<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Gelişim ve sistem: Madalya sayılarında, geçmiş yıllara kıyasla belirli bir ivme var ancak bunun arkasında “sistemli bir çalışmanın yer aldığı” kanısında değilim. Doğal bir süreç bu. Atletizm özelinde belli bir gelenek ve yıllar içinde oluşan bir havuz var. Onun sonucunda bu başarılar geliyor. Bir de gerçekten çok yetenekli çocuklar var, biraz da bu yetenekler üst üste geldi.</li></ul>Katılımcı sayısında artış olması, barajların geçiliyor olması elbette önemli ama burada şöyle bir sorun var. Sadece şampiyonalara sporcu götürerek başarıya ulaştığını sanan, bununla övünen bir antrenör kitlesi de oluştu. Bu ciddi bir sorun. Bazı sporcular şampiyona baraj derecesini geçiyor ama gittiği şampiyonada bu derecenin %70'ine ulaşabiliyor. Hedef yarış belirleme ve ona göre çalışıp, performansı o yarışa denk getirme konusunda Türkiye'deki antrenörlerin çok geride olduğu kanısındayım.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Kulüp, sponsor ve medya yapısı: Türkiye'de atletizmde Süreyya Ayhan'ın 2000'lerin başındaki duvarları yıkan başarısından itibaren alırsak, son 20 yılda hatırı sayılır başarılar var. İlk kez dünya şampiyonu çıkarıldı, Avrupa Şampiyonası'nda 20 altın madalya alındı; yürüyüşte, krosta ilk kez yakalanan başarılar var. Ama bunun sponsorluğa ve desteğe dönüştüğünü göremiyoruz. Burada iki faktör var; birincisi aynı süreç içinde yaşanan bazı doping skandalları, özellikle 2013'teki furya.&nbsp;Kamuoyunun ve sponsorların bakışını çok örseledi. 2000'lerde atletizme gelen sponsorların, 2013'ten sonra bir anda bıçak gibi kesildiğini gördük. Son 8 yılda atletizmin tek bir sponsoru var ve bu ciddi bir sorun.&nbsp;</li></ul><blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9);" style="color: rgb(9, 9, 9); margin: 0px 0px 1em; border-left: 2px solid rgb(94, 53, 177); padding-left: 5px; box-sizing: border-box;">İkinci faktör de bu konuda federasyonların yaptığı çalışmaların eksik olması. Doğru düzgün sporcu ve takım kimlikleri oluşturulamıyor, iyi medya beslemesi yok, değer yaratılamıyor. Örnek; Berke Akçam,&nbsp;geçen yıl dünya U20 şampiyonu oldu. İnanılmaz yetenekli, eli yüzü çok düzgün, harika bir karakter. Film yıldızı gibi bir çocuk. Gel gör ki bir ay sonra herkes unuttu; ne bir sponsor bulabildi, ne bir markanın yüzü oldu. Hatta dört başı mamur bir arayış bile yapılamadı. Aynı şartlarda bu çocuk Japonya'da olsaydı, şu anda beş sponsor anlaşması imzalamıştı muhtemelen…</blockquote><img src="https://images.aposto.com/2022/8/4/1662630997493.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.46" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">World Athletics<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Yeni jenerasyon: Türkiye'de sadece atletizmde değil, diğer sporlarda da gençler ve yıldızlar kategorisi, büyüklerden her zaman daha başarılıdır. Şu anki fark, atletizmde bu başarılı çocukların sayısının ve branş çeşitliliğinin artması. Ancak şimdilik hepsinin U20'de kalacağını söyleyebilirim. Zira altyapıdaki başarıyı üste taşıyabilecek bir sürekliliğin eksikliği, ülke sporunun en önemli sorunlarından biri.&nbsp;</li></ul>Bu gençlerin yaşamlarındaki en önemli kavşak olan 20-22 yaşlarındaki ikilem çözülemiyor. Eğitim ve gelecek kaygısı ile sporun iki seçenek olarak ortaya çıktığı bu kavşakta, kaybolan atlet sayısı yığınlarla ifade edilebilir. Berke, Pınar, İsmail, Meryem uzun süreli olsun, büyüklerde kaybolmasın diye umalım ancak şimdilik aksi olacakmış gibi görünüyor.Yetenek havuzuna bakarsak Türk atletizminde kısa vadeli projeksiyonunda yeni başarılar beklenebilir. Ama bunların çoğu altyapıda olacak. Büyükler seviyesinde, belli başlı isimler atletizmi bıraktığında 2010-2020 arasındaki dönem bir süre aşılamayacak diye tahmin ediyorum.<img src="https://images.aposto.com/2022/8/5/1662729823559.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">TRT Spor YıldızEkol ülkeleri düşündüğünüzde; Türkiye’nin nüfus, coğrafya gibi parametreler açısından öykünebileceği sistemler var mı?Türkiye, atletizmde en üst sınıftaki ülkelerin bir altındaki atılım yapan “baş altı” ülkeler arasına girdi. Daha önce onun da altındaki potansiyeli olan ama bunu kullanamayan ülkelerden biriydi. Ekol olmak başka bir durum. Türkiye'de bir atletizm ekolü yok. Belki 50'lerden 90'lara sadece mesafede bundan bahsedilebilirdi. Ama şu an mesafe branşlarında Türkiye çok zayıfladı.Bana kalırsa, Türkiye'nin önemli bir avantajı coğrafi çeşitliliği. Erzurum, Ağrı, Kars gibi dağ koşusu ve mesafeciye uygun bölgeleri;&nbsp;Mersin, Antalya, Bursa gibi sprinter havuzları;&nbsp;Diyarbakır gibi bir yürüyüş fabrikası,&nbsp;farklı bölgelerde bazı iyi antrenörleriyle oluşan atmalardaki çalışma grupları var. Bu çeşitlilik, herkesin atletizme ulaşması ve her branşın belli seviyede yapılıp, gelişebilmesi adına bazı büyük ülkelerin sahip olmadığı önemli bir artı. Bunun üzerine yoğunlaşmak gerekir.Armand Duplantis ile birlikte sırıkla atlama, atletizmde gözlerin en çok çevrildiği branş oldu. Ersu Şaşma'nın güncel ivmesiyle global bir yıldız olma ihtimalini görüyor musunuz?Ersu'nun global bir yıldız olma ihtimalini, aynı cümle içinde kullandığımız Duplantis'in bizzat kendisi ortadan kaldırıyor. Rakiplerinin 30 santim üzerinde atlayan birinin olduğu ortamda, aya gitmediğiniz sürece öne çıkma şansınız yoktur. Ersu çok yetenekli bir sporcu ama diğer başarılı sırıkçılar gibi onu geçemediği sürece ne yaparsa yapsın, Duplantis'in gölgesinde kalacaktır. Dünya 6.15 atlayan Renaud Lavillenie'yi unuttu, daha ne söyleyeyim?Global yıldızdan ziyade yerel yıldız olması önemli ama... Sırık popüler bir branş. Şu anda Ersu, olimpiyat ve dünya finalleriyle bile ülkede atletizme olan ilgiyi katladı. Mart ayında İstanbul'da yapılacak Avrupa Salon'da Duplantis'in ardında gelebilecek bir madalyanın&nbsp;— ki çok muhtemel&nbsp;—&nbsp; Süreyya Ayhan etkisi yapabileceğini söyleyebilirim.

Süreyya Ayhan ile ilgili hikayeler