Yazarlardan öğretmenlere, bankacılardan avukatlara kadar pek çok iş yapay zekâ tarafından ikâme edilmeye hazır görünüyor; ancak bunun dikkate almaya değer bir istisnası var. ChatGPT ve diğer yapay zekâ teknolojilerinin yükselişine karşı güvende görünen tek iş, en kolay otomatikleştirilebilecek rol olan <a fr-original-style="" href="https://www.businessinsider.com/ceo-replace-ai-job-employees-executives-save-money-salary-2023-9" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">CEO'luk pozisyonu</a>.Perspektif: Birçok sektörden birçok üst düzey yönetici son zamanlarda verimsiz çalışanlarını yapay zekâ ile değiştirmeyi konuşuyor; ancak hiçbir zaman diğer çalışanların karşılaştığı tehditle karşılaşmıyorlar gibi görünüyor. Biraz yakından bakıldığında, modern CEO'nun rolünün sadece işlevsiz olmadığı, aynı zamanda şu anda sahip olunan teknoloji tarafından kolayca yürütülebileceği anlaşılıyor.Açıklamak gerekirse: <a fr-original-style="" href="https://www.businessinsider.com/elon-musk-twitter-tesla-ceo-job-broken-chief-hypocrisy-officer-2022-11" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">EZPR CEO'su Ed Zitron'un</a> Elon Musk değerlendirmesine göz atalım. Zitron, modern CEO'yu "verimsiz mikro yönetim ve yüksek ücretli devamsızlığın kaotik bir karışımı" olarak ele alıyor. İyi bir CEO; şirketin değerlerini savunabilen ve "büyük resim" fikirlerini uygulayabilen, ancak aynı zamanda şirkete anlamlı düzeyde katkıda bulunan kişi olarak tanımlanıyor.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Tarihsel olarak: CEO fikri ilk olarak 1910'ların başında ortaya çıktı ve ilk genel müdürlerin çoğu doğrudan şirketlerinin küçük ayrıntılarıyla ilgilendi: maaş bantları, çalışan saatleri ve belirli ürün süreçleri. Şirketler büyüdükçe, CEO'nun rolü makro odaklı hâle geldi ancak o, nihai sonuçtan her zaman sorumlu tutuldu.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Ardından: 1970-80'lere gelindiğinde, bir grup süperstar CEO işi yeniden dönüştürdü. Değerleri ürünlerin kalitesi, çalışanların mutluluğu, yarattıkları değer gibi şirketin doğrudan performansına bağlı olmak yerine, hisse senedi fiyatını ayakta tutma ve yatırımcıları mutlu etme becerileriyle tanımlanmaya başladı. Pek de tesadüfi olmayan bir şekilde, bu aynı zamanda CEO ücretlerinin ortalama bir çalışanınkinden büyük ölçüde farklılaşmaya başladığı zamana denk geliyor.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Günümüzde: ABD merkezli şirketlerin en üst düzey CEO'ları, ortalama bir çalışandan 300 kat daha fazla kazanıyor. Bu yöneticilerin görev tanımları işi gerçek anlamda kavramaya değil, danışmanlar tarafından kendilerine verilen elektronik tablolardaki girdilere dayalı olarak kolayca tekrarlanabilir optimizasyon kararları almak. 20. yüzyılın sonu süperstar CEO hareketi; çok az gerçek sorumluluk veya hesap verebilirlikle, esas olarak göstermelik olarak faaliyet gösteren bir yönetici nesli ortaya çıkardı.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Tartışmalar: Eleştirmenler insan yaratıcılığı ve duygusal zekâsının dümende yeri doldurulamaz olduğunu iddia etse de, yapay zekânın karmaşık karar alma, strateji oluşturma ve büyümeyi sağlama konusunda üstün becerilere sahip olduğunu savunanlar çoğunlukta. <a fr-original-style="" href="https://medium.com/@seekmeai/should-ai-become-the-new-ceo-weighing-the-pros-and-cons-of-automated-corporate-leadership-dc55620c3ccb" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Bir başka karşılaştırmaya göre,</a> yapay zekâ, şu noktada CEO'lardan daha iyi çalışabilir çünkü duygusallıktan ve önyargıdan etkilenmez, büyük miktarda veriyi objektif bir şekilde analiz eder, 7/24 erişilebilirlik sunar ve tükenmez. Ayrıca, skandallara ve yorgunluğa karşı bağışıklıdır, bu da şirket performansını ve verimliliği maksimize edebilir.</li></ul>Peki bu yöneticilerin günlük olarak yaptıkları ve bu kadar değer yaratan şey tam olarak nedir?2018 yılında Harvard'da <a fr-original-style="" href="https://hbr.org/2018/11/the-best-performing-ceos-in-the-world-2018" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">27 CEO üzerinde yapılan bir araştırma</a>, bu soruyu yanıtlamaya çalıştı. Nihai rapor, yöneticilerin çeşitli görevlerini "insanlar ve ilişkiler", "işlevsellik ve iş birimi incelemeleri", "strateji" gibi kulağa etkileyici gelen başlıklara yerleştirdi. Ancak daha derine inildiğinde bu son derece muğlak zaman dağılımlarının, yöneticilerin yaşamak için ne yaptıklarını söylemekte büyük sorun yaşadıkları gerçeğini maskelediği görüldü.Özetle: Her şirketin bir kuruluşa rehberlik edebilip kararlar alabilecek perspektife sahip birine ihtiyacı var; misyonu tanımlayan ve şirketi bu misyona bağlı tutan biri. Ancak yöneticinin tek rolü bu kararları almaksa ve sonuçlara başka bir katkısı ya da hesap verme sorumluluğu yoksa, bu rol değerini büyük ölçüde yitirir.Çözüm: Oldukça basit. CEO'lar da tıpkı çalışanları gibi sorumlu tutulmalı. Bir üst düzey yönetici, ölçülebilir ve şirket için net bir değer sağlayacak anlamlı bir katkıda bulunmalı. Aksi takdirde, bir yapay zekâ modeli muhtemelen daha hızlı yanıtlar verecek, sürekli kendini geliştirir konumda olacak, anında geri bildirim alacak ve var olandan daha fazla operasyonel verimlilik sağlayacaktır.

Aposto Gündem

"Yapay Zekâ işimi elimden alabilir mi?" son dönemin en popüler sorularından biri. Peki ya size ‘işi tehlike altında olan sadece çalışanlar değil’ desek?

Yapay zekâ CEO’ları da işlerinden edebilir mi?

Modern Zaman Röntgenciliği: Survivor ya da Kardashian’larGünümüzde yeni trend: röntgencilik. Televizyonlardaki programların yaklaşık yüzde ellisi reality show’lardan oluşuyor. İnsanların birbirleri üzerine öldürecekmiş gibi atladığı dövüş gösterileri izlenme rekorları kırıyor.Her ne kadar pandemi ile kesintiye uğramış olsa da turizmde yükselen trend “gecekondu turizmi”. O da nesi dediğinizi biz buradan duyduk. Aşırı yoksulluk içindeki gecekondu mahallelerine düzenlenen bu gezilerde insanlar başkalarının nasıl yaşadığını görüyorlar. Bu turlar turizmde en hızlı büyüyen pazar.<img src="https://images.aposto.com/2021/3/2021-04-15T09:35:19.848Z_sm.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.51" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Görsel: Nereye Dergisiİnsanlar -belki de kendi yaşamlarındaki sıkıntılardan kaçmak içindir- başkalarının yaşamlarını görmek; acı, üzüntü, sıkıntı, kavga ya da mutluluklarını izlemek istiyorlar.&nbsp;Bu enteresan durum tabii ki bilim insanlarının da dikkatini çekiyor. Bu yazıyı yazmamıza sebep olan <a fr-original-style="" href="https://journals.aom.org/doi/10.5465/amr.2019.0210" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">araştırma</a> insanların neden röntgencilik yapmak için bu kadar karşı konulmaz bir istek duyduklarını anlamaya çalışıyor . Araştırmacılar röntgenciliğin iki boyutundan bahsediyorlar: otantik olma (gerçek olanı görme isteği) ve&nbsp;ihlal etme&nbsp;(başkalarının hayatını, mahrem de olsa, görme isteği)<img src="https://images.aposto.com/2021/3/2021-04-15T09:35:45.602Z_sm.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="Infinity" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Görsel: Eonlineİş dünyası ahlaki açıdan problemli olan bu isteği tatmin etmek için kabul edilebilir ara çözümler geliştiriyor: reality show’lar. Bu programlarda mahremini izlediğimiz insanlar bu işi bir kazanç karşılığında yapıyor, özel hayatlarını size kendileri açıyorlar. Bu yöntem seyircinin gizlice izleme isteğini karşılıyor ve ahlaken “o kadar da kötü bir şey yapmamış” oldukları düşüncesiyle vicdanlarını rahatlatıyor. Buna duygusal optimizasyon adı veriliyor: kurum müşterisine gerçeği görme ve başkasının mahremini ihlal etme tatminini doğru oranda veriyor ve ahlaki sorunu minimize etmeye çalışıyor. Ahlaken tartışılabilir ama Kardashian’ları izlemenin gizli keyfini de pek çoğumuz biliyoruz öyle değil mi? Ne söyleyebiliriz ki, insan karmaşık bir varlık.

optimizasyon ile ilgili hikayeler