KİMLİK BİLGİLERİTakma adım: Telefonda rezervasyon yaptırırken adımı hecelemeye üşendiğimde Kerem. Onun dışında Kevin diye seslenebilirsin.İçtiğim son kokteyl: Soho House’ta Picante, tabii ki.İstanbul’da yediğim son yemek: Asmalımescit Canım Ciğerim’de çöp şiş.Son zamanlarda: Bu soruları yanıtlarken Capri’den Napoli’ye doğru gidiyorum. Buraya sanat fuarı NOMAD için kokteyl hazırlamaya geldim. Buradan önce Kapadokya’da efsane festival Echoes from Agartha’da kokteyl eşlemeli bir yemeğin ev sahipliğini yaptım.&nbsp;Yaşadığım yer: Çukurcuma&nbsp;Kalbimin ait olduğu yer: Akdeniz. En huzur bulduğum yer daima deniz kenarı. Muhtemelen eski hayatımda Akdeniz’de bir şarap barı işletiyordum.&nbsp;HOŞBEŞKevin, neredeyse on yıldır İstabul’da yaşıyorsun. Hiç de yeni sayılmazsın ama “sonradan olma” bir Istanbulite olarak İstanbul’da yaşamaya ve üretmeye dair bize neler söylemek istersin?&nbsp;Çok uzun zamandır burada yaşıyorum. İstanbul’da, İstanbul’la büyüyorum diyebilirim. İstanbul her daim dönüşüyor, kimine göre bu dönüşüm daha iyiye de gitmiyor. Bana sorarsan ne olursa olsun aynı kalan şeyler var, işte onlar da bu şehirde bana evimde hissettirenler.Diğer yandan İstanbul’da çalışmak benim için çok büyük bir avantaj. Buralı, ağırlama ve yeme-içme sektöründen çok fazla insanla etkileşime geçiyorum. Yıllar içinde aralarında en iyi şeflerin, bartender’ların, şarap üreticilerinin ve yemek tarihçilerinin de bulunduğu bir çevrem oldu burada. Ne zaman yeni bir kokteyl reçetesi ya da yeni bir etkinlik üzerine çalışsam iletişime geçip fikirlerini alabiliyorum. Bunca yılda edindiğim bu çevre ve kazandığım insanlar, şehri benim için daha tanıdık, küçük ve kesinlikle daha az kaotik kılan yegane etmenler.&nbsp;Bir yazında pandeminin İstanbul'un yeme-içme kültürünü kökten şekillendirdiğini ve dönüştürdüğünü yazmıştın. Peki İstanbul’da yeme-içmeye dair bundan sonrasının nasıl şekilleneceğini öngörüyorsun?Ne yazık ki yakın gelecekte pek umut görmüyorum. Bence pandeminin yanı sıra ekonomik çalkantılar da insanları yeme-içme ve ağırlama endüstrisine yatırım yapmaktan uzaklaştırdı. İstanbul’daki bürokratik sebepler ve yeme-içme endüstrisinin desteklenmemesi, genç şeflerin kendi restoranlarını açmakta zorlanacağı ve gelecek vadeden barmenlerin miksologdan bar sahibi olmaya geçmek için mücadele edeceği anlamına geliyor.&nbsp;Tabii ki turizmle birlikte, en yenisi Galataport gibi daha büyük yeme-içme alanları ve oteller şehrin her yerine yayılmaya devam edecek. Ama ben bu yerlerin büyük hayranı değilim. Açıkçası yetenekli genç şef ve barmenlerin bu alternatiflerdense yurt dışında çalışmayı tercih edeceğini düşünüyorum. Maalesef bu durum da şehrin yemek kültürünü ve kimliğini uzun bir süre daha negatif yönde etkileyecek gibi görünüyor.&nbsp;Söz gelecekten açılmışken… Peki Michelin Guide’ın İstanbul’a gelmesini nasıl değerlendiriyorsun?&nbsp;Rehberin Türkiye'ye gelmesinin fine dining sektöründe çok çalışmış şeflere hak ettiği taktiri kazandırabileceğini düşünüyorum ama bunun dışında bu habere oldukça kayıtsızım. Michelin yıldızlı bir restoranı en sevdiği restoran olarak sayan biriyle nadiren tanıştım. Michelin'in özellikle kokteyller veya barlarla ilgilendiğini de hiç düşünmüyorum. Böyle olması da doğruyu söylemek gerekirse hoşuma gidiyor. Bir grup “elit” insanı ağırlayan değil, İstanbul'da şehrin insanlarına kalmış kokteyl barların olmasını tercih ederim.&nbsp;

Aposto İstanbul

Kevin'ı Külhanbeyi'nden mi hatırlasın? Yoksa kazandığı nice ödüllerden mi? Belki Geyik'te yan yana kokteyl içmişsiniz belki de geçen yaz The Swim Club'ta dans etmişsinizdir. Bugüne kadar tanışmadıysanız da buyurun: Kevin; Kevin, İstanbullular. 

Canım Ciğerim ile ilgili hikayeler