyor. Öyle ki; geçtiğimiz yaz transfer döneminin en çok eleştirilen tarafı, elit bir forvet ve elit bir orta saha transferinin yapılamamış olmasıydı. Bugün gelinen noktada Arsenal, son 5 resmi maçında yalnızca 1 gol atabildi ve son olarak evinde -maç eksiği bulunan- lig sonuncusu Burnley ile 0-0 berabere kaldı.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">5 maçlık süreçte toplam 5.05 gol beklentisi üreten Arsenal, bu süreci yalnızca 1 golle geride bırakarak son derece verimsiz bir grafik sergiledi.</li></ul>Arsenal bu süreçte genel olarak ileride Alexandre Lacazette, sağda Bukayo Saka, solda Gabriel Martinelli ve arkalarında Martin Ödegaard-Emile Smith Rowe ikilisiyle sahaya çıktı. Arsenal, 5 maçlık galibiyet serisi yakalanan ve son derece formda geçilen aralık ayında Smith-Rowe, Martinelli ve Ödegaard gibi isimlerden kritik skor katkıları almıştı.&nbsp;Son 4 haftalık süreçte bu katkılardan mahrum kalan Topçular, FA Cup’la Carabao Cup’ın dışında kalırken, ligde kritik yaralar aldı. Öncelikli görevi skor üretmek olmayan bu oyunculardan alınan katkıların kesilmesi, normal olarak okların öncelikli görevi gol atmak olan santrafor oyuncularına yönelmesine sebep oldu. Bu santrafor oyuncuları da Pierre Emerick-Aubameyang ve Alexandre Lacazette’ten başkası değil.Bu süreçte Auba’nın kaptanlık pazu bandını kaybetmesine sebep olan disiplinsizlikleri baş gösterirken, Arsenal’ın elinde kalan yegane seçenek Alexandre Lacazette oldu. Laca, her ne kadar bağlantı oyunu için verimli bir 2 ay geçiriyor olsa da bu sezon yakaladığı toplam 4.4 xG’den yalnızca 3 gol çıkartabilmiş durumda. Arsenal maçlarını izlediğimizde Laca’nın derine gelerek oyun kurulumuna yaptığı katkıyı görmek ve bu açıdan kendisini -aldığı rol bakımından- Firmino’ya benzetmek mümkün.&nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Fakat gelin görün ki Arsenal ne sağda Salah, ne solda Mane ne de kenarda Jota gibi skorer oyunculara sahip. Dolayısıyla Fransız forvetin skor üretimine doğrudan katkı yapması elzem. Fakat Fransız oyuncunun son olarak Burnley maçının 67. Dakikasında boş kaleye kaçırdığı gol, Arsenal taraftarının büyük tepkisini çekmiş durumda.</li></ul>Puan kayıpları, gelen tepkiler ve ligde ilk 4 ihtimalinin sıcaklığı Arsenal’ın ocak transfer döneminde ön tarafa kesin olarak bir takviye yapması gerektiğini açıkça gösteriyor. Araya Juventus’un girmesiyle beraber bu takviyenin Sırp yıldız Dusan Vlahovic olması zor duruyor. Arsenal’la ismi anılan son isim, Real Sociedad’ın 22 yaşındaki İsveçlisi Alexandre Isak.&nbsp;Isak, oyun tarzı olarak sağa sola deplase olabilen ve oyun kurulumuna destek verebilen bir forvet. Bitiricilik konusunda ise Lacazette’in aksine saç baş yoldurmayacağı bir gerçek. Elbette Vlahovic kadar potansiyelli demek doğru olmaz ancak gelecek yaz transfer dönemine gelmeden Isak gibi genç ve yetenekli bir ismin kadroya katılması Arsenal’a kesinlikle artı değer katacaktır.Olası bir Isak transferiyle beraber en azından yılbaşından bu yana üstüne kilit vurulan Arsenal hücumu, yeni bir nefesle o kilidi açma umuduna kavuşabilir. Öte yandan Şampiyonlar Ligi umutlarının taze kalması, FA Cup ve Carabao Cup umutları biten Topçular için şu an tek dayanak noktası. Gelecek adına bu kadar umut vadeden bir sezonda nisan ayına hedefsiz girmek, muhtemelen Arsenal’ın isteyeceği son şey olacaktır.

Gol orucu tabiri genellikle formsuz dönem geçiren forvet oyuncuları için kullanılır. Fakat son haftalarda bu tabirin yakıştığı bir takım var, Arsenal.

Kilit

Geçtiğimiz sezonu FA Cup zaferiyle kapatan Topçular, yeni sezona da Liverpool önünde Community Shield’ı kazanarak başlıyor ve taraftarlarına umut veriyordu.ÇakılmaKazanılan bu zaferlere rağmen yaz transfer dönemi, herkesin kafasında soru işaretleri uyandıran hamlelerle doluydu. Takımın ihtiyacı olan yerlere -bilhassa defans hattına- yeterli eklemeler yapılamamıştı. Öyle ki 5. haftada alınan Manchester City mağlubiyetiyle beraber yere çakılma süreci başladı. Bu mağlubiyetin ardından gelen 9 maçlık süreçte yalnızca Manchester United deplasmanından galibiyetle ayrılan Arsenal’da oynanan oyun da pek ümit vermiyordu. Öte yandan Arsenal, maçları 11 kişi tamamlayamama gibi de enteresan bir hastalığa yakalanmıştı.Sorunlar üst üste gelirken Mikel Arteta’nın görev süresi ciddi şekilde tartışılmaya başlanmıştı. İspanyol’un takımı 14. hafta sonunda 14. sıraya kadar gerilemişti. Bu da yakın tarihin en kötü başlangıcı anlamına geliyordu. 3’lü savunma sisteminin ekmeğini savunmada yiyemeyen Arsenal, hücumda da hiçbir şey üretemeyen basiretsiz bir takım halindeydi. Premier Lig’de hiçbir şey yolunda gitmezken, daha genç oyuncuların fırsat bulduğu UEFA Avrupa Ligi’nde grup aşaması 6’da 6’yla geçilmişti.Toparlanma15. haftaya gelindiğinde Arteta formasyon değişimine gitti ve 3’lü savunmadan 4’lü savunmaya döndü. 4-2-3-1 sistemine dönerken bunu Emile Smith-Rowe’u ilk 11’e monte ederek yapan İspanyol teknik adam, bu değişimin meyvelerini daha ilk maçta Chelsea’ye karşı alınan 3-1’lik galibiyetle toplamayı başardı. Arsenal, sonraki 6 maçta 4 galibiyet ve 2 beraberlik alarak toparlanma emareleri gösteriyordu. Söz konusu toparlanma yalnızca saha içinde değil saha dışında da kendini belli ediyordu. Öyle ki yaz dönemini çok da iyi geçiremeyen Arsenal, devre arasında yolların ayrıldığı Mesut Özil’in yerine Real Madrid’den Martin Ødegaard’ı kiralıyordu.7 maçlık yenilmeme serisinin ardından önce Wolves deplasmanında David Luiz, ardından Aston Villa deplasmanında Cedric’in bireysel hatalarının kurbanı olan Topçular, bu iki maçta 6 puan bırakıyordu. 30. Haftaya kadar inişli çıkışlı bir grafik çizen Arsenal, son 8 haftaya Avrupa Ligi potasının dahi uzağında giriyordu. Artık elde kalan tek somut hedef UEFA Avrupa Ligi şampiyonluğuydu. Bu yolda sırasıyla Benfica, Olympiakos, Slavia Prag gibi takımları eleyen Arsenal, yarı finalde kaderin cilvesi midir bilinmez Unai Emery’nin Villareal’iyle eşleşiyordu.<img src="https://images.aposto.com/2021/5/2021-06-10T12:36:18.647Z_sm.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.91" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Mutsuz SonTek hedefine ulaşmak adına önünde iyi oynaması gereken yalnızca 3 maç kalan Arsenal, Villareal maçları özelinde yeniden düşüş trendine girecekti. İlk maçta hiçbir şey üretemeyen takım Bernd Leno sayesinde oyuna tutunmuş ve Pepe’nin penaltı golüyle 2-1’i koparabilmişti. Fakat Londra’daki maç tam anlamıyla Arsenal’ın son 3 senesinin özeti niteliğindeydi. Sahada hiçbir şey gösteremeyen ve rakibini hiçbir şekilde tehdit dahi edemeyen takım Avrupa Ligi’nde de havlu atıyordu. Arteta, kadro tercihleriyle ve oyun anlayışıyla yeniden eleştiri oklarının hedefi haline gelmişti.Ligde hiçbir iddiası kalmamış gibi görünen Arsenal, 5 maç üst üste kazanınca bir anda UEFA Konferans Ligi umuduyla son haftaya girmeyi başarmıştı. Taraftarların umudunu yitirdiği sezon son haftaya bir şekilde heyecan taşıyordu. Ancak rakiplerin aldığı sonuçlar Arsenal aleyhine olunca 25 senelik Avrupa kupalarına katılma serisi son buluyor ve Topçular yakın tarihinin dip noktasını görmüş oluyordu.Tüm bunlar yaşanırken arada yapılan Avrupa Süper Ligi atılımı, Arsenal yönetimine olan güveni iyice sarsacaktı. Emirates taşınmasından beri süre gelen taraftar-yönetim gerginliği bana göre son raddeye taşındı. Kroenke’ler kulübü satar mı bilinmez ancak gelinen nokta, gelinebilecek en dip nokta ve halihazırdaki yönetim, kulübü buradan ayağa kaldırabilecekmiş de gibi de durmuyor.Sezonun Oyuncusu: Bukayo SakaBu seçimi yapma nedenim çok açık: Takım iyi giderken de kötü giderken de istikrarlı performans veren tek oyuncu Bukayo Saka’ydı. Henüz 20 yaşında olmasına rağmen gösterdiği oyun olgunluğu ve birçok pozisyonda oynayabiliyor olması da kendisini özel kılan diğer unsurlar.Hayal Kırıklığı: Pierre-Emerick AubameyangBuraya birçok kişinin ismini yazabilirsiniz. Arteta diyene de karşı çıkmam, Kroenke diyene arka bile çıkarım lakin Kroenke ailesi son 15 senenin düzenli olarak hayal kırıklığı. Bu sene özelinde bir kişiye değinmek gerekirse tercihimi Pierre-Emerick Aubameyang’dan yana kullanırım. Zira takımın kendisine ihtiyacı olduğu anlarda bekleneni veremedi ve genel anlamda kariyerinin en formsuz sezonunu geride bıraktı.Sezonun En İyi Transferi: Martin ØdegaardBu seçimi yapmamdaki ana sebep de son yıllarda Arsenal’ın yaptığı hiçbir transferin takımın ihtiyaçlarına bu kadar net yanıtlar verememiş olması. Oyunun hücum yönünde yaptıklarının yanında takım savunmasına yaptığı katkı da dikkat edilmesi gereken özelliklerinden biri. Kiralık olarak sezon ortasında takıma katılan Ødegaard’ın kalıcı transferi, fazlasıyla değerli olacaktır.Sezonun En Kötü Transferi: WillianAldığı maaş ve sözleşme süresi düşünülüp verdiği katkıyla karşılaştırıldığında Willian transferi; Arsenal’ın yalnızca bu sezon için değil, son yıllarda yaptığı en kötü birkaç hamleden biri olabilir.Sezonun Öne Çıkan Maçı: Arsenal 3-1 ChelseaArsenal bu sezon içinde o kadar çok kırılıp düzeldi ki net bir maç seçmek çok zor. Ancak sürekli olumsuzluklardan bahsettiğim bu yazıya olumlu bir şekilde nokta koymak istiyorum. O yüzden 15. haftada oynanan ve iyi bir futbolla beraber 3-1 kazanılan Chelsea maçını seçiyorum. Bu maçta yaşanabilecek bir hezimet pek çok şeyin olumsuz yönde değişmesine yol açabilecekken, alınan galibiyet korkunç yerlere giden sezonu bir nebze olsun toparlamış oldu. Hem Arteta’nın görev süresine etkisi, hem son haftaya taşınan umut kırıntıları, hem de Emile Smith-Rowe’un kalıcı olarak kazanılmasından dolayı benim adıma sezonun kırılma maçı sezonun ilk yarısında oynanan Chelsea maçı.

Bir Arsenal sempatizanı olarak bu kadar çok duygu durum değişikliği yaşadığım bir sezon daha olmuş mudur emin değilim. Arsenal’ın ben ve benim gibilere yaşattığı git-gellerden ötürü bu sezonu bipolar bir sezon olarak tanımlamak yanlış olmayacaktır. 

Bipolar Sezon

Wolverhampton Wanderers, bundan 4 sene önce, 1 Temmuz 2017 tarihinde Portekizli teknik adam Nuno Espirito Santo’yu göreve getirdiğinde bir Championship ekibiydi. Elbette İngiltere’nin ikinci büyük ligindeki her takımın olduğu gibi onların da en büyük hedefi Premier Lig sahnesine adım atabilmekti. 2016-17 sezonunu 58 puanla 15. Sırada tamamlayan Wolves için söz konusu başarı, kısa vadede gerçekleşebilecek gibi gözükmüyordu. Ancak Nuno’nun planları başkaydı…Takım Nuno yönetimindeki ilk sezonu 99 puanla açık ara Championship şampiyonu olarak tamamladı ve Premier Lig’in yolunu tuttu. Portekizli teknik adamla beraber yapılan bu atak, başta İngiliz futbolu olmak üzere Avrupa futbol camiasının dikkatinden kaçmadı. Wolves ve Nuno için artık hedef belliydi, en büyük sahnede kendilerini kanıtlamak ve kalıcı olmak. Championship’teki ilk sezonunda beklentilerin ötesine geçerek şampiyon olan Nuno, Premier Lig’deki ilk sezonunda yine beklentilerin ötesine geçecek ve Molineux sakinlerini UEFA Avrupa Ligi’ne taşıyacaktı. Wolverhampton’daki Nuno devriminin ve Portekiz devrinin etkisi artık İngiltere sınırlarını aşacak ve Avrupa’ya ulaşacaktı.<img src="https://images.aposto.com/2021/5/2021-06-08T11:11:49.591Z_sm.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="Infinity" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Gücünü savunmadan alan, oturmuş sistemini hızlı ve teknik hücumcularla tamamlayan Wolves, sezonun geri kalanını en önemli gol silahından yoksun oynamak durumunda kalmıştı. Önceki sezonun en büyük patlama yapan yıldızı Traore de bir türlü bekleneni veremiyordu. Hal böyle olunca Wolves için sezonun ilk kısmı büyük bir kayıp oldu. 14 ila 22. Haftalar arasında kazanamama serisine tutulan Wolves için artık hedefler bir bir azalıyordu. Nuno, yaşanan talihsizliklerden ötürü eleştiri oklarının hedefi halinde değildi belki ama sezon içindeki istikrarsızlık bir dönemin sonuna işaret niteliğindeydi.3 sezonda Premier Lig’in kalıcı takımlarından biri haline gelen Wolves, Premier Lig’de 2020-21 sezonunu 45 puanla 13. Sırada tamamlayabiliyordu. Kadrosunda 10 Portekizli bulunduran ekipte Portekiz devrimini başlatan teknik patron Nuno Espirito Santo için yolun sonu gelmişti. Hem Wolves’un ona, hem onun Wolves’a kattıkları düşünüldüğünde Santo-Wolves ilişkisi, bundan yıllar sonra da pozitif hatırlanacak bir birliktelikti. Hem kim bilir belki Nuno, ileride Wolves’un zor günlerinde sarılacağı bir kurtarıcı bile olabilir.Sezonun Oyuncusu: Pedro NetoBu konuda Wolves taraftarlarıyla fikir birliğine gitmekte sakınca görmüyorum: Pedro Neto. Diogo Jota’nın Liverpool’a gidişi ve Raul Jimenez’in yaşadığı sakatlığın ardından hücumda Adama Traore ve Neto’nun üstüne fazlasıyla yük binmişti. Bu ikili arasında söz konusu yükün altından kalkabilen yegane isim Pedro Neto oldu. Her ne kadar arka tarafta Connor Coady’nin gelişimi de göze çarpsa da Neto’nun Wolves’un asıl sorun yaşadığı yere elinden geldiğince çözüm ürettiği gerçeği yadsınamaz. Henüz 21 yaşındaki genç yetenek, Wolves’un bir sonraki yüksek meblağlı satışı olmaya aday.Hayal Kırıklığı: Adama TraoreWolves ve hayal kırıklığı kavramı yan yana yazıldığında 2020-21 sezonundan fazlasıyla hikaye çıkarmak mümkün. Ancak benim açımdan Wolves adına sezonun en büyük hayal kırıklığı, yaptığı patlamanın üstüne koyamayan Adama Traore oldu. Wolves, Jimenez’in sakatlığının ardından üretkenliğine daha da ihtiyaç duyduğu oyuncudan beklediğini hiçbir zaman tam anlamıyla alamadı.Adama Traore’nin 2019-20 sezonu Premier Lig istatistikleri: 37 maç, 4 gol, 9 asist.Adama Traore’nin 2020-21 sezonu Premier Lig istatistikleri: 37 maç, 2 gol, 3 asist.Sezonun Transferi: Ait-NouriBana göre Wolves adına sezonun transferi Angers’den kiralanan genç sol bek Rayan Ait Nuri oldu. Nuri, Marçal’ın sakatlığı sürecinde kaptığı formayı sezon sonuna kadar çıkarmadı ve büyük bir potansiyel olduğunu kanıtladı. Wolves taraftarı, kadroya kiralık olarak katılan oyuncunun kalıcı transferi için fazlasıyla istekli. Ben de Wolves yönetiminin yeni teknik direktör kim olursa olsun böyle bir potansiyeli kaçırmayacağını düşünenlerden biriyim.Hayal Kırıklığı Transferi: Willian JoseBen, Jimenez’in boşluğunu dolduracak isim olarak Willian Jose seçimini son derece yetersiz bulanlardandım. Nitekim Jose, 17 maçta 1 gol ve 1 asist üretebildi ve Wolves’un aradığı şifayı Molineux’ye getiremedi.Sezonun Öne Çıkan Maçı: Brighton 3-3 WolvesBana göre söz konusu maç, ligin 17. Haftasında oynanan Brighton Hove &amp; Albion maçı. Wolves, daha önceki 3 maçından da galibiyetsiz ayrılmış bir şekilde Brighton deplasmanına çıkıyordu. İlk yarıda 3-1’lik üstünlüğü yakalayıp galibiyet orucuna son verme yolunda önemli bir adım atan Kurtlar, bu üstünlüğü koruyamadı ve maç 3-3 sonuçlandı. Bu maçın ardından 4 maç daha galibiyet yüzü göremeyen Wolves için söz konusu maç, ciddi bir psikolojik eşik olması açısından bence sezonun kırılma maçı.

Kutluhan Kocadağ