<img src="https://images.aposto.com/2025/10/2/1762894367825.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.79" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><span fr-original-class="customBullet" fr-original-style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block;" style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block; box-sizing: border-box;">•&nbsp; Marvin Bracy-Williams’a doping cezası:&nbsp;Erkekler 100 metre dünya ikincisi olan, ABD 4x100 metre bayrak takımında da yarışan Marvin Bracy-Williams'ın, doping yaptığı gerekçesiyle 45 ay men cezası aldığı açıklandı.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Bir adım geriden: 2022 Dünya Şampiyonası’nda gümüş madalya kazanan 31 yaşındaki atlet, testlerinin pozitif çıkmasının ardından Şubat 2024’te geçici olarak spordan uzaklaştırılmıştı. Sporcu, başlangıçta soruşturmayı engellemeye çalışmış daha sonra ihlalleri kabul etmişti.</li></ul>

Aposto Gündem

Hayat zor! Çok çalışmak, pes etmemek, sınırları zorlamak hangi işle meşgul olursanız olun olmazsa olmaz. Spor ise tüm bunları yaparken aynı zamanda milyonlara ilham verebildiğiniz bir alan olması bakımından özel bir yere sahip. Spor tarihi ve onun en popüler platformu olan Olimpiyat Oyunları, zor hayatlardan gelip madalya podyumuna çıkan, sakatlık geçirmesine rağmen pes etmeyen, ilk seferinde hayal kırıklığı yaşamasına rağmen daha güçlü bir şekilde geri dönen çelik iradelerle, sarsılmaz karakterlerle, kadere boyun eğmeyenlerle dolu.<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Wilma Rudolph: Yürüyemez denirken…</h2>20. yüzyılın öncü siyah kadın sporcularından Wilma Rudolph için hayat hiç kolay başlamadı. 1940’larda ABD’nin ırkçılığıyla meşhur güney eyaletlerinde doğup büyümek yeterince zor değilmiş gibi bebekliği ve çocukluğu boyunca hastalıklar, sakatlıklar peşini hiç bırakmadı. Tennessee’nin St. Bethlehem kentinde 22 kardeşin 20’incisi olarak, erken doğumla, yalnızca 2 kilo dünyaya gelen Wilma, çocuk felcinin ülkeyi kırıp geçirdiği yıllarda, 5 yaşında bu beladan nasibini aldı.On binlerce kişi çocuk felcinden ölür ya da sakat kalırken Rudolph yetersiz sağlık hizmetlerine rağmen hayata tutunmayı başardı ama hastalığın etkileri yıllarca sürdü. 12 yaşına kadar yürüyebilmek için dahi atel takması gereken Wilma, zayıf bacağını kuvvetlendirebilmek için her hafta 80 kilometre uzaklıktaki bir hastaneye gitti, haftada 4 gün evinde egzersiz yaptı. Evlere temizliğe giden annesi Blanche, en büyük destekçisiydi ama bu onun için kaldırması çok ağır bir yüktü.Nihayet spor yapabilecek fiziksel güce kavuştuğunda ortaya saf bir yetenek çıkmıştı. Basketbolda ve atletizmde kendini göstermesi uzun sürmedi. Melbourne Olimpiyat Oyunları’nda 4x100 metre bayrak yarışında bronz madalya kazandığında 16 yaşındaydı. İlk çocuğu Yolantha’ya hamile kaldığında ise 18.Aynı yıl spor ve eğitim hayatına Tennessee State’te devam etme şansını buldu. Hem bölgesel turnuvalarda hem Pan American Oyunları’ndaki performanslarıyla ülkenin en önemli atletlerinden biri olduğunu kanıtladı. Bu yüzden Roma 1960 Olimpiyat Oyunları’nda 100, 200 ve 4x100 metre bayrak yarışında ABD’ye altın madalya kazandırması kimseyi şaşırtmadı.Rudolph’un Roma’da “rüzgarı arkasına alarak” estirmesi, Avrupa genelinde heyecan yarattı. İtalyanların “Kara Ceylan”, Fransızların “Siyah İnci” lakaplarıyla andığı Rudolph, ABD medyasının da “kraliçesi” oldu.Roma’yı Cassius Clay (henüz Muhammed Ali olmamıştı), Oscar Robertson (NBA efsanesi olacak) gibi isimlerle birlikte Olimpiyat Oyunları’nın yıldızı olarak tamamlayan Rudolph, uzun bir Avrupa turunun ardından 4 Ekim’de memleketi Clarksville’e döndüğünde artık o gün “Hoş geldin Wilma Günü”ydü.Rudolph’un başarısı, ABD’de 1960’larla birlikte seslerini çok daha fazla duyuracak siyah kadınların da habercisiydi.<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Sakatlığa rağmen pes etmeyenler</h2><blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(30, 63, 148); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(30, 63, 148); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">“O an omzumu bıraktım sandım ama diğer omzum var dedim, devam ettim.”</blockquote>Filenin Sultanları’ndan Gizem Örge’nin Çin galibiyeti sonrası yaptığı bu açıklama belki de zorluklar karşısında yılmayan bir azimle devam etmenin özeti. Sakatlık, bir sporcunun başına gelebilecek en can sıkıcı şeylerden biri. Müsabaka öncesi sakatlık, tedavi imkanı, iyileşme olasılığı, psikolojik açıdan hazırlanma şansı gibi nedenlerle daha tolere edilebilir bir musibet ama yarış esnasında sakatlandıysanız fena… Hele ki yarıştığınız platform, Olimpiyat Oyunları gibi tüm dünyanın gözünün çevrili olduğu, 4 yılda bir parlayan bir yıldızsa bunun zihinsel yüküyle, hayal kırıklığıyla baş etmek daha zor.Olimpiyat Oyunları tarihinde sakatlandığı hâlde mücadeleyi bırakmayan, sakat bir şekilde madalya kazanan ya da en azından yarışı tamamlayan, bunu yaparken de izleyenleri duygulandıran pek çok sporcu var.Meksiko 1968’de “Ülkem beni 8.000 kilometre uzağa yarışa başlayayım diye değil bitireyim diye gönderdi” diyerek topallaya topallaya bitiş çizgisini geçen Tanzanyalı maraton koşucusu John Stephen Akhwari; Los Angeles 1984’te çeyrek finalde geçirdiği baldır sakatlığına rağmen altın madalyayı kazanan Japon güreşçi Yasuhiro Yamaşita; Seul 1988’de 3 metre tramplen atlama eleme turunda başını tramplene çarpan, kanaması dikişlerle durdurulan, buna rağmen havuzdan altın madalyayla çıkan Greg Louganis; Barcelona 1992’de favorilerden biri olarak başladığı 400 metre serisinin yarı finalinde diz sakatlığı yaşayan ve babasının yardımıyla gözyaşları içinde yarışı bitiren Derek Redmond; Atlanta 1996’da jimnastik atlama masası takım finalinde bileğini burkmasına rağmen ABD’nin Rusya’ya karşı altın madalyayı kazanmasında önemli rol oynayan Kerri Strug; Londra 2012’de yarı finalde ön çapraz bağındaki ciddi yaralanmaya rağmen maçı kazanan ve gümüş madalyayla Moğolistan tarihinin birden fazla madalya kazanan ilk sporcusu olan judocu Naidangiin Tüvşinbayar bu isimlerden sadece en bilinenleri…<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">'Mobilsen Özgürsün'</h2>Paris 2024 Olimpiyat Oyunları’nın sponsorlarından Toyota, bu isimlerin yanına yeni azim abidelerinin eklenmesi, 7’den 70’e herkesin özgürce hareket ettiği bir dünyaya ulaşılması için başlattığı “Start Your Impossible” kampanyası aracılığıyla dünyanın dört bir yanındaki sporcuların kendi imkansızını başlatmaları için kıvılcımı ateşlemeyi amaçlıyor.Toyota, Paris 2024’te tekerlekli sandalye kullanıcıları için sıfır emisyonlu e-çekiciler tedarik ediyor. Ayrıca bu araçlardan 50 tanesi Paris 2024 boyunca Paralimpik Köyü’nde hizmete sunulacak, 150 adet ise Paralimpik Oyunları’nın açılış seremonisinde engelli atletlerin ulaşımını sağlayacak.

Punto 

Olimpiyat Oyunları tarihinde, zor hayatlardan gelip madalya podyumuna çıkan, sakatlık geçirmesine rağmen pes etmeyen, ilk seferinde hayal kırıklığı yaşamasına rağmen daha güçlü bir şekilde geri dönen çelik iradeler, sarsılmaz karakterler, kadere boyun eğmeyenler.

X100 Metre ile ilgili hikayeler