<img src="https://images.aposto.com/2024/11/6/1735397648609.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.50" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><h1 fr-original-style="" style="font-size: 2em; margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Adam Fawer: Yazma nedenim yapıtlarıyla beni mutlu eden yazarlara borcumu ödemek</h1>Olasılıksız, Empati, Oz gibi çok satan romanların yazarı Amerikalı Adam Fawer ile son romanı Mobius, Türkiye'deki okur kitlesi, Z kuşağına dair gözlemleri ve ilhamını bulduğu kitaplar üzerine.Söyleşi: Soner CanOlasılıksız, Empati, Oz gibi çok satan romanların yazarı Amerikalı Adam Fawer, Ekim ayındaki kitap fuarları süresince yeni romanı&nbsp;Mobius'un tanıtımı ve imza günleri için Türkiye'de bulunmuş ve bu sürede pek çok ilde okurlarıyla buluşmuştu. Gittiği her yerde büyük ilgi gören yazar, okurlarıyla kurduğu sıcak ilişkilerle de sevgi odağı olmuştu.&nbsp;Yeni romanı&nbsp;Mobius'ta "kader" sorunsalını ele alan Fawer, kahramanı Caleb üzerinden bu konuyu&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://aposto.com/s/bir-ustalik-eseri-adam-fawerdan-mobius?utm_source=aposto" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">işlemişti</a>. Konu kader, zaman ve hayat olunca Adam Fawer ile yapacağım söyleşi, edebiyat kadar felsefenin alanına da nüfuz etti.Yazarın kaleminin rotasını, edebi yolculuğunu ve düşüncesinin nerelere evrildiğini merak eden eski okurları kadar onu ilk kez tanıyacaklar ve bu vesileyle&nbsp;Mobius'u ilk kez okuyacaklar için de sordum sorularımı.&nbsp;Bu sıcak sohbetin hayat serüveninizdeki anlama uğraşınıza eşlik etmesi ve her şeyin&nbsp;aposto (yerli yerinde) olması umuduyla...Her şey bilinir, her yer gidilebilir oldu. McDonalds ve Coca Cola kamyonlarına otostop çekerek dünyayı fethedebilirsiniz. Tamamen bilinir dünya, on binlerce yıllık insan tasavvurunun sonu değil mi?Kesinlikle hayır. Her keşif bir kapıyı kapattığında (örneğin, yağmur bulutlarının neden oluştuğunu bilmek, yağmur tanrılarına olan inancı gereksiz kılıyor gibi göründüğünde), yeni bir kapı açılır (yağmur bulutlarının neden oluştuğunu bilmek, bilim insanlarını bu oluşumu tahmin etme yöntemlerini "hayal etmeye" teşvik etti ve bunu yaparak fırtınaları öngörmüşler, böylece milyonlarca hayat kurtarmışlardır). Yazdığım kurguların neredeyse tüm fikirleri, öğrendiğim bilimsel gerçeklerden türetilmiştir.&nbsp;Bilgi hayal gücünü teşvik eder, onu köreltmez.Türk okuruyla sıcak bir ilişki kurdunuz. Son olarak&nbsp;Mobius için geldiğinizde de birçok şehre gittiniz. Bu ziyaretlerde Türkiye'deki okur profiline dair bir fikir edinebildiniz mi?Bu soruya cevap vermek benim için zor, çünkü oldukça taraflıyım. İlk ziyaretim 2009 yılında bir koşuşturmacayla geçti. Türkiye'de sadece dokuz gün kaldım ve diğer şehirlere uçakla seyahat ettim. Bu sefer, üç hafta boyunca kalabildim; saatler, günler süren araba yolculuklukları yaptım ve beş şehri ziyaret ettim. Daha fazla okuyucumla tanışma ve onlarla sosyal medyada etkileşim kurma şansı yakaladım. April Yayıncılık’ı yöneten harika insanlarla yakınlaştım,&nbsp;İstanbul’a âşık oldum, Atatürk’ün anıt mezarını ziyaret ettim ve 15 yıl önce tanıştığım okuyucularla yeniden bağ kurma fırsatı buldum. Ayrıca, ilk ziyaret ettiğimde kitaplarım henüz iki veya üç yıl önce yayımlanmıştı, dolayısıyla okurların hayatlarında henüz kökleşmemişti.O koşturmaca içide sizi etkileyen karşılaşmalar oldu mu?Birçok kere. Özellikle son gelişimde kitaplarımı defalarca kez okumuş insanları tanıdım. Bana kitaplarımın hayatlarını değiştirdiğini, zor zamanlarında onlara yardımcı olduğunu ve bilime ilgi duymalarını sağladığını söylediler. Hatta kitaplarımı okuduktan sonra fizik okumaya karar veren birkaç gençle bile tanıştım. Hayranlarımdan aldığım sevgi, benim için o kadar anlamlıydı ki bunu tarif edecek kelimem yok. Bu nedenle Türkiye’ye dair gözlemlerimin değişmesinden çok, Türk insanının beni değiştirdiğini söyleyebilirim. Onlar, benim daha iyi bir yazar olmamı istememe sebep oldular. Çünkü etkileyici kitaplar yazdığımı biliyorum. Bu, hayatımda aldığım en büyük hediye. Bu yüzden onlara sadece teşekkür etmek istiyorum.Mobius'da Caleb'in tüm uğraşı bir zaman yolculuğuna çıkabilmek. Bilimin nirvanası, zamanın döngüsünü kırabilmektir belki de. Günün birinde bunun başarılabileceğine inanıyor musunuz?Ah, zor bir soru! Bunun üzerine düşünmenin bir yolu, eğer zaman yolculuğu bir gün mümkün olursa kesinlikle zaman yolcuları tarafından çoktan ziyaret edilmiş olmamız gerektiğidir. Bildiğim kadarıyla böyle bir şey olmadı, bu da zaman yolculuğunun asla keşfedilmeyeceğini düşündürebilir. Ancak, belki de gelecekteki insanlar kendilerini gizleme konusunda daha iyidir. Ne derler bilirsiniz: Geleceği tahmin etmenin zorluğu, henüz gerçekleşmemiş olmasıdır.Her bilimkurgusal tasarım, tahmin ya da kehanet bazen bir miktar "umut" da içerir. Sizin bu bağlamda gelecekten beklentiniz nedir?Arzu ve beklenti her zaman doğru orantılı olmayabilir. Dünya barışı ve ekonomik eşitlik konusunda arzularım var, ama bunlar pek de beklentilerim değil. Bir hayli karamsar biri olabilirim, ancak insanlığın geleceği konusunda hakiki bir iyimserim. İlerleme her zaman "yukarı ve sağa doğru" gitmiyor. Mesela genel olarak yüz yıl öncesine kıyasla daha az çocuk açlık çekiyor ve daha fazla çocuk sağlıklı bir hayat sürüyor. Bu yüzden bu olumlu eğilimin devam edeceğini düşünüyorum. Medeniyetin bütünüyle ilgili olarak, yapay zekanın büyük bir etkisi olacağına eminim. Ancak bu etkinin nasıl olacağını kimsenin tam olarak tahmin edebileceğini sanmıyorum. Bu konuda merakım her geçen gün biraz daha büyüyor. <p contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-wrapper fr-deletable" fr-original-style="text-align:center" style="text-align: center; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><a bgcolor="#d8d262" color="#090909" contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-link" fr-original-style="background-color:#d8d262 !important;color:#090909 !important" href="https://aposto.com/s/adam-fawer-yazma-nedenim-yapitlariyla-beni-mutlu-eden-yazarlara?a=customButton" rel="noreferrer" style="background-color: rgb(216, 210, 98) !important; color: rgb(9, 9, 9) !important; text-decoration: none; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">SÖYLEŞİNİN DEVAMI</a>

Aposto Kitap

Olasılıksız, Empati, Oz gibi çok satan romanların yazarı Amerikalı Adam Fawer ile son romanı Mobius, Türkiye'deki okur kitlesi, Z kuşağına dair gözlemleri ve ilhamını bulduğu kitaplar üzerine.

Adam Fawer: Yazma nedenim yapıtlarıyla beni mutlu eden yazarlara borcumu ödemek

Adam Fawer, Olasılıksız ile başladığı parlak yazarlık serüvenini yeni romanı Mobius ile farklı bir mertebeye taşıdı. İkinci kez bir romanı ilk defa Türkiye'de basılan yazar, kendisiyle yapılan bir söyleşide Mobius için "ustalık eserim" tabirini kullandı. Okur bunu teveccühüyle zaman içinde gösterecek, ancak yazarın fikrine ben de katılıyorum.Çünkü bu roman; sevgi, pişmanlık, bağlılık, sadakat, özlem, telafi gereksinimi gibi duygu dünyamıza dair kavramları, bilimkurgu, fantazya, gerilim gibi türlerin dinamik alanlarına taşıyarak kalplerimizde bir füzyon etkisi&nbsp;yaratmayı başarıyor. Bu hâliyle Mobius, Olasılıksız'ın yerleştiği tahtın üzerinde bir makam talep ediyor. Ancak çok satmak, çok sevilmek meselesi bambaşka bir iş. Bazen okurun çığ gibi büyüyen ilgisinde rastlantıların da bahtın da parmağı vardır. Şans dediğin şey de zaten canı isterse tıklatır kapınızı.<img src="https://images.aposto.com/2024/10/5/1730479494769.png" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.71" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Adam Fawer ve Mobius'un kapağıYazarın Mobius'un baş karakteri Caleb'i tasarlarken ona kendi hayatının tortularını da katması, hatta yaşamında problematik kabul ettiği başlıca konuları ve otobiyografik unsurları cömertçe öyküye yedirmesi romanın içtenliğine yansımış.Şimdi henüz okumayanlar için romanın konusundan kısaca söz edip—elbette spoiler vermemeye itina göstererek—ardından Mobius'un özgül edebi ağırlığına dönelim.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Yazgı kendine dokundurtur mu?</h2>Start-up dünyasının zeki, potansiyelli ama bir o kadar da derbeder ruhu Caleb'in artık bir yaşam biçimi hâline getirdiği başarısızlıkların altında büyük bir suçluluk hissi yatmakta. Daha da öncesinde eşi ve yakınları, onu evine ve çocuğuna yeterince zaman ayırmamakla suçlamış ve bu duygunun altında ezilmekte. Bir gün, daha da kötüsü oluyor ve kendi gözetimindeyken gözlerinin önünde oğlunu trafik kazasına kurban veriyor. O günden sonra tamamen dağılıyor Caleb. Onu toplama görevi ise daima yanında yöresinde Hızır gibi biten vefakar ustası Jim'e düşüyor—ilerleyen bölümlerde Jim'in kim olduğunu öğrendiğinizde dayak yemiş gibi hissediyorsunuz kendinizi, orası ayrı! İşinden kovulduğunda "şimdi ne yapacağım" diye kara kara düşünürken Caleb'in imdadına koşan da Jim zaten.&nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Yeni işinde, uçuk kaçık start-up projesinin içine girdikçe aklında inanılmaz bir fikir geliyor. "Eğer," diyor "mümkün olur da geçmişe gidebilirsem?"</li></ul>O andan sonra öykünün geri kalanı büyük sürprizleriyle birlikte soluksuz okunup bitiyor zaten. Bu arada Rowan, Andy ve Caleb'in savaşını izlerken start-up âlemini aslında nasıl acımasız bir rekabetin ve sınırsız hırsların yönettiğini, yeni kapitalist düzende sermaye hareketlerinin akıllara durgunluk veren zalimliklerini de öğreniyorsunuz. Elbette yazarın tam 20 yılını verdiği bu sektördeki engin deneyimlerini romanına yansıtması sayesinde...Romanın sonunda Caleb gibi, insanın varoluşundan bu yana içinden çıkamadığı düşünceleri sorgularken buluyorsunuz kendinizi:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">Yazgı geri çevrilebilir, sonuçları telafi edilebilir bir şey midir? Telafi ve teselli, söz konusu yaşanıp bitmiş acı bir geçmişse ne kadar etkili olur? Pişmanlık, evet özellikle pişmanlık, bir insan yaşamını ne denli etkileyebilir?</blockquote><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Metafor olarak Mobius Şeridi</h2>Yazgı, pişmanlıklarımız, telafi arzumuz ve zamanın engellerini yıkmaya dair içtenlikli bir anlatı Mobius. Belki gerçekten bir "ustalık eseri". Bir tek kusuru var, o da, ilk bölümlerinde okurundan biraz sabır isteyen durağanlığı. Belli ki yazar finale yürürken enerjisini sona saklamış. Romanının adına esin kaynağı olan "sonsuz şeridin" üzerinde ancak böyle ilerlenebildiğini göstermek istemiş.<img src="https://images.aposto.com/2024/10/5/1730479536800.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.77" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"> Sırası gelmişken Mobius Şeridi'nin bir metafor olarak ağırlığından da söz edelim. Wikipedia aşağı yukarı şöyle diyor bu şerit için:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">"Uzunca bir şeridin bir ucunu 180 derece bükerek diğer ucu ile birleştirilmesiyle elde edilen geometrik yüzeydir. 1861'de Johann Benedict Listing tarafından tanımlanmış, dört yıl sonra August Ferdinand Möbius, yayımladığı bir çalışmasında tanımını vermiş, şeridin tek yüzlü olmasını yönlendirilememesiyle açıklamıştır. Normal bir şeridin iki yüzü varken Mobius şeridinin sadece bir yüzü vardır."</blockquote>Bu şeridin üzerindeki bir noktadan hareket etmeye başlarsanız aynı yüzey üzerinden aynı noktaya geri dönersiniz. Bu devinimin romanla bağıntısını okuyunca kendiniz kurmalısınız.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Yazgı karşısında çaresizliğimiz</h2>Yazgı karşısında çaresizliğimiz, Mobius Şeridi'ndeki döngü gibi. Hayatımızın pek çok alanında dönüp dolaşıp aynı noktaya geliyoruz. Hayatın bin türlü zorluğu içinde bunalıp pes ettiğimiz zamanlarda "İşler olacağı yere varır" diyoruz.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Ailesini kurtarmak isteyen Caleb da "... geçmiş, yarı donmuş bir kil kalıbı kadar yapışkan. Ne yaparsanız yapın bazı şeyler dönüp dolaşıp aynı yere varıyor" diye dert yanmıyor muydu hikayesinin başında?</li></ul>Adam Fawer'ın beni şaşırttığı nokta da bu: Bir babanın (aynı zamanda bir evladın) acısını, pişmanlığını ve hayatını geri alma ve telafi uğraşını derinden hissettirmesi. Öyle ki bilimkurguydu, start-up dünyasıydı, fantazyaydı, gerilimdi, bütün başarısıyla bu duygulara hizmet ediyor. Adam Fawer, belki de Caleb'in deneyiminin verdiği ibretle pişmanlıklarımız üzerine yoğunlaşmamızı istiyor.Eylemlerimizi ve sonuçlarını geri alamayız. Yazar tam bu aradaki gerçekliği bir söyleşinin cevabında, satır aralarında fısıldıyor kulağımıza:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">"Hatalarımızı düzeltebilmek muhtemelen bizi (en azından beni) daha kötü biri yapardı..."</blockquote>Pişmanlık bizi ruhen olgunlaştıran, kendi çapımızda çıkacağımız bilgelik yolu için büyük bir manevi enerji kaynağı. Bu yüzden ısrarla vurguluyor;<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">"Bir şey yaptığımda bunun artık geri alınamayacağımı bilmek beni daha temkinli ve nazik biri yapıyor."</blockquote>

Adam Fawer'ın Türkiye'de yayımlanan son romanı "Mobius"; yazgı, pişmanlıklarımız, telafi arzumuz ve zamanın engellerini yıkmaya dair içtenlikli bir anlatı. 

Fawer ile ilgili hikayeler