<h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">KATALIN SOKAĞI</h3><p fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;">Szabo ile “Kapı” romanı ile tanışıp, kaleminin nahifliğine hayran kalmıştım. Özgün kalemleri sayacak olsam kendisinin de o listede hatrı sayılır bir yeri olacağından eminim. Katalın Sokağı’nda İkinci Dünya Savaşı’nın açtığı derin bir yaranın üç ailenin hayatını trajediye çevirmesine tanık olurken, bilinmezlikler arasında usul usul geziniyoruz. Zamanın dar kalıplarını kaybetmesi o bilinmezlik hissini romana yavaş yavaş ama derinden yayıyor. Her bir karakterin kendi iç dünyasındaki çalkantılar bizi de sayfalar arasında sürüklüyor. Çıkmazlar, parçalanmalar, sayfalarla değişen duygular…</p><h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">BAŞKALARININ TANRISI</h3><blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(211, 187, 171); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(211, 187, 171); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;"><p fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;">“Önemli olan insanın kendisinden başkasına bakmayı bilmesi. O zaman biz de bir başkası olduğumuzu anlarız. İnsanın en büyük meselesi kendisini anlamlandırmasıdır şair.”</p></blockquote><p fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;">Ne kadar çok cümlenin altını çizdim bilmiyorum. Yüzümüze sertçe çarpan bir İstanbul manzarası, hayata yeniden tutunma çabasını yaşamak sanan insanların hayalleri, rüyaları, çırpınışları ile birçok kavramı tekrardan düşündüren bir Mine Söğüt romanı. Gerçek ile hayal arasında sıkışmış insanların kendilerine yarattıkları başka, acımasız dünyaları görebilmek, her gün yanından geçip gittiğimiz, içten içe uzaklaşmak için bir an bile düşünmediğimiz başka hayatların can acıtan gerçekleri…</p><h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">HÜZÜNLÜ EV</h3><p fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;">Elime her Modiano kitabı aldığımda içimde tatlı bir heyecan oluyor ve her bitirdiğimde aynı düşünce; onu ne kadar çok sevdiğimi anlıyorum. Yarattığı kendine özgü imgeler dünyası, bilinmezlikleri, hafızanın içindeki yolculuğu, anılara dokunuşu çok başka…Başkalarının anıları ve zihni öyle silik bir çizgiyle gerçeklikten ayrılıyor ki, nostalji duygusunun verdiği hüzün çöküyor içime bir anda. Zamana ve mekana ait çizgiler var-yok arasında sürüklenirken ben de zaman zaman o anıların içinde kendime bir yer arıyorum.</p>

1Kitap1Mekan

"Kimim ben? Bende başka herkes."

Okuduklarım

<p>Karanlık Dükkanlar Sokağı ile Modiano ile tanıştım ve etkisinden haftalardır çıkamadım. Nedenini sorgulamaya çalışırken fark ediyorum aslında hayatın kırılganlığını. Parçalarımız her tarafa dağılmışken onları toparlayıp bir de zaman denen bir akışa uyum sağlama çabamızın zorluğunu.</p><p>Hafızasını kaybeden bir dedektifin geçmişini ve kendini arama hikayesi bu roman... Geçmişteki izlerden, hayatındaki özel insanlardan kendini bulma çabası, yazarın akıcı üslubu ve iz bırakan cümleleriyle beni de çok güzel bir yolculuğa ortak etti. “Bir bütünün parçalarını bir araya getirmeye çalışıyorum...Kim bilir belki de hayat denen şey budur.”</p>

Modiano ile ilgili hikayeler