38 yaşındaki Jimmy Connors, 1990 yılında pek de alışkın olmadığı şekilde Amerika Açık Tenis Turnuvası'nı seyirci koltuğundan izliyordu. Zaten 80'lerin sonu onun için iyi geçmezken bir de üstüne 1990 yılına sarkan bilek sakatlığı eklenince yıldız raket neredeyse tüm sezonu boş geçirmiş oldu. Tüm bu olumsuzluklara rağmen Connors'ın bir hayali vardı, turnuva sonunda Flushing Meadows'dan ayrılırken büyülü sahneye baktı ve şu sözleri söyledi.&nbsp;“Gelecek sene burada olabilirsem, burası rock'n roll yapacak.”<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Connors bir sene sonra sözünü tuttu ve 1991 Amerika Açık Turnuvası'na damga vurmayı başardı. Belki şampiyon olamadı ama ‘91 Amerika Açık birçokları için halen Connors ile hatırlanıyor. Sekiz Grand Slam şampiyonluğundan beşini Amerika Açık'ta kazanan efsane raket buna rağmen 39 yaşında, unutulmaz New York serüveniyle yazılı olmayan bir kuralı da bozdu. Evet, her zaman sadece kazananlar hatırlanmıyordu.Jimmy Connors; kortta enerjisi yüksek, oyuna bağlı, pek çok kişiyi rahatsız edecek kadar konuşmayı seven ve tepkilerini göstermekten çekinmeyen bir yıldızdı. O dönem birçok yıldız tenisçi tarafından tercih edilen servis voleyi oynamak için güçlü bir servise sahip değildi. Üstelik forehand'i de rakiplerine sorun yaratmaktan uzaktı. Sahip olduğu güçlü backhand ise kortta onu diğerlerinden farklı kılan en büyük silahıydı.Annesinin büyük desteğiyle çocuk yaşta tenisle tanışan Connors, bu sporda adını güçlü şekilde 1974 yılında duyurmuştu.‘91 öncesiGloria Connors'ın en büyük isteği oğlu Jimmy'nin elit bir tenisçi olmasıydı. Küçük yaştan itibaren oğluna büyük destek veren Gloria, evlerinin arka bahçesine bir kort dahi inşa etmişti. Ancak, Jimmy'nin yaşı ilerledikçe bir antrenörle çalışması ve tenisini profesyonel seviyeye taşıması gerekiyordu. İşte Pancho Segura ile yolları böyle kesişti. Segura ile iyi bir ritim yakalayan Connors, 1972'de profesyonel oldu ve hemen iki sene sonra tenis dünyasının en çok konuşulan isimlerinden biri haline geldi.Connors fırtınası 1974 yılında Avustralya Açık, Wimbledon ve Amerika Açık'ta güçlü şekilde esti. Bu üç Grand Slam'de gelen şampiyonluklar, Jimmy Connors'ı 160 hafta boyunca dünya bir numarası yapan sürecin başlangıcıydı. Üç yıldan uzun bir süre bir numarayı işgal eden Connors, özellikle Amerika Açık'ta fırtına gibi esmeye devam ediyordu. 1974'ten itibaren beş yıl üst üste bu büyük organizasyonda finalde yer almayı başarmıştı. Üstelik bu beş finalden üç şampiyonluk çıkarmıştı. Korttaki agresif tavırları bazı tenisseverler tarafından hoş karşılanmıyordu. Bunun bilincinde olan Connors, bir Amerika Açık zaferi sonrası duygularını dışarı vurmaktan çekinmedi.&nbsp;“Beni sevin ya da sevmeyin ben burayı ve sizleri çok seviyorum.”<img src="https://images.aposto.com/2022/8/3/1662586012693.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.41" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Cracked Racquets80'li yıllara gelindiğinde Connors'ın omuzlarında beş Grand Slam şampiyonluk apoleti vardı. 70'li yıllardaki büyük rakipleri Bjorn Borg ve John McEnroe'ya artık Ivan Lendl da eklenmişti. 30 yaşına girdiği ‘82 yılında hem Wimbledon'ı hem de Amerika Açık'ı kazandı. Lendl gibi bir genç yıldızı 1982 ve 1983 Amerika Açık finallerinde sahadan silmişti. Yıldız raket, kariyerinin son düzlüğüne girerken halen adından güçlü şekilde söz ettirmeyi başarıyordu.1983 sonrası, her yükselişin bir düşüşünün olduğu kaçınılmaz döneme girmeye başlamıştı Connors. 1984'te Wimbledon'da final oynasa da sonraki süreç onun için çokça sakatlık ve istikrarsız bir dönem demekti. Yaşı ilerlemişti ve artık kortlarda zamanı dolmaya başlamıştı. 1990 yılında, 38 yaşındayken, sene boyunca sadece üç maça çıkabildi ve hepsini kaybetti. Bilek sakatlığı onu emekliliğe doğru koşar adım götürüyordu. Yine de hayali son bir danstı ve bunu, özellikle oynamayı en çok sevdiği yer olan New York'ta istiyordu. 1991 yılının Şubat ayında kortlara geri döndü ve Grand Slam'lerde yer almaya başladı. Hem Fransa Açık hem Wimbledon'dan üçüncü turda elendi. 1990 yılında bir seyirci olarak yer aldığı Amerika Açık'a verdiği bir söz vardı. Artık bu sözü tutmanın zamanıydı. Oraya gidecek ve büyük bir parti verecekti.<img src="https://images.aposto.com/2022/8/3/1662585388479.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.79" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">tennis.com‘91 yılı70'li yılların ortasından itibaren tenis dünyasında fırtına gibi esen ve uzun yıllar ilk 10'da yer alan Jimmy Connors, 1991 senesinde dünya sıralamasında 174. sıraya gerilemişti. Hal böyle olunca Amerika Açık'a “wildcard” ile katılabilen efsane raket, sonunda en sevdiği ve ona en iyi gelen Grand Slam turnuvasındaydı. Bu yeterince motive ediciydi, seyircinin de onun gibi bir Amerika Açık efsanesini ayrı bir gözle izleyeceği kesin gibiydi.İlk iki turu geçebilirse Flushing Meadows’daki kalabalığı arkasına alabileceğini biliyordu efsane raket. İlk turda rakibi yıllarca şampiyonlukları paylaştığı John McEnroe’nun kardeşi Patrick McEnroe’ydu. İşler Connors için iyi gitmiyordu, ilk iki seti kaybetmişti ve üçüncü sette de 0-3 gerideydi. Üstelik setin dördüncü oyununda 0-40 ile Patrick McEnroe üstünlüğü vardı. Connors artık elenmekten dokuz puan uzaktaydı. Seyirciler stadyumu yavaş yavaş terk ederken Jimmy’nin geri dönüşü başlamıştı. Önce üçüncü seti 6-4 aldı, sonrasında dördüncü ve beşinci set çorap söküğü gibi geldi. Amerika Açık’ta rock’n roll erken başlamıştı.Connors bu zorlu mücadele sonrası arkasına aldığı rüzgarla ikinci ve üçüncü turda rakiplerini set vermeden geçti. Üçüncü turdaki rakibi Karel Novacek’in turnuvanın 10 numaralı seri başı olması onun için pek de önemli değildi. Novacek'e tüm maç sadece sekiz oyun verdi. Flushing Meadows'ta dans tüm hızıyla sürüyordu. Seyirciler ve Connors her maçı son maçmış gibi yaşıyordu. Aaron Krickstein ile dördüncü turdaki kapışması epik bir mücadeleye sahne oldu. İlk set Krickstein'a gitti. Ancak Connors'ın pes etmeye niyeti yoktu. İkinci set tie-break'e kalırken, 10-8'lik skorla Jimmy skoru eşitlemişti. Üçüncü ve dördüncü setler sırasıyla Krickstein ve Connors'a gitti. Final setine gelindiğinde seyirci kendinden geçmişti, Jimmy Connors eğlence vaadini yerine getiriyordu. Amerikalı efsane, oyun arasında sandalyesinden kalkarken kameralara, “Bunu istiyorlar, bunun için para veriyorlar.” demişti. Seyircilerin bunu istediğine şüphe yoktu. Nefesleri kesen beşinci seti kazanan Connors artık çeyrek finaldeydi.Bu yolculuğu bitirmeye niyeti yoktu Amerikalı raketin. Çeyrek finalde rakibi Paul Haarhius olmuştu. Hollandalı raket formdaydı. Üçüncü turda favorilerden, bir numaralı seri başı Boris Becker'i 3-0 mağlup etmişti. Connors maça iyi giremedi ve ilk seti 4-6 kaybetti. Üstüne üstlük ikinci sette de 4-5 gerideydi. Ancak bu turnuva onun için geri dönüş demekti. Önce ikinci seti 7-6 kazandı ardından da üçüncü ve dördüncü seti de 6-4, 6-2 ile almayı bildi. 39'luk ihtiyar yarı finaldeydi. Sekiz yıl aradan sonra yeniden finale çıkmak için önünde sadece bir maç vardı.<img src="https://images.aposto.com/2022/8/3/1662586239037.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.12" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">tennisfame.com70'lerde ABD'nin yetiştirdiği en büyük tenisçi birçoklarına göre Jimmy Connors'tı. 90'lı yıllarda ise bayrağı almaya aday pek çok Amerikalı raket vardı. Jim Courier da onlardan biriydi. Courier o yıllarda hem dinamik hem gelecek vaat eden hem de komple bir tenisçiydi. Connors için bu, olabilecek en kötü eşleşmeydi belki de. Connors yine ilk seti kaybetti ancak bu kez geri dönemedi. Courier'ın kararlılığı son puana kadar sürdü ve Jimmy Connors maçı 3-0 kaybetti.70'lerin ortasında fırtına gibi estiği, 80'lerin başında yıldızlaştığı Amerika Açık'a 90'larda son bir dansla veda etmişti büyük efsane. Onun için belki de kazandığı beş Amerika Açık şampiyonluğu kadar keyifli bir turnuva olmuştu. Amacı seyircilerin keyif almasını sağlamaktı. Bunu başarırken her turda hem kendi eğlendi hem de seyircileri eğlendirdi.MİRASJohn McEnroe, Vitas Gerulaitis, Ilie Nastase ve tabii ki Jimmy Connors, tenisin modern zamandaki ilk büyük isimlerindendi. Sadece oynadıkları tenisle değil, aynı zamanda birbirleriyle rekabetleri ve korttaki tavırlarıyla bu sporun bilinirliğine büyük katkıları oldu. Connors’ın da dediği gibi, tenisin beyzbol, basketbol ve futbol gibi büyük sporların ulaştığı gelirlere erişmesi ve büyük kalabalıklara hitap edebilmesi için buna fazlasıyla ihtiyacı vardı.Jimmy Connors, kortta hep kendi gibi oldu. Hakemlerle uzun münakaşalara girdi, sevincini zaman zaman abartılı şekilde gösterdi ve maç içinde yer yer kameralara konuştu. Bu rahat tavırları bazılarını mutlu etmedi ancak o, tenisin ihtiyacı olanın biraz da bu olduğunu biliyordu. Doğru ya da yanlış, onun yolu buydu.

Dans, Dans, Dans

<a fr-original-style="" href="https://twitter.com/emrahgolbasi" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">EMRAH GÖLBAŞI</a>23 yıl önce bugün New York’un dünyaca ünlü parkı Flushing Meadows’ta, Whitney Houston’un “One moment in time” şarkısının o harika melodisi, o akşam Arthur Ashe Stadyumu’nu dolduran binlerce kişiyi büyülüyordu. Müzik tarihinin gelmiş geçmiş en güçlü seslerinden olan Houston,&nbsp;“Bu benim için bir onurdur. Siz şampiyonlar, her biriniz hayatınızda zaman içinde o anı yaşadınız. Şimdi bu şarkıyı Arthur’a ve hepinize adıyorum.” diyerek, Arthur Ashe Tenis Stadyumu’nu, Amerika Açık Tenis Turnuvası’na bundan sonrası için ev sahipliği yapmak üzere açmıştı ve tarihe unutulmaz bir sesli not bırakmıştı.<a fr-original-style="" href="https://youtu.be/zPhv8PkkJ80" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://embed.apos.to/assets/2021/8/2021-09-04T07:11:37.293Z.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="Infinity" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a>O açılışın üzerinden geçen 20 yılın ardından, 25 Ağustos 2017’de stadyumun güneydoğusunda, tenis dünyası için birden fazla anlam taşıyan o günde bu kez tarihe görsel ve kalıcı bir not daha bırakıldı. Stadyuma ismini veren Arthur Ashe ile benzer bir yolda yürümüş olan, Amerika Açık’ı kazanan ilk siyahi oyuncu olarak tarihe geçen, tenisin öncü kadın figürlerinden Althea Gibson’un heykeli, stadyumun hemen önüne dikildi. Sonsuzluğa yükselmek üzere…&nbsp;O günden beri de Amerika Açık seyircileri, stadyuma girmeden evvel Gibson’ın “Umarım tenisi ve ülkemi şereflendirmeyi başarmışımdır.” cümlesini okuyor ve tenis tarihinin bu en önemli karakterlerinden birinin varlığını öğrenip onu bir kez daha anıyorlar.<img src="https://images.aposto.com/2021/8/6/1630739541523.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="Infinity" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><figure fr-original-style="" style="margin: 0px 0px 1em; box-sizing: border-box;"><figcaption fr-original-style="" style="font-style: italic; box-sizing: border-box;">25 Ağustos 2017’de açılan Althea Gibson’ın heykeli (Fotoğraf: Reuters)</figcaption></figure>Althea Gibson’ın 18 ton&nbsp;ağırlığındaki bronz heykeli, tenisçinin boyutlarının yaklaşık 4 katı&nbsp;olarak tasarlanmış. Ancak temsil ettikleri ve söyledikleri bundan kat be kat daha fazla…&nbsp;Sporda ırkçılığa karşı ilk başkaldıran ve kazandıkları ile özellikle tenis kortlarında renk ayrımcılığını kıran kült bir karakter o. 1956 yılında Fransa Açık’ı kazanmıştı ve o turnuva, Afrika kökenli bir sporcunun kazandığı ilk Grand Slam olarak da tarihe geçti.&nbsp;Bundan 1 sene sonra Wimbledon’da da zafere koşarak Fransa’da başlattığı devrimi bu kez İngiltere topraklarına taşımıştı. Kariyerinde tam 11 Grand Slam şampiyonluğu bulunan Gibson’ın, o dönem teniste rekabet ettiği diğer sporculara göre aşmak zorunda olduğu büyük engeller, mücadele etmek zorunda olduğu sosyal kodlar vardı. Hem kortların içinde, hem de dışında…1927 yılında Harlem’de dünyaya gelen Gibson, 1950’de katıldığı ilk büyük turnuva olan Amerika Ulusal Tenis Şampiyonası’na (günümüzdeki ismiyle Amerika Açık) kadar ten rengi sebebiyle hiç bir turnuvaya kabul edilmemişti.&nbsp;Her ne kadar Amerikan Tenis Birliği etnik ayrımcılığı yasaklamış olsa da bu sadece kağıt üstünde kalmış bir karardı. Tenisçilerin büyük turnuvalara kabul edilmesi için belli bir puan bareminin üstünde olmaları lazımdı ve o puanların alınabileceği turnuvaları düzenleyen beyazların sahip oldukları tenis kulüpleri siyahi oyuncuların kendi turnuvalarında oynamalarına izin vermiyordu.&nbsp;Suzanne Lenglen ve Helen Wills gibi o yıllardaki en büyük rakipleri ise çok küçük yaşlardan itibaren turnuva oynamaya başlamışlardı. Gibson ise onlarla aynı kortta rekabet edebilmek için 23 yaşını beklemek zorunda kalmıştı. Dolayısıyla dünya sıralamasında da onlarla karşılaştırılamayacak bir konumdaydı ve büyük turnuva oynayamamanın verdiği tecrübesizlik onu rakipleri karşısında her anlamda dezavantajlı konuma getiriyordu.&nbsp;Nihayet 1950 yılında, kariyerinde 18 Grand Slam şampiyonluğu olan efsane tenisçi Alice Marble’ın yoğun uğraşları sayesinde Gibson, Amerika Açık’a davet edildi. “Althea Gibson, mevcut kadın oyuncular için bir meydan okumayı temsil ediyorsa, adil olan onların bu zorluğun üstesinden gelmeleridir. Bu da ancak Althea’nın turnuvada yer almasıyla mümkün.” diyerek tenis dünyasındaki ırkçı ve ayrımcı bakış açısına karşı gelmişti Marble ve spor için bir devrim sayılabilecek bir kararın alınmasında öncü olmuştu.<a fr-original-style="" href="https://youtu.be/QNk-60yRWvo" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://embed.apos.to/assets/2021/8/2021-09-04T07:13:36.894Z.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.77" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a> Onun hayatını anlatan bir çok makale, tenisçinin 1950’de, dönemin en başarılı sporcularından olan Louise Brough ile oynadıkları ikinci tur maçının hikayesine değinmeden geçmez. Son Wimbledon şampiyonu, seyircilerin sevgilisi Californialı sarışın Brough, Harlem’de doğmuş ve büyümüş siyahi Gibson’a karşı…&nbsp;Tribünlerdeki seyircilerin “Zenciyi yen! Zenciyi yen!” bağırışlarının altında oynanan karşılaşmada Gibson, bu utanç verici tepkilere rağmen henüz ilk büyük turnuvasında bir tarih daha yazmak üzereydi. İlk seti 6-1 kaybetmesine rağmen, ikinci seti 6-3 kazanmış ve son sette de 7-6 öne geçmişti Harlemli tensiçi. Tam o esnada simsiyah bulutlar, maçın oynandığı Batı Yakası Tenis Kulübü’nün üstüne toplanmış ve gökyüzü adeta delinmiş gibi yağmur yağmaya başlamıştı.&nbsp;Amerikan Tenis Birliği’nin bir yöneticisinin daha sonradan dediği gibi birileri tanrıları kızdırmış olmalıydı sanki. Şiddetli yağmur ile birlikte maç yarıda kalmıştı. Ertesi gün oyun yeniden başladığında maalesef Gibson, bir gün önceki görüntüsünden çok uzaktı. Cesaretini ve özgüvenini yitiren oyuncu, sadece 11 dakikada rakibine kaybetmiş ve turnuvadan elenmişti.<img src="https://images.aposto.com/2021/8/6/1630739753238.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.83" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Kaynak: USTA Gibson için bu bir teslimiyet değil, başlangıçtı. O yağmurun ardından, küçük yaşlarda Harlem’deki evinden defalarca kaçarak hayata başkaldıran, beyazların tenis kulüplerine arka kapıdan girmek zorunda kalan ve turnuvalar kazanıp başarılı olduğu yıllarda dahi otellerden geri çevrilen bu inatçı kadın, kortlarda da sporu bıraktığı 1958 yılına kadar aynı inadından hiç vazgeçmedi.&nbsp;Yaşıtları gibi şanslı değildi. Tenis tarihindeki bir çok sporcunun aksine yoksul bir hayatın içinden çıkarak kendini kabul ettirmişti. Harlem’de yaşayan ailesi devlet yardımı ile ayakta kalabilen fakir bir aileydi ve Gibson o sokaklardan azmi sayesinde çıkabilmişti. Sadece tenis değil, golf, masa tenisi ve basketbol öğrenmişti. Bu azmi, emekliliğinin üzerinden geçen 6 senenin ardından bu kez bir golf oyuncusu olarak tekrar sporun içine girmesini sağlamış ve 37 yaşında bir golf turnuvasında yer alan ilk siyahi kadın sporcu olarak tarihe adını yazdırmıştı.Neredeyse her biri “ilkler” kategorisine giren ve tenis müzesinin en nadide parçalarından olan kariyerindeki 11 Grand Slam şampiyonluğunun beşini teklerde, beşini çiftlerde ve birini de karışık dalda kazanmıştı Gibson. Grand Slam’lerde 53-9’luk etkileyici bir dereceye sahip olan sporcu, en başarılı olduğu turnuva olan Wimbledon’da 16 kez galip gelip sadece 1 kez kaybetmişti. Amerika Açık’ta 27-7, Fransa’da 6-0 ve son olarak Avustralya’da 4-1’lik dereceleri de yine tüm Grand Slam tarihinde de en başarılı sporcular içinde yer almayı başardı tenisin kraliçesi.Althea Gibson, Whitney Houston’ın söylediği gibi kariyerinde bir çok “O an” barındıran bir sporcuydu. Yaşasaydı bugün 93 yaşında olacaktı. Irkçılık her ne kadar pençelerini insanlığın üstünden halen tam anlamıyla çekmese de Gibson, kendisinden sonra gelen sporcuları ırkçılığın, ayrımcılığın utancından ve şiddetinden kurtaracak olan yolda ilk ateşi yakmıştı. 3 sene önce bugün ise, o bu hayattan çoktan göçüp gitmişken heykeli Flushing Meadows’a dikilerek geç de olsa onurlandırıldı.Bir kaç gün sonra Amerika Açık turnuvası seyircisiz olarak başlayacak. Bu kez Arthur Ashe Stadyumu’nun önünden kimse geçmeyecek belki ama Gibson’un heykeli, ırkçılığa karşı hala dimdik ayakta. Althea ise yıllar önce söylediği gibi, temsil ettikleriyle ve kazandıkları ile tenisi ve insanlığı fazlasıyla şereflendirdi…* Zaman içindeki o an

bundan 70 yıl önce Harlem’in sokaklarında büyümüş bir kadın sporcu tarihin akışını değiştirmişti. Kazandığı her kupa, spordaki ırkçılığa karşı ayrı bir isyan olan Althea Gibson’un anısına…

Flushing Meadows ile ilgili hikayeler