Queens of the Stone Age, In Times of New Roman...

Albüm: Queens of the Stone Age, In Times of New Roman...

Süre: 47 dakika

Plak şirketi: Matador Records

Yayın tarihi: 16 Haziran 2023

25 yılıyla Queens of the Stone Age

20. yüzyılın sonunda başladıkları müzikal yolculuklarına 21. yüzyılın başıyla Rated R (2000) ve Dave Grohl ortaklığında yaratılan Songs for the Deaf (2002) albümleriyle hız veren Queens of the Stone Age (QOTSA), o zamandan beri nevişahıslarına münhasır bir gitar müziği üretti. Stoner rock olarak etiketlenen; bangırtılı ve kirli gitar manzaralarının çapraşık bir rock kompozisyonuna el verdiği riff zengini QOTSA müziği, kendini çağdaş alternatif rock'tan keskince ayrıştırdı. Bunda; grubun sıra dışı bir melodiklik, arena rock'a yaklaşan bir görkemlilik ve bunların ötesinde konumlanan ve sert bir müzikal dokuya yerleşen "rock 'n roll virtüözlüğü" gibi faktörlerin etkili olduğu söylenebilir. 

Tek sabit üyesi Josh Homme (vokal, gitar) liderliğinde 2017'ye kadar 4 uzunçalar daha yayımlayan QOTSA, kendileriyle özdeş bir ses mirası kemikleştirmiş ve araya ...Like Clockwork (2013) gibi diskografilerinin en parlak işlerinden birini yerleştirmişti. Öte yandan Homme'un bir üçleme olduğunu açıkladığı albüm serisinin ikincisi Villians (2017), grubun vasat bir garaj rock standartına tutulduğu yaratıcı bir geri adım olmuştu. Tümüyle Queen'lerin prodüktörlüğünde üç farklı stüdyoda kaydedilen 8. QOTSA uzunçaları In Times New Roman... ise bu üçlemenin sonu, Homme'un tabiriyle yaşanmışlıklarından edindiği tecrübelerin bir özeti ve grubun diskografisinin en törpülenmemiş ve en direkt gitar primitifliği.

^{Queens of the Stone Age, In Times of New Roman...}

In Times of New Roman...

Josh Homme, yakın geçmişinde çeşitli çalkantılı süreçlerin fırtınalı duraklarından geçti. Eski eşi Brody Dalle'yle 2019'da başlattığı ayrılık süreci çocukları için giriştiği bir velayet mücadelesine dönüştü. Dahası, tüm bu karmaşasın ortasında, 2022 yılında kansere yakalandı ve tedavisi için bıçak altına yattı. Homme'un "hayatımın en karanlık 4 yılıydı" sözleriyle ifade ettiği bu zaman dilimi Dalle odağında sevgiye, güvene, samimiyete ve sözlerin gücüne olan inancını yitiren müzisyenin kişisel bir kıyamet hâlini kolektif konu başlıklarına genişlettiği hayli mahrem bir albüme kapı araladı. 

In Times of New Roman'ı, Brody Dalle ve Homme'un için çürük, yozlaşmış ve dekadans içerisinde apokaliptik bir geleceğe doğru koşturan modern toplumların güncel konjonktürü etrafında kurulan bir diskur üzerinden yorumlamak mümkün. Bir taraftan şahsi yaşamındaki "ötekine" olan inancını yitiren ve "Don't say you love me no more / Thought we were equals / Broken peoples keep score, yeah / Don't say you really care, as if you really do / Who would believe in you now?" diyen Homme, diğer yandan ise günümüzün başarı uğruna içselleştirilen kariyerist itaatçılığını hedef aldı:

Climb that ladder?
You gotta hold your tongue
You better turn a blind eye 'fore they take your other one
Kneel and bow
Take your licks
You gotta swallow your pride
Hope success comes quick
Back that up

Made to Parade, Queens of the Stone Age

Boneface'in Iron Maiden'ın görsel kataloğuna yakışabilecek sürreal ve grotesk kapak tasarımına bakın örneğin. Bir adamın dehşetengiz ve feminen kollarla sıkıştırıldığını; Straight Jacket Fitting şarkısında "kurtulmak için yüzleşilmesi gerektiği" salık verilen şeytanların bir sembolü diyebileceğimiz korkunç bir kurdun "yeni zamanları üstüne giyinen" Homme'un içinden baş çıkardığını görebilirsiniz. İşte bu tasarımda cisimleşen hâletiruhiyeyle In Times of New Roman...; temelinde geriye dönüp bakan, yaşanmışlıkları muhasebe eden ve hayatın dip noktalarını tüm açıklığıyla deneyimleyen bir derleme. Öyle ki albümde müzikal kimlikten, ses motiflerinden ve belki de QOTSA'in en organik prodüksiyonundan daha ziyade öne çıkan şeyin kurguladığı anlatı olması da onun Homme'un yaşanmışlıklarını ve psikolojisini şeffaflaştıran akışı denebilir. 

Öte taraftan, Josh Homme'un "Çiğ ve vahşi olan; ilk notasından itibaren tonuyla şiddet yayan bir albüm yapmak istedim." sözünde kristalize olan In Times of New Roman...'ın müzikal kalitesi, anlatısının yüzleşmeci hiddetini ve amansız eleştirelliğini yansıttı. Belki QOTSA'in alametifarikası müziği radikal bir dönüşümden geçmedi. Ancak The Stooges'ın Fun House'ının garage rock'ının  "kayıt kirliliği" (Bkz: Paper Machete) ve Black Sabbath'ın Paranoid'ini andıran (Bkz: Negative Space) eksantrik gitar riff'leriyle reverb dolu basların heybetli etkileşimi, Queens'leri hiç olmadığı kadar canlı bir müzikaletiyle, lo-fi bir yapımcılıkla tanıştırdı. Grubun kısıtlı olsa da dahil ettiği yaylı aranjmanlar ve synthesizer'lar, albümün geneline hakim olan ehilleştirilmemiş ve keskin rock 'n roll estetiğine eklemlenerek onu katmanlaştıran ses parçaları oldu.

In Times of New Roman…, Josh Homme’un inişli çıkışlı ve olaylı son yıllarının gölgesinde ilerleyen; onun zihninin ve psikolojisinin sınandığı anları ayyuka çıkaran ve bu hâliyle münzevi olanı kamusal alana taşıyan bir uzunçalar. Öte yandan aldatılmış, ihanete uğratılmış, bir ötekisine dair inancı ve umudu baltalanmış Homme’un kasvetli bireyselliğini toplumsal bir satire döktüğü; günümüz dünyasının ve çağdaşlarının trajik durumlarını hedef tahtasına da koyan bir çalışma. Müzikal olarak ise, sabrı tükenmiş sinirli bir insanın şeytanlı âhvalini filtrelemeden yansıtan, Queens of the Stone Age’in en yontulmamış gitar gürültülerini özdeşleştikleri girift ve debdebeli bir kompozisyonda buluşturan yeni, ancak konforlu bir yaratım.