Mahalle: Galata. Rota: Büyük Hendek Caddesi’ni takiben bir Galata terası. Mahalleli: Barkın Özdemir. Fotoğraflar: Deniz Sabuncu.&nbsp;Büyük Hendek Caddesi’ne hoşgeldin. Burası metroya, gym’e, ofise, işe, birileriyle buluşmaya çıktığımda ve dönüşlerde kullandığım ana yol. Şişhane Meydanı’ndan Galata’ya yürürken hemen ilk girişinde, köşede büyüleyici Frej Apartmanı karşıma çıkıyor. Selim Hanna Frej (Freige) tarafından Rum kökenli mimar Konstantinos Kyriakidis’e yaptırılan bu bina cephesinde Art Nouveau heykelleriyle dikkat çekiyor. Bugün İstanbul Galata Üniversitesi tarafından kullanılmakta. Önünden her geçtiğimde bir zamanlarını, eski Levanten sahiplerini düşünürken buluyorum kendimi. Sokağa girdiğim anda Galata Kulesi’nin silueti, tam karşımda.<img src="https://images.aposto.com/2022/9/3/1666164116384.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Barkın Galata teraslarını&nbsp;Samsung&nbsp;Galaxy Z Flip4'le fotoğraflıyor<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Kalabalıklar arasında bir Galata silueti</h2>Büyük Hendek Caddesi’yle ilişkim biraz karışık çünkü İstanbul’un hatta Türkiye’nin en kalabalık, turistik bölgesinin ve en işlek (araba, motor, yaya, mobilet, scooter ve ellerinde selfie stick’leriyle fotoğraf çektirenlerle kuşatılmış) sokaklarından birindeyiz. Sokak, İstanbul’da elektrikçi merkez üssü âdeta. "Vitrinlerde abajurlar, el yapımı lambalar olsa ne güzel olurdu." diyorum. Onun yerine dikkati çeken neon tabelalar ve bunlara ek olarak kaldırımları işgal eden kafeler.Galata dışından günübirlik gelen herkes kuleyle fotoğraf çekilmek için burada. Karantina zamanı, dışarı çıkma izni olduğunda, bomboş hâlinde ve kulağımda müziğimle tur attığım günleri anımsıyorum. O zamanlar düşüncelere dalabiliyordum. Şu an bazen haftasonları ve kalabalıkların olmadığı, gelin-damat fotoğrafların çekilmediği, önünden geçtiğin on kişiden dördünün makinesini-telefonunu sana uzatmadığı anlarda, gün doğmadan hemen önce veya geceyarısından birkaç saat sonra geçiyorum buradan yine. Her şeye rağmen mahalleden ayrılmak istememe sebeplerimden biri bu saatler.<img src="https://images.aposto.com/2022/9/3/1666164170119.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.75" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Barkın Doğan Apartmanı'nı Instagram'a koymaya hazırlanıyor<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Galata’nın apartmanları</h2>Dışarının kalabalığını bırakıp apartmanlara davet etmek istedim seni, buralı olarak. Galata apartmanlarının içleri dışarıdaki cephelerinden daha da ilginç ve hikâyeleri bol. Örneğin; bizim kat aslında apartmanın müştemilatı, apartman görevlileri burada yaşıyor. Eski fotoğraflarda benim şu an yaşadığım dairenin balkon olduğu ve burada çamaşırların kurutulduğu görünüyor. Geçen sene, karşı komşumda kahvaltı yaparken mutfak duvarlarından birini oluşturan tuğlalarda yazılar olduğunu fark ettim. Komşum muhtemelen 100 yıl önce yaşayan ev sahiplerinin konuştuğu Ladino (<a fr-original-style="" href="https://tr.wikipedia.org/wiki/Yahudi_%C4%B0spanyolcas%C4%B1" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Yahudi İspanyolcası</a>) dilinde olabileceğini söyledi.&nbsp;Beni en şaşırtan hikâyelerden biri Frej Apartmanı'nınki. Bu trajik olay, apartmanın sahibi Feridun Bey’in belediyenin kapatmadığı bir çukura düşüp kalça kemiğini kırması ve kısa süre içinde ölmesiyle başlıyor. Miras kavgaları, evdeki antikaların çalınması ve son olarak da mirasçılar tarafından merhum Feridun Bey’in eşi Aysel Hanım’ın huzurevine gönderilmesiyle devam ediyor. Daha da tuhafı, feleğin sillesi olarak adlandırılabilecek olansa Aysel Hanım’ın başka bir belediye çukuruna düşmesi ve vefat etmesi.&nbsp;Galata’da esnafla, mahalleliyle ve apartman görevlileriyle sohbet ederken sık sık karşına çıkan tanık olunmuş tarihin izleri bunlar.<img src="https://images.aposto.com/2022/9/3/1666166279433.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Galata'nın teras manzaraları<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Sana bir tepeden bakayım Galata, 7 kat çıktıktan sonra</h2>Galata, İstanbul’a tepeden bakılması gereken yer. Hemen her binada birkaç açıdan Tarihî Yarımada’yı, Haliç’i, köprüleri ve Harem’i çok çok nadir, havanın açık olduğu günlerde de Uludağ'ı bile görebiliyorsun. İlk kez 7 kat çıkıp şehre tepeden baktığımda yaşadığım huzur, heyecan ve sükût duygusunu anlatabilmem imkansız. Dünyanın neresinde olursam olayım İstanbul’u düşündüğümde bu hisse dönüyorum hep. İstanbul’un harikuladeleğine. Özellikle kışın şehir karla kaplı, betonun çirkinliği gizlenmiş, Boğaz turkuaz hâlindeyken.&nbsp;Bir anı: Karlı bir İstanbul gününde İtalya'dan gelen bir arkadaşımla terastayız. O kadar soğuk ki kırmızı kayak takımımı giymişim, kulaklıklarımızdan playlist’imizi senkronize edip 3 saat bu manzaraya karşı dans ediyoruz. Bu, ancak mahallede tesadüfen tanıştığın insanlara “Hadi bizim terasa çıkalım!” davetlerine "Evet" dediğinde mümkün. Veya karşı camda gördüğün komşuların bir gün şans eseri markette, Güney’de veya kahve sırasında sana "Merhaba" dediğinde.

Konstantinos Kyriakidis ile ilgili hikayeler