<img src="https://images.aposto.com/2022/6/4/1658381582292.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Dondurmacı Yunus, öğle saatlerinde, gölgede<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Gün doğduğunda Aya Yorgi’deydik bu hafta, güneş hoşçakal derken denizin kenarında, ayağımızda şıpıdık terlikler vardı. Sakindik, sükutta ve hayalde. Ada hâli, belki de nerede yaşarsak yaşayalım içimizde taşımamız gereken bir duygu. Ada hâli, belki de müziğin sesine bedeninin eşlik ettiği sabahların, rüzgârın esintisiyle gelen hafif ürpertinin, bavulun içindeki kumun hâli. Peki ya senin “adan" neresi? Yaz bize: magazines@aposto.comHaftaya başka adalılarla müdavimi oldukları yerlerde, kalabalıklardan kaçtıkları rotalarında, rutinlerinde buluşmak üzere.

Ada hâli ile ilgili hikayeler