Gelecek kaygısı her dönemde kendisini farklı biçimlerde gösteren, ortaklaşa deneyimlediğimiz bir duygu durumu. Fazlasıyla insana ait olan bu duygu, hızla değişen ve dönüşen bir dünyada daha da yoğunlaşabilir. Hatta atalarının aksine içinde yaşadığı koşulları değiştirmek için daha fazla hareket kabiliyetine sahip olan modern insanın bir krizi veya trajedisi olarak değerlendirilebilir.&nbsp;Gelecek kaygısı Gelecek kaygısının sosyal yansımaları da dikkate değer. Arkadaşlarımızla sohbetlerde işsizlik ve bir türlü düzene oturmayan hayat gibi sürekli etrafında döndüğümüz meseleler, kolektif bir mağlubiyet ve çaresizlik hissine kapılmamıza neden olabiliyor. Heyecanını kaybetmiş ve sinsi bir tükenmişliğe yakalanmış kuşağımızın neredeyse tek bir sohbet teması var: Gelecek kaygısı.Nesil farkı Sosyal medyada sıklıkla karşımıza çıkan meşhur “meme” bize geleceğe dair umutsuzluk hakkında çok şey söylüyor: “29 yaşında ben ve ebeveynlerim” basitliğinde bir karşılaştırmayı gösteren görselde, ailesi çoktan evlenmiş, çocuk yapmış ve ev almış yani tam anlamıyla bir “düzen” oturtmuş olan ama kendisi hâlâ güvencesizliğin ortasında uzun erimli planlar yapamayan bir genci anlatıyor. Günümüz gençliğinin içinde bulunduğu koşulların da gerçekçi bir temsilini sunuyor.<img src="https://images.aposto.com/2022/9/2/1664885112308.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.84" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Araştırmalar da bu meme’in doğruluğunu kanıtlar nitelikte. Örneğin, Britanya merkezli sivil toplum kuruluşu <a fr-original-style="" href="https://www.barnardos.org.uk/news/young-people-fear-their-future-and-feel-ignored-politicians-according-new-report" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Bernardo’nun yaptığı araştırmaya göre</a>, gençlerin üçte ikisi gelecekte ailesinden daha kötü durumda olacağını düşünüyor. Evet, günümüz gençliği güvencesiz kaldı. Dünya genelinde izlenen neoliberal politikalar ve hemen her yerde hissedilen ekonomik durgunluğun altında ezilen yeni nesil bir tür çıkışsızlığın ortasında çırpınıyor.&nbsp;Borç ve barınma krizi Bu küresel koşulların sonuçlarını hemen her yerde görmek mümkün. Örneğin, gençler için artık 1+1 bir eve çıkmak gibi son derece mütevazı bir istek bile büyük bir hayal olarak <a fr-original-style="" href="https://twitter.com/barinamayanlar/status/1451868904960274432?s=20&t=Ygd8-OWLffhLbosCn6LgWg" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">görülüyor</a>. Ancak herhangi bir ev düzenine sahip olmak bir yana, öğrenciler devlet yurtlarında bile barınamıyor, okul sonrasında da yetişkin hayatlarını kurmakta giderek zorlanıyorlar. Gençler, şimdinin karanlığına sıkışıp geleceğe bakmaya fırsat bile bulamıyorlar.Daha iyi koşullar için aile evinden ayrılıp üniversiteye giden gençler belki de ömürleri boyunca ödeyecekleri bir borç yükünü sırtlanıyorlar. Üstelik dünyanın her yanında durum aynı. Örneğin, Charlotte Howles’ın The New York Times’taki yazısında konuştuğu bir kişi “Bu dünyadan ayrılmadan öğrencilik borcumu vermek isterim,” <a fr-original-style="" href="https://www.nytimes.com/interactive/2022/07/11/style/economic-anxiety-millennials.html" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">diyor</a>. İnsanlar kendi öncelikleri üzerine bir hayat inşa etmek yerine geçmişin yüklerini sırtlanıp bugünün ve geleceğin zorluklarıyla mücadele etmek zorunda kalıyorlar.Hem dünyada hem de Türkiye’de gençlere yönelik umut vaat eden ancak pek de gerçekçi olmayan siyasi söylemler bitmek bilmese de yeni nesil kendi hayatında somut değişimler göremediği için yalnızca öfkesine tutunmaya mahkum ediliyor.Umut yoksunluğu İnternet dünyasının gözde içeriklerinden sokak röportajlarında henüz ilkokul çağındaki çocukların bile sıklıkla hayat pahalılığı, geleceksizlik ve umutsuzluk gibi temaları dile getirdiklerini görüyoruz. Bir taraftan gösterdikleri bilinç bazı şeylerin değiştiğine dair göstergeler sunsa da, aslında bu yaştaki çocukların başka şeylere odaklanması gerektiği gerçeğini de hatırlamak zorundayız.&nbsp;Bir gelecek inşa etmek için yardıma ihtiyaç duyan çocuklar kendilerini motive edecek umuttan maalesef yoksunlar. "Lanetlenmiş nesil" Günümüz nesli geleceksizlik &nbsp;duygusunu uç noktalarda yaşıyor. Yazar Phil Neel bu “lanetlenmiş nesil” için “geleceği olmayanların büyük geçit törenindeki ilk nesil” diyor. Çünkü bu nesil çaresizliğe mahkum edilmesinin yanı sıra dünyaya dair herhangi bir alternatif fikrinden de yoksun bırakıldı.&nbsp;Son zamanların gözde teması olan kıyamet, dizilerde ve filmlerde de çokça işleniyor. Kültür endüstrisi, umut vadeden alternatif gelecekler yerine bizi görkemli felaketlerle karşılıyor. Artık değişim ve dönüşüm yerine yıkımı düşünmek daha olası geliyor. Sadece gelecek fikrinden değil hayal gücünden de yoksun bırakılıyoruz.Psikolojik etkiler Bu çıkışsızlık ve dinmek bilmeyen kriz hâlinin derin psikolojik etkilere sahip olduğu su götürmez bir gerçek. Geleceği olmadığını düşünen kişi, şimdinin bulanık dünyasına sıkışıp kalıyor. Kendisiyle ilgili gerçeklikten uzak ama keskin yargılara varabiliyor. Devamlı rekabette olmanın ve güçlü kalmanın vaaz edildiği bir kültürel ortamda başarısızlık hissiyle yalnız bırakılan yeni nesil, sorunu (doğal olarak) yalnızca kendisiyle ilgili görmeye eğilimli oluyor.&nbsp;J.M. Coetzee’nin Barbarları Beklerken romanındaki gibi çölde konuşlanmış hayali düşmanı beklerken ne kendi toprağında geleceği kurabilmiş ne de ömrünü yenmeye adadığı düşmanla karşılaşabilmiş karakterlere benzer biçimde bize ait olmayan bir geleceğe doğru sürükleniyoruz.&nbsp;Böyle devam edemez Ancak her şey böyle devam edemez, hayatımızı yalnızca kaygılanarak geçiremeyiz. Bizi bu kadar kaygılandıran koşulların bütünüyle sağlıksız olduğunu, geleceğin uzun süreceğini, ancak değişimin kaçınılmaz olduğunu kabul etmemiz gerekiyor.&nbsp;Mağlubiyet ve başarısızlık hissine kapılmadan geleceğe umutla bakmamızı sağlayacak koşulları yaratmak bizim elimizde. Henüz geç kalmadığımızı kabul etmek ilk adımımız olabilir. Kolektif biçimde yeniden hayal kurabileceğimiz, geleceğimizi ellerimize alacağımız bir dünyayı birlikte inşa edebiliriz.

Angst

Hayatımızı yalnızca kaygılanarak geçiremeyiz. Bizi bu kadar kaygılandıran koşulların bütünüyle sağlıksız olduğunu, geleceğin uzun süreceğini, ancak değişimin kaçınılmaz olduğunu hatırlamamız gerekiyor.

Bernardo ile ilgili hikayeler