<h3>Henüz filmografilerinin başında oldukları için adını duymamış olabileceğiniz yönetmenler ve sinemaya güçlü başlangıçlar yapmalarını sağlayan filmlerine yer vereceğimiz bu köşeye, Taner’in her hafta çalma listelerimize yeni keşifler armağan ettiği köşesinden ilhamla “Keşif Sineması” adını verdik. Hazırsanız, Antonio Campos ile başlayalım.</h3>Afterschool: Şubat 2009. Emek Sineması’nın kapısının sokağa açıldığı, !f İstanbul’un tutkuyla yapıldığı günler. Bağımsız sinemayla tanışalı, film festivallerinin bilet kuyruklarında beklemeye başlayalı henüz birkaç yıl olmuş. Emek’in perdesinde Afterschool var. Ezra Miller’ın bakışları 16 yaşındayken de şu an olduğu kadar tedirgin edici. Yıllar sonra evimde bir kez daha izleyeceğim filmin etkisiyse büyük: Her geçen gün daha fazlasına, daha kolayca maruz kaldığım videolar, hayatlar, gerçekler beni hissizleştiriyor mu? İnternetin ve teknolojinin etkisi altında geçen hayatımda, yoğun bir şekilde yaşadığım duyguları gerçekten hissediyor muyum? Yoksa her şey, izlediğim videolarda, filmlerde gördüklerimin zorunlu ve başarısız bir taklidi mi?<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2020-09-25T06:13:33.340Z.jpeg" alt="Afterschool"><figcaption>Afterschool</figcaption></figure>Sıfır noktası: Antonio Campos’un ilk uzun metrajlı filmi <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmNmNhOWVhZTAwMTZmMDAwODdkNTg4NCZ1c2VyPTVlYjU0M2NmNzA2NDk0MjU1ZWNmNmE4MCZhdXRob3I9NWY2MzFmZmNjMTZjYmEwMDA5ZTNkYmJhJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnd3dy5pbWRiLmNvbSUyNTJGdGl0bGUlMjUyRnR0MTIyNDM2NiUyNTJG"">Afterschool</a> (2008), yatılı bir lisenin koridorlarına, yatak odalarına götürüyor izleyenleri. Gus Van Sant’ın Elephant’ının lise koridorlarında yaşattığı tekinsizliği ve gerilimi, Michael Haneke’nin Benny’s Video’sunun şiddete karşı hissizleştiren videolarıyla birleştiriyor. Sosyal medyanın var olmadığı yakın geçmişte, her gün yüzlercesini izlediği YouTube videolarına bağlı ve bağımlı olarak hissizleşmiş 16 yaşındaki bir lise öğrencisinin, okulun koridorlarında tanık olduğu trajik ölüm sonrasındaki hâlini konu alıyor. “Değişimini” demeyişim bilinçli. Yönetmeni ilk kez Bağımsız Ruh Ödülleri ve Gotham Ödülleri listelerine sokan Afterschool’un aday gösterildiği bir kategorinin adı, gizli hazinelik mertebesini tescilliyor: Yakınınızdaki Bir Sinemada Gösterilmemiş En İyi Film.Simon ve Christine: İlk filminin başarısının ardından <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmNmNhOWVhZTAwMTZmMDAwODdkNTg4NCZ1c2VyPTVlYjU0M2NmNzA2NDk0MjU1ZWNmNmE4MCZhdXRob3I9NWY2MzFmZmNjMTZjYmEwMDA5ZTNkYmJhJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnd3dy5pbWRiLmNvbSUyNTJGdGl0bGUlMjUyRnR0MTc5MDgzNCUyNTJG"">Simon Killer</a>’da (2012) uzun ilişkisini henüz sonlandırmış New Yorklu bir genç adamın peşinden Paris’e gidiyor yönetmen. Simon, kendini toparlamak için geldiği şehirde niyetinden fazla kaldıkça, kendi karanlığının ipuçlarını ve felaketin sinyallerini vermeye başlıyor. Campos bir kez daha şiddetin eylemine değil, öncesindeki ve sonrasındaki psikolojik hâllere odaklanıyor. Bunu sadece kendi filmleriyle yapmıyor üstelik; yapımcılığını üstlendiği Martha Marcy May Marlene, James White ve The Eyes of My Mother’da da etkisini hissettiriyor. <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmNmNhOWVhZTAwMTZmMDAwODdkNTg4NCZ1c2VyPTVlYjU0M2NmNzA2NDk0MjU1ZWNmNmE4MCZhdXRob3I9NWY2MzFmZmNjMTZjYmEwMDA5ZTNkYmJhJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnd3dy5pbWRiLmNvbSUyNTJGdGl0bGUlMjUyRnR0NDY2NjcyNiUyNTJG"">Christine</a> (2016), 1974’te canlı yayındaki şok edici eylemiyle televizyon tarihine geçen muhabir Christine Chubbuck’ın gerçek hikâyesini anlatıyor. Yine eylemin kendisi değil, Christine’i ağır ağır felakete sürükleyen psikolojik çöküşü başrolde yer alıyor.<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2020-09-24T15:52:22.736Z.jpeg" alt="Antonio CamposKaynak: USA Network"><figcaption>Antonio Campos Kaynak: USA Network</figcaption></figure>Sırada ne var? Bir süre televizyona odaklanan ve beş bölümünü yönettiği The Sinner’ın yapımcılığını da üstlenen Campos’un ismini, geçtiğimiz günlerde yayımlanan Netflix orijinal filmi <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmNmNhOWVhZTAwMTZmMDAwODdkNTg4NCZ1c2VyPTVlYjU0M2NmNzA2NDk0MjU1ZWNmNmE4MCZhdXRob3I9NWY2MzFmZmNjMTZjYmEwMDA5ZTNkYmJhJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnd3dy5pbWRiLmNvbSUyNTJGdGl0bGUlMjUyRnR0NzM5NTExNCUyNTJG"">The Devil All the Time</a>’ın jeneriğinde göreceksiniz. Görece büyük bütçeli ve ana akıma göz kırpan bu ilk işinde, kısık ateşte pişen gerilimi ve karakterlerinin pamuk ipliğine bağlı ruh sağlığını aynı başarıyla yansıtıp yansıtmadığına siz karar verin.<a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmNmNhOWVhZTAwMTZmMDAwODdkNTg4NCZ1c2VyPTVlYjU0M2NmNzA2NDk0MjU1ZWNmNmE4MCZhdXRob3I9NWY2MzFmZmNjMTZjYmEwMDA5ZTNkYmJhJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnd3dy5pbmRpZXdpcmUuY29tJTI1MkYyMDEyJTI1MkYwMSUyNTJGc3VuZGFuY2UtZGlyZWN0b3ItYW50b25pby1jYW1wb3Mtc3RhcnMtb2Ytc2ltb24ta2lsbGVyLXRhbGstc29jaW9wYXRocy1zZXgtc291bmR0cmFjay10by10aGUtZmlsbS0xMTM1NDAlMjUyRg=="">Diyor ki</a>… “Korkunç karakterleri keşfetmek ilginçtir; sizden çok uzaklardır, ama yine de insanlardır.”&nbsp;

Duende

Antonio Campos'un kısık ateşte pişen gerilimlerine bir bakış.

Pamuk ipliğine bağlı ruh hâlleri üzerine: Antonio Campos 

<h3>Henüz filmografilerinin başında oldukları için adını duymamış olabileceğiniz yönetmenler ve sinemaya güçlü başlangıçlar yapmalarını sağlayan filmlerine yer vereceğimiz bu köşeye, Taner’in her hafta çalma listelerimize yeni keşifler armağan ettiği köşesinden ilhamla “Keşif Sineması” adını verdik. Hazırsanız, Antonio Campos ile başlayalım.</h3>Afterschool: Şubat 2009. Emek Sineması’nın kapısının sokağa açıldığı, !f İstanbul’un tutkuyla yapıldığı günler. Bağımsız sinemayla tanışalı, film festivallerinin bilet kuyruklarında beklemeye başlayalı henüz birkaç yıl olmuş. Emek’in perdesinde Afterschool var. Ezra Miller’ın bakışları 16 yaşındayken de şu an olduğu kadar tedirgin edici. Yıllar sonra evimde bir kez daha izleyeceğim filmin etkisiyse büyük: Her geçen gün daha fazlasına, daha kolayca maruz kaldığım videolar, hayatlar, gerçekler beni hissizleştiriyor mu? İnternetin ve teknolojinin etkisi altında geçen hayatımda, yoğun bir şekilde yaşadığım duyguları gerçekten hissediyor muyum? Yoksa her şey, izlediğim videolarda, filmlerde gördüklerimin zorunlu ve başarısız bir taklidi mi?<figure class="image"><img src="https://ci6.googleusercontent.com/proxy/ToaLUMMgpygxoAKYA_IfRQIr_M_XXNoKRhaB8NP6-mNEaFUEHUUvPjEnQJAFNDGfaiSsPW2bnvEv_32RFio1582-vqOSp1DjekBsBzb0InDROTg=s0-d-e1-ft#https://images.aposto.com/images-2020-09-25T06:13:33.340Z.jpeg" alt="Afterschool"><figcaption>Afterschool</figcaption></figure>Sıfır noktası: Antonio Campos’un ilk uzun metrajlı filmi Afterschool (2008), yatılı bir lisenin koridorlarına, yatak odalarına götürüyor izleyenleri. Gus Van Sant’ın Elephant’ının lise koridorlarında yaşattığı tekinsizliği ve gerilimi, Michael Haneke’nin Benny’s Video’sunun şiddete karşı hissizleştiren videolarıyla birleştiriyor. Sosyal medyanın var olmadığı yakın geçmişte, her gün yüzlercesini izlediği YouTube videolarına bağlı ve bağımlı olarak hissizleşmiş 16 yaşındaki bir lise öğrencisinin, okulun koridorlarında tanık olduğu trajik ölüm sonrasındaki hâlini konu alıyor. “Değişimini” demeyişim bilinçli. Yönetmeni ilk kez Bağımsız Ruh Ödülleri ve Gotham Ödülleri listelerine sokan Afterschool’un aday gösterildiği bir kategorinin adı, gizli hazinelik mertebesini tescilliyor: Yakınınızdaki Bir Sinemada Gösterilmemiş En İyi Film.Simon ve Christine: İlk filminin başarısının ardından Simon Killer (2012)'da uzun ilişkisini henüz sonlandırmış New Yorklu bir genç adamın peşinden Paris’e gidiyor yönetmen. Simon, kendini toparlamak için geldiği şehirde niyetinden fazla kaldıkça, kendi karanlığının ipuçlarını ve felaketin sinyallerini vermeye başlıyor. Campos bir kez daha şiddetin eylemine değil, öncesindeki ve sonrasındaki psikolojik hâllere odaklanıyor. Bunu sadece kendi filmleriyle yapmıyor üstelik; yapımcılığını üstlendiği Martha Marcy May Marlene, James White ve The Eyes of My Mother’da da etkisini hissettiriyor. Christine (2016), 1974’te canlı yayındaki şok edici eylemiyle televizyon tarihine geçen muhabir Christine Chubbuck’ın gerçek hikâyesini anlatıyor. Yine eylemin kendisi değil, Christine’i ağır ağır felakete sürükleyen psikolojik çöküşü başrolde yer alıyor.<figure class="image"><img src="https://ci5.googleusercontent.com/proxy/1MKG7kz43ARb9QdYTQM8KB-aabHuKzQyZhROfYIs-IuVqDUI4MOP1HkpoODdoRDHKBtwdcKUpcV2f-IGxO9MRE2NY2Ox7xtLUwIsJDzn9VhqjxE=s0-d-e1-ft#https://images.aposto.com/images-2020-09-24T15:52:22.736Z.jpeg" alt="Antonio CamposKaynak: USA Network"><figcaption>Antonio Campos Kaynak: USA Network</figcaption></figure>Sırada ne var? Bir süre televizyona odaklanan ve beş bölümünü yönettiği The Sinner’ın yapımcılığını da üstlenen Campos’un ismini, geçtiğimiz günlerde yayımlanan Netflix orijinal filmi The Devil All the Time’ın jeneriğinde göreceksiniz. Görece büyük bütçeli ve ana akıma göz kırpan bu ilk işinde, kısık ateşte pişen gerilimi ve karakterlerinin pamuk ipliğine bağlı ruh sağlığını aynı başarıyla yansıtıp yansıtmadığına siz karar verin.<a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmNmRjOWMyZTAwMTZmMDAwODdlMmZiNyZ1c2VyPTVlYjU0M2NmNzA2NDk0MjU1ZWNmNmE4MCZhdXRob3I9NWY2MzFmZmNjMTZjYmEwMDA5ZTNkYmJhJmlzc3VlPTVmNmM1OWZkZmU3NWNiMDAwODY1ZjBhOCZwdWJsaXNoZXI9NWVkM2VjZDZjNWE4NmNjZDFlMjRjYTRhJm5ld3NsZXR0ZXI9NWVjMTgzZmZkNDkzOGIyMTFhMmRkNDJiJnN1YnNjcmliZXI9NWVjM2FlZWVhN2RkOWMyZTk5NDFkYzEwJnNvdXJjZT1lbWFpbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZ3d3cuaW5kaWV3aXJlLmNvbSUyNTJGMjAxMiUyNTJGMDElMjUyRnN1bmRhbmNlLWRpcmVjdG9yLWFudG9uaW8tY2FtcG9zLXN0YXJzLW9mLXNpbW9uLWtpbGxlci10YWxrLXNvY2lvcGF0aHMtc2V4LXNvdW5kdHJhY2stdG8tdGhlLWZpbG0tMTEzNTQwJTI1MkY="">Diyor ki</a>… “Korkunç karakterleri keşfetmek ilginçtir; sizden çok uzaklardır, ama yine de insanlardır.”&nbsp;Bu yazı 25 Eylül 2020 tarihinde <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmNmRjOWMyZTAwMTZmMDAwODdlMmZiNyZ1c2VyPTVlYjU0M2NmNzA2NDk0MjU1ZWNmNmE4MCZhdXRob3I9NWY2MzFmZmNjMTZjYmEwMDA5ZTNkYmJhJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRmFwb3N0b25ld3MuY29tJTI1MkZuJTI1MkZkdWVuZGU="">Duende</a> bülteninde yayımlanmıştır.&nbsp;

Afterschool ile ilgili hikayeler