22 Temmuz'da, çocukluğumdan beri metalcilikle yoğrulmuş özümü oluşturan en büyük isimlerden birini kaybettim. Metal tarihine damga vurduğu gibi, işleriyle popüler kültürü de etkilemesini bilen Karanlıklar Prensi Ozzy Osbourne; Metallica, Slayer, Mastodon, Anthrax, Pantera ve Alice In Chains gibi dev isimleri biraraya topladığı veda konseriyle son kez selamladı bizleri. Konserden 10 gün sonra ise yaşamını yitirdi.Kendi gerçekliğinin farkında, ne yapıp yapamayacağının çok net bilincinde bir adamdı. Daha 18 yaşında bile değilken sıradan biri olmayacağı belliydi. İngiltere’nin fabrika şehri Birmingham’da doğmuş olsa da şehirde hüküm süren mavi yakalı işçilerinden biri olmayacaktı. Aylak, farklı, haşarı yapısı yüzünden zorbalığa maruz kalan John Michael “Ozzy” Osbourne durumu lehine çevirmeyi öğrenecekti. Birkaç ciddi hatadan sonra elbette…Babası ona “18’ine geldiğinde ya ölmüş ya da hapiste olacaksın”&nbsp;demişti. Ozzy, kolay yoldan zengin olmak için hırsızlık&nbsp;yapmaya çalışmış ve parmak izi bırakmamak için eldiven bile takmıştı. “Parmak izi bırakmamak için taktığım eldivenler keşke parmaksız olmasaydı” diyerek hayıflanıyordu I Am Ozzy adlı otobiyografisinde. Ozzy 18. yaşını dayak yediği, zorbalık gördüğü bir hapishanede korku dolu bir ortamda geçirdi. Babası haklı çıkmıştı.&nbsp;Onu okul zamanlarında zorbalayan isimlerden biri olan Tony Iommi’nin kurduğu Black Sabbath grubuna sadece elinde bir amfi sistemi olduğu için girebilmişti. O dönemde bu cihazlara ulaşmak çok zordu. Bir şekilde elinizde enstrümanınız varsa çok iyi çalmayı bilmeseniz bile kendinizi bir grupta bulabilirdiniz. Ozzy hayattan daha büyük olan karakterini gösterebilmek için elinden geleni yaptı. Besteleri Tony, Geezer Butler, Bill Ward yapar; Ozzy söz yazamadığı için mırıldanarak vokal melodilerini bulur ve Geezer ise Ozzy’nin mırıldandıklarını söze döküp Ozzy’nin eline tutuştururdu.&nbsp;Black Sabbath daha ilk albümüyle sadece bugün bildiğimiz anlamda heavy metal’i keşfetmedi aynı zamanda doom metal ve stoner gibi türleri de göz önüne çıkardı. Hiçbir zaman sıradan bir rock grubu olmak istemediler. Korku temalarından beslenmeye başladılar; çiçek çocuklarından karanlık, şeytani sahne dekorlarıyla ayrıştılar. Zaten fabrikalarla çevrelenmiş bu şehirde çiçek çocuk olmak mümkün de değildi.Şöyle bir söylem vardır: “Bu hayatta kendimden sonra tek güvendiğim şey Black Sabbath’ın ilk dört albümüdür” diye... İçlerinden geldiği gibi yaptıkları müzikleri, işte o kadar özel ve önemli, o kadar nokta atışıydı. Ozzy enteresan ses rengi ile grubun cazdan da beslenmekten geri kalmayan müziğiyle öne çıkmaya başladı.&nbsp;Parti hayatıyla erken yaşta tanıştılar. Vol. 4&nbsp;başlıklı albümlerinin kaydı için gittikleri Los Angeles’ta o kadar yüksek dozlarda uyuşturucu kullanılmıştı ki hükümet, sırf grup üyeleri oracıkta ölmesin diye başlarına FBI’dan adamlar dikmişti. Davulcuları Bill Ward albümün kaydını hiç hatırlamadığını söyler hatta.&nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Ayrıntılara çok girmeyeyim ama Ozzy Osbourne’un yukarıda bahsettiğim I Am Ozzy (Ben Ozzy - Pegasus Yayınları) ve Tony Iommi’nin Türkçede çevirisi basılmamış&nbsp;Iron Man adlı kitaplarını okursanız nasıl ekstrem dozlarda bir particilikten bahsettiğimi anlarsınız.</li></ul><h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Heavy metalin ta kendisiyle tanışmak</h2>30 Eylül 2010 günü Kuruçeşme Arena’da Ozzy Osbourne'un bir konser vereceği açıklandığında heyecandan ellerim titredi. Hürriyet gazetesi için röportaj kovaladım ve aldım. E-posta üzerinden yaptık ki zaten telefonda olsaydı ne söylediğini anlayamazdım.&nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Konser günü ise organizatör firma BKM tarafından kulise davet edildim. Black Sabbath’ın ilk iki albümünü ve Ozzy’nin&nbsp;The Ultimate Sin albümünün plağını koltuğumun altına alıp gittim. Biz beklerken Ozzy’yi getirip fotoğraf alanına yerleştirdiler. Tek tek hepimizle fotoğraf çektirip plaklarını CD’lerini imzaladı. Öylece durdu, kameradan başka yerlere baktı.</li></ul><img src="https://images.aposto.com/2025/7/5/1754044432216.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.01" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">2010 İstanbul konseri öncesi, Barış Akpolat ve Ozzy Osbourne.Konu Ozzy olunca yan yana gelmek bile bir lütuf diye bakıyoruz elbette ama adam gerçekten de orada mıydı değil miydi bilmek mümkün değil. 18 yaşından ölene kadar rock yıldızı&nbsp;olmak kolay değil. Hayranlarla yan yana gelmek, onların gönlünü hoş etmek zorundasınız. Ozzy hayranlarını severdi ve her konserini “Hepinizi çok seviyorum” diye bitirirdi. Sadece zorunlu tutularak yaptığı şeylerden de pek keyif almadığı ortadaydı. Yaşamayı istediği hayatın zorunluluklarını yerine getiriyordu işte. Herkes gibi…Hayatın ona verdiği yıldız kumaşını en iyi şekilde işledi Ozzy. Veya eşi Sharon Osbourne tarafından &nbsp;işlenmesine izin verdi. Yıldız kumaşı çok net hissedilse de yönlendirilmeye her daim ihtiyacı vardı. Black Sabbath’tan atıldığında neredeyse evsiz barksız kalacak hâldeydi. Sonradan evlenip soyadını vereceği Sharon, onun solo olarak da grubundan daha büyük bir isme dönüşebileceğini görmüştü.&nbsp;Ozzy’yi yönetmenin kolay bir iş olmadığını biliyordu. Sharon’un kurt bir menajer olan babası Don Arden başta olmak üzere tüm tanıdıkları Ozzy’de o potansiyeli görmemişti. Hiç kimse onunla uğraşmak istemiyordu. Her zaman haşarı bir çocuk gibiydi. Aslında çok duygusaldı; çocukluğunda yaşadığı zorbalıklara karşı geliştirdiği komik ve eğlenceli tipleme ona bir yaşam alanı sunmuştu. Ama Ozzy de her stüdyo albümünde kariyerine sağlam bir tuğla eklemeyi bilmişti.&nbsp;İçki ve uyuşturucu problemi, parti düşkünlüğüyle birleştiğinde kıyamet gibi bir karışıma&nbsp;dönüşüyordu. Sharon, turnelerde Ozzy’nin alt gruplarındaki müzisyenlere onunla içmemeleri için ağır şartlar koysa da Ozzy, yasakları her zaman delmeyi bildi. Bağımlılıkları yüzünden ağır depresyonlar geçirmiş ve sahneye çıkmamak için saçlarını bile kazımıştı bir keresinde. Sharon’un zoruyla tekrar sahneye çıktı elbette, hem de kel bir hâlde. “Ozzy’nin depresyonunu sahne ve seyirciler geçirir” gibi naif bir taraftan bakmak mümkün veya “Kullanıldı” da denebilir. Kesin olarak bilmek mümkün değil.&nbsp;Alkolizm yüzünden eşi Sharon’a saldırıp boğazını öldüresiye sıktığı hikaye bilinir. Her zaman çok zor adamdı ama Sharon için bardağı taşıran son damla bu olmuştu. Ya rehabilitasyon görecek ya da boşanacaklardı. Bu olay sonrasında ciddi bir aydınlanma yaşayıp rehabilitasyona girdi. Sonrası ise malum… Gelgiti bol, depresyon ve aşırılıklarla dolu, sürekli alkol ve uyuşturucuya dönen bir hayattı onunki. Bir gerçek var ki Sharon olmasaydı Ozzy, bırakın böylesi büyük bir dünya yıldızı olmayı, hayatta bile zor kalırdı. Onu hayatta tutan tek şey önce müzik, sonra Sharon olmuştu.<img src="https://images.aposto.com/2025/7/5/1754046498079.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.52" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Ozzy'nin ölümüyle Birmingham, Aston'da buluşan hayranları tüm şehri çiçeklere boğdu. Endüstri, böyle büyük isimlere&nbsp;her zaman ihtiyaç duyar. Ozzy, kitlesini ve popüler kültürü grubuyla, solo albümleriyle, kitaplarıyla, The Guardian’daki “Ask Dr. Ozzy” köşesiyle ve MTV’deki fenomen dizisi The Osbournes ile her açıdan etkiledi.Onun ölümü sadece kendi vedası değil; Ozzy, bir döneme damgasını vuran ve hayatlarımızı şekillendiren gerçek rock yıldızlığının da belki son temsilcisiydi. Bayrağı elbet birileri devralacaktır, ancak yeni dünya düzeni ve değişen endüstri koşulları, Ozzy gibi bir karakterin yeniden ortaya çıkmasına ne kadar izin verir, bilinmez.Hoşçakal Ozzy. Heavy metal için teşekkür ederim.&nbsp;

Duende

Metal tarihine damga vurduğu gibi, yaptıklarıyla popüler kültürü de etkilemesini bilen Karanlıklar Prensi Ozzy Osbourne; Metallica, Slayer, Mastodon, Anthrax, Pantera ve Alice In Chains gibi dev isimleri biraraya topladığı veda konseriyle son kez selamladı bizleri. Konserden 10 gün sonra ise yaşamını yitirdi. Son gerçek rock yıldızlarından birinin ardından...

Hoşçakal Bay Heavy Metal: Ozzy Osbourne'un ardından

1998 yılında bütün metalcilerin en azından hayatında bir kere uğradığı Akmar Pasajı'na yapılan baskını ve buna sebep olan bir nevi cadı avına benzeyen satanist avını hatırlayanlarınız vardır. Henüz ortaokula giden bir ergen olarak, o yıl Şebek Heavy Metal Fanzinlerim yakılmıştı. Bununla kurtulduğuma seviniyordum, çünkü metal müzik dinlemem neyse ki yasaklanmamıştı.Böyle bir av devam ederken Türkiye’de heavy metal müzik üretmeye ve konserler verilmeye devam edildi. Düşününce büyük bir şey... Ortadoğu ve Avrupa’nın ortasında kalmış Türkiye’de yaşadıklarımıza bakınca, Montesquieu’nün coğrafyanın gündemimizi belirlediği tezini onayladığımı belirtmeliyim. Zira yaşadıklarımız Avrupa ve Ortadoğu'nun tam bir karışımı.Zor şartlar altında müzik yapmanın ve daha spesifik olarak heavy metal müzik yapmanın ne demek olduğunu bu sebeple Türkiye’de az buçuk biliyoruz. Lakin bugün sizi Afganistan ve Suudi Arabistanlı heavy metal gruplarına götürmek istiyorum.İlki Suudi Arabistanlı black metal grubu Al Namrood (Babil Kralı Nemrut). Bildiğiniz gibi black metal, Norveç’te Hristiyan dinine karşı doğmuş bir metal müzik türevi. Sözlerinde genellikle satanik unsurlar bulunan oldukça sert, scream vokalli bir müzik türevi. Bir black metal grubunun şarkılarını dinlemeden hangi müziği icra ettiklerini yüzlerine bakarak hemen anlayabilirsiniz. Bu kolay anlaşılırlık siyah-beyaz makyajlarından geliyor. Ve Norveç hükümeti black metal müziği Norveç’in geleneksel müzikleri olarak kabul etmiş, ders kitaplarına da eklemiştir.Şimdi esas can alıcı nokta böylesi bir müzik tarzının Suudi Arabistan’da icra edilmesi bana göre. Al Namrood black metal grubunu ilk dinlediğimde inanamamıştım. Çünkü çıktıkları ilk günden günümüze kadar varlıklarını sürdürebilmiş bir grup olmuş Al Namrood. Grup üyelerinin tabii ki takma isimleri var. Bu diğer black metal gruplarının da takip ettiği bir uygulama olabiliyor (hip-hop grupları gibi). Çalıştıkları prodüksiyon şirketinin adı: Sheytan Productions. Grup bugüne kadar yedi albüm ve üç single &amp; EP çıkarmış. Şarkı sözleri Arapça. Fakat düşününce Al Namrood, bırakın Suudi Arabistan’da black metal müzik icra etmeyi, sözlerini de anadillerinde yazıyor. Yani kimsenin sözlerinde ne yazdığını anlamaması mümkün değil. Sözleri genellikle politik ve ek olarak sözlerde İslam öncesi dinlerinden ve Arap tarihinden motifler de var.Afganistan’dan öncelikle Aryana Sayeed’den bahsetmek istiyorum. İcra ettiği müzik tarzı bana Şebnem Ferah’ı hatırlattı. Fakat sözleri sert ve eleştirel. Kanat şarkısı haricinde ana akım müzik icra ettiğini anlıyorum. Gitaristinin de kadın olması ayrıca tebrik edilesi. (Kliplerine için <a fr-original-style="" href="https://www.youtube.com/watch?v=xPmij7P-7Gs" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a> ulaşabilirsiniz.) Afganistan’daki düzeni ne kadar eleştirdiklerini anlamak için Deri-Farsçası bilmeye gerek yok, klip yeterince iyi ifade ediyor. Ağustos ayında gerçekleşen rejim değişikliği ardından tahmin edildiği gibi Aryana Sayeed, Afganistan’dan kaçmak zorunda kalmış. Anladığım kadarıyla kendisi şimdi Türkiye’de.Afganistan’dan bir diğer grup ise Afreet. İlk albümleri grindcore tarzı sanıyorum fakat yine rejim değişikliği ardından yayınladıkları klipleri My Land is Breaking&nbsp;harika bir müzikal altyapıya sahip. Bana İsveç death metal grubu Soilwork’ü hatırlattı. Klibin girişinde şarkıdan elde edilecek gelirin Afganistan’dan kaçmak zorunda kalan müzisyenlere verileceği bilgisi paylaşılıyor. Ve inanın izlerken ve sözlerini dinlerken gözyaşlarıma hakim olamadım. Şöyle söylüyorlar: Yalnız mı ölmeliyiz, korkarak mı ölmeliyiz? Kimse bizi hatırlayacak mı veya isimlerimizi?<a fr-original-style="" href="https://www.youtube.com/watch?v=Trlz9C9vpEM" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://embed.apos.to/assets/2021/9/2021-10-15T18:17:57.672Z.png" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a>

he ile ilgili hikayeler