Film:&nbsp;CloseYönetmen:&nbsp;Lukas DhontSüre:&nbsp;104 dakikaYapım yılı:&nbsp;2022Belçika’dan genç ve kuir bir yönetmen Lukas Dhont, ilk filmi Girl&nbsp;ile yarıştığı 2018 yılındaki Cannes Film Festivali’nden üç ödülle ayrılmıştı: Seçkideki ilk-filmlerden birine layık görülen Altın Kamera, festivalin kuir ödülü Kuir Palmiye ve eleştirmenlerin verdiği FIPRESCI ödülü. Girl, balerin olma hayalleri kuran on beş yaşındaki trans genç kadın Lara’nın bir yandan cinsiyet uyum sürecinde bir yandan da balenin acımasız ve rekabetçi dünyasında maruz kaldığı psikolojik ve fiziksel zorlukları konu alıyordu. Dhont’un dört yıl sonra gelen bir sonraki filmi Close&nbsp;da prömiyerini Cannes’da yaptı; Dhont bu kez ana yarışmada yer alıp Grand Prix’yi Claire Denis gibi usta bir sinemacıyla paylaştı. Belçika’nın 95. Akademi Ödülleri için seçtiği film, En İyi Uluslararası Film kategorisinde Oscar adayı oldu.<img src="https://images.aposto.com/2023/3/4/1682023552921.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Close | Kaynak: İKSVClose,&nbsp;bir değişimin ve değişime yenik düşen bir yakınlığın hikâyesi. 13 yaşındaki Léo ve Rémi'nin yakın ilişkisi, okul başladığında sarsıntıya uğruyor. Rémi'nin Léo'ya dostluğun dışında hissettiği şeyler olduğunu anlamak çok zor değil, bunların karşılıklı olup olmadığıysa muğlak. Toplumun o toksik erilliğinin, tek normale tapınma saçmalığının henüz 13 yaşındaki çocukların bile kalbini kırdığını görmek can acıtıyor. Duyduğu fısıltılarla, kendilerine yönelen ima, bakış ve işaretlerle her gün biraz daha geri çekmeye başlıyor Léo kendini.Rémi, Léo uzaklaştıkça karnından bıçaklanmış hissediyor ve bir gün onu okula başladıklarından beri ayrı düştükleri tek dünya olan hokey antremanında ziyaret etmeye gidiyor. Spordan zerre anlamasa, orada olduğunda birlikte vakit geçiremeyecek olsalar da üstelik. Bu ziyareti belki onun konserini izlemeye gelmiş Léo'ya bir iadeiziyaret olması, belki dışında kaldığı o dünyayı merak ettiği, belki de sadece Léo’yu özlediği için yapıyor Rémi. Léo ise sahanın kenarına yaklaşıp şöyle diyor ona: "Niye geldin ki?” Yakınlıklarının uzaklığa dönüşmeye başladığı anların hepsinin içinde Rémi’nin canını en çok acıtanın bu olduğunu tahmin edebiliyorum.Filmin olay örgüsüne ve duygusal yüküne dair sürprizleri bozmamak için daha fazlasını söylemek istemiyorum. Fakat söz konusu duygusal yükü üzerinde çok iyi taşıyor Lukas Dhont'un sineması. Tüm büyüsüne ve huzur dolu renk paletine rağmen masumiyetin yitişini, trajedilerle büyümeyi, toplumun beklentilerine yenik düşen mutluluk ihtimalini, pişmanlığın altında ezilmeyi tüm gerçekliğiyle yüzüne vuruyor.<img src="https://images.aposto.com/2023/3/4/1682023595157.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Close | Kaynak: İKSVNedense bazen kuir sinemanın kendine toplumsal, sınıfsal ya da kültürel olarak ezilen, dezavantajlı baş karakterler seçmesi, o karakterlerin dış etkenlerin ya da toplumdaki diğer bireylerin fiziksel ya da psikolojik şiddetine uğraması gerektiği düşünülüyor. Fakat bu düşünüş şekli toplumsal ya da ekonomik olarak avantajlı; içinde bulunduğu toplum tarafından kabul görmüş ve rahat ettirilmiş bireylerin duygularını hiçe sayıyor gibi geliyor bana. Genelin hâkim olduğu bir örnek vermek gerekirse, Call Me by Your Name’deki açılma sahnesinin kabullenici bir babanın duygusal konuşmasıyla sonlanması ya da söz konusu ailenin varlıklı ve eğitimli olması, Elio’nun içinde fırtınalar kopmadığı açılma ve kendini kabullenme sürecinin zorlu olmadığı anlamına gelmiyor. Bu hikâyenin edebiyata ya da sinemaya taşınmasını gereksiz ya da değersiz kılmıyor.Lukas Dhont’un henüz iki filmden oluşan filmografisi de bu çizgide ilerliyor: Girl’de Lara’nın yaşadıklarının temelinde cinsiyet kimliği nedeniyle dışlanması ya da zorbalığa maruz kalması yok. Aksine Lara, destekleyici bir aileye ve cinsiyet uyum sürecine ergenliği sırasında başlayabildiği bir sağlık hizmeti erişimine sahip. Yaşadıklarının esas sebebi öz-kimlik arayışı ve balenin onu fiziksel olarak zorlayışı. İki beyaz çocuğun etrafında dönen Close’un hikâyesi de dış etkenlerin yarattığı baskıdan, şiddetten ya da ayrımcılıktan değil, bunun gerçekleşme ihtimalinin yarattığı korkudan kaynaklanıyor. Dhont, Léo’nun kendisine sunulan rahat ailevi ve toplumsal koşullara rağmen başkalarının ne düşündüğünü neden gereğinden fazla umursadığını merak ediyor ve nihayetinde bunun neden olduklarının onda yarattığı pişmanlıkla ilgileniyor.Nerede izleyebilirsin?&nbsp;Close,&nbsp;bugün Mubi kataloğuna eklendi. Yönetmenin önceki filmi Girl&nbsp;de birkaç haftadır Mubi’de.Benzer işler:<ul fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Little Men (2016, Ira Sachs)</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">SummerStorm / Sommersturm (2004, Marco Kreuzpaintner)</li></ul>

Duende

Belçika'dan Lukas Dhont, En İyi Uluslararası Film  dalında Oscar adayı Close'da kopan bir bağın yasını tutuyor.

Close: Lukas Dhont'la Yakından Uzağa

• <a fr-original-style="" href="https://www.bloomberg.com/news/articles/2022-09-07/internet-connected-devices-may-have-to-meet-new-eu-requirements" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Providers of internet-connected technology</a> —from Apple iPhone software to baby monitors— will have to meet new cybersecurity requirements in the EU or face fines and possibly have the product taken off the market, according to a draft proposal seen by Bloomberg.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">What it means: The European Commission’s new Cyber Resilience Act, set to become public next week, is aimed at improving the security of the so-called “Internet of Things” devices in the face of surging online attacks across the globe, which amounted to roughly $6 trillion last year alone.</li></ul>

Aposto World

<h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">İstanbul ve Tel Aviv’den müzisyenleri bir araya getiren iş birliği albümü Remotely Close, dijital platformlarda yerini aldı&nbsp;</h3> Nedir? İstanbul’dan HOOD Base ile Tel Aviv’den Nuweiba Records ve ArtIsrael tarafından hayata geçirilen Remotely Close, farklı müzik türlerinde üretimleri bulunan on dört sanatçıyı, yedi şarkıda bir araya getiriyor. Komşu coğrafyalarda, birbirini besleyen seslerle büyüyen sanatçılar, ortak hislerden ilham alarak yaşadıkları toprakların müzikal mirasını şimdiki zamanın ruhuyla birleştiriyor. Kayıtları pandemi koşullarında, çoğunlukla ev stüdyolarında gerçekleştirilen şarkıların prodüksiyonu da albümde yer alan müzisyenlere ait.&nbsp;Hip hop, caz, elektronik müzik gibi türlerin kesişiminde, Anadolu, Akdeniz ve Orta Doğu melodilerinin birbirinin içinde eridiği yerden seslenen Remotely Close şimdi tüm dijital platformlarda.

se ile ilgili hikayeler