<h4 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Felsefe yayını Dilozof, yeni sayısında Antik Yunan'a dönüyor.</h4><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Felsefe, Bir "Yunan Mucizesi" mi?Felsefe ile ilgilenmeye karar verdik diyelim. Açtık bir tarih kitabı, ne görürüz? Eski Yunan uygarlığında başladığını. Felsefenin M.Ö. 6 yüzyılda bugünkü İzmir ile Gökova körfezi arasında kalan İyonya’da başladığı kabul edilir. Bilim ile olan ilişkisi dikkate alındığında aslında bu türden düşünsel bir etkinliğin Antik Yunan’dan önce Mısır, Hint, Çin gibi Afrika ve Asya uygarlıklarında ortaya çıkması gerekmez miydi? Nitekim matematik, geometri ve astronomi çalışmaları tarihte ilk kez Mısır ve Mezopotamya toplumlarında görülür.Mısırlıların soyut düşünme yeteneklerine rağmen bugün literatürde bir “Mısır Felsefesi” yok. Geçen sayıda önerdiğim kaynaklara baktıysanız olmadığını fark etmişsinizdir belki. Hâliyle bu durum akla şu soruyu getiriyor; pek çok açıdan gelişmiş Doğu uygarlıkları varken felsefe neden Antik Yunan’da başladı? Felsefe bir Yunan mucizesi mi?İlk bakışta bu sorunun yanıtının literatürün oluşturulmasında uygulanan siyaset ile ilgili olduğu düşünülebilir. Fakat felsefenin herhangi bir düşünceden farklı olarak kendine özgü doğası ele alındığında bu türden bir etkinliğin gerçekten de ilk kez İyonyalılar tarafından yapıldığı görülür.Alan Watts, Doğu’nun ve Batı’nın Psikoterapisi adlı kitabında felsefeden eğer düşünceleri sistematik bir şablona oturtma, temellendirme, sınama yani özetle eleştirel bir pratiği anlıyorsak Doğu'da böyle bir aracın olmadığını söyler. Hatta Watts’a göre Budizm bile bir felsefe değildir, o bir inancın içerisindeki eleştiri ve aydınlanma hareketini temsil eder.<p contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-wrapper fr-deletable" fr-original-style="text-align:center" style="text-align: center; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><a bgcolor="#effe75" color="#090909" contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-link" fr-original-style="background-color:#effe75 !important;color:#090909 !important" href="https://aposto.com/i/felsefe-bir-yunan-mucizesi-mi?utm_source=aposto" rel="noreferrer" style="background-color: rgb(239, 254, 117) !important; color: rgb(9, 9, 9) !important; text-decoration: none; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Devamını oku</a><p contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-wrapper fr-deletable" fr-original-style="text-align:center" style="text-align: center; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><a bgcolor="#effe75" color="#090909" contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-link" fr-original-style="background-color:#effe75 !important;color:#090909 !important" href="https://aposto.com/n/dilozof" rel="noreferrer" style="background-color: rgb(239, 254, 117) !important; color: rgb(9, 9, 9) !important; text-decoration: none; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Abone ol</a>

Editörün Seçkisi

Felsefe ile ilgilenmeye karar verdik diyelim. Açtık bir tarih kitabı, ne görürüz? Eski Yunan uygarlığında başladığını. Felsefenin M.Ö. 6 yüzyılda bugünkü İzmir ile Gökova körfezi arasında kalan İyonya’da başladığı kabul edilir. Bilim ile olan ilişkisi dikkate alındığında aslında bu türden düşünsel bir etkinliğin Antik Yunan’dan önce Mısır, Hint, Çin gibi Afrika ve Asya uygarlıklarında ortaya çıkması gerekmez miydi? Nitekim matematik, geometri ve astronomi çalışmaları tarihte ilk kez Mısır ve Mezopotamya toplumlarında görülür.Mısırlıların soyut düşünme yeteneklerine rağmen bugün literatürde bir “Mısır Felsefesi” yok. Geçen sayıda önerdiğim kaynaklara baktıysanız olmadığını fark etmişsinizdir belki. Hâliyle bu durum akla şu soruyu getiriyor; pek çok açıdan gelişmiş Doğu uygarlıkları varken felsefe neden Antik Yunan’da başladı? Felsefe bir Yunan mucizesi mi?İlk bakışta bu sorunun yanıtının literatürün oluşturulmasında uygulanan siyaset ile ilgili olduğu düşünülebilir. Fakat felsefenin herhangi bir düşünceden farklı olarak kendine özgü doğası ele alındığında bu türden bir etkinliğin gerçekten de ilk kez İyonyalılar tarafından yapıldığı görülür.Alan Watts, Doğu’nun ve Batı’nın Psikoterapisi adlı kitabında felsefeden eğer düşünceleri sistematik bir şablona oturtma, temellendirme, sınama yani özetle eleştirel bir pratiği anlıyorsak Doğu'da böyle bir aracın olmadığını söyler. Hatta Watts’a göre Budizm bile bir felsefe değildir, o bir inancın içerisindeki eleştiri ve aydınlanma hareketini temsil eder.Bu durumda bundan 2500 sene önce Yunan uygarlığında ne oldu da böyle bir pratik ortaya çıktı? İyonyalılarda olan ama Doğu toplumlarında olmayan şey neydi? Bu soruyu yanıtlamak günümüzde benzer bir zihinsel atılımı nasıl gerçekleştirebileceğimiz konusunda bize ipuçları verebilir.<h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Pratiğe Karşı Teori</h3>1930 ve 40’lı yıllarda İstanbul Üniversitesi Felsefe Bölümü'nde ders veren Almanyalı düşünür Ernst von Aster,&nbsp;her bilimin meydana gelmesinde iki sebep olduğunu söyler:<ol fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Evrenin yapısına dair bilgi sahibi olmak.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Edinilen bilgi ile doğaya hükmetmek, yani pratik fayda sağlamak.</li></ol>Antik Yunan’da phílos (sevmek) + sophía (bilgelik) köklerinden gelen philosophía&nbsp;(felsefe) kelimesi, pratik ihtiyaçlarımızı karşılamaya yönelik zanaatleri kapsayan&nbsp;tékhnē&nbsp;(teknik) kelimesinin karşıtı olarak kullanılıyordu. Yunanlar, fayda gözetmeksizin hakikati anlamak için saf bir merakla düşündüler. Buna karşın Mısır’da matematik ve geometri tarımsal faaliyetleri düzenlemek ve verimliliği arttırmak için geliştirilmişti.<h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Çok Kültürlülük</h3>Doğu uygarlıkları, üç tarafı denizle çevrili Yunanistan’ın çok sesli düşünce ortamı geliştirebilmek için sahip olduğu jeopolitik avantaja sahip değildi. Yunanistan’daki yoğun kolonileşme ve ticaret faaliyetleri doğu - batı sentezi gerçekleştirilmesine ve böylelikle farklı kültürel motifleri barından bir kimliğin inşa edilmesine yol açtı.<h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Boş Zaman</h3>Abraham Maslow’un ihtiyaçlar piramidinde özetlendiği gibi, entelektüel aktivitelerin yapılması için öncelikle fizyolojik ihtiyaçların, güvenlik ve aidiyet ihtiyaçlarının giderilmesi gerekir. Antik Yunan toplumunu oluşturan üç büyük kabileden biri olan İyonyalılarda, denizcilik ve ticaretle geçimini sağlayan boş zamana sahip, zengin bir sınıf mevcuttu.Özetle, Bertrand Russell’ın&nbsp;söylediği gibi, “Tembellik medeniyetin direğidir!” Boş karın ve işle dolu zamanda felsefe yapılmaz.<img src="https://images.aposto.com/2022/9/2/1665482684212.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.00" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><figure fr-original-style="" style="margin: 0px 0px 1em; box-sizing: border-box;"><figcaption fr-original-style="text-align: center;" style="text-align: center; font-style: italic; box-sizing: border-box;">Thales. Günümüzde Lübnan sınırları içindeki Baalbek'e yakın Suweydie'den Roma mozaiği. Kaynak:&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://www.livius.org/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">livius.org</a></figcaption></figure><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Devlet Yapısı</h3>Antik Yunan, polis&nbsp;adı verilen özerk şehir devletlerinden oluşuyordu. Yurttaşlar, (kadınlar, köleler ve yabancılar hariç) fikirlerini kamuoyuna sunma ve tartışma özgürlüğüne sahipti. Buna karşın Doğu uygarlıklarında çoğulcu ve demokratik olmayan, merkezî otorite ile yönetilen bir devlet yapılanması mevcuttu. Gücünü tanrıdan alan yöneticinin hükmü mutlaktı; hâliyle bu toplumlarda değişime açık ahlak ve hukuk sistemi yoktu.<h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">İnanç</h3>Antropomorjik Yunan dinini Homeros gibi şairler yaratmıştı. Kutsal kitapları, değiştirilemez kuralları, teşkilatlanmış din insanları sınıfı yoktu. Böylelikle ilk filozoflar yerleşik inanç sistemini eleştirerek, doğayı doğaüstü güçlerle açıklamayı reddetti. Varlığa ilişkin sorulara rasyonel yanıtlar vermeye çalıştı.Elbette Yunan felsefesinin gelişiminde Doğu uygarlıklarının da etkisi oldukça büyüktü. Thales, Pythagoras, Platon gibi düşünürlerin öğretilerinde doğrudan Mısır etkisini gözlemleyebiliriz. Bu açıdan Yunanistan’da ortaya çıkan felsefi öğretilerin tamamen özgün olduğunu söylemek mümkün değil. Gerçi yeryüzünde hiçbir fikrin “tamamen” orijinal olması da mümkün değil. Sahi, nedir orijinal olmak? (Neyse, bu ayrı bir tartışmanın konusu…)2500 yıl önce felsefe ve bilimin başlangıcına yol açan faktörler bunlardı. Malcolm Gladwell’in Çizginin Dışındakiler adlı kitabında söz ettiği gibi başarı sadece kişilere bağlı değildir; gerekli tüm koşulların kesişmesini gerektirir. O hâlde felsefe İyonyalıların mucizesi değil, bir bakıma şanslarıydı. Sahip oldukları toplumsal avantajları doğru biçimde kullanmalarıyla ortaya çıktı. Bu sayede&nbsp;Stefan Zweig’ın söylediği gibi İnsanlık Yıldızının Parladığı Anlar’dan biri gerçekleşmişti.O hâlde sorum şu, insanlığın yıldızının yeniden parlaması için sence ne gerek?2 hafta sonra yayımlanacak olan sayıda Eski Yunan Felsefesine dair kaynaklar paylaşacağım. O vakte kadar esenlikle ve merakla kal!

Dilozof

İnsanlığın yıldızının parladığı anlardan birine giden yapı taşları.

Felsefe, Bir "Yunan Mucizesi" mi?

<blockquote fr-original-style="" style="margin: 0px 0px 1em; border-left: 2px solid rgb(94, 53, 177); padding-left: 5px; color: rgb(94, 53, 177); box-sizing: border-box;">Sporun varoluşunu borçlu olduğu iki olgu vardır; oyun oynayan insan ve kurumsallaşma. Kurumsallaşma köken itibari ile yönetim ilişkilerine dolayısıyla yerleşik hayata dayanır. Peki günümüzde sporun yerleşik hayatın temeli olan kentlerle imtihanı ne durumdadır?</blockquote>✏️ <a fr-original-style="" href="https://twitter.com/emrahgulluoglu" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Emrah Güllüoğlu</a>Spor tarihsel süreç boyunca insanlık tarihi ile paralel bir şekilde ilerlemiştir. Oyun oynama ihtiyacı hisseden insan, oynadıkça kurallar koymuş, rekabeti sürdürülebilir kılmış ve sonunda kurumsallaşarak sporu var etmiştir. Spor ile oyun arasındaki ilişki, birinin kurumsallaşarak öbürünün içerisinden var olmasıdır.&nbsp;Oyunun kurumsallaşmasının kökenlerine indiğimizde ise insanlığın yerleşik hayata geçmesi ile bir bağı olduğunu söyleyebiliriz. Yerleşik hayata geçilmesi ile birlikte yerle kurulan bağ artmıştır. Dolayısıyla yere hissedilen bu aidiyetle başka yerlerde yaşayanlar arasında rekabet de başlamış oldu. Şehirlerin, var olmaya başladığı günlerden bugüne kadar sporla ve dolayısıyla spor mekânları ile kurduğu bağ çok kuvvetlidir.&nbsp;<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Geçmiş Zaman</h2>Sporun gündelik yaşamın bir parçası olduğunu spor mekânlarının kentlerdeki konumu üzerinden okumamız mümkündür. Antik bir Anadolu (İyonya) kenti üzerinden ele alırsak, kentin en büyük ve sütunlu yolu üzerinde bulunan amfi tiyatrolarla karşılaşmaktayız.&nbsp;Bu amfi tiyatrolar kentin buluşma alanlarının başında gelmektedir. Kentlinin buluştuğu, birbiriyle temas ettiği bu alanlarda birçok performans sergilenmekteydi. Bu performanslar arasında spor müsabakalarının da olduğunu bilmekteyiz. Daha büyük kentlerde amfi tiyatroların yanı sıra spor müsabakaları için özel alanlar yapıldığını da görebilmekteyiz (ör : hipodrom, stadia, arena gibi).<img src="https://images.aposto.com/2021/10/2/1635837636448.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.57" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><figure fr-original-style="" style="margin: 0px 0px 1em; box-sizing: border-box;"><figcaption fr-original-style="text-align: center;" style="text-align: center; font-style: italic; box-sizing: border-box;">Efes Antik Kenti 3 boyutlu canlandırma çalışması (Kaynak : http://virtualreconstruction.com/wp/)</figcaption> Spor mekânlarının kentlerdeki konumunu yalnızca mekânsal olarak değerlendirmek yanlış olacaktır. Şehir devletlerinde spor faaliyetleri kentliyi yönetmek için de kullanılan bir aracı olmuştur. Sportif faaliyetler tabi ki sadece yönetenler için değil, kimi zaman da halkın yöneticiye tepki aracı olabilmiştir (bkz. Nika İsyanı).<img src="https://images.aposto.com/2021/10/2/1635837670051.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.74" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><figure fr-original-style="" style="margin: 0px 0px 1em; box-sizing: border-box;"><figcaption fr-original-style="" style="font-style: italic; box-sizing: border-box;">Circus Maximus Hipodromu, Konstantinopolis (Kaynak: Antoine Helbert)</figcaption><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"></figure>Nika İsyanı : MS 532 yılında bir spor müsabakası sonrası başlayan olayların, &nbsp;İmparator I. Justinianus’a yönelik bir başkaldırmasıyla devam eden olaylar zinciridir. İsyan sonrası yüzlerce kişi hayatını kaybetmiş, o dönem ahşap olan Ayasofya başta olmak üzere Konstatinopolis’in birçok yeri büyük hasar görmüştür.</figure><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Yakın zaman</h2>Tarih olarak günümüze yaklaştığımızda ise spor mekânlarının kent içindeki konumu önemini korumaktadır. Sanayi devrimi sonrası birbiri ile ilişkisini anlatmaya çalıştığımız spor ve kentin ilişkisi başka bir boyuta taşınıyor. Sanayi devrimi bu iki olgunun kendi tarihlerindeki önemli kırılma noktalarından biridir.&nbsp;Kentler makineleşmeye, makineler üzerinden tasarlanmaya başlarken, spor ise daha fazla kitlelerle buluşmaya, kimilerine göre özünü kaybetmeye, kimilerine göre ise büyümeye başlamıştır. Stadyumlar aynı antik kentlerde olduğu gibi günümüzde de kentin önemli buluşma noktalarında bulunmaktadır.&nbsp;Burada altının çizilmesi gereken nokta, merkezde bulunmaktan kastettiğimiz şey erişilebilir bir konumda olmaktır. Sportif faaliyetler tüm kentlilerin bir buluşma, kaynaşma noktasıdır (Spor günümüzde, ruhuna aykırı ve &nbsp;maalesef insanlığın genel eğilimi olarak buluşma aracından çok ayrışma aracı olarak konumlanmaktadır). Sporu toplumun her kesimi tarafından erişilebilir kılmak spor yöneticileri tarafından ulaşılması gereken yegane hedef olmalıdır.<img src="https://images.aposto.com/2021/10/2/1635837851150.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><figure fr-original-style="" style="margin: 0px 0px 1em; box-sizing: border-box;"><figcaption fr-original-style="text-align: center;" style="text-align: center; font-style: italic; box-sizing: border-box;">İstanbul’un üç spor kulübünün içinden doğduğu semtin merkezinde bulunan meydanlara uzaklıkları</figcaption></figure>İstanbul’u ele aldığımızda üç büyük kulübün stadyumu bundan 10 yıl öncesine kadar merkez olarak tanımlayabileceğimiz noktalardaydı. Beşiktaş ve Fenerbahçe mevcut yerlerinde kalmayı tercih ederken, Galatasaray Mecidiyeköy’den Seyrantepe’ye taşınmayı tercih etmiştir. Bu tercih Galatasaray Spor Kulübü’nün yer ile kurduğu bağı zayıflatmıştır.&nbsp;Uzun yıllardır stadyumlarda maç izlemeyi tercih eden kitlelerin çokça bahsettiği maç önü buluşmaları, stadyuma birlikte gitme ve birlikte ayrılma gibi eylemler TT Spor Kompleksi için eskisi kadar mümkün değildir.&nbsp;Evet spor kulüplerinin en temel hedeflerinden biri global olmak, ülke sınırlarını aşmak olabilir, fakat bunu yaparken yerelliği kaybetmek kulübün ve paralel olarak sporun kimliğine zarar vermektedir. İstanbul’un en eski okullarından birisinin içinden doğan, bir semtle yüksek bir bağı olan kulübün bu bağı kaybetmesi bugün çok hissedilmese bile gelecekte neler kaybedildiği daha iyi anlaşılacaktır.<img src="https://images.aposto.com/2021/10/2/1635837904808.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.26" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><figure fr-original-style="" style="margin: 0px 0px 1em; box-sizing: border-box;"><figcaption fr-original-style="text-align: center;" style="text-align: center; font-style: italic; box-sizing: border-box;">Hermann Jansen’in Adana kent planı, 1936 (Kaynak : Walther Bangert, Berlin Teknik Üniversitesi Mimarlık Müzesi Arşivi)</figcaption></figure>Kent merkezinden çeperlere taşınma senaryosu son on yılda Anadolu’da çokça karşılaştığımız bir senaryodur. Stadyumların merkezlerde sorun yarattığı gerekçesiyle çeperlere taşınmasıyla kentlerin kültürlerinde önemli yeri olan, hafızayı besleyen sporun ve mekânlarının erozyona uğradığını önümüzdeki yıllarda hep birlikte seyredeceğiz.&nbsp;Tüm kentliye hizmet etmesi gereken stadyumların ulaşım imkanlarının daha kısıtlı olduğu bölgelere taşınması ile tribünde olacak seyirciler arasında sınıfsal bir ayrım yaşanacağına dair bir öngörüde bulunabiliriz.&nbsp;<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Şimdiki zaman</h2>Kentle sporun ilişkisini anlatmaya çalıştık. Günümüze geldikçe bu ilişki daha çok futbol üzerinden olmakta (burada futbol stadyumlarının boyutlarının da bunun üzerinde büyük bir etkisi olduğunu söylemek gerek), peki ya diğer sporlar? Bakmamız gereken nokta amatör sporlardır.&nbsp;Zaten verilen amatör sıfatıyla yeterince dışlanıyorken bir de mekânsal ihtiyaçlarını yerine getirmeyerek sporun icra edilebilme imkanını yok denecek bir noktaya taşıyoruz. Birçok Anadolu kentinde stadyumların futboldan arta kalan alan ve zamanlarında diğer sporlar için kullanıldığını görmekteyiz.&nbsp;Tartan pistin birçok atletizm branşına antrenman sahası olduğu gibi tribünlerin altında oluşan alanlarda ise başka sporların icra edilebileceği mekânlar bulunmaktadır. Yani stadyumlar yalnızca 14 günde bir kullanılan kalan zamanlarda boş duran yapılar değildir. Stadyumların taşınması sadece futbolu değil, temas olduğu tüm spor dallarını etkilemektedir. Planlama aşamalarında bu noktanın atlanması, görülmemesi ise ülke sporu için üzgün hissettirmesi gereken yegane olgulardan biridir.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2021/10/2/1635837934009.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Merkezde ve erişilebilir konumda bulunan spor mekânlarına ulaşımı nispeten mümkün olan kentin herhangi bir yerinde yaşayan sporcu, stadyumun uzaklara gitmesi ile bu imkandan mahrum kalacak ve belki de icra ettiği, üzerine gelecek kurduğu sporla ilişkisi kopacaktır. Bir sporcunun yetişmesi için gerekli pek çok madde vardır.&nbsp;Yetişmiş eğitmen personeli, profesyonel yönetim, yeterli mekân ihtiyacı ve ardına ayarlayabileceğimiz birçok madde sayabiliriz. Türkiye’nin olimpik branşlardaki sporcu yetiştirme kabiliyeti malumdur. Bir de üzerine mevcut spor mekânları kaybeder ve yerine yenilerini koyamazsak Türkiye’de sporun geleceğini konuşmak pek de mümkün olmayacaktır.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Not :&nbsp;Basketbol ve voleybolun gerek mekânsal ihtiyaçları ve erişilebilirlik imkanları, gerekse oyuncu yetiştirme ve sportif başarıları malumdur ve başka bir yazının konusudur.&nbsp;Kapak Görseli : Shibam Hadramaut, Yemen. 1999 Fotoğrafçı : Ferdinando Scianna Kaynak :https://www.magnumphotos.com

İyonya ile ilgili hikayeler