Albüm: All Quiet on the Eastern Esplanade Süre: 39 dakika Plak şirketi: EMI Yayın tarihi: 5 Nisan 2024Londra çıkışlı The Libertines, 2000’lerin başında yıldızı iyiden iyiye parlayan indie rock sahnesinin çok konuşulan gruplarından biriydi. Vokal Pete Doherty’nin madde bağımlılığı ve Kate Moss, Amy Winehouse gibi dönemin en popüler isimleriyle yaşadığı skandallarla dolu ilişkiler grubun İngiliz magazin basınının da radarına girmesine ve sert eleştirilere maruz kalmasına neden olmuştu.Doherty ve grubun diğer kurucu üyesi Carl Barât’ın sonu gelmeyen ego savaşları nedeniyle The Libertines, birçok kez dağıldı ve tekrar birleşti. Tüm bu gürültü patırtıya rağmen grup, ardında bir neslin gençliğine damga vuran ve yirmi yıl sonra hala dinlenen indie marşları bırakmayı başardı.Grubun son kez dağılmasından kısa bir süre sonra Pete Doherty, kabuğuna çekildi ve solo çalışmalarına odaklandı. Uyuşturucu tedavisi gördü ve ailesi ile Fransa’da sakin bir hayat yaşamaya başladı. 2015’te yeniden bir araya gelen The Libertines<a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/album/6IEZVnQ1GS0oxEiIOMzJrX?si=EX76XVqRSjSjcap2WCfCvA" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">&nbsp;Anthems For Doomed Youth</a>’u yayınladı ve uzun zaman sonra yeniden müzik festivallerinde sahne almaya başladı. Bu kez karşımızda çok daha olgun, uyuşturucudan uzak durayım derken kendini yemeğe verdiğinden oldukça kilo almış ve diyabet olduğunu her röportajında vurgulayan bir Pete Doherty duruyordu. Fakat sahnedeki enerjisinden hiçbir şey eksilmemişti.The Libertines bu hafta, dokuz yıl aradan sonra yayınladıkları dördüncü stüdyo albümleri<a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/album/0RQPuyaKyrEG8lSkl089zC?si=tY7Vp6aCRq-JsYR2Ilf92Q" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">&nbsp;All Quiet On The Eastern Esplanade</a> ile tekrar karşımıza çıktı. Albüm, grubun olgunluk dönemini dinleyicisine sadece sözlerle değil müzikal olarak da hissettiriyor. Pete Doherty’nin hayata müzikle bağlandığına şahit oluyoruz. Doherty “Grup olarak uzun zaman sonra bir araya geldik. Albümün kayıt süreci tüm üyelerin katkıda bulunduğu nadir bir barış ve birlik ruhunu yansıtıyor. Bu sefer dördümüz de aynı yerde ve aynı tempodayız. Uzun zaman sonra gerçekten birbirimize bağlandığımızı hissediyorum”&nbsp;diyor.<h3 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Alkolsüz stüdyo deneyimi</h3>11 şarkıdan oluşan All Quiet On The Eastern Esplanade, oldukça hareketli, The Libertines'in eski parçalarını anımsatan&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/2pdfYE2qUW9jngrkuXbeYG?si=27f2c59bd10a4020" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Run Run Run</a> ile açılıyor. Grup, bu şarkıyı şöyle anlatıyor: “Bu parçada bir Bukowski havası var... Kasvetli hayatınızdan uzaklaşmaya çalışmakla ilgili. Zaten geçmişimizi yeniden yaşamaya çalışmak bizim de hiç istemediğimiz bir şey.” Run Run Run, dinleyiciyi grup üyelerinin yeteneklerinden hiçbir şey kaybetmediklerine ikna eden ve gitarlar etrafında şekillenen tam bir konser şarkısı.Albüm kayıtları sırasında grup üyelerinin içki içmeleri kesinlikle yasaklanmış. Böylelikle daha samimi ve ayık bir sound ortaya çıkması amaçlanmış. Örneğin<a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/69bzKh6IzsoKvSniWmstjF?si=225fec4ebb844d06" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">&nbsp;Mustang</a>’in sonunda duyulan kahkaha seslerini stüdyoda yaşadıkları neşeyi dinleyiciyle paylaşmak adına ana kayıtta tutmuşlar.Davul solosu ile başlayan<a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/5kCzLCu4BzJSVKU7iLtWP3?si=d1405a332a354244" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">&nbsp;I Have Friends</a>'in&nbsp;gitarları oldukça sert.Uzun zamandır sesi soluğu çıkmayan indie rock sahnesini ayağa kaldırmak istemiş gibiler…<img src="https://images.aposto.com/2024/3/1/1712605549128.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"> <h3 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Mülteci krizine ironik göndermeler</h3>Albümün temposu, favori şarkım<a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/0YiTirE9lABJWdTkvH2sii?si=c66bce17dfe54f85" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">&nbsp;Merry Old England</a>&nbsp;ile düşüyor. Piyanonun başrolde olduğu parçanın melankolik bir havası var. Brexit sonrası göçü konu alan, korolar ve yaylı çalgıların işitildiği bu eser, grubun şarkı yazımında önemli bir değişime gittiğini de gösteriyor. Britanya’nın toplumsal ve siyasi kargaşasıyla yüzleşen grup, hükümetin mülteciler konusundaki iki yüzlü tavrına ironik göndermeler yapıyor. Fırsatlar ülkesi olarak görülen Britanya’nın zulümden kaçanlar için bu vaatleri gerçekten yerine getirip getirmediğini sorguluyor. Şarkı, “My, my, my, my congrats on staying alive/ Hope they don’t catch you tonight” gibi çarpıcı sözlere sahip.<a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/6bFoqm3Ddh8ttOpdgRJavf?si=c15377c29f4a4fd3" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Man With The Melody</a>&nbsp;ise bir diğer hüzünlü şarkı. Doherty’nin vokali Blur solisti Damon Albarn’ı andırıyor.<a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/0j3oxNFp2Tak3LQwq13srD?si=cef045bb2ef34d4e" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">&nbsp;Night of the Hunter</a>, melodisiyle bir western filminin soundtrack’i olmaya aday. Sakin tonda ilerleyen şarkı, grubun geçmişte kalan sert günlerine uzaktan baktığı hissini dinleyicisine veriyor.<a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/0524zYVAYITDiksr46SOpY?si=657d5549438249e7" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Baron’s Claw</a> da albümün balatlarından. Akustik gitar ve üflemelilerin eşlik ettiği şarkı, Latin ezgilerine sahip. Doherty, Peter Cushing’in Baron Frankenstein karakterine gönderme yapıyor.Albüm yayınlanmadan önce single&nbsp;olarak piyasaya sürülen<a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/4nb63yCVsCbrZAmyIrhHC0?si=93b28a297fbe4576" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">&nbsp;Shiver</a>’da Barât ve Doherty’nin vokal uyumu kusursuz. İhtiyar delikanlılar, 20 yıldan uzun süredir kaostan beslenen dostluklarını kutluyor adeta. Uzunçalar, hayli duygusal bir parça olan<a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/6blZE482B1gR5npUroYfr0?si=379bdd5266ec42ab" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">&nbsp;Songs They Never Play</a> ile kapanıyor. Bu eserde Doherty’nin üyesi olduğu Babyshambles’ın 2005’teki hiti<a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/41Z2joQXOwZRBB8V6zk0A8?si=ecafd2c6f55c41a3" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">&nbsp;Fuck Forever</a>’da yer alan “They’ll never played this on the radio/ Oh they’ll never play this on the radio” sözlerine gönderme yapıyorlar. Bu şarkı Doherty’i ağlatmış: “Arabayla gidiyorduk ve o anda bu şarkı çalmaya başladı. Bu şarkıyı dinlerken aklıma Londra ile ilgili sayısız anı geliyor ve gözlerim dolu dolu oluyor.” Şarkının sonunda ise stüdyoda eğlendikleri anları duyuyoruz. Bunca zaman sonra müzik ile kendini yeniden inşa etmeyi başaran grubun, bir sonu kutlamasına şahit oluyoruz.<h3 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Gözleriniz kapalıyken dinlenecek şarkılar</h3>All Quiet On The Eastern Esplanade’ın ismi Erich Maria Remarque’ın savaş karşıtı romanı<a fr-original-style="" href="https://tr.wikipedia.org/wiki/Bat%C4%B1_Cephesinde_Yeni_Bir_%C5%9Eey_Yok#:~:text=Bat%C4%B1%20Cephesinde%20Yeni%20Bir%20%C5%9Eey%20Yok%20(Orijinal%20ad%C4%B1%3A%20Im%20Westen,anlams%C4%B1zl%C4%B1%C4%9F%C4%B1n%C4%B1%20ele%20alan%20bir%20romand%C4%B1r.&text=Im%20Westen%20nichts%20Neues%20roman%C4%B1,terc%C3%BCme%20edilerek%20d%C3%BCnyaca%20me%C5%9Fhur%20oldu." style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">&nbsp;Batı Cephesinde Yeni Bir Şey Yok</a>’a göndermede bulunuyor. The Libertines’in yaşam sevincine biraz melankoli ve bolca gitarla ortak oluyoruz. Albüm, hâlâ müzik yapabiliyor olmalarının coşkusunu dinleyiciye hissettiren oldukça güçlü bir geri dönüşü de simgeliyor. Albümdeki en iyi şarkıların yavaş tempolular olması da The Libertines gibi gürültüyü seven bir grup için oldukça şaşırtıcı.Tüm şarkılarda insanı indie rock’ın altın yıllarına geri döndüren bir hava hâkim. Verdikleri röportajlarda grubun DNA’sında şiir, punk ve kaos sevgisinin yer aldığını söyleseler de bu albümde kirli geçmişleriyle yüzleştikleri ve yaşanan her şeye rağmen hayatta kalmış olmalarını kutladıkları aşikâr.Bu arada Doherty, albümü nasıl dinlememiz gerektiğine dair bir ipucu da veriyor: “Bu albüme olan ilgim diğer kayıtlardan çok daha fazla. Bu 11 şarkı sanki benimle ilerliyormuş gibi hissediyorum ve bu kez her şeyi berbat etmek istemiyorum. Albümü de tercihen sırt üstü, gözleriniz kapalı dinlemelisiniz. Özellikle kapanış şarkısında bunu kesinlikle deneyin.”

Duende

The Libertines bu hafta, dokuz yıl aradan sonra yayınladıkları dördüncü stüdyo albümleri "All Quiet On The Eastern Esplanade" ile tekrar karşımıza çıktı. Indie rock'ın altın yıllarını anmak isteyenleri böyle alalım.

Albüm incelemesi: The Libertines - All Quiet on the Eastern Esplanade

<h3 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">The Strokes, 2000’ler müziğini nasıl değiştirdi?</h3><img src="https://images.aposto.com/2021/11/2/1638888284281.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.51" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">The Strokes, Regina Spektor, The Libertines, Skin, Blonde Redhead gibileriyle çalışmış prodüktör ve müzisyen <a fr-original-style="" href="https://en.wikipedia.org/wiki/Gordon_Raphael" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Gordon Raphael</a>, bir kitap yazdı. Odak noktasında 2000’lerin indie rock sahnesi var ve ismi The World Is Going To Love This: Up From The Basement With Strokes.&nbsp;Seattle’da doğan, uzun yıllar New York’ta yaşayan sonrasında önce Berlin sonra da İngiltere’nin Batı Yorkshire bölgesindeki Hebden Bridge’a yerleşen Raphael, kitabını geçtiğimiz şubat ayında duyurmuştu. Fakat Londra merkezli bağımsız yayınevi <a fr-original-style="" href="https://www.wordville.net/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Wordville</a>’le anlaştı ve yayın tarihi 2022’ye ertelendi.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2021/11/2/1638888297855.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.67" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><a fr-original-style="" href="https://www.nme.com/news/music/the-strokes-is-this-it-producer-gordon-raphael-on-his-new-00s-indie-book-the-world-is-going-to-love-this-3110675" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">NME</a>’ye verdiği röportajda kimi ipuçları paylaştı Gordon Raphael ve merakımızı iyice kabarttı doğrusu. Dünyanın dört bir yanından gruplarla çalıştığını ve hikâyelerini anlattıktan sonra herkesten “bunları bir kitapta yazmalısın” şeklinde tepkiler aldığını söyleyen prodüktör; pandeminin ilk ayında ev stüdyosunda şarkı yazmaya çalışırken, zihninin derinliklerinden “kitaba ne dersin?” seslerini duyduğunu ve işe böyle koyulduğunu anlatıyor.The World Is Going To Love This: Up From The Basement With Strokes kitabının temelini Raphael’in günlükleri oluşturuyor. Olayların kronolojisini korumak için kimi internet araştırmalarından faydalanmış, <a fr-original-style="" href="https://bantmag.com/s/the%20strokes/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">The Strokes</a> üyeleriyle kimi sohbetler yapmış. Gitarist Albert Hammond Jr.’ın bu anlamda çok yardımı dokunduğunu vurguluyor.“The Strokes, benzeri olmayan bir grup”Uzun süreli hafızasının iyi olduğunu ve çok fazla detay hatırlayabildiğini vurgulayan Raphael, özellikle The Strokes hayranlarını heyecanlandıracak ipuçları veriyor. Grubun çıkış EP’si <a fr-original-style="" href="https://en.wikipedia.org/wiki/The_Modern_Age" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">The Modern Age</a> ve ilk iki albümü <a fr-original-style="" href="https://en.wikipedia.org/wiki/Is_This_It" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Is This It&nbsp;</a>ve <a fr-original-style="" href="https://en.wikipedia.org/wiki/Room_on_Fire" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Room on Fire</a>’ın prodüktörü olan Raphael, kariyeri boyunca The Strokes hakkında çok fazla röportaj vermesine rağmen “kendine sakladığı” kimi anıları kitabında ilk kez anlatmış. Ayrıca kitapta hem The Strokes hem de çalıştığı diğer grupların daha önce hiçbir yerde yayımlanmamış fotoğrafları da anılarına eşlik edecek.Kitabının gruplara dair bilinmeyen detayların yanı sıra müziğin üretim aşamalarını da belgeleyeceğini söylüyor. Söz şimdi Raphael’de:“Kitabım müzik yapımının tam ortasında bizi yakalıyor. O anlarda ortaya çıkan takım çalışması ve iletişim seviyesini belgeliyor ve bu çok özel bir şey. Herhangi bir MTV röportajında duyamayacağınız şeyler. [The Strokes] albümlerinin ortaya çıkmasına son derece güçlü şekilde katkı gösteren bir ekip. Onlara bu anlamda yardım ederken, bir yandan da tüm etkileşimlerini ve müzisyenliklerine dair daha önce hiç kimsede görmediğim nadir şeyleri gözlemliyordum. The Strokes yalnızca kendi döneminden değil, önceki jenerasyonlardan da ayrılan bir grup. Bu da onları garage rock’ın yeniden doğuşu için ideal bir lidere dönüştürdü.”Zaman içinde bağımsız müzik sahnesinin imza prodüktörlerinden birine evrilen Gordon Raphael, yine de kitabının merkezinde kendisinin olduğunu vurguluyor. Grunge’la kavrulmuş 90’lar Seattle’ında çeşitli gruplarla çalarken birkaç yıl içinde New York’un aranan prodüktörlerinden birine dönüşmüş olması hikâyesinin önemli olduğu görüşünde.&nbsp;

The Libertines ile ilgili hikayeler