<img src="https://images.aposto.com/2021/11/3/1640168644923.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.78" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable" width="550">Sevdiğimiz isimlere “içinde yaşamak istedikleri film ya da diziyi” sormaya devam ediyoruz. 29. konuğumuz <a fr-original-style="" href="http://click.revue.email/ss/c/OvZMTmFNG_ogo9mVNMFA38upbPrhaACgFDG8sjCk2AmJEd6ngIGob94u9msIdePzwP2EXuq9RyYgZ38G4V4Qdlc0bM502ysnWS8aAmd7zJ3LxYrdqgd7pGP7pLzPfMIDLWLiJL_uQoeDCiMdCiTqxqVcKXsw-xveVaOlM-WrqTPntorBWxwhYUSH-kbEw6oK/3i1/XC9LW7WxQPuKcLsIzT1KNQ/h20/pFTr5i-ExK6vJPB_HDPViA4rNBJkJNJev_Gc7BDbPL8" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: currentcolor none medium; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Onur Kırşavoğlu</a>, seçtiği filmse Muhteşem Güzellik / La Grande Bellezza.İçinde yaşamak isteyeceğim filmi ara ara düşünürüm. Acaba çılgın atmosfere sahip bir bilimkurgu mu? Huzurla yaşam sürülen, doğa harikası bir atmosfere sahip&nbsp;Terrence Malick filmi mi? Ya da Matrix'te güzelce uyuyarak Cypher karakteri gibi zengin bir hayat yaşamak mı? Hepsi kulağa hoş geliyor ve hepsinin ayrı güzelliği/eşsiz deneyim fırsatı mevcut ama benim tercihim, çok az da olsa gerçek hayatta da yaşama ihtimali bulunan&nbsp;La Grande Bellezza filmi ve onun atmosferi olurdu.Büyüleyici Roma'nın ihtişamlı mekanlarında gün boyu gezebilmek, tarihin ve modernizmin bir arada olduğu sokaklarda Jep Gambardella gibi tasasız dolaşabilmek, yakın arkadaşlarla birbirimizin şakalarına gülüp, bazen içimizdekileri dökebilmek ve elbette,&nbsp;Fellini ve&nbsp;Sorrentino referanslı, karnavalvari partilerde eğlenebilmek. Tüm bunları yaparken, şiirsel ve heyecan verici Roma'nın tüm nimetlerinden yararlanmak da cabası. Fantezi bu ya, bazı anlarda, yine filmin içindeymişiz gibi,&nbsp;La Grande Bellezza‘nın muhteşem müzikleri aniden yüksek volümle çalarsa değmeyin keyfime. Tabii bunun, başta da belirttiğim üzere, Roma'nın ihtişamına hayran olmakla ve orada yaşama isteğiyle büyük bir ilişkisi var. 65 yaşıma geldiğimde Muhsin Bey'le Jep Gambardella karışımı bir insan olabilirsem ne mutlu bana. Kutsal şehir Roma, sana geliyorum!

Bu Hafta Ne İzlesem?

• Hep kötü haberler olmaz. Biraz da kültür sanat... Çok komik ama size aynı isimde fakat tamamen farklı, aralarında zerre alaka olmayan iki sanat yapıtından bahsedeceğim. İkisinin ismi de “Hand of God” (birisi “The Hand of God” aslında). Biri Netflix’e yeni eklenen ve çok sevdiğimiz yönetmenlerden Sorrentino’nun elinden çıkma bol ödüllü <a fr-original-style="" href="https://www.netflix.com/title/81156325" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">otobiyografik film</a>, Tanrı’nın Eli. Diğeri ise benim geçenlerde tesadüfen keşfettiğim, Amazon Prime’de mevcut, Amerikan iç politikasına mistik bir bakış atan iki <a fr-original-style="" href="https://www.amazon.com/Hand-Of-God-Season-1/dp/B08B49FXST" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">sezonluk dizi</a> Hand of God . İkisi de tavsiye edilir. &nbsp;

Paket servis.&nbsp;bölümünde her hafta, sizden gelen bir temada üç film önerisinde bulunuyorum. Önerdiğiniz temanın ne olduğunda&nbsp;hiçbir sınır yok: Somut ya da soyut herhangi bir sözcük, bir kavram ya da bir his, bir ülke ya da bir mekan, bir yönetmen ya da oyuncu...&nbsp;Bu e-postaya cevap vererek, siz de tema önerinizi paylaşabilirsiniz.&nbsp;Songül Sarıkaya,&nbsp;şimdiye kadarki en ucu açık siparişle gelmiş: "İtalya." Çok spesifik siparişler de zorluyor zorlamasına ama bu kadar geniş olduğunda da ne seçeceğimi şaşırdığımı fark ettim. Muhteşem Cinema Paradiso'dan, sinemayla ilk tanıştığım yıllarda göz yaşlarımı sel eden Life Is Beautiful'a, Argento'dan Fellini'ye, Garrone'den Sorrentino'ya sayısız yönetmenin filmlerine İtalyan sineması başlı başına bir deryayken, bir de Hollywood ve dünya sinemasından İtalya'da geçen, İtalya'da çekilmiş filmler var. Ben bu siparişi İtalyan sinemasından, çok da bilinmeyen örneklerle doldurmaya karar verdim.<img src="https://images.aposto.com/2021/4/2021-05-09T02:11:16.509Z_sm.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="4.20" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Bir ilk.&nbsp;İzlediğim ilk İtalyan filmi, sanıyorum ki Life Is Beautiful&nbsp;idi. Fakat bu fazlasıyla popüler olduğundan, biraz daha ileri sarmayı tercih edeceğim. Çok sevdiğim, yukarıda adını geçirdiğim Cinema Paradiso'nun da yönetmeni olan Giuseppe Tornatore'nin Everybody's Fine&nbsp;/ Stanno tutti bene&nbsp;(1990)&nbsp;filmi, hem izlediğim ilk İtalyan filmlerinden biri hem de yönetmenin izlediğim ilk filmi. Güney İtalya'daki kasabasından kalkıp, Çizme'nin farklı büyük kentlerine dağılmış çocuklarını bir bir ziyaret eden bir babanın (Marcello Mastroianni) çocuklarının yalanlarıyla ve hayatın gerçekleriyle yüzleştiği film, 20 yıl kadar sonrasında Robert De Niro'lu oldukça kötü bir versiyonuyla Hollywood'a da uyarlanmıştı.&nbsp;Bir klasik.&nbsp;Yıllar geçtikçe İtalyan sinemasının daha eski dönemleriyle, usta yönetmenleriyle tanıştım. Geçen yaz MUBI'deki seçki sayesinde de ilk kez bir Lina Wertmüller filmi izledim. Seven Beauties / Pasqualino Settebellezze&nbsp;(1975), zamanın çok ötesinde. İtalyan mizahını trajedinin içine özenle yerleştirmiş, göz alıcı bir film. Wertmüller bu filmiyle ,Oscar tarihinde En İyi Yönetmen adayı olan ilk kadın olmuştu. Akademi'nin 49. yılına kadar tek bir kadın yönetmeni aday göstermemiş olması başlı başına bir utançkan, 93. yılında bu sayı anca 7'ye çıktı. Şaka gibi, ama değil. &nbsp;Bir keşif.&nbsp;Ve son olarak günümüz İtalyan sinemasından bir öneri: Geçtiğimiz yıl Berlin Film Festivali'nde yeni filmleri Bad Tales / Favolacce&nbsp;(2020) ile En İyi Senaryo ödülüne uzanan D'Innocenzo Kardeşler'in ilk filmi Boys Cry&nbsp;/ La terra dell'abbastanza&nbsp;(2018),&nbsp;bana göre hem günümüz İtalya'sını kusursuz bir şekilde tasvir eden bir film, hem yetenekli bir yönetmen ikilisinin kariyerini müjdeleyen oldukça başarılı bir ilk film hem de çarpıcı bir büyüme hikâyesi. Filmi üç yıl önceki Chicago Film Festivali'nde izlemiş, yönetmenlerden Fabio D’Innocenzo ve oyuncu Matteo Olivetti ile Bant Mag.&nbsp;için bir röportaj yapmıştım. <a fr-original-style="" href="https://bantmag.com/yonetmen-fabio-dinnocenzo-ve-oyuncu-matteo-olivetti-ile-ilk-filmleri-uzerine-boys-cry/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Buradan</a> okuyabilirsiniz.

Sorrentino ile ilgili hikayeler