<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(255, 225, 68); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(255, 225, 68); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">Film:&nbsp;Bring Her Back Yönetmen:&nbsp;Danny ve Michael Philippou Yapım yılı: 2025 Süre:&nbsp;104 dakika</blockquote>İki yıl önce Talk to Me&nbsp;ile olağanüstü bir çıkış yakalayan, YouTube geçmişi olan yönetmen ikilisi Philippou Kardeşler, son yıllarda yükselişe geçen Avustralya korku sinemasında kalıcı olacaklarının sinyallerini hem eleştirel anlamda hem de gişedeki başarılarıyla vermişlerdi.&nbsp;İkilinin yeni filmi Bring Her Back,&nbsp;babalarının ölümünden sonra koruyucu bir yetişkinin bakımına verilen iki kardeşi merkezine alıyor. Onları himayesine alan, kısa süre önce öz kızını kaybetmiş olan Laura’nın karanlık sırları, çocukların yaşamını bir kabusa dönüştürüyor. Yönetmenler bu yeni hikayeyle, Talk to Me’den beri geçen sürede hem hikaye anlatıcılıklarını hem de sinema dillerini ve görsel dünyalarını zenginleştirdiklerini kanıtlıyorlar.<img src="https://images.aposto.com/2025/7/5/1754033888548.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.34" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Bring Her Back | Kaynak: TME FilmsBir video kasetteki, Rusça bir okült diriltme ritüelinin görüntüleriyle açılıyor film: Ele geçirilmiş bir beden, ölü bir başka beden ve şeytani bir ruh... Bu korkunç ritüele henüz bir anlam veremesek de ipucu hanesine kaydediyoruz. Bring Her Back’in daha sonraki, ikincil açılış sahnesinde görme engelli, 12 yaşındaki Piper ve fazlaca korumacı, 17 yaşındaki üvey abisi Andy ile tanışıyoruz. İkisi evlerine vardıklarında yaşananlar Talk to Me’nin açılış sahnesini fazlaca anımsatıyor: Kapalı bir kapı ardında ne olduğu bilinmez bir terslik yaşanıyor ve kapının açılması dehşeti ve ölümü beraberinde getiriyor. Henüz anlık ipuçlarından ibaret olsalar da filmin tümünü besleyecek travmaların hepsi tek bir şok anında sıkışıyor ve beklenmedik bir ölümle sonuçlanıyor.&nbsp;Annelerinden sonra bu kez de babalarını kaybeden iki kardeş, iki ayrı eve yerleştirilmeye çalışılınca Andy’nin geçmişindeki şiddet eğiliminden haberdar oluyoruz. Israr ediyor, ayrılmıyorlar. Tıpkı Piper gibi görme engelli öz kızını, artık boş tuttuğu havuzunda boğulduğu için kaybeden Laura, onları evine kabul ediyor. Evi, olması gerektiğinden fazla gözümüze sokulan, etrafına tebeşirle çizilmiş dairenin şeytan ya da ruh çağırma ritüellerini, dairenin ortasındaki boş havuzun bir sunağı andırdığı aşikar; binanın görkemli, modern mimarisinin bu ilkel çağrışımlarla oluşturduğu tezat ise tekinsizliği artırıyor. Birleşen ipuçları, iki kardeşin bu ayinin ve sunağın ortasına yeleştirilecek kurbanlar olduğunu ima ediyor.<img src="https://images.aposto.com/2025/7/5/1754033896837.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.34" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Bring Her Back | Kaynak: TME FilmsLaura’dan onu henüz ilk gördüğümüz anda şüphelenmeye başlıyoruz. Piper’ı kayırıyor, Andy’i görmezden geliyor sanki. Evdeki üçüncü çocuk olan, konuşamayan Oliver da dikkatimizi fazlaca çekiyor. Karakterleri ve atmosferi tanıtan bu giriş bölümü, Avustralya korku sineması deyince aklımıza gelen o anahtar sözcüğü avaz avaz bağırıyor: Yas. Üstelik hem ebeveynlerini kaybeden iki çocuğun hem de çocuğunu kaybeden bir ebeveyninin eşzamanlı, belki de çatışacak yasları...Oysa Bring Her Back,&nbsp;çokça beslendiği yası esas meselesi olarak seçmiyor, sadece bir araç olarak kullanıyor. Onun yerine aile içi şiddetin görünürlüğü konusunu, saldığı korku ve dehşeti odağında tutuyor. Önce babasının fiziksel şiddetine, ardından Laura’nın psikolojik şiddetine maruz kalan Andy, koruyuculuğunu üstlendiği ve belki de dünya üzerinde tek sevdiği insan olan kardeşini bazen bile isteye şiddetten bihaber tutuyor, bazen de şiddetin kaynağına, hatta varlığına inandırmakta güçlük çekiyor.&nbsp;Korunduğu için görmeyen, görmediği için inanmayan Piper’ın gerçek anlamda gözleri görmeyen bir karakter olarak çizilmesi kör göze parmak bir metafor olabilir ama aynı zamanda filmin korku ve gerilim öğelerini güçlendiren, duyularla, seslerle ve ışıkla olan ilişkisini başkalaştıran bir seçim. Öte yandan bu görmeme-inanmama döngüsü sadece Piper özelinde de işlemiyor; sosyal hizmetler görevlisi ve Oliver’ın da dahil olduğu bir havuzda, farklı karakter ikilileri arasında da geçerliliğini koruyor.<img src="https://images.aposto.com/2025/7/5/1754033878969.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.34" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Bring Her Back | Kaynak: TME FilmsPhilippou Kardeşler, tıpkı ilk filmlerinde olduğu gibi jump-scare’leri ve karakterlerin beklenmedik, dehşet verici davranışlarını yerinde ve dozunda kullanıyorlar. Özellikle Oliver’ın bilinmez, şaşırtıcı eğilimleri ve onu canlandıran oyuncunun fiziksel görünümü, izleyiciyi bir mayın tarlasında yürüyüyormuşçasına tekinsiz hissettiriyor.&nbsp;Öte yandan Laura karakteri ve onu canlandıran Sally Hawkins’in performansı, günümüz korku sinemasının unutulmaz karakterleri ve performansları arasına ekleniyor. Yasıyla gözü kararmış, manipülatif ve dengesiz bu anne figürünün gerçek niyetini gizlemeyi başardığı anlar, filmdeki birçok grafik şiddet, dehşet ve gore&nbsp;sahnenin arasından sıyrılıp en büyük korku unsuruna dönüşüyor.<img src="https://images.aposto.com/2025/7/5/1754033905154.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.34" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Bring Her Back | Kaynak: TME FilmsBring Her Back,&nbsp;aile içi şiddet ve yas temalarından birini seçmek yerine bunları birbirinden beslenen, içe içe geçen şekilde kullanmasıyla özgün bir iş ve çağdaş korku sineması için heyecan verici bir film. Üstelik Philippou Kardeşler, önceki filmlerinde eksikliği hissedilen, karakterlerinin bireysel ve karşılıklı çatışmalarını makro düzeydeki korku atmosferine yedirme konusunu da çözmüş görünüyorlar.Nerede izleyebilirsin?&nbsp;Bring Her Back,&nbsp;bugün gösterime giriyor.Benzer işler:<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">The Skeleton Key (2005, Iain Softley)</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Get Out (2017, Jordan Peele)</li></ul>

Duende

3 yıl önce “Talk to Me” filmleriyle çıkış yapan Philippou Kardeşler’in yeni filmi  “Bring Her Back”, aile içi şiddet ve yas temalarından birini seçmek yerine bunları birbirinden beslenen, içe içe geçen şekilde kullanarak özgünleşiyor.

Danny ile ilgili hikayeler