<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(211, 187, 171); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(211, 187, 171); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">“Ağaçların arasına kaçmak cennete kaçmaktı daima.”</blockquote>John FowlesSon zamanlarda anın içinde kalabildiğimiz zaman dilimleri o kadar kısıtlı ki bu yazımda bu duygu bütünlüğünü yakalayabildiğim ve deneyimleyebildiğim bir süreci ve onu mümkün kılan dış etmenleri paylaşmak istedim. İçinde bulunduğum orman, kuşların ve tavukların heyecanlı gürültüsü, hafif bir rüzgarla burnuma gelen bitki kokusu... Burası Yalıkavak - Gökçebel dağlarında doğal yapısı bozulmamış bir ekolojik çiftlik. Bilgisayarınızı, kitabınızı, yanında iyi hissettiğiniz ve sohbetine doyamadığınız arkadaşlarınızı da alıp tüm günü yeşile doyarak geçirebileceğiniz bir yaşam alanı. Sanırım bu yazıda en çok zorlanacağım şey, burayı doğru bir şekilde adlandırmak olacak çünkü doğanın sonsuzluğuna uzanan bir alana sınırlar çizerek onu bir tanıma sığdırmanın haksızlık olduğunu düşünüyorum.Burada organik tarım ve perma kültür prensipleri kullanılarak tıbbi ve aromatik bitkiler, meyveler ve mevsimlik sebzeler yetiştiriliyor. Temel prensibi ise sürdürülebilirlik. Yaşadığımız yüzyılda çevremizdeki herkesin bangır bangır bağırdığı ama maalesef ki içselleştiremediğimiz bir prensip. Bence bu sorunun temeli de en başta bahsettiğim konu, doğanın insanüstülüğünü kabullenememe durumumuz. Hâl böyle olunca yaptığımız çoğu şey o kadar eğreti kalıyor ki... Plastik bardaklar kullanırken cam pipetlere yöneliyoruz, çoğumuz evdeki çöplerimizi bile ayırmıyoruz. Hayat döngümüzün merkezinde olan ve her zaman pişmanlıkla sonuçlanan&nbsp;“zamanında değerini bilememe, kaybedince anlama” meselesine dönüyor konu. Tahrip edilmemiş, aksine korunmayı başarabilmiş bir ormanın içindeyken zamanında değerini bilemediklerimiz hakkında daha derinlemesine konuşabiliyoruz. İşte yeşilin içinde bir deneyimin ne kadar önemli olduğunu anlatan en güzel nokta bu, beş duyumuza dokunarak zihnimizde kendine bu kadar özel bir yer edinebilmesi…Sonsuz yeşile uzanan bir manzarada, tamamen organik ürünlerle hazırlanan lezzetli bir kahvaltı sonrası aromaterapist Karatay Bey ile burayı gezmeye başlıyoruz. Daha önce kokularını bile ayırt etmekte zorlandığım bitkilerin hikâyelerini dinlemek, onları koklamak, toplamak, tatmak bu deneyimin en güzel anıydı. Ölmez otu ya da çiçeğinin sonsuzluğa uzanan hikâyesini de ilk kez burada dinledim. Antik Çağ'dan beri peşinde olduğumuz yaşam döngüsünün simgesiymiş meğer bu sarı çiçekler. Yol kenarlarında defalarca karşılaşmışız ama hiç tanışmamışız kendisiyle. Hikâyesini dinleyince benim için bir çiçekten öte, sembole dönüşüyor. Kuruyan yaprakları döküldükçe tekrar doğan, kendi sonsuzluğunu yaratmayı başarabilen bir sembol. Bittiğini sandığımız anlarda tekrar başlayabilmenin sembolü, kendi sonsuz devinimini yaratmanın sembolü, elinde tuttuğu yaratıcı gücü mütevazı şekilde kullanabilmenin sembolü…<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(211, 187, 171); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(211, 187, 171); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">“Cehennemin modern versiyonu amaçsızlıktır. Doğa özellikle bundan zarar görüyor ve bizim ona kayıtsızlığımız ve düşmanlığımız onun tek amacının var olmak ve varlığını sürdürmek gibi görünmesiyle yakından ilişkili.”</blockquote>Varlığını sürdürebilmek için çabalayan bir oluşuma dahil olabilmenin tek yolu belki de ona hakim olamaya çalışmak değildir. Kurmaya çalıştığımız hakimiyet bağıdır belki bu ilişkiyi zedeleyen? Hissedebilmek bizim doğayla kuracağımız en sağlıklı yolun ilk adımı...Bu keyifli gezi sonrası Gizem’in bahçeden topladığı eriklerle yaptığı crumble'ı yerken haftalık olarak değişen menü hakkında sohbet ediyoruz. Mutfaktan çıkan lezzetler de doğanın cömertliğinin izlerini taşıyor ve içinde doğallığın dengesini barındırıyor. Yolunuz Bodrum’a düştüğünde her şeyden önce kendiniz için burayı ziyaret etmenizi öneriyorum. Anda kalabildiğimiz kısacık bir zaman dilimi bile bizi tüm kış iyi hissettirmeye yetiyor!📚 Doğa, anda kalmak demişken birkaç kitap önerisi bırakalım buraya:<ul fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Ağaçlar - John Fowles</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Ağaçlar - Herman Hesse</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Ağaç Diken Adam - Jean Giano</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Gürültü Çağında Sessizlik - Erling Kagge</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Bir Ağacın Altında - Selçuk Demirel</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Dünyaya Orman Denir - Ursula K. Le Guin</li></ul>

perma kültür ile ilgili hikayeler