Kasa Galeri’de devam eden dünyaya uzanmak sergisini, serginin küratörü Gamze Öztürk anlattı. Gamze bir mimar, küratör ve araştırmacı. 10 yılı aşkın bir süredir İstanbul Bienali’nin ekibinde yer alıyor ve şu an Sergi ve Programlar Yöneticisi görevini sürdürüyor. Aynı zamanda da İstanbul Teknik Üniversitesi’nde “küçülmenin mekansal boyutlarını” ev üzerinden araştırdığı doktorasına devam ediyor. Bugünlerde Kasa Galeri’de küratörlüğünü üstlendiği serginin heyecanı içinde. Aynı heyecanı ben de duyuyorum zira sergide eserleriyle yer alan Gözde Mulla’yı farklı işlerden tanıyor, Özge Enginöz’ün çalışmalarını ilgiyle takip ediyorum. Fakat heyecanımın bir de kişisel bir sebebi var.Geçen yıl Gamze, Ankara’daki bir tanıdığından bahsettiğinde kendisine iletmesi için bir Ankara haritası vermiştim. Sonradan anladık, bahsi geçen kişi Gözde Mulla’ydı. Geçen yaz ilk kez Galeri Siyah Beyaz’da yüzyüze tanıştığımız ancak Ankara’da kendiliğinden kurulan yaratıcı ve dayanışma odaklı bağların itici kuvvetiyle tanışıklığımızın daha evvele dayandığı Gözde’nin, Gamze ile bir sergi yapacağı fikri beni çok heyecanlandırdı. Nitekim, Özge Enginöz’ün de katılımıyla bu değerli üç ismin ortaklığında ortaya çıkan işin kıymeti bir yana, kültür-sanat alanında çok uzun yıllardır Ankara-İstanbul arasında kurulan bağlara, bu organik ilişkiye, bir iplik daha eklenecek olması, bu bağın kıymetli işlerle her an kuvvetlenmesi, dünyaya uzanmak sergisini benim için ayrı bir yere taşıdı.dünyaya uzanmak, önce varlığımızın zorunlu sınırı olan bedeni, ardından bedenin konumlandığı evi aşarak dünyayla kurduğumuz ilişkiye bakıyor. Gözde ve Özge’nin çalışmaları diyalog kurarken bazen birbirini tamamlıyor, bazen yol ayrımına gidiyor. Kasa Galeri’nin mekanı bir koridor ve üç odalı bir eve dönüşüyor, kapılar, eşikler belirleniyor, bazen dört duvarın bazen dünyanın merkezine insanı, onun eylemlerini ve ilişkilenme biçimlerini koyuyor.İnsan ve dünya… Çok katmanlı, kompleks, curcunalı bir ilişki evreninden bahsediyoruz. Bu ilişkiler evrenini “ev” üzerinden anlatan serginin ilhamını merak ediyorum.Özge ve Gözde ile bizi buluşturan ev konusu oldu. Üçümüz de uzun süredir ev üzerine çalışıyoruz. Evi merkezine alan bir sergi yapma niyetiyle biraraya geldik. Çalışmaya başladığımızda üçümüz de farklı şehirlerde yaşıyorduk. Zoom üzerinden yaptığımız ilk buluşmalarda, birbirimizin eve hangi açılardan baktığını keşfetmeye çalıştık. Çokça tartışılan bir konu olduğu için evi hangi bağlamda ele alacağımızı bulmamız gerekiyordu. Bu aşamada, Özge ve Gözde’nin çalışmalarını konuşmaya başladık. Çalışmalar arasında beliren bağlantılar bizi “dünyaya uzanmak” kavramına götürdü. “Dünyaya uzanmak”, bir varlığın kendi sınırlarını aşarak çevresiyle bağ kurmasına ve dünyayla bir bütün olmasına işaret ediyor. Sergi, bu ilişkiler ağının olanaklarını ev üzerinden araştırmayı amaçlıyor.<img src="https://images.aposto.com/2025/1/4/1738842479870.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.50" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Gözde Mulla, An(dırış) Serisi, 2013. Arşivsel pigment baskı, 36x25cm; 36x70cm; 25x35cm.&nbsp; Fotoğraf: Fatih YılmazSerginin anlatısı Kasa Galeri’nin mekansal kurgusu etrafında şekilleniyor. Sergi kurgusu hakkında neler söylemek istersin?&nbsp;Sergi üç bölümden oluşuyor. Her bölümde, eve farklı bir ölçekten yaklaşıyoruz. Mimarlık Üzerine On Kitap’ta Vitruvius, ilk barınağın doğuşunu ateşin keşfedilmesine bağlar. Sanatçıların ateş kavramını ele aldığı çalışmalarının bulunduğu ilk bölüm, evin kuruluş anına işaret ediyor. Bu bölümdeki çalışmalar, aynı zamanda tüm canlıların ev ile olan katmanlı ilişkisini konu alıyor. İkinci bölüm, ev ölçeğine odaklanıyor. Evin içine girdiğimiz bu bölümde, evle gündelik ilişkilenme biçimlerine ve bunların oluşumunda etkili olan unsurlara dikkat çeken çalışmalar yer alıyor. İnsan ölçeğine odaklanan son bölüm, kişinin mekanda, mekanın da kişide bıraktığı izleri takip ediyor.Bu ikili diyalogun en cezbedici, can alıcı yanı ne? Ana kurguyu besleyen provoke edici veya birbiriyle çelişen bir yanı da var mı?&nbsp;Sanatçıların çalışmaları kimi zaman birbirini tamamlayarak, kimi zaman da farklı bakış açıları sunarak anlatıyı kuvvetlendiriyor. Serginin üç bölümlü anlatısının şekillenmesinde, bu diyaloğun sunduğu olanaklar etkili oldu. İlk bölümde, birbirini tamamlayan çalışmalar izlenirken; ikinci ve üçüncü bölümde, bu bölümlerin ihtiyaç duyduğu çok sesli anlatıyı mümkün kılan çalışmalar yer alıyor.Özge Enginöz, “ateş taşıyıcısı” olarak bilinen ve konakladığı ağaçları yok eden kav mantarlarını topluyor. İlk bölümde yer alan, heykel formuna kavuşan mantarlardan oluşan Ateş Taşıyıcıları (2022) başlıklı yerleştirmenin devamında Gözde Mulla’nın İçeride Bir Yerde (2021) serisinden bir resim görülüyor. Sanatçının Türkiye’de gerçekleşen orman yangınlarından yola çıkarak ürettiği bu seri, insanın üzerinde yaşadığı gezegene verdiği zararı kayıt altına alıyor. Yine ilk bölümde yer alan, Enginöz’ün ev şeklindeki bir kumbaradan ışık sızan&nbsp;Uykuda (2024) başlıklı çalışması, bir mekandaki hayat belirtisini temsil ederken, sanatçının üç boyutlu bu çalışmasıyla etkileşim kuran Gece Serisi: Az Sesli (2020) başlıklı çalışması ile Mulla, uzakta beliren bir ışığın resmini gösteriyor.<img src="https://images.aposto.com/2025/1/4/1738842290911.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Özge Enginöz, Uykuda, 2024. Işıklı kumbara, 15x16x11 cm. Fotoğraf: Fatih YılmazSerginin ikinci bölümünde, Enginöz’ün Ev Hareketsiz Çocuğu Kucaklar (2022) serisi yer alıyor. Yanma, yok olma, bozulma ya da kül olma süreçleri çerçevesinde dünyayla ve birbirimizle ilişkilenme biçimlerimizi sorgulayan sanatçı bu seride, evin kurulmaya devam edişine ve tamamlanmayan tabiatına işaret ediyor. Gözde Mulla’nın Yastığım Nerede?&nbsp;(2017) ve Neredeyim? (2017) çalışmaları, evin içinde gözden çıkarılan bazı alanlara dikkat çekerek bir mekan olarak evin imkanlarını anlamaya çalışıyor. Ayrıca, Mulla İçeride Bir Yerde (2021-2022) serisinden iki resmiyle, şiddet metaforu olarak kullandığı yangın imgelerini odaların kuytu köşelerinde göstererek evin duyumsama alanını genişletiyor. Enginöz, Ailenin Geometrisi (2022) başlıklı çalışmasıyla Virginia Woolf’un Deniz Feneri isimli kitabındaki aile üyelerinin iç seslerinden yola çıkarak her bir üyenin kendi geometrisine kavuştuğu üç boyutlu formlar yaratıyor. Evle gündelik ilişkilenme biçimlerini yapıcı ya da yıkıcı bir şekilde etkileyebilen aile üyeleri sanatçının üretimiyle biraraya geliyor.Serginin üçüncü bölümünde, Özge Enginöz nesnelerin kabul gören anlamlarını sorguladığı Zamanla Yok Olan (2022) serisiyle, aynı zamanda ev mevhumunu irdeliyor. Gözde Mulla, mekanın belleği ile siyasal, toplumsal ve kültürel olguların mekandaki yansımalarını boşluk ve eşik kavramları üzerinden ele alıyor. Bir kapı eşiğinde iki figürü resmettiği Mekan Deneyimleri Serisi: Arada, Orada, Şurada, Burada (2025) başlıklı çalışmaları ile Mulla, eşik kavramını mekansal ve düşünsel olarak sorguladığı bir kurgu yaratıyor. Sanatçı, elektrik anahtarlarından oluşan Benim Hatırladığımsa Sadece Sessizlik&nbsp;(2025)&nbsp;yerleştirmesiyle ise bir karşılama/uğurlama sahnesi yaratıyor.Boşluk, mesafe, sınır, ilişki gibi kavramlar üzerine düşünürken dünyayla aramızdaki ilk sınırın kendi bedenimiz olduğunu keşfederiz. Sonra ev gelir. Peki dünyaya uzanmak&nbsp;sergisinde bedene de yer var mı?&nbsp;Mark Wigley evin temel olarak, “dışarıya karşıt bir içerisi üreten en ilkel bir çizginin çizilmesi olarak anlaşıldığını” ifade eder.[1] Bu çizginin çizilmesi, beden ve dünya arasındaki sürekliliği keser. Sergide, bedenin dünyaya uzanmasının önünü kesen bu çizginin, dünyayla bütünleşmeye aracılık edip edemeyeceğini araştırıyoruz. Gözde Mulla’nın koridorda yer alan kumaş üzerine yaptığı çalışmasında, bir dağ ve gökyüzü resmi görülüyor. Sergi seyrinin başında izleyiciyi karşılayan ve sergi anlatısının sonunda tekrar görülen Dışarıda Bir Yerde (2025) başlıklı çalışmasıyla Mulla, evin kurulması için gerekli olan iç ve dış arasındaki ayrımı kısa bir süreliğine de olsa ortadan kaldırıyor. &nbsp;“Dünyaya uzanmak” kavramının kökleri, fenomenoloji ve varoluşçu felsefeye dayanıyor. Bu kavram, aynı zamanda ekolojik düşüncede de karşılık buluyor. İnsanın dünyayla sürekli bir etkileşim hâlinde olduğuna vurgu yapıyor. Özellikle Merleau-Ponty’nin “dünyaya açıklık” fikri, bedensel ve duyusal bir boyut içeriyor. Serginin son bölümünde, eve ilişkin anıların beden hafızasında ve bellekte canlı kaldığına işaret eden çalışmalar yer alıyor.<img src="https://images.aposto.com/2025/1/4/1738842591860.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.50" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Fotoğraf: Fatih YılmazZiyaretçilerin anlam dünyasına müdahalede bulunmak istemem ancak merak ediyorum. Sergi, İngilizce başlığını, Ursula Le Guin’in Hep Yuvaya Dönmek&nbsp;kitabındaki “Vadi’de Yeryüzü Evleri’nde Yaşayanlardan Kendilerinden Önce Yeryüzü’nde Yaşamış Olanlara” isimli şiirden alıyor. Bu şiirin, serginin atıfta bulunduğu temaları çözümlemek için sunduğu yeni ihtimaller neler?&nbsp;Ursula Le Guin, Hep Yuvaya Dönmek kitabında insanın dünyayla başka türlü ilişkilendiği bir toplumsal örgütlenme biçimi hayal ediyor. Mevcut toplumsal yapıda evle kurulan ilişki, insan ve dünya arasındaki karşılıklı bağımlılık durumunu göz ardı ediyor. Le Guin’in kitapta betimlediği Keş halkının dünyayla kurduğu ilişki, bugün kurduğumuz ilişki dinamiklerden oldukça farklı. Kitap, tahakkümün olmadığı bir dünyanın mümkün olabileceğini hatırlatıyor. Tüm canlıların eşit olduğunu savunan böyle bir yaklaşım, canlılar arasındaki karşılıklı bağımlılık ağlarının anlaşılabilmesi için önem taşıyor. Bu yaklaşım doğrultusunda yeni bir toplum yapısı hayal edebilmek için evle kurduğumuz ilişkiyi de yeniden ele almak aciliyet kazanıyor.&nbsp;Sergiyi ziyaret edeceklere söylemek istediğin bir şey var mı?Özge Enginöz ve Gözde Mulla arasında gelişen diyaloğun izleyicinin bakışıyla çoğalmasını diliyorum. &nbsp; dünyaya uzanmak sergisi 14 Mart’a kadar Kasa Galeri’de izlenebilir.<a fr-original-style="" href="#_ftn1" name="_ftnref1" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank" title=""> </a><hr align="left" size="1" width="33%" fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><a href="#_ftn1" name="_ftnref1" title="" target="_blank" fr-original-style="" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;"></a>[1] Mark Wigley, The Architecture of Deconstruction: Derrida’s Haunt*Türkçesi, Mimarlık ve Modernite Bir Eleştiri başlıklı kitaptan alınmıştır.

İstanbul'dan ve dünyadan seçilmiş etkinlikler, kültür-sanat ajandası, şehir gündemi, tematik rehberler ve şehrin sınırlarından taşmaya değecek davetler her hafta e-posta kutunda.

İstanbul'un ve dünyanın sunduğu tüm hediyeleri keşfetmek, evden çıkmaya değecek deneyimlerin peşine düşmek için.

Aposto İstanbul

Kasa Galeri’de devam eden "dünyaya uzanmak" sergisinde, Gözde Mulla ve Özge Enginöz’ün ikili diyaloğu, Gamze Öztürk’ün küratörlüğünde “ev”i merkeze alıyor. Öztürk, sorularımızı yanıtladı.

Gamze Öztürk: Yeni bir toplum için evle ilişkimizi yeniden ele almalıyız

İkinci yaşını kutlayan Şehrin Panoları Arşivi'nin detaycı ve incelikli kurucusu Nurtaç Buluç ile şehrin panolarını, kent hafızasını ve mimarlık-sanat ilişkisini konuştuk.

Seramik ve mozaik avcılığı: Şehrin Panoları

Kitaplarla biraz haşır neşir olanların yolunun düştüğü, ya bir daha ayrılamadığı ya da dönüp dönüp uğramadan edemediği bir durak, Italo Calvino, mekansal ölçekte, disiplinlerüstü bir bakışla 101. yaşında anılıyor.

Bilge Bal ile yeni pencerelerden Calvino’ya bakmak: 'Calvino 100 + 1 Yaşında!'

Ankara'nın en yeni yaratıcı topluluğu namekân; Özgür Ceren Can, Taha Altınkaya ve R. Cesur Kurtoğlu tarafından Aralık 2023’te kuruldu. Özgür Ceren Can kültürel miras, kültür politikaları, kent estetiği ve kamusal sanat; Taha Altınkaya yaratıcı endüstrilerde finansman, sosyal girişimcilik ve marka yönetimi; Cesur Kurtoğlu ise demokratik katılım ve karar alma mekanizmaları ile proje yönetimi alanlarında birikimlerini namekân platformuna taşıyor.&nbsp;3 kişilik çekirdek ekip, büyümek konusunda toplulukla birlikte yaratılacak alternatif potansiyeller üzerine çalışıyor.&nbsp;namekân nedir, ne yapar? Bu oluşumu kurarken hangi ihtiyaçlardan yola çıktınız? Neden “mekansızlık”?namekân yaratıcı insanlar için bir topluluk. Üçümüzün de topluluklarla ilgili epeyce deneyimi vardı. Farklı alanlarda etkinlik gösteren topluluklarda, benzer güçleri ve benzer zafiyetleri deneyimlemiş insanlarız. Bu deneyimle gelişen becerilerimizi yaratıcı insanlardan oluşan bir topluluğa aktardığımızda neler olabilir sorusuyla yola çıktık. Ancak kurduğumuz her tasarı gelip sürdürülebilirlik sorununa çatıyordu. Ülkenin ekonomik koşulları hiç stabil değil ve her geçen gün daha da zorlayıcı bir hâl alıyor. Başta kendimize ait bir yerimiz olmasını hayal etmek bile güçtü. Sonra bu gerekli mi diye düşündük. Yersiz yurtsuz pek çok pratik hayata tutunabileceği gibi, farklı mekansal kurgular içinde kendimizi keşfetmek de çok heyecan verici bir serüven olabilir gibi geldi. Zaten başka çaremiz de yoktu. Tüm kurguyu mekansızlık daha doğrusu çok/her/yok-yerlilik üzerine yaptık: gerçek ya da sanal platformlarda.&nbsp;Yer sorununu çözünce, bir tür iş modeli geliştirmemiz gerektiğinde ortaklaştık. Yıllardır oradan buradan para kazanıp yaratıcılığımızı besleyen işlere yatırdık ama bu da patolojik bir fedakarlığa dönüştü. Bu döngüyü kırmak için düzenleyeceğimiz etkinliklerin bir kısmıyla para da kazanmalıyız diye karar verdik. Fakat bu noktada yönteme ilişkin keskin kararlar almadık. Böylesi bir kararlar bütününü topluluğun ortak aklının bilgeliğine bırakmanın en verimlisi olacağını düşünüyoruz. Topluluk oluşup, genişlediğinde yönümüzü birlikte çizeceğimizi umuyoruz. Bunca yıllık topluluk deneyimi bize şunu öğretti: Dayanışma hem adil hem güçlüdür. namekân’ın kendi iç kaynaklarından beslenen, yaratıcı projeleri hayata geçiren ve sürdüren adil bir platform olacağına inanıyoruz.namekân Ankara merkezli fakat mekandan bağımsız bir oluşum. Yine de bir Ankaralılıktan bahsedebilir miyiz? Ankara'nın işin içine girdiği noktalar neler?&nbsp;Ankaralılık bir köken meselesi de değil bir vizyon meselesi bizim için. Bu budur, diyebileceğimiz bir tanımı yok belki ama anahtar kelimeleri var: meclis, politika, tasarım, icraat, revizyon, yıkıp yeniden kurma. Bizde bir Ankaralılık söz konusu evet, bu kent pek çoğumuz için yetişme alanı; mayası tutan işler için koruyucu ve bir o kadar da olmayanı savuran bir şehir. Onun yaşamayı ciddiye alan karakterini biliyoruz ve dürüstlüğüne teşneyiz. Aslında kendimizden başka bir şey olmaya niyetimiz yok bizim. Elbette bu topluluğa giren örnekse İzmirliler de Ankaralı gibi olmalı demek değil. Tam tersine burası herkesin kendi olabileceği ve kendi olasılıklarının peşinden koşarken yalnız hissetmeyeceği bir biraradalık. Ancak topluluğa çağrımızda yalnızca nezaket sahibi, çözüm odaklı, hem kendisini hem başkalarını takdir etmeyi becerebilen, adil ve paylaşımcı katılımcıları davet ediyoruz. Bu değerlerle örtüşen herkes topluluğa aidiyetini kendine özgü yöntemlerle inşa edebilir.<img src="https://images.aposto.com/2024/0/0/1705874486456.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"> Etkinliklere başladınız. Yakın zamanda Son Çarşamba ve podcast atölyesini duyurdunuz. Başka atölyeler yapacak mısınız ve fiziksel etkinlikler, buluşmalar da görecek miyiz?İlk etkinliğimizi Ankara’da tiyatro odağında kurulan Fuaye Ankara topluluğuyla yaptık. Bunu takiben Podcast Atölyesi ile atölyelere başlıyoruz. Atölyeleri yaratıcı alandaki ihtiyaçları gözeterek tasarlıyor, topluluğu farklı alanlarda beslemek istiyoruz. Buna ek olarak bizi merak eden, sohbete dahil olmak isteyen kişilerle her ayın son çarşamba günü bir başlık altında buluşuyor ve sohbet ediyoruz. Son Çarşamba dediğimiz bu etkinliklere paylaştığımız tema ile ilgilenen herkes katılabilir.&nbsp;Ücretli ve ücretsiz olmak üzere başka atölyeler de yapacağız, konuk atölyelerimiz de olacak. Ayrıca yaratıcı rotaları olan kent gezileri, farklı mekanlarda çeşitli ölçeklerde etkinlikler ve disiplinlerarası buluşmalar planlıyoruz. Fiziksel etkinlikler çekirdek ekip için önemli; bir yerlerde buluşup yüz yüze saatlerce konuşmayan bir Ankaralılıktan bahsedilemez. Var olan etkinlik formlarını salt ya da hibrit olmak üzere kurgulamak konusunda esnek ve yaratıcı bir ekibiz. Her türlü öneriye de açığız. Acelemiz yok, hırslarımız yok, gizli ajandalarımız yok. Fikirlerimiz var, becerilerimiz var. Bir de umutlu hedeflerimiz var. Bunu ilginç bulan ve yaratıcılığı yaşamının odağına koymaktan geri durmayan herkes bizimle irtibata geçebilir.namekân'ı <a fr-original-style="" href="https://namekan.org/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">web sitesinden</a> ve <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/artspacenamekan/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Instagram</a> hesabından inceleyebilirsiniz.

Her pazartesi saat 18.00'de Ankara'dan özenle seçilmiş etkinlikler, haberler ve hikayeler.

Ankara'dan özenle seçilmiş etkinlikler, haberler ve hikâyeler.

Aposto Ankara

Bu hafta şehrin en yeni yaratıcı topluluklarından namekân'a yakından bakıyoruz.

Yaratıcı insanlar için yersiz yurtsuz bir topluluk: namekân

<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9);" style="color: rgb(9, 9, 9); margin: 0px 0px 1em; border-left: 2px solid rgb(94, 53, 177); padding-left: 5px; box-sizing: border-box;">Müslüman, Rum, Ermeni Ankaralılar yazın bağ evlerine göç eder, Vehbi Koç'un aktardığına göre buna "yazlığa çıkmak" denirdi. Havası en güzel yazlık bölge ona göre Keçiören'di.</blockquote>Ankara Keşif Haritası 2'deki bu satırlar, bugüne kadar farklı şekillerde ayakta kalan eski Ankara bağ evlerinden oluşan mini rotanın girişinden alıntı. Nitekim Ankara'nın yerlileri nefes almak için bir zamanlar Keçiören, Dikmen, Etlik, Küçükesat, Balgat ve Kavaklıdere'deki bağ evlerine giderlerdi. Bugünkü semt isimleri, eskinin bağlarıydı. İhsan Seddar Kaynar'ın da <a fr-original-style="" href="https://www.lavarla.com/arsivde-kaybolduk-engurude-eylul/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">not düştüğü gibi</a>, bağlar bir zamanlar eğlencenin merkeziydi:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9);" style="color: rgb(9, 9, 9); margin: 0px 0px 1em; border-left: 2px solid rgb(94, 53, 177); padding-left: 5px; box-sizing: border-box;">Ankara’da geçen anıları karıştırdığımızda hatıralara eşlik eden mekanlar olarak bağları ve bağ evlerini görürüz. Ailece piknikler yapılır, komşunun bağ evine gezmeye gidilir, okul gezisi düzenlenir ya da kutlamalar yapılır. Hatıraların tanıklığında birbirinden leziz üzümler ve üzüm ürünleri birbiri ile yarışır. Bu yarışta sofralık olanlar pazarda boy gösterir, diğerleri de şıraya, pekmeze ve şaraba dönüşür. Ama illaki mekan Ankara ise, anılar bağda geçer ve kahramanlar bağ evlerine gider.</blockquote>Bugünkü asfaltların altında, artık herkesin malumu olduğu üzere, dereler akar, kenarlarında kavaklar sıralanırdı. Bu bağlarda ekseriyetle üzüm yetiştiriciliği yapılırdı. Dolayısıyla Ankara'nın üzümle ilişkisi, bugün bağlar yok olsa da, şehrin birçok noktasında gözlemlenebilir. Bu noktada ilk bilinmesi gereken, Ankara'nın eski isimlerinden "Engürü"nün Farsçada "üzüm" anlamına geldiğidir.&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://www.rotapusula.co/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Ankara Keşif Haritası Pusula 2</a>'nin önerilerini de içine alan bir bağ rotası, bir üzüm hikayesi de denilebilir:<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Ayrancı'nın bağları</h2>Ankara'nın bağlarından bir dönem önemli siyaset insanlarına ev sahipliği yapmış olanlar, sakinlerinin yüzü suyu hürmetine korunarak bugüne kadar geldiler. Bu rotada bunlardan ilki Atatürk Müze Köşkü. Pusula 2'nin Çankaya yüzünün 33'üncü noktası olarak haritada yer alan köşk, Atatürk'ün Nutuk'u kaleme aldığı ve uzun süre yaşadığı ev olarak bugün anılarını yaşatıyor. Köşkün Atatürk'ten önceki ilk sahibi ise Kasapyan Ailesi, dolayısıyla aynı zamanda Kasapyan Bağ Evi olarak da anılıyor.İkinci durak ise haritanın 32 numarasına, Pembe Köşk'e ait. İsmet İnönü'ye ait olan ve bugün İnönü Vakfı tarafından mevcut haliyle ve eşyalarıyla korunan bu köşk de aslında bir bağ evi. Pusula 2'den alıntıyla:<blockquote fr-original-style="" style="margin: 0px 0px 1em; border-left: 2px solid rgb(94, 53, 177); padding-left: 5px; box-sizing: border-box;">Barındırdığı kişisel eşya ve aile yadigarları ile bir döneme tanıklık ediyor. Gezerken bir devlet insanı ve ailesinin abartısız yaşamını sezeceksiniz. Ricası üzerine inşa edilen balo salonu ve sofralarına misafir olduğu yemek salonuyla Atatürk'ün derin izi mekanda kendini hissettiriyor.</blockquote>Üçüncü durağınız 14 numaradaki Celal Bayar Köşkü. Celal Bayar köşkün bulunduğu araziyi önce "atlarını dinlendirmek" için satın almış, köşkü ise sonrasında Arif Hikmet Koyunoğlu'na yaptırmış. Bir zamanlar bahçesinde atların koşturduğu köşk, bugün bulvarın kalabalığı ve gürültüsü içerisinde sadece bilenlere ve dikkatli gözlere görünüyor.Mini bağ rotasının diğer duraklarının keşfini size bırakıyorum, bulamazsanız Pusula 2'ye başvurabilirsiniz.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Ziraat Bankası binası ve Macar işçilerin şarap sevdası</h2>Ulus'ta Ziraat Bankası binasındasınız. Burada bir zamanlar şarap üretimi yapılırdı. Nasıl sorusunun cevabını bilmeyenler, banka binasının yerinde bir zamanlar şarap fabrikasının olduğunu veya binanın banka olmadan önce şarap üretimi için kullanıldığı yönünde tahminlerde bulunabilir. Ancak ziyadesiyle de yanılır. Zira şarap üretimi, bankanın yapımı esnasında, kasa dairesinde gerçekleştiriliyordu.Cumhuriyetin ilk yıllarında Ankara'da inşa edilecek bankalar için nitelikli yapı ustası bulmak güçtür. Bu sorun, Macar ustaların Ankara'ya getirilmesiyle çözülür. Bundandır ki Ankara'da, yaygın olarak bilinmez ama Macar işçilerin bir hikayesi ve de izleri vardır. Arda Can Aksu'nun aktardığı üzere, bu ustalardan birisi de Balaj Usta'dır.&nbsp;Ziraat Bankası binasının yapımı sırasında Macar ustaların sık sık ülkelerine gitmeleri üzerine bunun sebebi araştırılır ve ustaların şarap "ihtiyaçlarını" halletmek için Ankara'dan ayrıldıkları anlaşılır. Bunun üzerine denenen ancak işe yaramayan bazı çözümlerin ardından kalıpçı Balaj Usta bulunur. Şarap fıçısı ustası olan Balaj, şarap yapımını öğrenmesi için üç aylığına Almanya'ya gönderilir. Döndüğünde ise Ziraat Bankası binasının kasa dairesinde üretime başlar. Hikayenin tamamını ve Kavaklıdere Şarapları'na nasıl uzandığını Arda Can Özsu'nun <a fr-original-style="" href="https://www.lavarla.com/uzumu-yiyip-bagini-sormak/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradaki</a> yazısından okuyabilirsiniz.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Kavaklıdere'nin şarap bağları</h2>Filibe eşrafından Serçeşmebeyleroğlu Mehmet Cenap, bildiğiniz ismiyle Cenap And, öğrenim için kaldığı Avusturya'da şaraba ilgi duyar. Söylenene göre hayali Ankara'da şarapçılığa başlamaktır. Tunalı Hilmi Bey'in kızı Sevda Hanım ile tanışırlar ve kısa süre sonra evlenirler. Cenap And, bugünkü Sheraton Oteli, Kuğulu Park ve Tunalı Hilmi Caddesi'ni de içine alan üzüm bağlarını satın alarak şarapçılık hayalini gerçekleştirir ve Cumhuriyetin ilk şarabı olan Kavaklıdere markasını yaratır. Kavaklıdere şaraplarının ortaya çıkışında büyük emeği olanlardan biriyse, Ziraat Bankası'nın kasa dairesinde şarap üreten, bir süre sonra inşaatçılığı da bırakarak sadece şarap üretimine, Cenap And ile devam eden Balaj Usta'dır.Bugün Kuğulu Park'ın bulvara bakan kenarında yer alan ev ise parkı içine alan bölgenin üzüm bağları olduğu yıllardan kalma, Cenap ve Sevda And'ın bağ evidir. Hikayenin tümünü <a fr-original-style="" href="https://ugurses.net/tag/kavaklidere-saraplari/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a> okumaya devam edebilirsiniz.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Bonus: Bağbozumu şenliği</h2>Kalecik Karası. Ankara'nın kıymetlisi, Türkiye'nin en iyi yıllanma potansiyeline sahip üzümü. Kendine özgü ikliminde Kızılırmak'ın kırmızı-kahverengi topraklarında yetişen üzüm, sadece Ankara'da değil, Ege ve Trakya'da da yetişiyor ancak Ankara'nın Kalecik ilçesine tescilli ve burada yetişenlerin aroması diğerlerinden daha farklı. Kalecik şaraplarına dair ayrıntılı bilgi ve öneriler için <a fr-original-style="" href="https://www.lavarla.com/sarap-sohbetleri-orta-anadolunun-goz-bebegi-kalecik-karasi/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a>.<img src="https://images.aposto.com/2023/5/6/1687586204360.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.34" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Fotoğraf: Kalecik Belediyesi&nbsp; Eylül ayı Ankara için bağbozumu demek. Üzüm, bağlar ve şarap her ne kadar artık Ankaralının gündeminde şehrin kimliğine dair ilk akla gelenler olmasa da, Kalecik ekonomisinin temelini oluşturuyor. Zira burada temel ekonomik faaliyetlerden en önemlisini bağcılık oluşturuyor. Kalecik Belediyesi her yıl eylül ortalarında düzenlediği festivalde bağ bozumu ve organik ürün hasadı etkinliklerine de yer veriyor. Şunun şurasında eylüle ne kaldı?Pusula 2'yi edinmek için, <a fr-original-style="" href="https://www.rotapusula.co/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a>.

Ankara Keşif Haritası Pusula 2'nin kendi rotaları haricinde haritadan ilgi alanınız ve meraklarınıza dair kendi rotalarınızı çıkarabilirsiniz.

Pusula 2'den Bir Rota: Şarap, Bağlar ve Üzüm

Damla Sandal ile ilk kez, pandemi dünyamızla tanışmamıza iki hafta kala bir podcast atölyesinde karşılaştık. Yollarımız koca İstanbul'da ikinci kez Karakutu Derneği'nde kesiştiğinde, aramızda özel bir dostluğun gelişeceğini hemen anlamıştık. Nitekim üç seneye yaklaşan dostluğumuzda Damla'yla bir ömürlük hayaller kurduk. Ben yazarak, o işleyerek, bazen de el ele vererek ürettik.&nbsp;Damla en son, Lavarla x VEKAM işbirliğiyle hayata geçirdiğimiz, Ankara üzerine araştırmalar yapan akademisyen ve araştırmacıların yazılarını yayımladığımız ve VEKAM arşiviyle birlikte genel olarak arşivlerin şaşırtıcı fotoğrafların ve bilgilerin gizli hazinesi olduğunu anlatmak istediğimiz &nbsp;"Arşivde Kaybolduk" serisi için incelikli nakışlar işledi. Projenin görsel dünyasını yaratan Damla'nın sanatına biraz daha yakından bakmanızı istedik.Damla Sandal buluntu fotoğraflara işlediği nakışlardan oluşan&nbsp;"Erkekler Çiçektir" serisi ile hayatımıza girdi. Kadıköy'ün ara sokaklarında, sahaf sahaf gezerken dikkatini çeken sahipsiz fotoğraflara baktığında hissettiklerini, hep çok sevdiği fotoğrafa nakış tekniği ile birleştirmeye karar verdiğinde ortaya çıkan "Erkekler Çiçektir" serisinde kadınların ve kız çocuklarının eşitsiz yaşam koşullarına dikkat çekmek istedi. Erkeklerin yüzlerini çiçeklerle nakışlayarak "kadın çiçektir", "kadın evin süsüdür" gibi eşitsizlikleri besleyen dile sanatıyla karşı çıkarak tepki verdi. Çalışmalarının ismi ise birbirinden güzel: "Kocam isterse çalışabilir", "Hanım bir çay demlesen de içsek", "Her genç erkeğin hayalinde siyah bir damatlık vardır"."Erkekler Çiçektir" ile başlayan nakış hikayesi, ardından birçok projeyle devam etti. Hafıza Merkezi için "Göz Kararı", Lavarla için "Arşivde Kaybolduk" serilerini üretti, ALİKEV Genç Sanatçı Fonu ile Kadıköy sokaklarında hafızanın peşine düşüp geçmişi kendi hikayeleriyle birleştirerek fotoğraflara nakışladı.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2023/3/6/1681571434025.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.71" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Daha önce kimseye karşı böyle şeyler hissetmemiştim, Damla Sandal (2020) 1. Çok kısaca sormak istiyorum. Nakışladığın fotoğraflarla “derdin” nedir?Nakışladığım fotoğrafların büyük çoğunluğu bize geçmiş zamandan kareler yansıtıyor. Zaman içerisinde kendince kalabalıklaşan bir arşivim oldu. Farkında olmadan biriktirdiğim bu fotoğraflara başta merak ve üzüntüyle karışık bir pencereden bakarken yakalamıştım kendimi. Sonra açtım pencereleri, fotoğraflarıma hava aldırdım. Tanıştık, hepsi çok kıymetli şahsiyetler… Ben de onlara bugünü gösterdim, sohbetler ettik. Yaşadığımız anla ilgili pek çok fikrimiz olduğunu görünce de işe koyulduk. Dertler ise öylece ortaya çıkıverdi. En geniş çerçeveden söylemek gerekirse; geleceğe dair taşıdığımız umudu, bulup buluşturduğum bu fotoğraflarla bir olup kimi zaman alaycı, kimi zaman da çok ciddi tınlayan sesimizle anlatmak istedik.2. Seni bir nakış sanatçısı olarak ilk “Erkekler Çiçektir” serinle tanıdık. Bu fikrin arkasında hangi dert var?Aslında "Erkekler Çiçektir" serisi benim kadın cinayetlerini odağına alan başka bir çalışmamın hemen ardından çıkageldi. Bu dönem tam da pandemi dönemine denk geliyor. Elimdeki buluntu fotoğrafları değerlendirmek istemiştim. Twitter’da “erkekler yerini bilsin” diyerek başlayan bir dizi paylaşım vardı. Bu paylaşımlar, seriye “Erkekler Çiçektir” dememi sağladı.Kocasına çalışması için izin veren yüce gönüllü kadınları, hayalleri süsleyen siyah damatlıkları, daha önce kimseye karşı böyle şeyler hissetmemiş insanları es geçmeden oluşturdum bu seriyi. Açıkçası kadın+’lar olarak yaşadığımız, bize yük edilmiş, nesilden nesle aktarılmış bu cümleleri sarf edenlerin neşesi bana da geçti. Çok fazla üzerine düşünmedim bile diyebilirim. Elim fotoğraflara gidiverdi ve fotoğraflarda yer alan erkeklerin hepsi çiçek açmaya başladı.“Erkekler Çiçektir” kolektiften çıkıp bana gelen ama benden de kolektife armağan edilen özel bir iş olarak kalacak aklımda. Bu çalışmayı paylaştığımda bahsettiğim neşenin yayıldığına şahit olmuştum. Bu nedenle de daha fazla insana ulaşmasını istiyorum.3. "Arşivde Kaybolduk" için VEKAM arşivinden 7 fotoğraf nakışladın. Fotoğrafları nasıl seçtiğinden, hangi fikirlerle nakışladığına, proje paylaşıldıktan sonra aldığın tepkilere kadar tüm süreçten bahsedebilir misin?"Arşivde Kaybolduk" benim için başka bir anlam taşıyor aslına bakarsan. Bir kere VEKAM arşivinden seçebileceğim fotoğrafları kullanmak şahane bir duyguydu. Seçkiyi Lavarla ekibiyle birlikte yaptık. Zaten Lavarla ekibi hem Ankara’yı hem de artık beni çok iyi tanıyor. Sunulan seçenekler içinden hiç tereddüt etmeden hatta sarılarak “bu olsun” dediğim fotoğraflar oldu. Ki bu noktada isim de vermek isterim: Çamlıdereli kızlar, Beypazarı şıklığı, bir de Ankara’nın bağları… Bu üç fotoğrafa görür görmez aşık oldum. Hatta birini seçecek olsam kesinlikle “Beypazarı şıklığı” olurduProjeyi ilk seninle konuşmuştuk. Hacer Öçsu’dan bahsetmiştin. Anlatamıyorum bazen ama okurların fotoğrafı görünce anlayacağını düşünüyorum. Yazıların hepsi Ankara'ya dair farklı kapılar açıyor. Ancak, sanırım benim için en özel yazı Hacer Öçsu’ya yazılan yazıydı. Sevgili Aksu Bora, Hacer Öçsu’nun taksisinin ağzından bir <a fr-original-style="" href="https://www.lavarla.com/arsivde-kaybolduk-kendi-isiginda-parlayan-bir-kadin-hacer-ocsu/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">hikaye</a> yazdı. Aksu Hoca ile denk gelmiş olmamıza ayrıca sevindim. Çünkü kendisi #ipişleri etiketiyle dünyadan bir sürü nakış çalışması paylaşıyor. Ben de çalışmalarımı dijital mecralarda yayımlamaya başladığımdan beridir Aksu Hoca ne zaman fark edecek diye bir köşede sessizce bekliyordum Senin yazıyı atıp da benim okuduğum anı ise hiç unutamıyorum. Hayatımın en zor günleriydi, yazıyı okuyunca bir nebze olsun iyi hissettiğimi hatırlıyorum.Kendimi hikaye anlatıcısı olarak konumluyorum hayatta. Bugün hikayelerimi anlatırken nakış yapmayı seçiyorum. Benim için önemli olan gördüklerimi, dinlediklerimi anlatma arzum. Bu arzu benimle birlikte olduktan sonra yollarım, yöntemlerim değişse bile çabalamaya, üretmeye devam edeceğim. Aldığım geri dönüşler de var olan anlatma arzumu pekiştiriyor.<img src="https://images.aposto.com/2023/3/6/1681571676857.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.73" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">"Kent Belleğinin Peşinde", Damla Sandal (Kasım 2021) 4. Arşivde Kaybolduk projesinden önce İstanbul’da ALİKEV Genç Sanatçı Fonu kapsamında Kadıköy sokakları için işlediğin fotoğraflardan oluşan bir sergin oldu. Burada sokağa ve hafızaya odaklanmıştın. Ayrıca Hafıza Merkezi için de bir çalışma yaptın ve Karakutu Derneği’nde de uzun yıllardır ciddi emeklerin var. Hafızanın senin çalışmalarındaki yeri nedir?Tüm bu çalışmaları yaparken geçmişle bağımı hiç koparmıyorum. Ama geçmişi anılar, hatıralar, duygular üçgeninden sıyırıp geçmişte yaşanmış insan hakları ihlalleri ya da bir dayanışma hikayesi ile bugün arasında bir bağ kurmak istiyorum. Yani aslında nostalji yerine geçmişle yüzleşme üzerinden düşünüp çalışmalarımın kurgusunu da bu şekilde yapıyorum. Uzun yıllardır Karakutu Derneği’nde yürüttüğümüz Hafıza Yürüyüşleri de bir hikaye anlatıcısı olduğumu fark ettiğim ilk duraktı benim için. Karakutu sayesinde kente farklı bakmayı öğrendim diyebilirim. Sokaklara, apartmanlara bakarken hikayelerini merak etmem, bu hikayelerin peşine düşmem böyle başladı. Ardından ALİKEV’in Genç Sanatçı Fonu'ndan destek alarak Yeldeğirmeni Mahallesi’nde yaptığım nakışlarla bir hafıza rotası oluşturmuştum. Bu projeme farklı mekanların hikayelerine odaklanarak devam ediyorum.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2023/3/6/1681571601116.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.79" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">"Hafızayı İşlemek" Atölyesi, Postane (Ekim 2022) 5. Evinde bir Damla Sandal işi görmek isteyen sanatseverler işlerine nasıl ulaşabilirler ve bundan sonra hangi projeler yolda merak ediyoruz. Ayrıca, yakın zamanda Ankara’da bir atölye yapmayı da düşünür müsün?Çalışmalarıma Postane İstanbul’dan ulaşabilirler. Kent hafızası odağında gelişen projeme devam ediyorum. Yeni mekanlar, yeni hikayeler eklenecek rotaya.Bir de şu sıra atölyelere ağırlık veriyorum. İlk defa Postane İstanbul’da yaptığımız ve “Hafızayı İşlemek” ismini verdiğim atölyelere devam ediyorum. İBB kütüphanelerinde benimle karşılaşabilir ve atölyelerime katılabilirsiniz. Ankara’da da böyle bir ihtimal olursa elbette atölye yapmak isterim.Damla Sandal’ın işlerini<a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/damlaasandal/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">&nbsp;Instagram hesabından</a> inceleyebilir, “Arşivde Kaybolduk” yazılarını Lavarla <a fr-original-style="" href="https://www.lavarla.com/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">web sitesinden</a> okuyabilirsiniz.

Fotoğraflara işlediği nakışlarla bilinen sanatçı Damla Sandal ile sanatına, hikayelerine ve bunların ardındaki dertlerine bakıyoruz.

Dertleri Nakışlamak: Damla Sandal'ın hikayeleri ve işleri

Şehre dönmeyen kaldı mı? Herkes buradaysa ikinci Mini Rota'yı hep birlikte adımlayalım. Güvenpark'tan dört yöne yürüdüğümüz ısınma turlarına Kurtuluş yönünde devam ediyoruz.Bir kenti tanımak ve onunla bağ kurmak için çağrışımlara açık olmak, tarihini bilmek, yürümek ve anılar edinmek gerekir. Birbirinden bağımsız bu dört eylemin buluşma noktası ise "görmek"tir. Görmek için kendinize, göstermesi içinse kente zaman tanımalısınız. Mini Rota'larda yer verdiğimiz kısıtlı noktalarla kenti olabildiğince farklı açılardan görmenizi, deneyimlemenizi; kentin sakinlerini tanımanızı hedefliyoruz.Bu hedefle, şehrin çekirdeği Kızılay'dan, Kızılay'ın merkezi Güvenpark'tan dört farklı yöne, dört farklı Ankara'ya yürüyorsunuz. Her seferinde farklı bir çehreyle karşılaşacağınızı hatırlatalım. Bu rotada temelde esnaf, pastane ve park ziyaretleri yapacak; yürümeye başladığınızda "eski" Ankara'yla, vardığınızda ise "öğrenci şehri" Ankara'yla tanışacak; "hafıza", "kayıp" ve "miras" kavramları üzerine düşüneceksiniz.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2022/8/0/1664091048673.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.58" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"> Görsel Tasarım: Hilal Güneş, Aysu Kaynak<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">1- Ziya Gökalp Caddesi,&nbsp;Eski Ankara ve YenişehirGüvenpark'tan Bulvar'a çıktınız, karşı köşede Soysal Pasajı'nı göreceksiniz. Dışarıdan hiç cazip gelmeyen bu gri pasaj, her katında yer alan Ülkü Bora'ya ait seramikleriyle gizli hazineler barındırıyor. Aynı zamanda da eskiden Soysal Apartmanı'nın bulunduğu arsada yükseliyor. Mimar Bekir İlhan'ın ödüllü projesi Soysal Apartmanı'nı, okuyanlar Ayşe Kulin'in Adı Aylin romanından hatırlayacaklardır. Nitekim bu apartman, Kulin'in aile evidir, çocukluğu da burada geçmiştir. Romanında şöyle bahseder:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9);" style="color: rgb(9, 9, 9); margin: 0px 0px 1em; border-left: 2px solid rgb(94, 53, 177); padding-left: 5px; box-sizing: border-box;">"Soysal Apartmanı hiç kuşkusuz, yeni inşa edilmekte olan Ankara'nın en modern, en gözde apartmanıydı. Kentin mutena semti Kızılay'da, meydanın ortasındaki ayaklı saate bakan, dört ayrı giriş kapısı bulunan, kocaman bir bloku olduğu gibi kaplayan devasa ve modern bir bina idi. Meşhur Süreyya Pavyonu, Ulus Sineması ve 1940'lı yılların Ankaralı küçük kızlarına bale ve ritmik dans öğreten Madam Marga Dans Okulu da bu binada bulunuyordu."</blockquote>Soysal Pasajı'nı solunuza alarak Ziya Gökalp'ten devam ettiğinizde sağınızda yükselen bina Ankara'nın ilk gökdeleni. Bir zamanlar başkentliler için çok popüler olan Set Kafeteryası'nı ve Kuzgun Acar'ın, yıllar sonra hurdaya verildiği ortaya çıkan Türkiye isimli muhteşem metal rölyefini barındırıyordu. Devamındaki ilk sokak ise Karanfil, hemen başında Dost Kitabevi var. Şehirle özdeşleşmiş bir kitabevi ve herkesin buluşma noktası. Öyle ki, buluşacağı kişiyi bekleyenler otursun diye birkaç yıl önce önüne banklar kondu. Girişinde sizi "Sabahattin Ali burada yaşadı" yazan bir tabela karşılar, kitabevinin hikayesini Akın Atauz güzel anlatır, üç yazılık seri için, <a fr-original-style="" href="https://www.lavarla.com/dostun-hikayesi-1-bolum-zafer-carsisi/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a>.İlk solda ise Sakarya'ya doğru rengarenk çiçekçileriyle uzanan Selanik Caddesi var, 8 Mart'ların buluşma noktası burası. İkinci solda ise Ankara'nın en eski şekerlemecisi, Ali Uzun'un Kızılay şubesi. Sonra yemek için badem ezmelerinden ya da akidelerinden alın, zira henüz kahvaltı etmediniz. Biraz ileride sağda, Ankara'nın eski pastanelerinden Hüdaverdi'ye uğrayın. Kahvaltınızı yarım asırlık bu meşhur pastanenin mısır unlu poğaçası&nbsp;ile yapın.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">2- Eski Ankara Esnafı<img src="https://images.aposto.com/2022/8/0/1664091686708.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.34" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Nurettin Cebeci, Fotoğraf: Emre ŞahinkayaZiya Gökalp Caddesi, geçen yüzyılın ikinci ve üçüncü çeyreğinde kurulup bugün varlığını sürdüren Yenişehir esnafının sağlı sollu yer aldığı akslardan birisi. Bu rotada dördüne selam veriyoruz.Ahmet Muhip Dıranas'ın Fahriye Abla şiirini ilk okuduğu kişi, yazar Adalet Ağaoğlu ile Ankara Sanat Tiyatrosu kurucularından Güner Sümer'in kardeşi, saygın iş insanı ve bir Ankara tanığı olan Ayhan Sümer'in &nbsp;Ayhan Mağazası, 1969'dan beri hizmet veren Ziya Gökalp ile İnkılap Sokak'ın kesiştiği köşede. Burası öğlenleri verdiği piyano dinletileriyle de ünlü bir mağaza.Zeki Kırtasiye TED Üniversitesinin yanında, Ataç-1 Sokak'ı geçince cadde üzerinde, sağda. 1919 yılında Samlı Ailesi tarafından Gaziantep'te kurulmuş, sonrasında Ankara'ya taşınmış. Türkiye’ye ilk tam renkli fotokopi makinasını getiren kırtasiye uzun yıllardır hizmet veriyor. Burada açılmış olmasının başlıca sebebi ise TED Üniversitesinin olduğu alanda eskiden TED Kolejinin olması, bölgenin adı bu sebeple "Kolej".Kolej metrosuna gelmeden, soldan devam ettiğinizde, tanıdık simaların olduğu bir vitrin ve kırmızının en güzel tonunda muhteşem bir font gözünüze çarpacak. 1958'den bu yana aynı yerinde hizmet veren Foto Naci, Ankara'nın en ünlü kamerası. Bu kameraya poz veren tanıdık simalardan bazıları Beren Saat, Gökhan Özen, Kaan Girgin ve Mustafa Altıoklar; diğerleri için dükkana bir uğrayın.Kurtuluş Parkı'nın karşısında, Servi Sokak'ta bulunan Bale Kundura, bale ayakkabıları üreterek işe başlayan zanaatkar Nurettin Cebeci'nin 50 küsur senelik karargahı. Ankara Radyosu ses sanatçıları, Zeki Müren, Bülent Ecevit, Kenan Evren gibi isimlere ayakkabı tasarlamış olan Nurettin Usta'ya selam verip sohbetinden faydalanmak için rotadan sapmaya değer. Hikayesini ise Müge Özdemir yazmıştı, <a fr-original-style="" href="https://www.lavarla.com/balekundura/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a>.Eski Ankara Esnafı aksı, daha çok mekan ve hikaye barındırıyor, Yenişehir de öyle. Birçoğunu keşfeden, keşiflerini sürdüren İpek Arıkan'ın arşivine bir göz atabilirsiniz, <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/eskiankaraesnafi/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a>.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">3- Bir Park, Bir Heykel, Bir MirasBakımsız dükkanların sıralandığı sıradan bir cadde olmaktan çıktı mı Ziya Gökalp gözünüzde? Sadece bir yürüyüş değil, geçmiş ile bugün arasında dokuduğunuz bir mekikti az önceki kısa yürüyüşünüz. Bu yüzden yorulmuş olmalısınız, nefes almak için sıradaki durağımız Kurtuluş Parkı. TED Üniversitesinin bittiği yerden karşıya baktığınızda yemyeşil göğe uzanan ağaçları göreceksiniz, bir aralıktan içeriye dalın.Parkın en güzel mevsimi sonbahar, Ankara soğukları başlamadan rotayı tamamlamanızı öneriyoruz. Yürüyüş yolları, türlü ağaçları, evlendirme dairesi, havuzu, çay bahçesiyle kocaman ve eski bir park burası. Girdiğinizde gürültü kesilir, kendinizi şehirden uzakta hissedersiniz. Türkiye'nin ilk buz pateni pistlerinden birini de içinde barındırır park.Buradaki ilk yürüyüşünüzde Selim Turan'ın meşhur Sarı Kız heykelini bulmayı deneyin. Burası aynı zamanda Ankara Keşif Haritası Pusula'nın ilkinde yer alan, Barış Bıçakçı'nın Parkların Sürekliliği rotasının da son durağı.Geziniz ve dinlenceniz bittiğinde parkın Ziya Gökalp Caddesi tarafından çıkın, Celal Bayar Bulvarı'nın bir köşesinde güzel bir bina gözünüze çarpacak. Burası 1928'de kurulan Refik Saydam Hıfzıssıhha Enstitüsü'nün&nbsp;binası, mimarı Robert Oerley. 11 yıldır kapalı.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">4- Mülkiye ve 50. Yıl ParkıKurtuluş ve Cebeci, Ankara'nın öğrenci şehri oluşunu mekansal ölçekte imleyen bölgeler. Ankara Üniversitesinin Cebeci kampüsü; öğrencilerin civarda yaşamasını, dolayısıyla mekanların da öğrenci kültürüne göre şekillenmesini sağlıyor. Sonradan açılan TED Üniversitesi de "bir kent üniversitesi" olma vizyonuyla birkaç senedir bölgenin "öğrencililiğini" pekiştiriyor.Bulvar'dan Cemal Gürsel Caddesi'ne doğru devam edin. "50. Yıl Parkı" tabelasını gördüğünüz köşede Ankara Üniversitesinin Cebeci kampüsü başlıyor. Cumhuriyetin ilk üniversitesi, fakat geçmişi 1842 yılında kurulan Veteriner Fakültesi ve 1859 yılında kurulan Siyasal Bilgiler Fakültesine kadar uzanır. Meşhur ve köklü Mülkiye'den kimler çıkmamıştır ki: Erdal İnönü, İlber Ortaylı, Halil İnalcık, Cemal Süreya, Sezai Karakoç, Ahmet Taner Kışlalı, Ahmed Arif ve dahası. Mülkiyeli olmak bir kültürdür, mezuniyetten sonra devam eder. Kızılay, Yüksel Caddesi'nde bulunan Mülkiyeliler Birliği&nbsp;bu mirasın taşıyıcılarından biridir, bir gün uğrayıp kimlerle karşılaşacağınıza bir bakabilirsiniz, çarşamba günü ise sohbetlere denk gelebilirsiniz. Mülkiye binası aynı zamanda kampüsün ilk yapısı, mimarı Ernst A. Egli. Kısaca bu rotada bu nokta, bir kampüsten çok bir hafıza durağı, bir mimari miras.&nbsp;50. Yıl Parkı'na sapmadan önce bir tatlı molası verebilirsiniz. Yeme-içme mekanlarıyla öğrencilerin Ankara'sının atmosferine dahil olun. Cebeci pastane buluşmaları 1959 yılından beri hizmet veren&nbsp;Figen Pastanesi'nde yapılır. Kırık Oklava'ya gözleme için gidilir, Cankatan Piknik ise sandviçleriyle meşhur, ikisi de öğrenci mekanı. Yiyeceklerinizi alıp parka doğru tırmanın.Ankara'nın en güzel manzaralarından birindesiniz, özellikle akşam vakti şehrin ışıklarını izlemek için gelinen park son yıllarda Bir Ankara Efsanesi Behzat Ç. dizisiyle daha da bilinir oldu. Dizinin Leyla ile Mecnun dizisiyle buluştuğu bölümün Ankara sahnelerinden birisi 50. Yıl Parkı'nda çekildi, <a fr-original-style="" href="https://www.youtube.com/watch?v=qrIZNeQEYjI&ab_channel=ozayasin" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a>.

#2 Güvenpark - Kurtuluş

Dört Koldan Şehir

Ankara’da her yol Kızılay’a çıkar, öyle olmak zorundadır. Bu yüzden ulaşım biraz sıkıntılıdır. Kent merkezinde bu sıkıntı yerini mecburen uzun yürüyüşlere bırakır. Zira sarsak dolmuşlarla kısa yolların uzadığı yorucu bir yolculuk yerine böyle mesafeler yürüyerek aşılır. Güvenpark ise dolmuşların, Ankaray’ın ve genellikle metronun son, yürüyüşlerin ise başlangıç durağıdır. Buradan dört farklı yöne, dört farklı Ankara’ya doğru yol alabilirsiniz.&nbsp;Güvenpark'tan çıkıp Kuğulu, Bahçeli, Kurtuluş ve Ulus'a olmak üzere dört yöne kısa yürüyüşler gerçekleştireceğiniz Mini Rota’lar kenti tanıma ve onunla bağ kurma sürecinizin kolaylaştırıcılarından biri olacak.&nbsp;Kulaklığınızı takın, hep aynı listeyi dinlemenin müptelası değilseniz keşif listeniz <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/playlist/4jLIa8NygrQGqFkRmb8oj9?si=f1cb33caa4c24dfe" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a>, başlıyoruz.<img src="https://images.aposto.com/2022/8/6/1663435727670.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.70" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Görsel Tasarım: Hilal Güneş, Aysu Kaynak<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">1. Güvenpark</h2>Ankara bir plan üzerine inşa edilmiş bir başkent, Güvenpark ise bu planın bir parçası olarak hayata geçirilmiş 92 yıllık bir park. Kuşları, köpekleri, yaşlı ağaçları; evine dönmeden önce soluklanmak isteyenleri veya sabah kahvaltısını simitle yapanları ağırladığı bankları; çiçekçileri, çaycıları ve simitçileriyle kentin merkezinde sakinlikle telaşın iç içe geçtiği bir yeşil alan.&nbsp;Güne, kahvaltı için bir simit ve çay alarak başlayın. Mümkünse dolmuşlara giden yolun civarında bir bank seçin kendinize, böylece Ankaralının gündelik telaşını izleyebilirsiniz: Mesaiye yetişen memurlar, kampüse giden öğrenciler, aniden havlayan köpeklerden korkanlar, bir buluşma heyecanıyla sağa sola sallanarak dikilenler, az ötede otobüse binmek için sıra bekleyenler… Evet, Ankara’da otobüse binmek için sıraya girilir.Güvenpark'tan Atatürk Bulvarı'na doğru baktığınızda sağa, Tunalı’ya doğru çıkacaksınız. Yine sağınızda birtakım resmi binalar akıyor olacak, Milli Eğitim Bakanlığı, Genelkurmay Başkanlığı, TBMM… Hepsini geçip resmi bir de parka varacaksınız. Sonra yeniden gelmek için cebinize atın Meclis Parkı'nı çünkü burası göçmen ağaçların ve kaykaycıların mekanı.&nbsp;<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><img src="https://images.aposto.com/2022/8/6/1663398280679.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" alt="çağdaş sanatlar merkezi don kişot heykeli" ratio="1.80" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Don Kişot, Aykut Öz (Fotoğraf: Beliz Güçbilmez)<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">2. Çağdaş Sanatlar Merkezi</h2><blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(250, 166, 81); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(250, 166, 81); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">Senin içgüdün sana en doğru yolu gösteriyor.</blockquote>Don KişotYürümek bir rota dahilinde planlı olduğu ölçüde heyecanlı, plansız bir akışa bırakıldığı ölçüde ise merak uyandırıcı. Don Kişot’un tavsiyesiyle içgüdünüze kulak vererek rotadan sapmakta özgürsünüz. Aksi durumda bir sonraki durağınız sezon boyunca sergilere, oyunlara, konserlere ve filmlere geleceğiniz Çağdaş Sanatlar Merkezi. Gelmişken Duygular Coğrafyası Ankara sergisine uğrayın, 16 Ekim'e kadar açık.ÇSM’nin karşısında, yapıldığı dönemde Ankara’nın en uzun binası olan Türkiye İş Bankası Genel Müdürlük binası yer alır. Genel Müdürlüğün bir ilk binası vardır ki Ulus’ta, izlemeye ayrı gezmeye ayrı doyamazsınız. Bir sonraki rotaya kalsın, şimdi kahve molası vermenin tam zamanı!Tunus Caddesi’nden Bülten Sokak’a doğru çıkın. Buranın gayriresmi adı “Kahveciler Sokağı”. Tıka basa, dip dibe dükkanlar hayal ediyorsanız yanılırsınız. Burası, sıcak mahalle havasıyla, eski apartmanları ve sakinleriyle size huzur verecek bir sokak. Ve çocukluğunuzla karşılaşmak için Ankara’da yaşamış olmanıza gerek yok çünkü Cin Ali Evi de bu sokakta. Ziyarete açık, hikayesini merak edenler içinse <a fr-original-style="" href="https://www.lavarla.com/bulten-sokak-32-numara-cin-ali-evi/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a>.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">3. Pasajlar, eskiler, yeniler ve sürprizler</h2>Yeni bir Ankaralısınız ya da uzun bir zaman sonra şehre geri döndünüz, bir önceki tavsiyemize uyup soluğu Tunalı’da aldınız. Sokak alışverişi Tunalı’nın ayırıcı bir özelliği, yukarı doğru çıkarken karşılaşacağınız pasajlarda binbir çeşit dükkan sizi bekliyor. Jim Carrey’nin aradığı plağı bulduğu rivayet edilen Shades Süleyman ya da her çeşit çizgi romanın tek adresi Devr-i Alem Sahaf bu pasajlarda gizli, ipucu bizden, keşfetmesi sizden. Sonrasında merak ederseniz eğer Shades Süleyman’ın hikayesini dinlemek için Nilay Örnek size kendi podcast&nbsp;yayınında aracılık edebilir, <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/episode/3XBG2I6vvdET1BThBxCiFv?si=ddf5715172b1444b" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a>.Uzun soluklu pasaj ve dükkan turunun ardından Ziraat Bankası’nın yanından Tunus Caddesi’nin bitişine yürüyün. Şinasi ve Akün sahneleri sırt sırta burada. Devlet Tiyatroları sezonu henüz açılmadı ama bilet satışı başladı. Sezonun gideceğiniz ilk oyununa gişeden bilet alabilirsiniz. Şinasi'deyseniz Hamiye Çolakoğlu'nun, Akün'deyseniz Attila Galatalı'nın seramik duvar panolarını izleyin.&nbsp;Şinasi Sahnesi’nin solundaki merdivenleri kullanarak yeniden Atatürk Bulvarı’na çıkın ve yukarı yürümeye devam edin. Artık acıktınız, ayaklarınızdan sonra çalışma sırası midenizde.&nbsp;<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;"><img src="https://images.aposto.com/2022/8/6/1663399628265.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" alt="1980'lerin sonunda Kuğulu Park" ratio="1.48" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></h2>1980'lerin sonunda Kuğulu Park, Kaynak: Antoloji Ankara<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">4. “Martıya simit atmaz, kuğuya simit uzatırız!”</h2>Karşınızda rengarenk merdivenleriyle Yazanlar Sokak size cazibeli bir bakış atıyor olabilir ama içgüdünüze kulak vermediyseniz bugünlük aldanmayın, çünkü son durağımız Kuğulu Park. Bir Ankara efsanesi Kıtır’a uğrayarak kendinize yiyecek bir şeyler alıp parka geçin. Kıtır'ın meşhur lambalarının sarı ışığının altında yemek için mevsim henüz erken, zira bu rotada havaların güzelliğinden faydalanıyoruz.&nbsp;Bu bölge adını, bugün asfaltın altında akan dereden, dere ise bir zamanlar etrafını süsleyen kavak ağaçlarından alır. Parkın ilk adı da dereden gelir: Kavaklıdere. Tesadüf değil, karşınızda yükselen Sheraton Oteli’nin bulunduğu yer de çok eskiden Kavaklıdere şaraplarına ait üzüm bağıydı, otel de şarap şişesi şeklinde zaten. Kavaklıdere şaraplarının sahini Cenap And'ın 1955'te yaptırdığı evi ise parkın köşesinde hala duruyor.&nbsp;1977 yılında Viyana Belediyesi Ankara’ya iki adet kuğu hediye edip, kuğular parka getirilince park da zamanla Kuğulu olarak anılır. Hikayesini ise en güzel Doruk Erdal anlatır, <a fr-original-style="" href="https://www.lavarla.com/bizim-icin-ozeldir-kugulu-park/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a>.Önemli bir not: Kuğuların beslenmesi sakıncalı ve yasak.

Seren Erciyas